Een RPG-forum gebaseerd op de Hongerspelen. Maak een personage aan voor een van de districten en doe mee aan de Hongerspelen!
 
IndexLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

N

O

S

A

E

S

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

Personage van het seizoen
Milly Butterworth
Winnares 1e Spelen
Sage Malone
Winnares 2e Spelen
Madelynn Bristow
Winnares 3e Spelen
Solar Gbadamosi
Winnares 4e Spelen
Kasa Locklear

F

F

A

T

S

Admini
Cecilia Peak
Admini
Tyrell Peak
Moderator
Nike Foxglove
Moderator
Matthew Mills

S

T

I

D

E

R

C

© 2013 - 2015
De Hongerspelen RPG is ontworpen en gemaakt door de Adminies en is gebaseerd op de Hongerspelen trilogie van Suzanne Collins.

Deze skin is getest op
Google ChromeMozilla Firefox

Deel
 

 [Dag 4] Hoor, de wind waait door het schip

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Solar Gbadamosi
District 4
Solar Gbadamosi

PROFIELAantal berichten : 131
Registratiedatum : 06-02-15
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht:
Beroep: Winnaar
Leeftijd: 19

[Dag 4] Hoor, de wind waait door het schip Empty
Onderwerp: [Dag 4] Hoor, de wind waait door het schip | wo maa 16, 2016 9:47 pm

"Waaide het net al zo?" Ze hadden alledrie geluisterd naar het gekraak van hout, een geluid wat ze hier nog niet eerder hadden gehoord. De afgelopen dagen was het - voor zover ze wisten dan - windstil geweest. Natuurlijk hadden ze zich bijna continu in afgesloten ruimtes bevonden. Dat nam echter niet weg dat ze geen wind hadden gehoord of gevoeld.
"Het weer verandert nou eenmaal." Solar klonk zelfverzekerd, maar ze bleef richting de deur kijken terwijl ze aan haar stuk brood plukte en het zonder zich te beseffen in haar mond stopte. Valeria was daarstraks de ronde gaan lopen. Zo hoog op de boot voelde de groep zich een stuk minder beschut, dus patrouilleerden de Tributen om de beurt. Valeria was nu aan de beurt geweest en uit het niets was die wind op komen steken. Solar hoopte maar dat het erger klonk dan dat het was.

Het gehuil hield op op het moment dat Valeria de deur opengooide. Solar en Kye waren overeind gesprongen van schrik. Melvin lag rustig in een hoekje van de ruimte. Solar snapte niet dat hij zo diep kon slapen.
"Rustig joh, ik ben het maar." Valeria grinnikte. Solar ontspande, maar keek haar medetribuut met een boze blik aan.
"Had je niet even kunnen kloppen of zo?" Als antwoord rolde Valeria met haar ogen en even overwoog Solar om de metalen bol die naast haar lag naar Valeria's hoofd te gooien. Solar hield zich echter in. Ze hadden haar nog nodig.

"Had je geen last van de wind?" Kye was ditmaal degene geweest die sprak. Valeria leek ietwat in de war te zijn.
"Wind? Het is windstil buiten!" Solar bestudeerde Valeria. Nu ze het zei, drong het door dat Valeria er inderdaad niet verwaaid uitzag. Haar haar zat nog op dezelfde plek als eerst. Solar vroeg zich af hoe ze er naar een paar dagen in de Arena nog steeds goed uit kon zien.
"Maar we hoorden de wind hier door het schip briesen en het hout kraakte ervan!" Kye leek een beetje angstig. "Hoorde je dat dan niet toen je buiten was?" Valeria schudde haar hoofd. "Ik hoorde wel wat gekraak, maar het leek me meer dat dat kwam van ouderdom en de temperatuurverschillen dan van wind."
Kye leek iets geruster. De Spelmakers konden van alles, dus het was vast niet onmogelijk om te doen alsof het erg hard waaide om de Tributen een beetje op te stoken. Hij kon zich neerleggen bij het idee dat de wind geen wind was, maar een geluidseffect. Eigenlijk was het best tof dat ze zoiets konden maken. Als het hem nou ook niet de kop zou kunnen kosten..
Solar was een stuk minder gerust erop en ijsbeerde nu door de hut. Valeria hield Solar sterk in de gaten, onzeker of ze door dit gedoe opeens uit haar naad zou gaan. Ze was al niet in haar beste humeur geweest eerder die dag en het feit dat het eten bijna op was, had Solar er niet veel aardiger op gemaakt.
"Hoe ka-" Solar had haar mond opengetrokken, maar werd onderbroken door een slaperig, monotoon stemmetje uit het hoekje.
"Was geen wind.." Het bleef even stil. "Tochtte niet.." De drie keken elkaar verbaasd aan. Melvin had geen enkel blijk gegeven van dat hij wakker was, en ook nu ademde hij nog net zo rustig door als eerst. En ze wisten ècht zeker dat hij knockout was gegaan op het moment dat hij zijn hoofd daar neer had gelegd.
-
Solar zat tegen de deur aan de buitenkant van de hut. Z'n hoofd hing achterover en rustte tegen de deurpost. Het zou pijnlijk zijn als de deur open zou vliegen, al was die kans klein. Als ze vanuit binnen naar buiten wilden, zouden ze even kloppen. En als Solar een probleem had, dan zou hij waarschijnlijk de deur inslaan. Dat zou vast duidelijk genoeg zijn.
Sinds de wind die geen wind was, zat het Solar niet lekker. Hij vond het niet prettig om niet te kunnen zien wat er buiten gebeurde - zeker nu het was bevestigd dat die dingen niet altijd overeen kwamen met wat er écht gebeurde. Om de realiteit te kunnen aanschouwen, had hij al zijn zintuigen nodig. Blijkbaar hield dat in dat je je leven dan maar in gevaar bracht. Solar opende sloom zijn ogen en keek naar de hemel, die ook niet echt was. Het maakte weinig uit. De keuzes die het meest veilig konden lijken, waren degene die het einde konden betekenen. En soms was roekeloos gedrag het beste gedrag, want niemand verwachtte dat. Of juist wel.

