Een RPG-forum gebaseerd op de Hongerspelen. Maak een personage aan voor een van de districten en doe mee aan de Hongerspelen!
 
IndexLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

N

O

S

A

E

S

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

Personage van het seizoen
Milly Butterworth
Winnares 1e Spelen
Sage Malone
Winnares 2e Spelen
Madelynn Bristow
Winnares 3e Spelen
Solar Gbadamosi
Winnares 4e Spelen
Kasa Locklear

F

F

A

T

S

Admini
Cecilia Peak
Admini
Tyrell Peak
Moderator
Nike Foxglove
Moderator
Matthew Mills

S

T

I

D

E

R

C

© 2013 - 2015
De Hongerspelen RPG is ontworpen en gemaakt door de Adminies en is gebaseerd op de Hongerspelen trilogie van Suzanne Collins.

Deze skin is getest op
Google ChromeMozilla Firefox

Deel
 

 Boete District 4

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Matthew Mills
District 4
Matthew Mills

PROFIELAantal berichten : 136
Registratiedatum : 18-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Begeleider district 4
Leeftijd: 35 jaar

Boete District 4 Empty
Onderwerp: Boete District 4 | vr apr 13, 2018 7:28 pm



Het was nu de tweede keer dat hij dit allemaal van dichtbij ging meemaken maar het voelde zeker nog niet vertrouwd aan. Terug moest hij twee kinderen naar de hel sturen waarbij er minstens één van hen nooit de weg terug ging vinden. Hij zag er tegen op ondanks het respect die hij kreeg na de vorige Hongerspelen. Toch was HIJ de persoon die met zijn hand twee briefjes uit de pot moest trekken. Hij was de persoon die verantwoordelijk was voor welk briefje precies ging getrokken worden. Best eng dacht hij bij zichzelf want hij kon vorig jaar even goed een ander papiertje getrokken hebben en toen had hij misschien niemand mee naar huis gebracht? Dan was Kasa misschien nog steeds dat onbekende meisje dat onwetend rondliep in het district.

Hij ontwaakte uit zijn droom en deed terug hetzelfde kostuum aan als vorig jaar. Hij was nogal bijgelovig in die dingen dus probeerde hij zoveel mogelijk hetzelfde te doen als vorig jaar. Hetzelfde ochtendritueel, hetzelfde kostuum, alles hetzelfde… Je weet nooit dat dat allemaal geluk ging brengen. Al was dit alles makkelijker gezegd dan gedaan, hij merkte dat hij enkele kilootjes aangekomen was door het weinige vissen en de vele luxueuze etentjes in het Capitool. Dus het pak was niet echt meer op maat waardoor hij zich een beetje als een walvis in een te klein zwembadje voelde. Maar goed, het was maar voor eventjes want tijdens de treinreis kon hij zich terug omkleden in iets comfortabeler.

Net zoals vorig jaar zag hij dat de mensen helemaal anders naar hem keken, waardoor hij liever terug naar binnen wou gaan om zich op te sluiten. Anders maakten ze graag een praatje en waren ze benieuwd naar verhalen over het Capitool en de Spelen. Nu waren het meer zombies die maar één doel hadden, naar het stadscentrum gaan, hopen dat geen van hun geliefden getrokken werd en daarna zo snel mogelijk weer naar huis vertrekken. De tocht richting het centrum duurde wel uren op die manier.

Als iedereen uiteindelijk geregistreerd was en klaarstond, ging hij de trap omhoog terwijl hij keek naar de jongelui die zenuwachting klaar stonden. Velen onder hen staarden naar de grond in de hoop niet gekozen te worden, maar dat haalde natuurlijk niets uit want het was niet dat hij zomaar een tribuut mocht uitkiezen en gelukkig maar. Ondertussen kwam hij bij de micro aan en werd er natuurlijk terug verwacht dat hij wat ging zeggen. Hij schraapte nog eenmaal zijn keel voor hij begon aan zijn speech. ‘Beste districtgenoten, jammer genoeg is het weer de minst toffe periode van het jaar. Vorig jaar hadden we gelukkig terug een winnende tribuut onder ons, al blijven onze gedachten nog steeds bij de mensen die gestorven zijn tijdens de Spelen. Ik kan niet beloven om terug een winnaar mee naar huis te brengen, ik kan enkel beloven om terug mijn uiterste best te doen om de tributen zo goed mogelijk te begeleiden en te helpen waar mogelijk.

