Een RPG-forum gebaseerd op de Hongerspelen. Maak een personage aan voor een van de districten en doe mee aan de Hongerspelen!
 
IndexLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

N

O

S

A

E

S

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

Personage van het seizoen
Milly Butterworth
Winnares 1e Spelen
Sage Malone
Winnares 2e Spelen
Madelynn Bristow
Winnares 3e Spelen
Solar Gbadamosi
Winnares 4e Spelen
Kasa Locklear

F

F

A

T

S

Admini
Cecilia Peak
Admini
Tyrell Peak
Moderator
Nike Foxglove
Moderator
Matthew Mills

S

T

I

D

E

R

C

© 2013 - 2015
De Hongerspelen RPG is ontworpen en gemaakt door de Adminies en is gebaseerd op de Hongerspelen trilogie van Suzanne Collins.

Deze skin is getest op
Google ChromeMozilla Firefox

Deel
 

 Too lazy, to wash

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
Ga naar pagina : 1, 2  Volgende
AuteurBericht
Matthew Mills
District 4
Matthew Mills

PROFIELAantal berichten : 136
Registratiedatum : 18-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Begeleider district 4
Leeftijd: 35 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Too lazy, to wash | di mei 24, 2016 11:22 pm





Er kwam een lachje op zijn gezicht toen hij de straat waar hij woonde insloeg. Hij had daarnet het begeleiderschap aanvaard en begon aan een nieuwe uitdaging in zijn leven. Hij moest terugdenken aan het verhaal dat hij gehoord had over de vorige begeleidster, Junia, die ontslagen was nadat ze iemand die van top tot teen in het rood gekleed was aanviel. Het was wel algemeen geweten in het district dat ze het niet echt voor ‘rode mensen’ had, maar dat ze tot zoiets in staat was had hij toch niet kunnen bedenken. Het was eigenlijk vooral het vissen dat hij ging missen, enkele weken niet kunnen vissen tijdens de Spelen en die periode werd dan nogmaals verlengd met feestgelegenheden en andere protocollaire diensten. Daar zag hij echt tegen op! Maar toch wou hij iets doen voor de toekomstige tributen, hij hoopte het verschil te kunnen maken door zijn passie erin te leggen.

Hij stopte de sleutel in het slot en duwde krakend de deur open. Zou hij nu een groter huis krijgen nu hij begeleider was? Daar had hij misschien beter over onderhandeld daarjuist, drommels! Nuja eerst maar eens zijn rommel opruimen, hij moest dringend eens een kuisvrouw inschakelen, nog iets waar hij duidelijk vergeten over te onderhandelen had.

De afwas was net gedaan, vuile kleren lagen in de wasmand en het huis was proper. Enkel nog de was maar hij was al veel te lang bezig naar zijn goesting. Clarence,  de buurman van twee huizen verder vertelde hem eens over een vrouw die voor een klein prijsje de was voor je deed. Misschien moest hij maar eens gebruik maken van die faciliteiten nu hij toch vergeten was om over een huishoudster te onderhandelen en nu hij een aardig centje had dankzij het winnen van de viswedstrijd en door zijn loon als begeleider.

Op het einde van de straat naar rechts, de eerste links en daarna rechtdoor tot je het huisje ziet aan je linkerkant, je kunt niet missen vertelde Clarence hem. Samen met het verhaal die hij te horen kreeg over de vrouw en haar kind waarvan de man niet bekend was. Hij had alvast geleerd om niet alles te geloven wat de mensen rondvertelden dus nam hij het verhaal met een korreltje zout en vertrok met de wasmand onder zijn linkerarm naar de wasserij.

Hij moest nog gewoon raken aan al die aandacht die hij kreeg en dat ging nog erger worden als iedereen wist dat hij de nieuwe begeleider ging worden. Sinds hij het viskampioenschap, de belangrijkste wedstrijd van het jaar won, werd hij altijd vriendelijk aangesproken door de mensen en begroetten ze hem met een lach of met een langeafstandszwaai. Hij vond het enerzijds wel tof maar anderzijds duurde het lang voor hij op zijn eindbestemming aankwam. En zeker nu hij met die wasmand onder zijn arm liep. Deze werd steeds zwaarder en zwaarder, zeker toen een knappe vrouw tegen hem begon te praten en alles over het kampioenschap wou weten. Deze vrouwelijke aandacht was wel tof, al had hij zich voorgenomen om nooit meer van iemand echt te houden zodat de kans kleiner was om iemand dierbaar te verliezen.

Met een flauw excuus probeerde hij de vrouw af te wimpelen, maar dat ging niet zonder slag of stoot, hij moest haar beloven om eens iets te gaan drinken zodat ze nog meer verhalen kon horen. Verhalen die hij al tientallen keren had moeten vertellen de laatste weken, hij werd er helemaal gek van. Het enige leuke aspect hieraan was, dat de vrouwen meestal gewillig mee naar hem thuis gingen maar dat was vooral door zijn status. Enkel de excuses, waarom hij hun niet meer terugbelde waren stilletjes aan op aan het raken. ’Oké, dan zie ik je morgen avond’ zei ze met een klein lachje op haar gezicht. Merkbaar gelukkig draaide de vrouw haar om en ging half al huppelend verder. Hmmm hij realiseerde zicht dat hij haar naam was vergeten te vragen, hopelijk zal dat morgen geen raar moment opleveren. Maar goed, Zorgen voor morgen!

Hij draaide de straat in waar de vrouw moest wonen en zag op het einde, het huisje staan. Daar moest ze inderdaad wel wonen. Fluitend op de tonen van ‘Al die willen te kaap'ren varen, moeten mannen met baarden zijn’, wandelde hij door de straat…
Terug naar boven Ga naar beneden
Muirín Fallon
District 4
Muirín Fallon

PROFIELAantal berichten : 91
Registratiedatum : 22-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Vrouw
Beroep: Wasvrouw/ visser
Leeftijd: 28 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | wo mei 25, 2016 5:29 pm

Er wapperde meerdere lakens in de wind. Het geluid van de wapperende stoffen werd vergezeld met het gegiechel van een kind. Zijn kleine beentjes holden achter de lange benen van zijn moeder aan. Muirín keek vertederd naar beneden terwijl Finley achter haar aan probeerde te rennen. Zijn tred zeker en zijn lach aanstekelijk.
‘Mama wassen!’ Lachte het kind en Muirín knikte kort. ‘Ja, mama wassen. En Finley blijft gewoon hier.’ De toon was zacht, maar toch streng. Het was duidelijk wat Muirín van haar zoon verlangde. Het gegiechel werd minder en met een zuur gezicht keek het jongetje omhoog. Zijn vuistjes grepen de rokken van zijn moeders jurk vast.
‘Nee!’ Muirín kreunde even kort. Ah, Finley’s nieuwste woordje. Nee. Niet dat Finley nou bijzonder rebels was, maar het was wel zijn nieuwe favoriete woordje. Alsof het lekker op zijn tong lag en er zo af rolde. Even wierp Muirín een strenge blik op het jochie. ‘Jawel. Je blijft hier Finley. Ik kan niet wassen en op jou passen. Je tante is binnen en die let op je.’

