Een RPG-forum gebaseerd op de Hongerspelen. Maak een personage aan voor een van de districten en doe mee aan de Hongerspelen!
 
IndexLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

N

O

S

A

E

S

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

Personage van het seizoen
Milly Butterworth
Winnares 1e Spelen
Sage Malone
Winnares 2e Spelen
Madelynn Bristow
Winnares 3e Spelen
Solar Gbadamosi
Winnares 4e Spelen
Kasa Locklear

F

F

A

T

S

Admini
Cecilia Peak
Admini
Tyrell Peak
Moderator
Nike Foxglove
Moderator
Matthew Mills

S

T

I

D

E

R

C

© 2013 - 2015
De Hongerspelen RPG is ontworpen en gemaakt door de Adminies en is gebaseerd op de Hongerspelen trilogie van Suzanne Collins.

Deze skin is getest op
Google ChromeMozilla Firefox

Deel
 

 [Dag 2] In de maneschijn

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Gabriel Katz
District 7
Gabriel Katz

PROFIELAantal berichten : 88
Registratiedatum : 18-03-18
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Scholier / Uitvaartondernemer
Leeftijd: 14

[Dag 2] In de maneschijn Empty
Onderwerp: [Dag 2] In de maneschijn | zo sep 23, 2018 10:44 am

Ze waren linksaf geslagen en liepen door de gang toen een tweede kanonschot klonk en Gabriel bleef bij een van de ramen staan om naar buiten te kijken. Hij zag Phoebe en Maggy wegrennen van de Hoorn, waar hij een figuur over de rand, half in het water zag liggen. Hij keek er maar kort naar, toen stapte hij weg van het raam om Mineko en Jonathan niet te zien en leunde tegen de muur. Was dat net gebeurd? Terwijl hij nog naar de jongens stond te roepen? Hij probeerde zich iets anders te herinneren dan het gevecht dat Christian het leven had gekost, maar al het andere was wazig. "Thomas", zei Opal, die ook een blik naar buiten had geworpen en nu weer de beschutting van de muur had opgezocht om vanaf de binnenplaats onzichtbaar te zijn. Beide jongens uit district 9 lagen daar nu dus in het midden van de binnenplaats. Geen scheve glimlach van Christian meer. Geen nonchalante schouderophaal van Thomas meer. Gabriel liet zijn hoofd tegen de muur zakken en staarde naar een kroonluchter. Opeens begon hij te lachen. "Kijk nou wat een plek", zei hij. "Kijk nou die kroonluchters. En dat plafond!" Dit was allemaal nog luxer en meer over de top dan hij had kunnen bedenken, en na een paar dagen in het Capitool te zijn geweest kon hij heel wat bedenken. "Ongelofelijk..." Opal keek hem aan zonder iets te zeggen. Het was wel duidelijk dat er hier weinig was wat haar minder kon schelen dan de kroonluchters en het plafond.

Ze besloten nog geen deuren door te gaan, voornamelijk omdat ze nog niet te ver af wilden dwalen van de binnenplaats, waar op dit moment hun enige bekende bron van water stond, en bovendien een aantal eetbare bloemen. Bovendien hadden ze geen idee waar de rest van de groep allemaal uithing. Met name Opal was zich ervan bewust dat achter iedere deur een hinderlaag kon liggen, maar zelfs Gabriel had op dit moment niet bijzonder veel zin om meer mensen tegen te komen. Zijn teruggekeerde glimlach zou anders doen vermoeden, maar ondanks zijn pogingen om zijn aandacht te vestigen op de pracht en praal van het paleis, was hij toch nog van zijn stuk gebracht door wat er net was gebeurd.