Hij keek even naar de glazen bol met namen en ging daarna verder. ‘Zoals jullie kunnen zien, is er dit jaar maar één glazen bol met namen in. Dit wil zeggen dat we dit jaar geen verschil in geslacht maken, het kan dus zijn dat er twee personen van hetzelfde geslacht in de Spelen zitten. Maar voor het dus zover is, kijken we volgens jaarlijkse traditie eerst naar het promotiefilmpje.’

Toen het filmpje afgelopen was, vond hij het verstandiger om niets meer te zeggen en liep hij meteen naar de glazen bol. Hij wandelde terug en keek nog eenmaal richting de jongeren voor het briefje openvouwde. ‘De eerste tribuut voor de 5de Hongerspelen is… Mickayla Gardner


Terug naar boven Ga naar beneden
Matthew Mills
District 4
Matthew Mills

PROFIELAantal berichten : 136
Registratiedatum : 18-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Begeleider district 4
Leeftijd: 35 jaar

Boete District 4 Empty
Onderwerp: Re: Boete District 4 | zo apr 15, 2018 4:33 am



Hij zag het meisje heel voorzichtig naar voor wandelen. Hij wist helemaal niets over haar maar was in eerste instantie blij dat het geen jong twaalfjarig meisje was. Ze leek alvast een heel stuk ouder. Ondanks dat het tweede slachtoffer terug een meisje kon zijn, hoopte hij toch op één van de sterke mannen die zich achteraan de rij bevonden. Voor eenmaal waren de meisjes en jongens niet gescheiden maar stonden ze enkel per leeftijd gerangschikt. Dat moest van het Capitool zodat iedereen duidelijk wist dat ze tweemaal kans hadden om verkozen te worden. Toen Mickayla onwennig op het podium stond, knikte hij eenmaal naar haar. Hij had een idee hoe ze zich moest voelen want ze had dezelfde blik in haar ogen als de tributen die hij vorig jaar naar het podium zag wandelen. Emoties en het besef van iets… maar nog niet helemaal zeker wat er precies te beseffen viel. Ofja zo beschreef Kasa het aan hem. Beetje verwarrend eerlijk gezegd tot hij zag wat er gebeurde toen Kasa en Duncan het volle besef kregen van wat zich rondom hen aan het afspelen was. Een donkere periode met veel emotionele opflakkeringen.

Hij was blijkbaar even een momentje weg aan het dromen waarbij er een griezelige stilte viel op het plein. Iedereen was aan het wachten tot hij weer naar de glazen bol liep om er de tweede naam uit te trekken. Toen hij door had dat ze op hem aan het wachten waren, wandelde hij terug zonder enig woord te zeggen voor de tweede maal naar de pot des doods. Hij schudde alle briefjes nog eens goed door elkaar en haalde er toen een papiertje uit die hij daarna per ongeluk op de grond liet vallen. Hopelijk bracht dat geen ongeluk voor de persoon! Hij raapte het briefje op en liep alsof er niets gebeurd was terug naar de micro. ‘De tweede tribuut voor district 4 is… Ikram Nasrallah


Terug naar boven Ga naar beneden
Esmae Gardner
District 4
Esmae Gardner

PROFIELAantal berichten : 84
Registratiedatum : 15-08-14
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Vrouw
Beroep: Visser
Leeftijd: 19