Zaken begonnen langzaam, maar steeds meer mensen kwamen hun was brengen. Het werd steeds drukker en de tobben waren niet groot genoeg meer voor al haar spullen. Als het zo uit kwam moest ze naar de rivier om daar haar spullen te gaan wassen. In ieder geval tot ze genoeg geld had om nog een tobbe te kopen. Ze keek achterom naar het huisje. Het was klein, maar voldoende voor de twee. Ze had het met haar eigen geld gekocht. Haar moeder wilde haar niet meer in huis houden nadat Finley geboren was. Muirín had daar mogen bevallen, met haar zus en moeder als vroedvrouwen. Het had een maand geduurd voordat haar moeder haar eruit trapte. Ze hadden een huisje gevonden en had besloten om daar een eigen praktijkje in het wassen van kleding begonnen. Ook repareerde ze kleding. In eerste instantie wanneer ze zag dat het spul kapot was. Een stukje service, maar nu konden mensen ook hun kleding brengen om gewoon te laten repareren. Echter was het wassen haar voornaamste inkomst.
‘Mama.’ Muirín werd uit haar gedachten gehaald. ‘Mee.’ Mompelde Finley nu terwijl hij zijn vuistje voor zijn mond stopte. Een gaap zat er aan te komen. ‘Dacht het niet. Naar binnen met jou!’ Ze zette de wasmand neer en pakte haar zoontje op. ‘Quinn!’ Het jochie sloeg zijn armen om haar nek heen en gaapte nogmaals. Niet veel later kwam haar zus naar buiten. ‘Ja?’
‘Deze mag gaan slapen. Nog even en hij valt naast me in slaap.’ Haar jongere zusje knikte en nam de jongen over. ‘Kom op slaapkopje. Het is toch tijd voor je dutje.’ Muirín glimlachte en greep de wasmand weer beet. Een melodietje kwam over haar lippen en een glimlach stond weer op haar gezicht. Ze zette de wasmand op haar heup en wilde zich omdraaien tot ze een man zag die haar kant op kwam.
‘Goedemiddag. Kan ik u helpen?’
Terug naar boven Ga naar beneden
Matthew Mills
District 4
Matthew Mills

PROFIELAantal berichten : 136
Registratiedatum : 18-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Begeleider district 4
Leeftijd: 35 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | wo mei 25, 2016 8:47 pm




Het deuntje was bijna ten einde toen hij in de verte een vrouw zag. Dat moest de vrouw zijn, ofja dat kan gewoon niet anders, zeker door al die kleren die uithingen en aan het drogen waren rondom haar. Op haar arm droeg de dame een kind, vragen spookten door zijn hoofd, zou dat het kind geweest zijn waar Clarence over vertelde, het kind waar volgens Clarence niemand van wist wie de vader was? Hij kwam dichter en dichter bij het huis waardoor beide personen steeds beter in zicht kwamen. Hmmm hij kende die dame ergens van, toen hij haar gezicht goed in beeld kreeg. Maar het waren vooral heel vage herinneringen die door zijn hoofd spookten, alsof je verschillende puzzelstukjes hebt die niet in elkaar lijken te passen. Het zal wel niet belangrijk geweest zijn dacht hij bij zichzelf en zijn gedachten dwaalden af naar de pijn die hij kreeg in zijn linkerarm door de wasmand die hij al een uur moest dragen, ook al was het amper tien minuutjes wandelen. Hij plaatste de mand eventjes op de grond om zijn arm te strekken, terwijl een kind van een jaar of twaalf naar buiten kwam om een handtekening te vragen. Hij was blijkbaar ook populair bij de tieners, dat ging mooi van pas komen als hij met hen ging moeten werken. Ook al betreurde hij dit feit natuurlijk. Hij zette zijn krabbel op het papiertje, aaide de knul over zijn hoofd en nam de wasmand terug onder zijn arm. Het was maar een tiental meter meer wandelen en ging recht naar de vrouw toe die ondertussen het kind naar binnen bracht en aan een andere vrouwelijke gedaante gaf.

De vrouw draaide zich om, alsof ze hem al verwacht had. ‘Goedemiddag. Kan ik u helpen?’ Hij had deze snelle reactie van haar niet verwacht en was eventjes stom verbaasd. ’Euhm… moet ik hier zijn om mijn was te laten doen, mevrouw? probeerde hij op een zo vriendelijk mogelijke manier te vragen. Stel je voor dat hij toch nog zijn was zelf moest doen…



Terug naar boven Ga naar beneden
Muirín Fallon
District 4
Muirín Fallon

PROFIELAantal berichten : 91
Registratiedatum : 22-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Vrouw
Beroep: Wasvrouw/ visser
Leeftijd: 28 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | vr mei 27, 2016 9:52 pm

Een potentiële klant is je vriend. Zaken begonnen eindelijk goed te lopen en Muirín wist dat ze elke klant kon gebruiken. Het kleine huisje waar ze woonde was voldoende voor nu, maar zodra Finley ouder werd moest er meer ruimte komen. Dus besloot Muirín potentiele klanten meteen aan te spreken. En de mand in zijn armen was een grote give away.
Na haar bevalling en alle narigheid die er om heen zat, had Muirín zich meer terug getrokken. Ze was introverter geworden. Maar dat betekende niet dat ze menselijk gezelschap helemaal uit haar leven bande. In tegendeel, maar ze was zeer selectief en de behoefte aan rust was groter geworden.

De man kwam haar vaag bekend voor. Alsof ze hem eerder had gezien, maar het wilde niet op zijn plaats vallen. Ze had hem een jongen een handtekening zien geven en besloot dat ze hem vast wel eens eerder tegen was gekomen. Hij was bijzonder populair zo te zien. Hij schreef de handtekening uit alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Het knagende gevoel bleef nog even tot de man tegen haar begon te praten. Zijn stem had iets bekends. Ja, ze herkende hem ergens van. Waarvan wist ze niet, maar waarschijnlijk was het de tv of dergelijke.
‘Ai’ Glimlachte Muirín naar de man. ‘Dat kunt u. Ik doe de was voor u tegen een kleine vergoeding. Repareer ook wat als het nodig is.’ Ze had hem al zien aankomen en bij zijn verbaasde blik had ze even kort gelachen. Niet om hem uit te lachen, maar meer van plezier.
‘U bent aan het goede adres. Maar zo met alle linnen en kleding hier aan de lijnen is dat niet zo moeilijk te missen denk ik.’ De man in haar handen begon zwaar te wegen. Ook op haar heup dus zette ze die snel neer. Even veegde ze haastig haar handen af aan het schort dat ze droeg. Er zaten wat kleine handige spulletjes in om dingen snel te repareren, en een paar extra was spullen. Ze wilde niet zonder komen te zitten.
‘Mijn naam is Muirín Fa-’
‘Mama!’ Klonk opeens de hoge stem van Finley. Muirín had haar zin nog niet af kunnen maken of haar zoontje had haar onderbroken en kwam nu met een stevige tred naar buiten gerend. Je moest hem niet onderschatten. Hij was snel voor een jochie van 18 maanden oud.
‘Finley!’ Nu liet Muirín toch echt in haar stem doorschemeren dat ze er klaar mee was. Het jochie had al op bed moeten liggen. Of op zijn minst gewassen. De vrouw nam haar zoontje op en merkte dat hij een handdoek goed om zich heen geslagen had. Vastgeknoopt weliswaar zodat het niet van zijn lichaam zou glijden. Zijn haren nog nat. Quinn kwam snel naar buiten gerend.
‘Muirín het spijt me! Ik draaide me om hij was weg! Net een aal!’ Mompelde Quinn beschaamd, maar Muirín schudde haar hoofd. ‘Het is al goed. Daar kun jij niks aan doen. Maar jij meneer …’ Muirín’s blik ging nu naar beneden. ‘Jij gaat nu naar bed.’ Haar stem streng en resoluut. Een stem die geen tegenspraak dulden. Quinn pakte Finley op en mompelde nog wat tegen de jongen voordat ze haar weg naar binnen weer vervolgde. Muirín keek het tweetal even na voordat ze weer enig besef kreeg van de man die voor haar stond. Een lichte blos verscheen op haar wangen en ze boog even kort haar hoofd.
‘Het spijt me! Dat was mijn zoon. Hij begint een beetje in een rebelse fase te komen, denk ik. Maar … uhm waar hadden we het ook al weer over? Oh ja! U was.’
Terug naar boven Ga naar beneden
Matthew Mills
District 4
Matthew Mills