Lange tijd gebeurde er niets en ze waren tegen de muur gaan zitten. Gabriel haalde een doosje uit zijn zak. "Wat heb jij daar?" vroeg Opal fronsend. "Een muziekdoosje", antwoordde de jongen. "Ze waren zo aardig om me het mee te laten nemen." Hij draaide een keer aan het sleuteltje en het doosje begon zacht te pingelen. De melodie van de Mondscheinsonate vulde de lucht en Opal keek een beetje nerveus naar de dichtstbijzijnde deuren, maar hun stemmen waren harder dan het muziekdoosje, dus de kans dat juist het melodietje ongewenste aandacht zou trekken was niet zo groot. "Hij heeft het nog voor me gespeeld, de avond na de eerste training. Hij speelt ontzettend mooi..." "Zullen we het even niet over hem hebben?" stelde Opal een beetje bars voor. Gabriel keek opzij naar haar. "Het is niet hun schuld." Opal snoof. "Het is níét hun schuld", herhaalde Gabriel. "Oh nee? Wiens schuld is het dan wel? Wie heeft Christian volgens jou vermoord?" Gabriel trok zijn mond open. "Nee, zeg maar niets", was Opal hem echter voor. "Ik weet al wat je gaat zeggen. Je gaat het allemaal goedpraten, alsof niemand er iets aan kan doen dat hij dood is. Maar er zijn heel veel mensen die daar iets aan hadden kunnen doen en je districtgenoot is er daar één van, en dat weet je." Ze zwegen even. Opal wreef vermoeid over haar voorhoofd. "Ik zei toch dat we het niet over hem moesten hebben", bromde ze.

Buiten was een bui losgebarsten en ze luisterden naar de regen die tegen de ramen tikte. Als hij zijn ogen dichtdeed, kon hij zich voorstellen dat hij thuis was. Al had hij thuis makkelijk even een boterham kunnen halen, en een glas water. Hij wond het muziekdoosje nog een keer op en luisterde met gesloten ogen en een vage glimlach op zijn gezicht naar de geluiden. Het getik van de regen en het zachte gepingel susten hem in slaap.

Het was stikdonker in de gang en Gabriel reef de slaap uit zijn ogen terwijl hij rechtop ging zitten. “Wakker?” klonk Opals stem zacht naast hem. Hij knikte, besefte dat ze dat niet kon zien, en maakte een bevestigend geluid. “Hoe laat is het?” “Geen idee. Nog geen middernacht.” “Heb jij niet geslapen?” “Iemand moet de wacht houden.” “Ik had-” “Ik was niet moe.” “Wil je nu slapen?” “Ik wil eerst wat drinken.” Aan het zachte gekraak van de leren kleding hoorde hij dat ze opgestaan was en toen ze uit een raam keek, werd haar silhouet zichtbaar in het sprankje licht dat van buiten kwam. “Ik zie zo gauw niemand”, zei ze een beetje aarzelend. Gabriel stond ook op en ze liepen naar de deur waardoor ze binnengekomen waren. Opal drukte de deurkruk omlaag, en beiden schrokken ze toen precies op dat moment het volkslied begon te spelen. Na een tijdje kwam hun hartslag weer tot rust en duwde Opal de deur voorzichtig een stukje open. Haar ogen scanden snel de binnenplaats.

Samenvatting:
- Gabriel en Opal lopen de gang (44) door in beide richtingen, maar gaan nog geen deuren door.
- Ze gaan bij het zuidelijke uiteinde zitten, praten was, luisteren een muziekje en Gabriel doet een dutje terwijl Opal de wacht houdt.
- Om exact middernacht openen ze de deur naar de binnenplaats weer.

Er is zo op het eerste gezicht niemand op de binnenplaats, maar als ze goed kijken kunnen ze rechts van hun, op de eerste verdieping (dus linksonderin op de kaart), een schim voor het raam zien staan. De schim loopt weg op het moment dat het volkslied afgelopen is.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gabriel Katz
District 7
Gabriel Katz

PROFIELAantal berichten : 88
Registratiedatum : 18-03-18
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Scholier / Uitvaartondernemer
Leeftijd: 14

[Dag 2] In de maneschijn Empty
Onderwerp: Re: [Dag 2] In de maneschijn | di okt 02, 2018 10:00 am

