Een RPG-forum gebaseerd op de Hongerspelen. Maak een personage aan voor een van de districten en doe mee aan de Hongerspelen!
 
IndexLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

N

O

S

A

E

S

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

Personage van het seizoen
Milly Butterworth
Winnares 1e Spelen
Sage Malone
Winnares 2e Spelen
Madelynn Bristow
Winnares 3e Spelen
Solar Gbadamosi
Winnares 4e Spelen
Kasa Locklear

F

F

A

T

S

Admini
Cecilia Peak
Admini
Tyrell Peak
Moderator
Nike Foxglove
Moderator
Matthew Mills

S

T

I

D

E

R

C

© 2013 - 2015
De Hongerspelen RPG is ontworpen en gemaakt door de Adminies en is gebaseerd op de Hongerspelen trilogie van Suzanne Collins.

Deze skin is getest op
Google ChromeMozilla Firefox

Deel
 

 Het begin van een lange reis

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Alexandra Leifsson
Begeleider District 3
Alexandra Leifsson

PROFIELAantal berichten : 300
Registratiedatum : 13-03-14
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Vrouw
Beroep: Begeleider district 3
Leeftijd: 35

Het begin van een lange reis Empty
Onderwerp: Het begin van een lange reis | do okt 29, 2015 9:14 pm

Terwijl de tributen in hun kamertjes afscheid namen van familieleden liep Alex rusteloos rond. Alles was al geregeld, haar koffer was door een behulpzame Avox in haar rijdende kamer gezet, de trein was klaar om te vertrekken en gevuld met alle luxe die ze nodig konden hebben in een rit van iets minder dan een dag. Er miste alleen nog een zwembad, maar het bubbelende badwater kwam in de buurt. Er zat niets anders op dan wachten. En dat was frustrerend. Voor Alex verstreek de tijd tergend langzaam, terwijl de tributen waarschijnlijk elke minuut nodig hadden om hun families te omhelzen.
Damian had nog gevraagd of ze wilde dat hij haar gezelschap kwam houden tot ze weg moest, maar momenteel was ze liever alleen. Uiteindelijk was ze het ijsberen zat en ging toch maar zitten aan het bureautje. Op een computerscherm scrollde ze langs de namen van de mogelijke bondgenoten of tegenstanders van Gracie en Eugine. Misschien zouden ze zelfs elkaar slechtgezind zijn. Je wist het niet. Alexandra wilde niet aanmoedigen dat districtgenoten elkaar naar het leven stonden, maar ze kon ook niet pretenderen dat samenwerking een wondermiddel was in een strijd met slechts 1 winnaar.
Toen de klok versprong naar het hele uur sloot ze langzaam haar computer af. Officieel was het afscheid nu afgelopen, maar elke seconde die ze nu treuzelde gaf haar tributen wat meer tijd. Alex trok haar bruine leren jack aan en zette koers naar de kamer waarin Eugine zich bevond. Ze klopte twee keer kort op de deur en schoof die vervolgens op een kiertje. "Het is tijd om te gaan," bracht ze de spijtige mededeling. Hetzelfde gebeurde bij Gracie. Door vier zwijgzame mannen in witte pakken werd het drietal naar het station geëscorteerd.

In de trein verzocht ze de twee om rustig te gaan zitten, opdat ze niet omvielen wanneer de trein vertrok. "Willen jullie iets drinken?" vroeg ze, waarna er onmiddellijk een Avox aan kwam snellen om de bestellingen op te nemen. Het was raar hoe bekend alles al was, nu ze voor de tweede keer in deze trein naar het Capitool zat. "Eugine, Gracie." Ze keek de twee tieners vol medeleven aan. "Jullie zijn vast geschokt dat dit jullie is overkomen. Het is moeilijk te bevatten dat je aan de Hongerspelen mee moet doen en het is begrijpelijk als je het eigenlijk nog niet helemaal realiseert wat er allemaal gebeurt, het gaat afschuwelijk snel. En echt. Ik zou jullie graag tijd geven om bij te komen. Maar we hebben slechts beperkte tijd voordat we aankomen in het Capitool en de voorbereidingen voor de Parade beginnen, dus wil ik graag nog even met jullie praten voordat jullie eindelijk wat rust krijgen.’’ Verderop in de gang waren ruime kamers te vinden waar Gracie en Eugine alleen konden zijn, als ze daar behoefte aan hadden. Ja, de onfortuinlijke tributen kregen een hoop luxe in de week voor de officiële start van de Hongerspelen. "Mijn eerste vraag voor jullie is of jullie vragen hebben voor mij." Ze probeerde zo kalm mogelijk te spreken, zodat alles goed duidelijk was voor de twee tieners. Alles was al overweldigend en eng genoeg, dus een beetje duidelijkheid was het minste wat zij hen kon bieden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Eugine Spacey
District 3
Eugine Spacey