Boete District 4 Empty
Onderwerp: Re: Boete District 4 | vr mei 11, 2018 4:42 pm

Esmae vond het verschrikkelijk om te zien hoe normaal haar dochter de Hongerspelen vond. Ze was nu vijf, en ze wist niet beter. Dat was de wereld waarin ze leefden. “Zit eens stil,” mompelde Esmae, terwijl ze aan de tweede visgraatvlecht probeerde te beginnen. Maar Cherise was ongeduldig en enthousiast om naar het plein te gaan. Ze was nieuwsgierig naar hoe mooi de haren van haar vriendinnetjes zouden zijn. “O, Cherry, wat zie je er mooi uit!”, klonk er toen de deur openging en twee jonge vrouwen de woonkamer binnenstapten. Het jonge meisje was meteen afgeleid door de binnenkomst van haar tantes en sprong op om hen een knuffel te geven. “Cherise!”, gromde Esmae, waarna ze haar schoonzusjes even geïrriteerd aanstaarde. “We zijn bijna klaar!” Mickayla zond Esmae een vriendelijke glimlach, terwijl ze het kleine meisje weer naar haar stoel begeleidde. “Laat mij dit maar doen. Zal ik jouw haren zo ook nog doen?” Esmae schudde haar hoofd, terwijl ze haar vingers door haar haren liet gaan. Ze hadden geen tijd om ook bij haar nog een uitbundige creatie te maken. Een snelle vlecht moest maar goed genoeg zijn. Ondanks dat Esmae normaal gesproken best een geduldig persoon was, werd ze nog altijd erg nerveus van de Boete. Godzijdank was er dit jaar weer één persoon meer veilig. Dit jaar nog en volgend jaar nog. En dan zou iedereen veilig zijn. Totdat Cherise oud genoeg zou zijn…

Esmae keek toe hoe Mickayla op het haar van haar nichtje was gefixeerd. Ze leek er helemaal in op te gaan, maar Esmae kende haar goed genoeg om te weten dat ze zich zorgen maakte. Mickayla was nu achttien en dit zou het laatste jaar zijn dat ze kans maakte om naar het Capitool te moeten. Ten tijden van de eerste Hongerspelen was ze echt bang geweest met de Boete, en dat gold eigenlijk ook voor de jaren erna. Maar de winst van Solar had veel veranderd. En dat Kasa afgelopen jaar had gewonnen, dat was helemaal een opsteker geweest. En natuurlijk was Mickayla nu ook ouder. Bang was ze dan ook niet meer. Ze wilde gewoon heel erg niet.

“We moeten gaan,” deelde de oudere zus van Mickayla niet veel later mee. In vergelijking met haar jongere zus had zij een veel harder uiterlijk en karakter. Ze was directer en meer resoluut. En nu het tijd was om te gaan, was het tijd om te gaan. Ze riep ook haar grote broer, die zijn zoontje had verschoond en omgekleed. Die verscheen vrijwel meteen en knikte ten teken dat hij gereed was. “Hé, knapperd!”, begroette Mickayla haar neefje nu, die ze meteen van haar broer overnam. Ze paste zo vaak op, dat het jochie niet beter wist. Het was ongelooflijk dat hij nu alweer twee was. Het voelde net alsof hij vorige week pas geboren werd!

Tegen de tijd dat ze op het plein arriveerden, begon het al aardig vol te raken op het plein. Esmae en Aric omhelsden Mickayla, waarna Cherise en Denis hetzelfde deden. Candace vond het duidelijk moeilijk om haar zusje opnieuw in haar eentje naar voren te laten gaan, maar uiteindelijk gaf ook zij haar zusje een knuffel. “Tot straks,” zei ze, in een poging om geruststellend te klinken. Maar Mickayla wist dat haar zus dit net zo spannend vond als zij. Maar ook zij wilde het niet laten merken, en dus zond ze haar zus een glimlach. “Tot straks.”

Esmae, Candace, Aric en de kinderen voegden zich bij de moeder van Esmae, met wie ze nog even kletsten. Maar toen begon de Begeleider van het district zijn verhaal en werd ieders aandacht op hem gericht. Nou ja, behalve de aandacht van de kinderen dan. Cherise gaf haar ogen echt de kost en keek overal en nergens. Denis leek vooral geïnteresseerd in een touwtje aan zijn grootmoeders kleding.
Met een gespannen blik keek Esmae toe hoe Matthew Mills zijn hand in de glazen bol stak en een van de papiertjes pakte waarop de naam zou staan van de eerste Tribuut. De man las de naam voor, en hoewel het tot Esmae doordrong, was dit niet te bevatten. Met grote ogen staarde ze naar het podium, terwijl er een pad werd gecreëerd voor Mickayla om naar voren te komen. Aric beet zo hard op zijn lip dat het bloedde, en het kostte hem moeite om de tranen binnen te houden. Het was zo onwerkelijk om zijn zusje het podium op te zien klimmen. Esmae keek even naar haar man en zag de emotie in zijn ogen. Dat maakte het voor haar ook alleen maar moeilijker. Alleen Candace wist haar emoties goed te verbergen. Maar natuurlijk viel het ook haar erg zwaar.
Eenmaal op het podium leek Mickayla niet op haar gemak, maar wie kon haar dat kwalijk nemen? Het was niet zozeer dat ze eruitzag als een bang konijn, maar ze wist niet goed waar ze moest kijken en ze haatte het dat al die camera’s op haar waren gericht. Dat zou nog leuk worden in de Arena.