Nadat ze zich ervan verzekerd had dat er niemand op de binnenplaats was, stapte Opal naar buiten en Gabriel volgde. Aan de rand van de galerij bleef hij staan, op de plek vanaf waar hij de vorige dag nog getuige was geweest van Christians dood en nu met zijn blik gericht op het gezicht van de vermoorde jongen dat aan de hemel werd geprojecteerd. Thomas volgde en plotseling greep Opal Gabriels arm beet, waardoor hij even opschrok. "Er staat daar iemand", siste ze haast geluidloos. Gabriel volgde haar blik en zag nog net een beweging achter een van de ramen op de eerste verdieping. "Zou hij ons ook gezien hebben?" Haar stem klonk gespannen, maar bij Gabriel ebde de eerste schrik alweer weg. Wie zou het geweest zijn? Zijn blik bleef op het raam hangen, maar daarachter gebeurde niets meer. "Laten we hier in ieder geval niet te lang blijven hangen", ging Opal verder en ze liep resoluut naar de fontein. Gabriel bleef nog even staan. De fontein leek zo onschuldig onder het sterrenlicht. De lichamen waren al opgehaald en de stortbui had het meeste bloed waarschijnlijk ook al weggespoeld Het voelde verkeerd dat ze nu gewoon weg waren zonder een spoor achter te laten.

Hij liep traag tussen de lage heggen door en in plaats te stoppen bij de fontein, liep hij door en sloeg linksaf. Na een paar stappen bleef hij even staan en keek op naar het beeld van Madelynn Bristow dat donker boven hem uittorende. Het voelde net alsof het beeld ieder moment tot leven kon komen, en gezien de kunsten van de Spelmakers in eerdere jaren was dat niet eens zo'n irreële gedachte. Wat zou het beeld doen als het wakker werd? Zou het praten met de stem van Madelynn? Zou het dezelfde ergernis uiten? Madelynn wilde haar tributen zien winnen, maar hij was daar niet de aangewezen persoon voor. Misschien had ze met Mineko meer geluk. Hij had de strijdlust wel. Hij maakte zijn blik los van zijn stenen begeleidster en hurkte hij bij een van de bloembedden, waarin de lichte koppen van de chrysanten vredig opkeken naar de sterren. Met een glimlach brak hij twee stengels af en liep met de bloemen in zijn handen naar de fontein. Stil stapte hij naar de fontein en legde de twee bloemen neer, één voor Christian, één voor Thomas. Hij zette een stapte achteruit en keek er even naar.

"Chrysanten staan voor vriendschap en je kunt ze aan iemand geven om ze te bedanken. Ik heb Christian en Thomas niet lang gekend, maar ik heb in het Capitool veel met ze gesproken en ik wil ze bedanken voor hun vriendelijkheid en gezelligheid de afgelopen dagen. Christians eerlijke lach en Thomas' nuchtere wijsheid maakten de dagen weer een stukje beter." Hij keek op naar Opal, wiens bleke gezicht geen uitdrukking vertoonde. Zouden de families in district 9 nog kijken? De vrienden van school, de kennissen? "Jullie hebben alleen hun laatste momenten gezien en dat moet zwaar geweest zijn, maar in het Capitool was het anders. Ik heb ze zien lachen, ik heb ze plezier zien hebben. Ze waren niet ongelukkig." Laat dat een troost zijn. "En nu zijn ze dat ook niet meer. Ze stierven in de strijd, maar ze rusten in vrede." Had iemand hem gehoord? Had iemand iets van rust uit zijn woorden kunnen halen? Hij zou het nooit zeker weten, maar hij geloofde het wel. Hij had in ieder geval zijn best gedaan.

"Ik denk dat het water drinkbaar is. Volgens mij zwemmen er vissen in", kwam Opal weer tot de orde van de dag. Natuurlijk zou het toch nog giftig kunnen zijn, het Capitool kon vast wel resistente vissen maken. Maar wat zou het punt zijn? Eerlijk gezegd had Gabriel geen zin om zich om dat soort zaken druk te maken en hetzelfde gold voor Opal, dus zonder al te veel zorgen of voorzichtigheid lesten ze hun dorst en besloten daarna eens over eten na te gaan denken.