PROFIELAantal berichten : 110
Registratiedatum : 24-08-14
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Engeltje
Leeftijd: 19

Het begin van een lange reis Empty
Onderwerp: Re: Het begin van een lange reis | ma nov 09, 2015 2:47 pm




Ze kwamen aan bij de trein, waarbij Alexandra  als eerste binnenstapte en Eugine vriendelijk Gracie voor liet gaan. Hij werd meteen overdonderd door de technologie die het toestel bevatte toen hij zijn eerste stappen in de trein zette. In het bedrijf van zijn vader werd dan wel technologie van het hoogste niveau gebruikt maar dat was duidelijk nog niets in vergelijking met wat zich hier aan boord allemaal bevond. Ze sloegen rechts af en wandelden helemaal door tot ze zich achteraan de trein bevonden. Ze waren in een soort van lounge ruimte met zwarte leren zetels die niet anders konden dan heerlijk zitten. Alexandra stak haar hand uit als gebaar dat ze mochten gaan zitten, en maar goed ook want net voor Eugine neerplofte begon de trein vooruit te gaan waardoor hij bijna naast de zetel zat in plaats van erop.

‘Willen jullie iets drinken?’ vroeg ze terwijl er een mooi blond meisje naar hen toe snelde om hen op hun wenken te bedienen. Hij keek naar links waar Gracie zat en die zag er volgens hem ook verbaasd uit over hoe alles hier precies werkte. ’Voor mij een glas water alstublieft’, zei Gracie als eerste. ’Doe mij ook maar’ voegde Eugine eraan toe toen het meisje zijn richting uitkeek met haar mooie licht blauwe ogen.  Ze knikte en ging meteen de bestelling gaan halen. Geen woord kwam uit haar mond, zou dat een avox zijn vroeg hij zichzelf af? Hij had er al over gelezen in boeken maar had er nog nooit eentje in het echt gezien. Hij kon eigenlijk amper geloven dat zoiets echt in de praktijk werd toegepast.

Toen het meisje terug de kamerdeur dicht deed, keek Alexandra terug onze kant uit. ‘Eugine, Gracie’ begon ze terwijl ze hen doordringend aankeek. Ze begon met enkele bemoedigende woorden toe te spreken en vertelde ons dat er eigenlijk niet veel tijd meer is voor we er helemaal in zouden moet vliegen. Dat zorgde er wel voor een kleine rilling bij hem, ze kregen dus amper de tijd om het nieuws te verwerken of ze moesten terug al lachend de mensen van het Capitool begroeten. Eugine werd nogmaals met zijn neus op de feiten gedrukt, het gaat inderdaad enorm snel want binnen een week staat hij al als aangeschoten wild in de arena.