PROFIELAantal berichten : 136
Registratiedatum : 18-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Begeleider district 4
Leeftijd: 35 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | za mei 28, 2016 1:38 am




Alles ging eigenlijk heel snel, zonder dat hij door had dat er van alles aan het gebeuren was rond hem. Ze had iets in haar ogen, iets dat helemaal tot hem doordrong, een gevoel dat hij hiervoor ook al eens had gehad maar hoe dan? De mand was al op eigenaardige wijze uit zijn handen verdwenen en de vrouw vertelde net dat ze ook kleren kon herstellen. ’Dat komt eigenlijk heel goed uit, want onlangs tijdens het vissen kreeg ik een scheur in mijn gelukshemd die zo snel mogelijk moet gerepareerd worden.’ Nadat hij de woorden uitsprak besefte hij hoe raar dat wel niet moest overkomen tegenover de vrouw, meen je nu echt dat je tegen haar zei dat je een gelukshemd had? Wat moest ze wel niet van hem denken?

De dame zette de mand op de grond en hij begreep waarom want hij had zelf ondervonden dat die mand echt loodzwaar woog. Ze veegde ze haar handen af aan haar schort en stak haar hand uit om zich voor te stellen. ‘Mijn naam is MuirÍn Fa…’ zei ze tegen hem en net op het moment dat hij zijn hand naar de hare toebracht, riep het kind die hij net voor hij bij het huis aankwam al gezien had naar zijn moeder. Zijn hand was nog enkele seconden gestrekt maar toen realiseerde hij zich dat dat geen zicht meer was, net alsof iemand je een hand wou geven maar net voordat de handen elkaar gingen schudden, de andere persoon als grap zijn hand wegtrok. Niet dat dat haar bedoeling was, maar het voelde wel eventjes zo aan. Toen hij haar met het kind bezig zag, was meteen duidelijk dat ze een goede moeder was. Hij zag dat ze een lieve, zorgzame moeder was maar indien nodig toch een strenge hand had. Ooit wou hij ook kinderen maar hij besefte ook dat zijn kinderwens moeilijk kon uitkomen aangezien hij zichzelf voorgenomen had om nooit meer van één vrouw te houden omdat hij bang was om terug dezelfde pijn als vroeger mee te maken. Misschien moest hij een kind adopteren? Maar dat waren zorgen voor later, hij kon er maar beter eerst ervoor zorgen dat hij goed voor zijn tributen ging zorgen de komende jaren! Alhoewel er ieder jaar toch minstens eentje van zou sterven, dus wordt er eigenlijk nooit gewonnen…

De andere vrouw, die naar zijn gevoel een beetje als babysitter fungeerde, nam het kindje terug mee naar binnen waarbij Matthew nog snel een korte zwaai richting de peuter gooide. De vrouw excuseerde zich voor de situatie en voelde zich duidelijk een beetje gegeneerd waardoor haar kaken licht rood aan het komen waren. Oh geen probleem hoor, zo zijn kinderen he… Niet dat hij veel over kinderen wist maar dat was het eerste dat in zijn hoofd kwam en hij dacht toch dat kinderen zo waren. Oh en inderdaad mijn was! voegde hij er aan toe. Hoelang duurt het voor ik daar terug om kan komen? Mijn naam is trouwens Matthew, aangename kennismaking! Hij strekte zijn hand uit naar de dame, hopend op een zachte aanraking van haar wege…



OOC: Niet altijd even goed mijn posts, maar het posten gaat wel nog lekker vooruit blijkbaar Joyful




Terug naar boven Ga naar beneden
Muirín Fallon
District 4
Muirín Fallon

PROFIELAantal berichten : 91
Registratiedatum : 22-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Vrouw
Beroep: Wasvrouw/ visser
Leeftijd: 28 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | zo mei 29, 2016 9:58 pm

Toen Muirín merkte dat de man wat langer in haar ogen staarde verscheen er weer een blos op haar wangen. Finley had haar gered van wat onnodig gemompel waarbij ze zichzelf waarschijnlijk nog meer voor schut zou zetten.
Even ging haar blik naar de uitstekende hand van de man en met een kleine glimlach nam ze die aan. Ze zette lichtjes druk en merkte op hoe stevig de handen van de man voelde. Echte vissers handen. Stevig, maar met de finesse die nodig was om netten te kunnen repareren. ‘Aangenaam Matthew.’ Glimlachte de jonge vrouw vriendelijk, de blos nog niet geheel verdwenen van haar wangen.
‘Misschien zijn kinderen zo, maar die kleine van mij hoort niet zo hyperactief te zijn.’ Verzuchtte Muirín waarbij ze de hand van de man los liet en haar handen op haar heupen zetten. Ze sloot even haar ogen en liet weer een kleine, gemoedelijke glimlach zien. Een eenzame lok haar veegde ze bij haar voorhoofd weg. Het was los gekomen uit haar slordige knot en ze duwde het snel achter haar oor. Haar ogen ging weer open en haar blik ging even geamuseerd naar de man. ‘Maar ik zou hem voor niets in de wereld willen missen.’

Muirín herinnerde de man zijn eerste woorden nog wel, iets over een lievelingsshirt of nee een gelukshemd die gemaakt moest worden. Ze moest een kleine, aandoenlijke glimlach onderdrukken. Ze vond het eigenlijk wel schattig dan een man als hij nog een gelukshemd had. De wasmand van Matthew stond nu naast haar andere wasmand op de grond en met vlugge vingers zocht ze naar het hemd. Niet veel later viste ze de hemd tussen de rest vandaan. ‘Deze bedoel je?’ Muirín hield hem even omhoog voor de man, maar wachtte al niet op een antwoord. Ze ging meteen op zoek naar de schade en haar ogen vonden die al snel. ‘Ah ja, dat is wel te repareren. Geen probleem!’ Dat zou niet lang duren. Het leek nog een relatief kleine reparatie, maar als het een gelukshemd was. Daar zat vaak meer emotionele dan materiele hechting aan vast.
‘De was en het repareren van de hemd gaat me ongeveer 3 dagen kosten. Ik zal eerst de hemd repareren en het dan mee wassen met de rest. Enkel heb ik nog meerdere wassen hangen die ik terug moet brengen. Dit is de laatste was van vandaag. Dat moet nog hangen en daarna kan ik beginnen met het vouwen van de andere wassen …’ Muirín merkte dat ze begon te dralen en dat de woorden als een waterval over haar lippen kwamen. Matthew wilde alleen maar weten wanneer zijn kleding klaar was.
‘Het spijt me.’ Mompelde de jonge vrouw. Ze kuchte kort en even gingen haar ogen opzij terwijl ze sprak. Zijn blik ontwijkend. ‘Over drie dagen kun je de was ophalen. Of als je het prettiger vindt, dan kom ik het brengen. Dat is geheel aan jou.’ De man was ouder dan zij, maar het voelde onnatuurlijk om verder u tegen hem te zeggen. Alsof ze dat stadium al voorbij was en op persoonlijke noot met hem kon praten.
‘Arg waar zijn mijn manieren.’ Ze kon zich mentaal wel voor haar hoofd slaan. ‘Het spijt me dat ik op zo’n manier met u praat, maar u komt mij gewoon heel bekend voor. Alsof ik u al eerder tegen ben gekomen.’