Samenvatting:
- Opal en Gabriel betreden om middernacht de binnenplaats. Opal spot de schim achter het raam en attendeert Gabriel erop.
- Opal loopt naar de fontein, Gabriel plukt twee chrysanten naast het beeld van Madelynn.
- Hij legt de bloemen op de rand van de fontein en houdt een korte begrafenistoespraak.
- Ze drinken wat water uit de fontein.
- Het is inmiddels zo'n 00:05

Het water is niet giftig.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gabriel Katz
District 7
Gabriel Katz

PROFIELAantal berichten : 88
Registratiedatum : 18-03-18
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Scholier / Uitvaartondernemer
Leeftijd: 14

[Dag 2] In de maneschijn Empty
Onderwerp: Re: [Dag 2] In de maneschijn | zo okt 07, 2018 9:39 am

- Gabriel meent bij de start van de Spelen oost-indische kers gezien te hebben. Zo in het donker is het lastig te zien. Hij denkt ze wel te herkennen, onder andere aan de vorm van de blaadjes, dus plukken ze er een stapeltje van. Ze besluiten echter te wachten met eten tot het licht is, om dan beter te kunnen checken of het niet toch stiekem een andere plant is. "Het zou toch jammer zijn om juist door zo'n klein vergissinkje om het leven te komen."
- Opal wil slapen, dus ze gaan naar binnen, weer door de westelijke deur waardoor ze net naar buiten kwamen. Tenzij ze daar iemand tegenkomen of er iets gebeurt, gaan ze op dezelfde plek als eerder zitten zodat Opal een dutje kan doen, terwijl Gabriel de wacht houdt.
- Het is ongeveer 00:07 als ze naar binnen gaan.

Gabriel en Opal kunnen in alle rust uitrusten.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gabriel Katz
District 7
Gabriel Katz

PROFIELAantal berichten : 88
Registratiedatum : 18-03-18
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Scholier / Uitvaartondernemer
Leeftijd: 14

[Dag 2] In de maneschijn Empty
Onderwerp: Re: [Dag 2] In de maneschijn | ma okt 08, 2018 7:17 pm

Binnen was de gang nog altijd leeg en donker, en het tweetal zocht hun eerdere plekje weer op. Terwijl Opal het zich zo goed en kwaad als het ging gemakkelijk probeerde te maken, trok Gabriel zijn knieën op en vouwde zijn armen in zijn schoot. "Welterusten", zei hij tegen Opal. Ze mompelde iets terug. Een tijdlang hoorde hij haar nog af en toe wat verschuiven, op zoek naar een gemakkelijkere slaappositie, maar uiteindelijk hoorde hij aan haar ademhaling dat ze sliep. In het donker waarin alleen hun ademhaling en zacht het geruis van de fontein buiten klonken, staarde hij voor zich uit. Het zou een lange nacht worden, maar hij verveelde zich niet gauw en liet zijn gedachten rondwaren. Die schim achter het raam, wie zou het geweest zijn? Hij had de figuur nauwelijks gezien en kon zich zelfs niet herinneren of deze groot of klein was geweest. Misschien was het Mineko wel. Misschien Dominic. Misschien Milena of Ikram of Sam. Het kon iedereen zijn. Hadden ze Opal en Gabriel gezien, of was hun aandacht gevestigd geweest op het volkslied en de gezichten aan de hemel? "Hebben jullie gezien wie het was, achter het raam?" zei hij zacht voor zich uit. De woorden bleven in de leegte hangen, er kwam geen reactie, Opal sliep rustig door, maar hij had het gevoel dat hij toch gehoord werd. In de Spelen was je nooit echt alleen. Ze keken naar hem, ze hoorden hem.