’Mijn eerste vraag voor jullie is of jullie vragen hebben voor mij.’ Vroeg de begeleidster. Goeie vraag, dacht hij bij zichzelf. Had hij eigenlijk wel al vragen? Daar had hij nog niet over nagedacht. En als Eugine al ergens niet over nagedacht had, dan moest er iets goed mis zijn met hem. De enige woorden die door zijn hoofd spookten waren ‘dood, wit, boem, blanco, explosie,..’ Please Gracie stel een vraag, want ik weet niet meteen iets dacht hij bij zichzelf…



OOC: Godmode toestemming voor Gracie
Terug naar boven Ga naar beneden
Gracie Ashworth
District 3
Gracie Ashworth

PROFIELAantal berichten : 48
Registratiedatum : 07-01-15
KARAKTER

Het begin van een lange reis Empty
Onderwerp: Re: Het begin van een lange reis | za nov 14, 2015 1:24 am

Nerveus keek Gracie de trein rond. Was dit nou hoe een trein eruitzag, hoe alle treinen eruitzagen? Of was dit bij uitstek een hightech Capitoolexemplaar? Het was wel verdomd luxe allemaal, maar goed zij had nog nooit een trein van binnenuit gezien dus zoveel referentiemateriaal had ze ook niet. Ze rilde. De trein maakte alles weer een stukje definitiever en om eerlijk te zijn – ze was doodsbang. De Spelen, het Capitool, op dit moment verenigd in de Capitooltrein, joegen haar op dit moment ontzettend veel angst aan. Zoveel, dat ze zichzelf bewust opdrachten moest geven: Gracie, blijf ademen. Blijf lopen. Stap de trein in – je gaat niet onderuit. Niet hysterisch worden. Gewoon blijven ademen. Alles om maar overeind te blijven, om niet dood te gaan voor de Spelen überhaupt waren begonnen. Ergens zou dat toch wel jammer zijn.

Het aanbod om te zitten nam Gracie dankbaar aan, ze wist niet of haar benen haar nog langer hadden kunnen dragen. Blijven ademen, Grace. Nadat ze een paar keer diep in- en uitgeademd had, kwam ze wat meer tot rust en was ze in staat om weer wat rond te kijken. Een onbehaaglijk gevoel bekroop haar – het was een hoop uiterlijk vertoon, maar Gracie kon het gevoel van veetransport niet van zich af schudden. En was het dat niet ook? Veetransport, waarbij zij en haar medetribuut het slachtvee waren (al was vee in dit geval een groot woord, Gracie voelde zich daarin meer een kuikentje maar dat terzijde), op weg naar de decadente behoeften van het Capitool? Het mytische Capitool, waar zij nu heen gingen en waar mensen alle kleuren hadden van de regenboog en waar eten in overvloed was en waar ze plezier haalden uit het organiseren van slachtpartijen voor kinderen en –

“Willen jullie iets drinken?” vroeg Alexandra Leifsson, hun begeleider. Gracie schudde haar hoofd even, niet als een 'nee' maar als een hond die water uit z’n vacht probeert te krijgen. Hopelijk kreeg ze die gedachten over veetransporten en slachtpartijen zo uit haar hoofd, ze voelde zich er helemaal niet prettig bij. Dit was zo…niet-Gracie? Focus, Gracie. Okay, focus. Drinken. Daar ging het hier om. Wilde ze iets drinken? Moest ze iets drinken, werd dat van haar verwacht? Wat moest ze überhaupt doen? Een plotselinge vlaag van paniek overviel Gracie. Wat deed ze hier? Dit wilde ze helemaal niet! Ze wilde hier helemaal niet zijn, ze wilde thuis in bed liggen en geknuffeld worden door Ellie en horen dat het allemaal wel goed zou komen. Een beklemmend gevoel maakte zich van Gracie meester. Haar handen begonnen te trillen en de muren kwam op haar af en ze moest wel blijven ademen, anders ging het mis. Het meisje wat haar nu vragend aankeek, hielp daarbij - wat wilde ze drinken? Eeeh... "Voor mij een glas water, alstublieft," wist ze eruit te persen. Water kende ze. Dat was veilig.

Vaag registreerde ze dat Eugine hetzelfde bestelde en dat het meisje door een deur verdween, vast om hun bestellingen door te geven. Daarna begon hun begeleider weer te praten. "Eugine, Gracie," begon ze, "jullie zijn vast geschokt dat dit jullie is overkomen." Was ze geschokt? Gracie wist het niet precies - er bestond ook nog zoiets als een 'ontkenningsfase', al was die flink de kop in gedrukt door gedachten over veetransporten en wat niet meer. Het afscheid was daar ook een 'goede' hulp bij geweest, zeker het afscheid nemen van Ellie. Ellie... Ik doe dit voor jou, El, dacht Gracie. Als ze zich dat nou voorhield? Ze deed dit voor Ellie. Voor Ellie zou ze terugkomen. Hoopte ze.