Het gehuil deed hem niet zo veel. Solar wist dat niemand in de Arena zo klonk. Hoewel het hem ongemakkelijk maakte en ervoor zorgde dat hij van zijn kont kwam en alert over het schip uit bleef kijken, kon hij zich goed houden. Een korte conversatie met zijn bondgenoten liet weten dat zij het ook hoorden. Valeria maakte een grapje over dat ze misschien wel een babyregenbui zouden krijgen, of dat er zo een megababy op hen af zou stormen. Zowel Kye als Solar konden er niet om lachen: de Spelmakers waren ziek genoeg om zoiets te verzinnen. Kye probeerde dat idee onder de tafel te schuiven door te zeggen dat de Capitoolmensen het vast niet vonden kunnen als er een baby zou worden vermoord - echt of niet. Maar de stilte die toen viel, zei genoeg. Als ze onschuldige kinderen konden vermoorden, elkáár konden laten vermoorden, waar lag dan de grens?

Toen Solar opeens iemand adem hoorde halen, sloeg hij meteen op de deur. Binnen enkele seconden stonden Kye en Valeria buiten, gewapend, klaar om aan te vallen.
"Ik hoorde iemand ademhalen." Siste hij. Daarna legde hij zijn vinger op zijn lippen om aan te geven dat ze heel stil moesten zijn, en hield zijn vinger langs zijn oor als teken dat ze goed moesten luisteren. Het was een langzame, diepe ademhaling en Solar trok wit weg toen de rest aangaf het ook te horen. Er was echter één probleem, en dat was dat ze niet wisten waar het vandaan kwam.
Gedrieën - Melvin lag nog steeds voor Pampus - liepen ze iets van de deur vandaan, het schip op. Het was pikkedonker. Solars ogen waren onderhand redelijk gewend aan de duister. Hij zag echter geen beweging en hoorde niks buiten de mysterieuze ademhaling en zijn hartslag die harder leek te slaan dan zijn vader die met de pollepel op een pan sloeg.

Na een korte inspectie besloten de drie Tributen weer naar binnen te gaan.
"Het eerste wat we morgen gaan doen, is verkassen." Gromde Solar toen hij de deur achter zich dichttrok. Het ademhalen stierf weg, wat de sfeer iets liet verbeteren. Niemand leek echter compleet op hun gemak te zijn. Zeker Solar, die niet al te best was in het verwerken van alles wat niet logisch was, had het er moeilijk mee. Monsters, mutilanten, Tributen, dat was geen probleem. Maar dingen die ze niet kon zien? Waar ze niks tegen kon doen? Dat was gewoon niet eerlijk.
"Leeft dat joch eigenlijk nog?" Vroeg Solar op een gegeven moment, waarmee hij Melvin bedoelde. Kye zat tegen de kast en deed waarschijnlijk een dutje. Melvin lag echter nog altijd op dezelfde plek en dezelfde manier. Valeria grinnikte om die uitspraak, kroop naar de jongste van de vier en boog over hem heen.
"Hij heeft zijn ogen open!" Haar stem droop van ongeloof en walging. "Dat is ráár!" Ze zwaaide met haar hand voor zijn ogen en hoewel Melvin knipperde, gaf hij geen respons. Gelukkig ging zijn borst nog op en neer. Toen Valeria weer wegkroop, draaide Melvin zich om met zijn ogen gesloten. Er ontsnapte een snurkgeluid. Solar grinnikte.

Kye schrok op toen de trommels begonnen. Solar was al lang en breed over haar slaap heen en schoot overeind samen met Valeria. Hun gesprek over koetjes en kalfjes ging nu over het opendoen van de deur en wie als eerste aan zou vallen. Het leek hen onderhand onwaarschijnlijk dat dit wél een aanval was. Ze konden echter niet zeker genoeg zijn. Maar op het moment dat ook dit vals alarm bleek en Kye weer terug in slaap viel, en Valeria's schouder opeens op Solar's schouder lag, en zelfs Solar wegdommelde, werd Melvin wakker, die verbaasd keek hoe iedereen rustig in dromenland lag.
"Hoe krijgen ze het toch voor elkaar om zo rustig te slapen?"

tl;dr
- Valeria huppelt rond in de wind die geen wind is
- Melvin slaapt (ik weet niet of hij moorddadig wordt tijdens het slaapwandelen maar ik wilde er wel iets mee doen)
- Solar is een kleuter en wordt bij alles bang
- Solar gaat een tijdje buiten chillen
- En wordt weer bang want ja, Solar
- Dan gaan de Drie Musketiers even snel schoon schip maken maar surprise, er is niks!
- Dan maar weer binnen chillen
- OH NEE TROMMELS
- Slapende Musketiers, Melvin wordt wakker en is like 'wuuuut y u all sleepin'
Terug naar boven Ga naar beneden
 

[Dag 4] Hoor, de wind waait door het schip

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» Cerulean Wind

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
De Hongerspelen :: De Spelen :: Het Hongerspelen Archief :: 3de Hongerspelen :: De Arena-