Uren gingen voorbij, Opal sliep, Gabriel stond af en toe op, rekte zich uit, en ging weer zitten, dacht aan de schim, dacht aan zijn begrafenis, dacht aan mooie tijden thuis. Dacht vooral niet aan de afgelopen middag. Nauwelijks merkbaar werd het lichter, tot hij plots besefte dat hij Opals slapende gestalte in het donker kon ontwaren. Hij ging op zijn knieën voor een raam zitten en keek naar buiten, waar de sterren langzaam verdwenen in de steeds lichter wordende lucht. Het was een mooie ochtend, fris en vredig, en een gevoel van tevredenheid vervulde hem toen de eerste zonnestralen over de rand van het dak kwamen en hun licht op de binnenplaats lieten vallen. Hij trok zich weer terug naar zijn zitplaats van de nacht en inspecteerde de bloemen die ze hadden meegenomen en waarvan hij nu met zekerheid kon bevestigen dat het inderdaad de oost-indische kers was. Om iets met zijn handen te kunnen doen, begon hij de stengels in elkaar te vlechten. "Weet je nog, die madeliefjesketting van toen? Hoe lang was hij nu uiteindelijk geworden, twee meter?" Hij grijnsde. Hij en Nina hadden destijds het halve veld aan madeliefjes leeggeplukt, maar het resultaat mocht er wezen. "Is de zon bij jullie ook al op?" Het voelde goed om tegen haar te praten. Als hij zijn ogen sloot, kon hij zich voorstellen dat ze naast hem zat, maar zodra hij ze opende was daar weer alleen Opal. Het gaf niet. Opal was aardig. En vroeg of laat zou hij haar wel aan het glimlachen kunnen krijgen.

De bloemenkroon was af. Er waren nog wat bloemen over, maar niet genoeg om een tweede te vlechten. Hij wierp af en toe een blik naar buiten en bleef verder op zijn plek zitten, totdat Opal eindelijk ontwaakte en zichzelf overeind duwde. "Goedemorgen", zei Gabriel vrolijk. Opal zelf keek alsof ze het allerminst een goede morgen vond en bleef even stilzitten met haar gezicht in haar handen, alsof ze moed moest verzamelen om aan de dag te beginnen. Daarna haalde ze diep adem, wreef de slaap uit haar gezicht en richtte zich op de bloemen. "Inderdaad oost-indische kers, zo te zien", concludeerde ze. Ze aten de planten die Gabriel niet in de kroon had verwerkt, en waar Gabriel wel kon genieten van de verrassend pittige smaak, leek Opal het wat minder te waarderen, maar ze klaagde niet. Ze vroeg of hij wist hoe lang ze had geslapen, en hij kon niet veel meer zeggen dan dat de zon waarschijnlijk al een paar uur op was. Hij vroeg of ze de kroon op wilde, en zij wees beleefd doch beslist af, dus zette hij hem zelf maar op, en lachte even, omdat het er waarschijnlijk niet bijzonder koninklijk uitzag met de blaadjes die onhandig in zijn gezicht hingen. Opal lachte niet, ze snoof alleen. Toen kwam natuurlijk de vraag: wat nu? "Ik wil de rest van dit paleis wel eens zien", zei Gabriel. Hij keek naar de dichtstbijzijnde deur, toen naar de trappen tegenover de ingang. "Zullen we de trap nemen?" Opal haalde haar schouders op. De deur, de trap, wat ze ook kozen, het zou hen uiteindelijk wel naar hun dood leiden. Die schim van vannacht was op de eerste verdieping geweest, maar dat was inmiddels alweer uren geleden, dus wie wist waar die nu uithing? Ze beklommen de trap, Gabriel voorop, vol van nieuwsgierigheid over wat hij boven aan zou treffen. Hij bleef zich verwonderen over de perfectie van alles, de perfect afgewerkte trapleuning, de pracht en praal van vloer tot plafond. En dit was nog maar een gang. Hoe zouden de kamers zijn?

Samenvatting:
- Opal valt in slaap, Gabriel houdt de wacht.
- Zodra het licht begint te worden, kijkt Gabriel naar buiten. Opal slaapt nog steeds.
- Gabriel vlecht een kroon van de oost-indische kers en werpt zo nu en dan nog eens een blik op de binnenplaats.
- Opal wordt wakker, ze eten wat van de planten, Gabriel zet de kroon op.
- Ze besluiten op onderzoek uit te gaan en nemen de zuidelijke van de twee trappen in gang 44 naar boven.
- Om mij netjes aan de deadline te houden is het nu ongeveer 12 uur 's middags. Opal heeft een lang dutje gedaan, I guess?