"...mijn eerste vraag voor jullie is of jullie vragen hebben voor mij."

Vragen, vragen… Ze had duizend vragen, misschien nog wel meer dan dat, maar op de een of andere manier kreeg ze er geen enkele fatsoenlijke zin uit. Haar blik gleed van Alexandra naar Eugine en weer terug naar Alexandra. Potverdorie, dit was een moment wat ze moest benutten! Wie wist hoeveel tijd ze nog hadden in deze trein… Gracie beet op haar lip en keek weer even naar Eugine. Hij zag er al net zo ontredderd uit als zij – iets wat haar op een gekke manier haast geruststelde, want dat betekende dat ze niet écht alleen was. Eugine zat in hetzelfde schuitje als zij. Een kleine glimlach gleed over Gracies gezicht, maar die verdween direct weer toen ze naar haar begeleider keek. Mogelijkheden benutten. Juist ja. Beverig haalde ze adem en hoewel ze een duizendtal vragen kon stellen flapte ze er juist dátgene uit, wat ze ten alle tijden voor zich had willen houden.

“Doodgaan… Doet het pijn?”
Terug naar boven Ga naar beneden
Alexandra Leifsson
Begeleider District 3
Alexandra Leifsson

PROFIELAantal berichten : 300
Registratiedatum : 13-03-14
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Vrouw
Beroep: Begeleider district 3
Leeftijd: 35

Het begin van een lange reis Empty
Onderwerp: Re: Het begin van een lange reis | ma nov 23, 2015 5:52 pm

De twee tieners leken nog jonger nu ze ze van dichtbij bekeek. Jong en onschuldig. Zij hadden waarschijnlijk niets met de hele opstand te maken gehad, net als het grootste deel van het district. En toch werden zij gestraft voor de onrust die de Donkere Dagen hadden veroorzaakt. Alex probeerde de sfeer zo kalm mogelijk te maken, om te voorkomen dat haar tributen in de paniek schoten. Het leek redelijk te lukken, Eugine en Gracie hadden allebei een glas water gekregen en voor zover Alexandra het doorhad luisterden ze allebei goed naar wat hen verteld werd. Dat was een goed begin. Toen Alex echter vroeg of er nog vragen van hun kant waren kreeg ze een respons die ze niet verwacht had. Geen vraag over de parade, niets over de 22 onbekende tributen. Nee, breekbare Gracie stelde een vraag die Alex als een klap in het gezicht sloeg. De dood was heel dichtbij voor de tributen, maar dit was absoluut niet wat ze verwacht had als eerste gespreksonderwerp.

"D-dat weet ik helaas niet zeker," hakkelde ze ontredderd. Met Oliver was het al moeilijk genoeg geweest en die jongen had alleen geopperd dat hij misschien gewoon op zou geven. Nu keek ze in de angstige ogen van een meisje en ze wilde haar geruststellen. Maar ze wist niet of ze dat wel kon. "Vaak zie je een zekere acceptatie in de ogen van een stervende.. Ik denk er over als een zacht wegglijden in de duisternis." Het was een voorstelling van de dood die zij altijd geruststellend had gevonden; een vredige slaap.