Voor Aric en zijn familie voelde het alsof de wereld was gestopt met draaien nu Mickayla gekozen was, maar dat was natuurlijk niet waar. De Begeleider van District 4 moest nog een tweede papiertje uit de bol halen, en het duurde niet lang voordat opnieuw een naam over het plein schalde.
Nee, dacht Esmae enkel, terwijl de tranen over haar wangen rolden. Ze kon niets uitbrengen. Dat Mickayla werd getrokken was al onwerkelijk, maar nu ook Ikram nog? Haar schoonzusje en haar vriendin? Nu had ze vorig jaar al het geluk gehad dat Solar, die ze ook als een vriend(in) beschouwde het had overleefd. Maar nu zou ze sowieso één van deze twee lieve meiden nooit meer terugzien na vandaag. Misschien – of zeg maar waarschijnlijk, want hoe groot was de kans dat District 4 nogmaals zou kunnen winnen? – zou ze vandaag van beide voor eeuwig afscheid moeten nemen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Ikram Nasrallah
District 4
Ikram Nasrallah

PROFIELAantal berichten : 92
Registratiedatum : 21-10-14
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht:
Beroep:
Leeftijd:

Boete District 4 Empty
Onderwerp: Re: Boete District 4 | vr jul 20, 2018 4:54 pm

Zoals elk jaar, stond de Boete voor de deur. Dit zou Ikrams laatste jaar zijn, en hoewel haar opvoeding haar vertelde dat ze niet mocht hopen dat zij het het niet was, deed ze dat toch. Natuurlijk had ze er vrede mee als zij wel zou worden uitgekozen – het zou egoïstisch zijn om dat niet te hebben – maar als ze de dans zou kunnen ontspringen, dan nam ze dat zichzelf niet kwalijk. Het probleem daarmee bleef dat een ander, onschuldig iemand wél de Arena in zou moeten. Ikram en de andere leden probeerden voor de nabestaanden klaar te staan, en het was zwaar om dat te moeten doen. Als Initiatief-lid kende ze vrijwel iedereen in het district, hetzij vaag of erg goed. Het verdriet wat ook Ikram voelde wanneer er weer een kind naar het slachthuis werd gestuurd, maakte haar werk lastig. Ze lag in de weken rondom de Hongerspelen vaak ’s nachts wakker, denkend aan hoe zou willen dat ze de Tributen had kunnen helpen. Hoe ze had gewild dat ze een beter persoon zou zijn, want hoe kon ze mensen helpen als ze zelf telkens vocht tegen de tranen? Deze emoties waren een zwakte en een toon van haar zelfzuchtige natuur en hoewel ze uiteindelijk aan haar vader had verteld dat ze het idee had te kort te schieten in haar aard, ze was nog steeds niet gerust.

Maar dit jaar, en alle komende jaren, had ze de mogelijkheid om de schuld van haar tekortkomingen in te lossen. Ze zou de meest capabele verzorger van het district worden. Niet voor haarzelf, natuurlijk, maar voor alle inwoners. Ze zou dag en nacht paraat staan, zou dag en nacht werken naar verbetering want perfectie was een zonde en een illusie, zou-
Ze verhulde zich achter haar sluiers toen ze haar huis verliet en zich in de massa begaf die uitgroeide tot een kakofonie van emoties en hoop. Het was haar vijf jaar geleden al opgevallen dat de stoet die zich begaf naar het plein aanzienlijk langzaam liep, dat de mensen hun hoofden hadden gebogen om maar niet op te vallen. Zowel oudere als jongere leden, buiten de leeftijdsgrenzen van de Boete, hielpen inwoners van het district op een verscheidenheid van manieren. Terwijl Ikram er de pas in probeerde te houden – het feit dat ze niet wílde was een uiting die niet gewenst was, en dus onderdrukt moest worden – zag ze haar verwanten zowel ouders als tieners kalmeren, voedsel uitdelen, en een zitplek in de schaduw bieden. Een naar gevoel verspreidde zich door Ikrams borst; ook háár mensen hadden naasten die vandaag ten pooi vielen aan het Capitool. En hoewel onbaatzuchtigheid hun rode draad was in het leven, Ikram vond dat ook díe naasten misschien wel wat hulp konden gebruiken. Het was echter niet de aard van het beestje om hulp te vragen, of om hulp te bieden uit eigen initiatief voor de eigen deugd. Ikram dacht dat dit soort dagen misschien wel de moeilijkste dagen waren voor haar mensen.