OOC: Wie oefent, verbeterd Razz
Terug naar boven Ga naar beneden
Matthew Mills
District 4
Matthew Mills

PROFIELAantal berichten : 136
Registratiedatum : 18-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Begeleider district 4
Leeftijd: 35 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | wo jun 01, 2016 11:31 pm




De zachte aanraking van haar wege kwam wel degelijk, en of die zacht was. Zou het door de wasverzachter zijn of zou ze altijd zo’n zachte handen hebben? De handdruk duurde iets langer dan een normale handdruk, wat hij stiekem wel fijn vond maar voor het raar ging worden voelde hij beide handen terug uit elkaar glijden naar een normalere positie. De dame verzuchtte toen ze dacht aan de hyperactiviteit van haar zoon maar ruimde meteen plaats voor een lachje, ze zag haar zoontje duidelijk enorm graag wat hem een warm gevoel gaf diep vanbinnen.

Muirín, de vrouw die zich nog altijd voor hem bevond, was duidelijk niet alleen een gepassioneerde moeder maar ook in haar werk legde ze passie. Misschien deed ze zoveel moeite omdat ze het geld nodig had, maar ze deed echt proactief haar werk. Ze zocht meteen in de wasmand naar het gescheurde hemd en bestudeerde hoe ze deze het best kon herstellen. Het was een pak van zijn hart en ook al was hij eerst niet echt happig om zijn kleren aan een ‘vreemde’ uit te besteden, toch had hij hier een goed gevoel bij. ’Hmm, drie dagen is wel lang, straks moet ik naakt over straat lopen.’ zei Matthew terwijl er een smile op zijn gezicht kwam. De vrouw vertelde hem wat haar allemaal nog te doen stond maar eerlijk gezegd was Matthew amper aan het luisteren, hij bleef maar terug graven in zijn geheugen en dacht na waar hij haar nog eerder gezien had.

Het speet haar? Doordat hij amper naar haar aan het luisteren was zat hij nu in een lastige situatie en had hij totaal geen idee waarom het haar speet.  Hoe moest hij zich in deze situatie redden? ’Geen probleem hoor!’ was het enige nuttige die uit zijn mond kwam maar de vrouw bleek niets van zijn onwetendheid te merken en ging ook verder.
Het zou wel gemakkelijk zijn moest zij zijn was bij hem thuis brengen dacht hij toen ze het voorstelde. Maar dat zou natuurlijk niet beschaafd zijn van hem moest zij met die zware wasmand moeten meeslepen. Trouwens had ze zo te zien wel nog werk genoeg, extra tijd die ze dus zeker kon gebruiken. Nee hoor, ik kom zelf om de was. Het zal wel laat op de avond zijn aangezien ik de hele dag weg ben gaan vissen.’

Er kwam terug een lach op zijn gezicht toen hij de vrouw terug zag sukkelen met zichzelf. Niet om haar uit te lachen maar eerder een lachje omdat hij het ‘schattig’ vond. Sommige mensen waren wel duidelijk zenuwachtig toen ze met hem praatte maar bij haar was het meer natuurlijk, zij was waarschijnlijk altijd een beetje een warhoofd. ’Je hoeft niet te tutoyeren hoor Muirín, want anders laat je me nog blozen. Ik won dit jaar het viskampioenschap, misschien herken je me daar van? Maar ik heb het gevoel dat we elkaar al eens eerder ontmoet hebben, maar ik kan niet precies plaatsen hoe, waar of wanneer.’ Hij hoopte alvast dat zij meer duidelijkheid kon geven over de situatie voor hij terug naar huis vertrok en pas drie dagen later de vrouw zou terugzien.




Terug naar boven Ga naar beneden
Muirín Fallon
District 4
Muirín Fallon

PROFIELAantal berichten : 91
Registratiedatum : 22-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Vrouw
Beroep: Wasvrouw/ visser
Leeftijd: 28 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | wo jun 15, 2016 8:27 pm

‘Als drie dagen te lang is dan kan ik kijken of ik het ergens tussendoor kan plaatsen!’ Mompelde Muirín haastig. Ze vond het vreselijk als klanten lang moesten wachten en zeker als het hen niet goed uit kwam. ‘Ik kan wel wat was opzij schuiven. Ja, zij zijn toch op vakantie dus die hebben niet de haast. Ja, dat moet wel lukken denk ik.’Haar wangen kleurde weer lichtjes toen de woorden van de man goed tot haar doordrongen.
‘Dat willen we natuurlijk niet. Ik zou het vreselijk vinden als je drie dagen in je blootje over straat moet. Al heb je denk ik genoeg vrouwelijke fans die het maar al te graag zien.’ Grapte ze er snel achteraan. De woorden kwamen er snel uit, zonder echt over na te denken. Toen ze zich realiseerde wat ze had gezegd begon ze weer te stamelen. Op zoek naar een verklaring. ‘Ik zag die jongen van verderop ook om je handtekening vragen, dus ik ging er vanuit dat je ook veel vrouwelijke fans hebt. Euh … ’ Even glimlachte de jonge vrouw onhandig. ‘Sorry, ik kan heel snel gaan brabbelen enzovoort. Dus het is maar beter dat ik mijn mond houd …’ Ze keek even verlegen naar haar handen. Mentaal sloeg ze zichzelf wel voor haar hoofd. Waarom moest ze altijd zo stamelen als iemand langer dan 5 minuten met haar bleef praten?
‘Weet je het zeker? Ik kan het vast wel brengen.’ Maar de man leek niet van gedachten te veranderen, dus glimlachte Muirín zacht. ‘Halen is ook goed. En ’s avonds laat is geen probleem hoor. Ik ben toch thuis om Finley naar bed te brengen.’