Braaf Razz

Zowel Opal als Gabriel hebben geluk: ze kunnen veilig naar de eerste verdieping.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gabriel Katz
District 7
Gabriel Katz

PROFIELAantal berichten : 88
Registratiedatum : 18-03-18
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Scholier / Uitvaartondernemer
Leeftijd: 14

[Dag 2] In de maneschijn Empty
Onderwerp: Re: [Dag 2] In de maneschijn | ma okt 08, 2018 8:48 pm

Eenmaal boven zetten Gabriel nog een paar stappen en bleef toen staan. De inrichting was vergelijkbaar met die van de gang beneden, maar zijn aandacht werd getrokken door de deur in de muur rechts van hem. Opal kwam vlak achter hem aan en toen Gabriel haar vragend aankeek, wijzend naar de deur, liep ze in eerste instantie juist de andere kant op. Vlug gluurde ze om de hoek om te zien of er niemand in de gang was. Gabriel was intussen naar de deur gelopen en had zijn hand al op de deurklink gelegd, maar na een korte aarzeling tilde hij zijn hand op om drie keer op de deur te kloppen.

Samenvatting (voor zover dat voor zo'n korte post nodig is):
- Ze zijn boven. Opal gluurt om het hoekje de gang in, Gabriel klopt op de deur bij de trap.

Er komt geen antwoord. Ervan uitgaand dat ze naar binnen gaan: ze komen terecht in de paarse badkamer. Nummer 37 op de kaart.
http://www.hongerspelenrpg.com/t1132-de-arena#19813
Terug naar boven Ga naar beneden
Gabriel Katz
District 7
Gabriel Katz

PROFIELAantal berichten : 88
Registratiedatum : 18-03-18
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Scholier / Uitvaartondernemer
Leeftijd: 14

[Dag 2] In de maneschijn Empty
Onderwerp: Re: [Dag 2] In de maneschijn | wo okt 10, 2018 9:20 am

Geen reactie. Opal zei ook niets, waaruit hij opmaakte dat de gang leeg was, en nu keek hij haar even aan voor goedkeuring voor hij de deur opende. De kamer erachter was in één woord te omschrijven: paars. Even dacht Gabriel een beweging te zien, maar het bleek enkel zijn eigen spiegelbeeld te zijn in een spiegeltje dat op een tafel bij het raam stond. Hij liep erheen en bekeek zichzelf lachend, de stoere leren outfit eronder en de bloemetjes op zijn hoofd. "Superfancy, Nina, ik zei het toch?" zei hij. Hij bleef even staan, checkte of zijn glimlach er nog overtuigend uitzag. Achter hem hoorde hij het geruis van water uit de kraan en hij besefte dat zijn mond alweer droog aanvoelde. Opal waste haar gezicht en dronk, en gaf daarna ruimte aan Gabriel. "Als een van ons hier ooit in de modder valt, weten we waar we een bad kunnen vinden", zei hij opgewekt nadat hij de kraan had dichtgedraaid en de rest van de ruimte eens wat aandachtiger bekeek. "Oh ja, en dan betrapt worden, zeker. Zoals je misschien weet staat verdrinken niet bovenaan mijn lijstje van favoriete doodsoorzaken", bromde Opal ontevreden. Gabriel stak sussend een hand op. Het was maar een grapje. Hij liep naar de enige andere deur in de ruimte en hief een hand op. "Zullen we?" vroeg hij. Opal knikte, en hij klopte op de deur.

Samenvatting:
- Gabriel lacht om zijn spiegelbeeld, Opal probeert de kraan uit, ze drinken wat water en kloppen om... laten we zeggen 12:04 op de deur van kamer 36.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



PROFIEL
KARAKTER

[Dag 2] In de maneschijn Empty
Onderwerp: Re: [Dag 2] In de maneschijn |

Terug naar boven Ga naar beneden
 

[Dag 2] In de maneschijn

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
De Hongerspelen :: De Spelen :: 5de Hongerspelen :: De Arena-