Ze was dankbaar dat haar kleding de zons intensiteit wist af te weren. Hoewel gewend aan dit weer, Ikram én de mensen om haar heen hadden weinig baat bij een zwetend persoon in hun rij. Haar donkerblauwe sluier fladderde zachtjes in het briesje wat soms over het plein bewoog. Ze had haar handen in de zakken van haar witte, losse broek en telde haar ademhalingen. Nog even, en het was voorbij. Nog even, en haar laatste jaar was veilig verstreken. Ze herinnerde zich de afgelopen vier keer, waarin dit exact hetzelfde was gegaan. Het enige verschil in de afgelopen vier jaar, was de terugkeer van één van hun Tributen. Ikram zag zelden anders dan de ogen van haar naasten en had inmiddels een goed beeld bij welke emoties er schuilgingen achter welke uitdrukkingen. Die van de winnaars, die ze van dichtbij had gezien, hadden haar de rillingen gegeven.

Ze zuchtte diep toen de eerste naam werd geroepen. Haar leeftijdscategorie. Haar klasgenoot van vroeger. Ikram had enkel kennissen buiten haar mensen om, op een enkeling na, maar ze had Mickayla altijd gewaardeerd. In Ikrams ogen leek ze meer op háár dan op de meeste vrije mensen. Ze was een goed mens, en Ikram balde haar handen tot vuisten in haar zakken bij de gedachte dat zo’n goed, jong persoon met een prachtige toekomst voor zich, die toekomst niet meer zou mogen zien.

Het schoot door haar gedachten dat ze nog niet veilig was vanwege de verandering van Boete-regels, maar Ikram was gefocust op het in orde krijgen van haar emoties. Ze zou, nadat de Boete voorbij was, de familie laten weten dat ze alles aan haar konden vragen in deze zware tijd. Niet uit haar naam, want dat zou zelfzuchtig zijn, maar gedreven vanuit het Initiatief. Ze wist niet hoe de verse Tribuut haar familie tegenover het Initiatief stond, en dit was niet de tijd om het op de proef te stellen. Zeker niet als individu.
Ikram ergerde zich aan de begeleider van District 4 toen hij de tweede naam op de grond liet vallen. Het woord respectloos vormde zich in haar hoofd, en struikelde gelukkig vlak voordat hij haar lippen zou verlaten.
Het woord veranderde in de meest zachte kreun die Ikram uit kon laten, toen ze háár naam hoorde.

Ze knipperde twee keer, haalde diep adem, en liep door de opensplijtende zee van veilige mensen in de richting van het podium. Ze mocht geen angst tonen. Ze mocht geen zelfverzekerdheid tonen. Ze mocht zichzelf niet tonen. Kalmte, zelfbeheersing, veiligheid. Het ging niet om haar. Het ging niet om haar.
Ze stapte rustig het podium op, knikte naar haar mede-Tribuut en haar begeleider, en draaide zich toen in de richting van het publiek. Alle ogen waren op haar gericht. Het maakte haar oncomfortabel en ze sloeg haar ogen neer. Ze bleef echter al hun blikken voelen; iedereen die nu voor haar stond, ónder haar stond, haar gade sloeg terwijl ze zo haar best deed in de schaduw te blijven. Het eerste Intitiatieflid dat mee ging doen met de Spelen. Die gedoemd was om te verliezen, puur en alleen door haar overtuigingen. Puur en alleen door die kalmte, die zelfbeheersing, die fragiele veiligheid die ze uit moest stralen maar niet voelde. Want het ging niet om haar. Het ging niet om haar.

Het.
Ging.
Niet.
Om.
Haar.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://imetaltheworld.tumblr.com
Gesponsorde inhoud



PROFIEL
KARAKTER

Boete District 4 Empty
Onderwerp: Re: Boete District 4 |

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Boete District 4

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Boete district 7
» Boete District 11
» Boete District 8
» Boete District 6
» Boete District 3

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
De Hongerspelen :: Districten :: District 4 :: De Stad-