Matthew merkte haar warrigheid op en ze moest een zenuwachtig lachje onderdrukken. De meeste mensen vonden haar al een vreemde eend in de bijt dankzij dat warrige gedrag. Na haar zwangerschap werd dat alleen maar erger. Toen Matthew vertelde dat hij de viskampioenschap gewonnen had, kwam dat bekende beeld wel naar voren. Ja, daar herkende ze hem zeker van, maar er was meer. Dat voelde zij zelf en blijkbaar merkte Matthew dat ook.
‘Ik heb je daar inderdaad gezien, maar ik heb het gevoel dat wij elkaar daarvoor al gekend hebben. Al is het alleen maar dat we elkaar gezien hebben. Zo’n knappe man als jijzelf zou ik niet zo snel vergeten. Maar het lijkt alsof er een waas over mijn geheugen zit.’ Een bedenkelijke blik verscheen in Muirín’s ogen en ze keek Matthew nogmaals aan. Er begon iets te dagen. Iets van een feestje misschien? Een bijeenkomst ofzo?
‘Ik kan me herinneren dat ik je een keer gezien heb toen er veel mensen om ons heen waren. Ik heb je toen gezien, maar meer kan ik me nog niet herinneren. Zegt het jou iets?’
Terug naar boven Ga naar beneden
Matthew Mills
District 4
Matthew Mills

PROFIELAantal berichten : 136
Registratiedatum : 18-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Begeleider district 4
Leeftijd: 35 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | di jun 21, 2016 10:38 pm



De dame werd terug zenuwachtig omdat Matthew half grapte over dat hij het drie dagen wachten te lang vond. Hierdoor begon Muirín terug te brabbelen . Hij bleef het schattig vinden en toen hij zag dat haar wangen terug roodkleurde kwam een klein lachje op zijn gezicht. ”Nee hoor drie dagen is prima, ik plaagde je maar.” vertelde hij haar terwijl er een nog grote glimlach op zijn mond kwam.

Hmmm misschien zouden vrouwelijke fans dat inderdaad wel tof vinden dacht hij bij zichzelf. Maar dat zou natuurlijk zijn reputatie niet ten goede komen. Aangezien hij binnenkort met tieners moest werken zou hij snel de stempel van pedofiel op hem geplakt krijgen en dat kon hij natuurlijk niet hebben als kersverse begeleider. ”Aangezien het nog best koud kan zijn deze tijd van het jaar, zal er denk ik niet erg veel te zien zijn moest ik naakt over straat lopen.” grapte Matthew met een knipoog na de opmerking van Muirín. Hij vond zijn opmerking best grappig, maar deze was misschien meer gepast in een kamer vol mannen dan rechtstreeks tegen een vrouw.

Terug begon het brabbelen van haar wege en ze had het blijkbaar ook door dat ze terug aan het ratelen was. ”Geen probleem hoor, ik vind het eigenlijk best schattig. Het gebeurt niet veel dat ik niet heel de tijd moet praten over vissen tegen een vrouw.” Het was deze keer zijn beurt om een rode schijn op zijn wangen te toveren. Veel vrouwen complimenteerden hem wel met zijn uiterlijk maar dat was meestal door zijn roem en status. Deze keer voelde het… anders.

Matthew had inderdaad al het gevoel dat hij haar eerder gezien had. En doordat ze zei dat ze hetzelfde gevoel had, graafde hij nogmaals dieper in zijn gedachten. Terug brandde er geen lampje in zijn bovenkamer, ook niet toen ze zei dat het waarschijnlijk op een feestje of een bijeenkomst was dat ze elkaar eerder ontmoet hadden. ”Je moet al ver zoeken om een evenement te vinden zonder veel mensen hier in het district.” grapte Matthew terwijl hij terug nadacht. ”Festiviteiten zoals het jaarlijks bal, het festival en de kermis lokken natuurlijk altijd veel mensen…”


Terug naar boven Ga naar beneden
Muirín Fallon
District 4
Muirín Fallon

PROFIELAantal berichten : 91
Registratiedatum : 22-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Vrouw
Beroep: Wasvrouw/ visser
Leeftijd: 28 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | vr jul 08, 2016 3:27 pm

Het gefriemel hield op en Muirín keek even vermaakt naar de man naast haar. ‘Oh?’ Begon ze met een kleine glimlach. ‘Dat zijn dan jouw woorden. Niet die van mij. Meestal scheppen mannen nogal op, maar jij blijft blijkbaar dicht bij de waarheid.’ Grapte ze terug.
Na het compliment, ja ze moest het toch als een compliment opvatten, verscheen er weer een blos op haar wangen. Even raakte ze deze ook kort aan met haar handen.
‘Matthew, ik neem aan dat je vaker vrouwen laat blozen.’ Mompelde ze. Het feit dat de man voor haar bekend was werd haar steeds duidelijker. Was hij zo enthousiast en humoristisch tegen elke vrouw? Was het misschien een versiertruc? Ze wist het niet, maar het gevoel kwam haar bekend voor en ze voelde hoe haar hart sneller sloeg. Ze had dit eerder gevoeld. Dat gevleide gevoel. Het gevoel dat haar onhandigheid geen probleem was.
Pas toen Matthew het woord kermis liet vallen sloeg de realiteit in. Als een mokerslag.

Muirín hapte naar adem. Kermis …. Kermis … Ze kende hem van de kermis! En hoe ze hem kende. Nu merkte de jonge vrouw dat niet alleen haar wangen, maar haar hele hoofd en hals rood werd. Schaamte. Pure schaamte. Oh ze kende de man maar al te goed. Wist heel goed wat er onder zijn kleding zat en Muirín hoefde zich niet in te beelden over wat de tijd van het jaar met zijn lichaam zou doen. Even was ze Matthew vergeten en met een kreun drukte ze haar handen in haar gezicht. Haar ogen verbergend. Nee, nee, nee. Dit is gewoon niet waar. Oké, keep it cool Muirín. Hij herinnert zich er niets van. Je hoeft niets te laten weten. Maar dat zou moeilijk worden nu ze een dergelijk schaamtevolle show had gegeven.
‘De k-kermis. Daar ken ik je van.’ Muirín vervloekte zichzelf dat ze stotterde en haar ademhaling even haperde. Ze nam nog een teug lucht en leek zichzelf te herpakken.
‘De kermis. Daar ken ik je van!’ Vertelde ze nu iets vrolijker. ‘Je hielp me toen ik in het water was gevallen na een mislukte weddenschap. Je viste me er zo uit.’ Met die maar al te sterke armen van je. Dacht Muirín erachter aan. ‘Toen hebben we wat warms gedronken terwijl ik me opwarmde bij het vuur. Ik had je nog gezegd dat je beter plezier kon maken met de rest van het dorp, maar je bleef wonderbaarlijk genoeg bij mij zitten. Herinner je, je dat nog?’
Terug naar boven Ga naar beneden
Matthew Mills
District 4
Matthew Mills

PROFIELAantal berichten : 136
Registratiedatum : 18-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Begeleider district 4
Leeftijd: 35 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | ma aug 01, 2016 10:58 pm






Moest hij opscheppen over zijn euhm, hoe zeg je dat? Zijn… edel geslachtsdeel, dan zou dat ook niet goed overkomen bij deze interessante vrouw. Voor het eerst sinds lang had hij eens een normaal gesprek met een vrouw en dat voelde wel fijn aan. Ok het gesprek verliep niet helemaal normaal aangezien er afgeweken werd naar onderwerpen zoals gelukshemden en naakt rondlopen maar toch voelde het vertrouwd aan.