"Maar.. Ik ga er alles aan doen om je te helpen.. Zodat je een kans hebt om te winnen. Dan nu iets praktisch: Gracie, Eugine, jullie zijn samen getrokken voor de Spelen, jullie komen van hetzelfde district. Maar er kan maar één winnaar zijn. Dus hoewel ik hoop dat jullie elkaar waar mogelijk zullen helpen, is dat wel iets om in je achterhoofd te houden. Helaas." Ze nam even de tijd om van haar thee te drinken, al was het vooral een manier om even haar gedachten te kunnen ordenen. "Daarom is mijn volgende vraag of jullie afzonderlijk met mij willen overleggen over jullie mogelijkheden of dat jullie besprekingen gezamenlijk willen voeren. Je antwoord hierop is iets wat je op elk moment nog kan veranderen, maar het is belangrijk dat ik jullie sterke en zwakke punten kan inventariseren en over een beginstrategie overleg. Dus, zeg het maar." Ze glimlachte bemoedigend naar Gracie. Het meisje leek zo veel weerlozer en zwakker dan Eugine, dat ze stiekem voor haar hoopte dat Eugine tot samenwerking zou besluiten. Anders moest ze een van de andere tributen aan de haak slaan en dat was altijd een stuk minder betrouwbaar dan districtgenoten. Vooral omdat die thuis op zeer vuile blikken konden rekenen als ze plotseling hun districtgenootje verraadden tijdens een verbond.

OOC: Hoop gebabbel van Alex, ik vond dit een lastige post Smile Hopelijk is alles zo duidelijk.
Terug naar boven Ga naar beneden
Eugine Spacey
District 3
Eugine Spacey

PROFIELAantal berichten : 110
Registratiedatum : 24-08-14
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Engeltje
Leeftijd: 19

Het begin van een lange reis Empty
Onderwerp: Re: Het begin van een lange reis | wo nov 25, 2015 5:00 pm




Doet het pijn doodgaan? Toen Eugine hoopte dat ze snel een vraag ging stellen omdat hij niet meteen op één kon  komen, had hij wel niet verwacht dat het zo’n vraag ging zijn. Hij draaide zijn hoofd verbaasd naar links waar Gracie zat, waarna hij meteen zijn aandacht op Alexandra richtte want hij was eigenlijk wel benieuwd of zij daar een deftig antwoord op kon geven. Tuurlijk kon ze daar geen antwoord op geven, het was niet dat ze al eens dood was geweest, ofja dat dacht of veronderstelde hij toch. Niet dat de vraag zo absurd was, het was duidelijk dat Gracie nog altijd in shock was na de gebeurtenissen van de afgelopen drie uren. En eerlijk wie zou nu niet in shock zijn in zo’n situatie. Het was niet duidelijk of het nog niet helemaal tot hem doordrong of dat zijn relativeringsvermogen gewoon groot was, maar Eugine leek tamelijk rustig onder de situatie. Het kon natuurlijk altijd dat hij zijn klopje nog ging krijgen.

Een warme gloed doorstroomde door zijn lichaam toen Alexandra vertelde dat ze alles ging doen om te helpen. Hij geloofde haar ook, tenslotte had zij toch ook een hand in de overwinning van Sage Malone. Een klein beetje hoop kwam bovendrijven al is en blijft de opdracht praktisch onmogelijk.

Bondgenootschappen, dat was eigenlijk iets waar Eugine nog niet meteen aan gedacht had, maar o zo belangrijk. Dat bleek toch na vorige spelen. Zo is Madelynn inderdaad een heel eind gekomen door het ‘MEN-pact’. Niet dat ze geen individuele kwaliteiten had, maar één plus één staat natuurlijk wel gelijk aan drie tijdens de Spelen. Hij keek terug naar links, waar hij Gracie denkend zag zitten. ‘Zou hij eigenlijk een bondgenootschap met haar willen sluiten?’ Dacht hij bij zichzelf. Ze zag er enerzijds kwetsbaar uit maar anderzijds dacht hij wel dat het iemand was waarmee Eugine het wel ging kunnen vinden en ze zag er natuurlijk best betrouwbaar uit. ’Ik denk wel dat een samenwerking één van de opties is’ besloot Eugine terwijl er een klein lachje op zijn gezicht kwam.



Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



PROFIEL
KARAKTER

Het begin van een lange reis Empty
Onderwerp: Re: Het begin van een lange reis |

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Het begin van een lange reis

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Let the games begin
» Let the games begin!
» Let the games begin..
» Begin at the beginning
» [DAG 1] Michelle begin avontuur

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
De Hongerspelen :: Districten :: District 3 :: De Stad-