Zijn opmerking over haar schattigheid kwam duidelijk goed aan, aangezien de vrouw terug begon te blozen en tot tegenstelling tot wat Muirin misschien dacht, waren zijn lieve opmerking gemeend en niet ter versiering van vrouwen. Yolene had hij nooit moeten versieren aangezien ze van kleins af aan al beste vrienden waren. Een heel eind na haar dood had hij geen behoefte aan een vrouw en sinds hij kampioen is, moest hij zelf geen moeite meer doen. De vrouwen kwamen naar hem toe in de plaats. Zijn mooie woorden waren geen trucjes, die kwamen uit het hart. ’Eerlijk, ik denk niet dat ik veel vrouwen doe blozen. Ofja dat denk ik toch niet. Misschien dat jij gewoon een… bloosdoos bent.’

Had hij nu echt bloosdoos gezegd? Waar kwam dat woord nu vandaan, het woord klonk wel tof maar komaan dat was toch niet cool voor een man van 34 jaar. De negativiteit die hij over zichzelf had ebde meteen weg toen hij het woord ‘kermis’ uitsprak en de vrouw tegenover hem er tamelijk heftig op reageerde. Er was zeker en vast iets speciaals gebeurd op de kermis en toen de vrouw het verhaal vertelde ging er inderdaad een belletje bij hem rinkelen. Hij herinnerde zich inderdaad nog dat hij de vrouw uit het water haalde en dat hij haar toen de hele avond gezelschap had gehouden. Ok niet heel de avond… maar ook heel de nacht kwam in zijn gedachten op toen hij dieper groef. Een lachje kwam op zijn gezicht. ’Raar dat ik je niet eerder herkende, het was nochtans een heel fijn avond… en nacht!’[b] voegde hij er aan toe. [b]’Maar dat moet ongeveer twee à drie jaar geleden geweest zijn als ik me niet vergis, je had toen dat rood kleedje aan waardoor je blauwe ogen extra glinsterden.

Alles over die avond kwam stilletjes aan terug naar boven…



OOC:
- Sorry voor de vertraging van ongeveer een maand ö
- Moest het niet in orde zijn dat Muirin rood kleedje aan had op die avond laat je het maar weten dan verwijder ik het kleur of het kledingstuk dat ze aan ^^


Terug naar boven Ga naar beneden
Muirín Fallon
District 4
Muirín Fallon

PROFIELAantal berichten : 91
Registratiedatum : 22-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Vrouw
Beroep: Wasvrouw/ visser
Leeftijd: 28 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | do aug 04, 2016 9:49 pm

Net op het moment dat Muirín het gevoel had zich herpakt te hebben, sloeg Matthew de grond weer onder haar voeten weg. Wel allemachtig! Hij herinnerde zich de avond. En de nacht! Het zweet brak de wat zenuwachtige vrouw bijna uit.
Wat herinnerde hij zich nog van de nacht?

Ze had zachtjes moeten gniffelen om zijn benaming. Een bloosdoos? ‘Moet ik mij nu aangesproken en beledigd voelen, Matthew?’ Vroeg ze met gemaakte verontwaardigheid. Eens kijken of ze de man ook een beetje kon laten zweten. ‘Misschien moet ik je kleren maar niet wassen. Ik laat me niet zomaar belachelijk maken.’ Ze sloeg haar armen over elkaar en keek weg. Niet lang daarna keek ze Matthew weer aan en glimlachte zwak. ‘Grapje natuurlijk.’
Maar natuurlijk is het een grapje. Muirín had het geld hard nodig. Of het nu van deze man was of van de volgende klant. Haar lollige kant duurde maar kort, want daarna werd ze weer in de realiteit getrokken. De realiteit dat Matthew meer wist dan ze had verwacht.

‘Uhm, ja. Ik geloof dat het zo’n 2 jaar geleden was. Misschien 2,5 jaar.’ Muirín had geen zin om het rekenwerk te doen. Ze wist wat er was gebeurd. Wanneer die kermis was geweest, maakte haar niks uit. De uitkomst kon ze toch niet veranderen.
‘Ik heb me een tijdje uit de publiciteit gehouden. Tenminste, dat probeerde ik.’ Mompelde Muirín daarna. Haar armen waren nog steeds over elkaar heen geslagen, maar greep nu zachtjes haar armen beet. Bijna beschermend. De tijd na de kermis was geen prettige geweest. Nu ging het eindelijk weer een beetje beter, maar wat er was gebeurd stak soms nog steeds. Zoals nu.

Muirín was oprecht verbaasd toen hij over haar rode kleedje begon. Ze had die inderdaad omgeslagen. Niet zozeer om haar ogen beter te laten spreken, maar om de koud tegen te gaan. Echter was het ook een opvallende factor geweest. ‘Alleen jou valt het op dat mijn rode kleedje mijn ogen extra liet glinsteren.’ Mompelde ze hoofdschuddend. Een klein tevreden geluidje kwam over haar lippen. Een hoorbaar lachje. En de nacht …
‘De nacht. Ik weet er niet heel veel meer van. Wat flarden hier en daar. Ik weet wel dat we tot laat bij het vuur hebben gezeten. Toch?’ Zei Muirín. Vuile leugenaar! Dacht ze bij zichzelf. Je herinnert je elk detail. Elk gevoel die zijn aanrakingen opriep. Je bereidwilligheid om met hem mee te gaan. Om zo ver met hem te gaan. Je wist dondersgoed wat je deed! Als ze dit hardop had gezegd, dan had ze waarschijnlijk geschreeuwd. Maar ze hield zich van de domme. Hoe minder Matthew wist, hoe minder snel hij dingen aan elkaar ging linken. Hij hoefde het niet te weten …
'En ik weet dat ik heb gezongen. En dat we gedanst hebben.' Mompelde de jonge vrouw wat fronsend.

OCC:
- Hoef je, je niet voor te verontschuldigen hoor! =P
- Geen probleem! Ik speel gewoon mee Wink Maar als ik iets schrijf waar je het niet mee eens bent, moet je het ook even laten weten he!
Terug naar boven Ga naar beneden
Matthew Mills
District 4
Matthew Mills

PROFIELAantal berichten : 136
Registratiedatum : 18-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Begeleider district 4
Leeftijd: 35 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | do sep 08, 2016 4:43 am





’Euhm euhm je moet je zeker niet beledigd voelen, het was gewoon maar een woord die uit mijn mond floepte zonder er goed bij na te denken. Soms moet ik gewoon eens niet meteen zeggen wat in mijn hoofd komt, dan vermijd ik woorden zoals bloosdoos te gebruiken.’ Probeerde hij zo goed mogelijk uit te leggen om zijn begane flater wat uit te vegen. Het zweet kwam op zijn voorhoofd getoverd en dat werd nog erger toen ze vertelde dat hij zijn was zelf mocht doen. Daar had hij eigenlijk totaal geen tijd meer voor, ofja dan zou hij zijn passie, het vissen moeten opgeven om zijn kleren te schrobben. Gelukkig kwam er al snel een lachje op haar gezicht zodat hij het zweet van zijn voorhoofd kon vegen. ’Dat was niet grappig! Ik wou bijna op mijn knieën gaan zitten en smeken om mijn was te doen.’ Probeerde hij op een serieuze toon te zeggen maar toch gingen zijn mondhoeken lichtjes de hoogte in waardoor het effect van serieusheid meteen verloren ging.

’Goed dat je je wat weggestoken hebt, zou ik ook doen als er zoveel over me geroddeld werd. Moet echt een harde periode voor je geweest, maar ben blij dat het nu goed voor je gaat.’ vertelde hij haar terwijl hij rondkeek naar de opgehangen was en goedkeurend knikte. ’Ik heb het gevoel dat we elkaar beter kennen dan we doen uitschijnen dus als je er ooit eens met iemand wil over praten, kan je altijd bij me terecht.’

Het was misschien inderdaad wel opvallend dat net dat detail het eerste was die in hem op kwam. ’Moest ik niet zo gefascineerd geweest zijn door je ogen, ging ik dit natuurlijk niet onthouden hebben na al die tijd.’ Hij keek terug diep in haar ogen denkend aan wat die avond ervoor nog gebeurde. Zijn ego kreeg een flinke deuk toen zij hem vertelde dat ze amper iets herinnerde van de nacht want volgens hem hadden ze toch wel… geslachtsgemeenschap gehad om het in mooie woorden te vertellen. Die herinnering kwam nog redelijk duidelijk in zijn hersenpan binnen aangezien dat de eerste keer was dat hij zo intiem geweest was met een andere vrouw sinds de dood van Yolene.  ’We hebben inderdaad bij het vuur gezeten en gezongen en gedanst, waarna we…’

Ow even, zei ze nu echt even geleden dat het ongeveer 2 à 2,5 jaar geleden was dat ze elkaar ontmoet hadden? En dat haar zoontje ongeveer ander half jaar oud is? Als we daar dan een zwangerschap van negen maanden bij tellen, is hij dan… de vader? Nee dat was niet mogelijk, dat kon gewoon niet mogelijk zijn. Zou Muirin dit zelf weten? Zou ze daarom zeggen dat ze zich niets meer herinnerde van de nacht terwijl ze maar al te goed wist wat er gebeurd was? Of wist zij zeker dat hij niet de vader was? Hij kon het haar niet vragen, zou natuurlijk te confronterend zijn en aangezien momenteel alles draaide in zijn hoofd zou het gewoon niet slim om dit meteen rechtuit te vragen, hij kon beter alles eerst eens op een rijtje zetten. ’Waarna we… uitgeput waren en omringd door elkaars warmte zachtjes in slaap vielen.’ probeerde hij zichzelf te redden, al gaf hij in zijn gezichtsuitdrukking  misschien wel prijs dat hij iets anders in zijn geheugen had die aan het rondwarrelen was.
’Ik moest maar eens vertrekken, de boot vaart binnen een klein uurtje uit en daarvoor mag ik natuurlijk niet te laat zijn. Dan zie ik jou terug over enkele dagen?’ Eigenlijk vertrok de boot maar morgen vroeg maar zijn hoofd was momenteel een zodanig grote warboel dat hij zo snel mogelijk weg wou om te verwerken wat er in zijn hoofd rondspookte.




Terug naar boven Ga naar beneden
Muirín Fallon
District 4
Muirín Fallon

PROFIELAantal berichten : 91
Registratiedatum : 22-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Vrouw
Beroep: Wasvrouw/ visser
Leeftijd: 28 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | zo okt 16, 2016 4:30 pm

'Dan moet je gaan.' Fluisterde de jonge vrouw met te neergeslagen ogen. Muirín had zijn blik gezien. Had zijn aarzeling gehoord in de manier waarop hij sprak. Matthew wist meer dan hij wilde laten zien. Die kleine aarzeling zorgde ervoor dat Muirín vermoedde dag Matthew meer wist. Dat hij de puzzelstukjes in elkaar aan het passen was. En een man zoals hij zou het snel uitvogelen.
De spieren in haar borstkas begonnen pijnlijk samen te trekken en Muirín merkte dat zij haar ademhaling niet meer op orde kreeg. Ze begon te hyperventileren.
Het idee dat Matthew de puzzel zou oplossen vervulde haar opeens met een gevoel van paniek. Enorme paniek. Om haar paniek te verbergen bukte Muirín zich om de wasmand weer op te pakken, maar zij pakte deze onhandig vast waardoor de mand omviel.
Maar Muirín registerde het al bijna niet meer. Haar handen zochten automatisch alle kledingstukken bij elkaar en even flitste door haar hoofd dat zij die stomme dingen weer opnieuw kon wassen.
Uitgeput … Uitgeput had niet eens kunnen beschrijven wat Muirín had gevoeld na hun avond samen. Oh wat een uithoudingsvermogen had die man. De hele nacht! Muirín was de middag erna nog eens in slaap gevallen, dankzij het gebrek aan slaap van de nacht. Haar spieren hadden uiteindelijk geprotesteerd en bijna liefkozend had ze hem gevraagd te stoppen. Te stoppen voordat ze zich helemaal niet meer kon bewegen.
Oh, het had ook niet anders kunnen resulteren dan dat zij uiteindelijk zwanger zou raken.

Met trillende handen zocht Muirín verder naar de kledingstukken. Haar hersenen bedachten zich toen pas dat Matthew haar nog een vraag had gesteld en gehaast keek ze omhoog. In zijn ogen en ze wist dat haar standvastigheid aan het verkruimelen was. Hoe kon ze dit voor de man verborgen houden? Ze wist dat zij nooit bij hem zou kunnen horen. Matthew was getrouwd geweest. Ooit … Sinds de dood van zijn vrouw was hij niet meer hetzelfde geweest. Iedereen sprak erover. Voordat zij zwanger raakte. Maar had hij het recht niet om te weten dat Finley zijn zoon was? Had Finley niet het recht om te weten wie zijn vader was? En had Muirín niet het recht om enigszins rust te vinden?
‘J ja.’ Stammelde Muirín toen. Nee, zij verdiende allerminst rust. Wat zij en Matthew gedaan hadden was een grote fout geweest. Hij was nu een begeleider. Een begeleider die de volgende tributes zou moeten opleiden. Moeten opleiden om te overleven en te vechten. En met pijn in haar hart bedacht ze zich dat Finley daar later ook onder zou vallen. Ze moest een snik bedwingen. Hoe oneerlijk en wreed zou het zijn als Finley’s naam getrokken zou worden. Hoe wreed zou het zijn als vader zijn zoon moest klaarstomen voor een gevecht op leven en dood?
Maar Muirín wist, hoe graag ze het de man ook wilde vertellen: ze kon het niet. God, wat moest Matthew niet van haar denken? Een instabiele jonge vrouw … Die loog … Die iets van hem weerhield. En hij wist dat zij iets van hem weerhield. Maar niet wat … Hoe zou hij reageren als hij het wel wist? Zou hij boos worden als hij erachter zou komen? Als hij de puzzelstukken in elkaar wist te puzzelen. Zou hij haar haten?
'Ik zorg ervoor dat je was klaar is als je terug komt.' Haar stem klonk klein. Ze was haast duizelig van alle vragen die door haar hoofd heen spookte. Haar handen vonden het laatste kledingstuk. 'Ik .. ik zal je niet langer ophouden.' Mompelde Muirín voordat ze zich, haast twijfelend omdraaide.

[OCC: Wauw ... daar is dan eindelijk een post xD XD]
Terug naar boven Ga naar beneden
Matthew Mills
District 4
Matthew Mills

PROFIELAantal berichten : 136
Registratiedatum : 18-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Begeleider district 4
Leeftijd: 35 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | do nov 03, 2016 5:36 am




Het was eigenlijk zijn bedoeling om zich zo snel mogelijk om te draaien en zo normaal mogelijk naar huis te wandelen. Maar toen Muirin al bevend de wasmand op de grond liet vallen, was het een natuurlijke reflex om zich opnieuw om te draaien en haar te helpen de terug bevuilde kleren op te rapen. Het ging nu nog langer duren voor zijn kleren gewassen waren dacht hij al lachend bij zichzelf. Alhoewel het lachende gedeelte snel terug overging naar realisme door wat zich in de laatste minuten afgespeeld had. Tuurlijk was het een droom van hem om ooit vader te worden, enkel de timing en de manier waarop het nu gebeurde was te absurd voor woorden. Hij had zijn handen vol doordat hij binnenkort op zegetoer moest gaan met Solar en kort daarna begonnen de nieuwe Spelen terug waarbij hij dus heel geconcentreerd moest blijven en hij iedere afleiding als kiespijn kon missen.

Toen alle kleren terug opgeraapt waren, knikte en bedankte Matthew haar nogmaals en vertrok met een kop vol zorgen en vragen naar huis. De trip met zijn vissersboot ging hem zeker de tijd geven om alles eens op een rijtje te plaatsen maar ging hem toch genoeg afleiding bezorgen zodat hij er niet ieder moment van de dag op hoefde te denken.

************

Het was alweer drie dagen later toen de vissersboot terug land bereikte en Matthew met een hele lading vis terug het Capitool kon verblijden. Doordat er momenteel enorm veel vraag was in het Capitool, waren de vissers van district verplicht om extra shiften te draaien zodat er meer vis kon geëxporteerd worden naar het Capitool. Dit was voorlopig zijn laatste trip aangezien er een heel drukke periode voor hem aankwam. Vanavond begon de zegetoer, hierbij ging hij Solar vergezellen op haar reis door de districten. Het zou raar voelen om daar aanwezig te zijn aangezien die zege totaal niet aan hem te danken was, zijn aanwezigheid was enkel maar een formaliteit. Het was pas eventjes later dat hij echt aan de slag moest en hij meer dan enkel ‘aanwezig’ moest zijn. Hij zou echt moeten kinderen klaarstomen om zo lang mogelijk te overleven in erbarmelijke omstandigheden.

Over kinderen gesproken, amper waren zijn gedachten niet bij Muirin en Finley geweest. Hierdoor had hij langer onderweg geweest dan verhoopt en hij had eigenlijk enkel zitten piekeren en niet echt een plausibele reden gevonden waarom ze hem niet meteen zou verteld hebben dat hij de vader van het kind was. Het ging niet makkelijk geweest zijn door de verwerking van zijn overleden vrouw maar hij kon tenminste toch proberen zijn verantwoordelijkheid op te pakken. Maar dus lijkt het eigenlijk logischer dat hij toch niet de vader was? Het kon in principe iedereen zijn, alhoewel Muirin niet de vrouw leek die met Jan en alleman in bed dook. Pfff hij kwam er maar niet uit!

Nadat hij zijn materialen thuis afgezet had en zich snel even verfrist had om de geur van vis weg te spoelen, was het tijd om propere zijn was terug op te halen. Aangezien hij dus straks vertrok doorheen de districten kon hij maar beter zo snel mogelijk zijn koffer volproppen met genoeg kleren en op tijd in het station aanwezig zijn om toch een goeie indruk na te laten als nieuwe begeleider. Hij had terug veel te lang onderweg geweest richting het huis waar hij zijn was vertrouwensvol afgezet had door de gesprekken die hij moest voeren over zijn nieuwe taak als begeleider en door de tientallen gelukswensen die hij kreeg van mensen die oprecht tevreden waren dat hij deze nieuwe taak mocht proberen te volbrengen.



Terug naar boven Ga naar beneden
Muirín Fallon
District 4
Muirín Fallon

PROFIELAantal berichten : 91
Registratiedatum : 22-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Vrouw
Beroep: Wasvrouw/ visser
Leeftijd: 28 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | za nov 26, 2016 7:02 pm

Haar gedachten waren alle kanten op gegaan de afgelopen drie dagen. Zelfs Finley merkte dat zijn moeder steeds minder met haar gedachten bij de taak was.
Hij staarde naar zijn moeder terwijl ze afwezig de laatste paar kledingstukken van de week aan het schrobben was. Er zat geen kracht achter haar bewegingen en de kleine jongen zag donkere cirkels om zijn moeders ogen. Het jochie was nog niet zo oud, maar hij kon voelen dat er iets mis was. Dus kroop hij naar Muirín toe en greep haar rok beet.
‘Mama, hoog.’ Mompelde de jongen. Toen zijn moeder niet reageerde trok hij nog een keer aan haar rok. ‘Mama!’ Riep hij nu harder.

Muirín schrok op uit haar gedachten. Het kledingstuk viel vergeten in de tobbe met water en haar ogen gingen direct naar het kleine kind naast haar. De jonge vrouw pakte haar zoontje op en zette hem op haar schoot. ‘Wat is er kleine man?’ Vroeg ze terwijl de twee elkaar indringend aan keken. Het jongetje zette zijn handjes op haar wangen en even moest Muirín glimlachen om de serieuze blik op zijn gezicht. Dat kind toch …
‘Mama? Mama boos?’ Vroeg Finley opeens. Hierop keek Muirín hem verrast aan. ‘Nee, ik ben niet boos lieve schat. Waarom vraag je dat?’ Het kind was anderhalf. Hij kon nog niet met zoveel woorden praten, maar hij leek wel al veel te snappen voor zijn leeftijd. Misschien hoefde hij niet zijn hele leven te gaan vissen. Alhoewel, hij was al niet bij het water weg te slaan. Iets wat Muirín meerdere malen een hartaanval had gegeven. Figuurlijk gesproken dan.
‘Mama boos kijken.’ Ah, hij kon emoties nog niet zo heel goed onderscheiden. Haar bedachtzame blik had hij verward voor boos. Het kind had te veel door. ‘Nee, ik ben niet boos. Ik ben aan het nadenken.’ Om eerlijk te zijn was dat het enige wat ze gedaan had. Nadenken. Over wat ze moest zeggen en over wat ze moest doen. Was het eerlijk om Finley bij zijn vader weg te houden? Nee, zeer zeker niet. Maar wat voor problemen zouden er komen? Zou Matthew Finley wel accepteren? Zou hij Finley wel willen? Een bastaardkind? Finley drukte weer zijn handjes op haar wangen en snel sloeg Muirín haar armen om de jongen heen en drukt een dikke kus op zijn wang. Daarna stond ze op en keek eerst uit het raam voordat ze door liep naar de deur. Drie dagen waren voorbij gegaan. Vandaag zou Matthew komen.

Met Finley in haar armen leunde ze tegen de deurleuning aan. Ze moest het hem vertellen. Muirín kon het niet langer over haar hart verkrijgen dit voor hem verzwegen te houden. De stress en paniek begon zich al te vormen en Matthew was er nog niet eens! Wat zou hij zeggen? Hoe moest ze beginnen? Hoe kon ze dit in godsnaam aan hem vertellen?
Ze voelde het handje eerder dan de traan en verrast staarde ze Finley aan terwijl die de tranen van haar wangen veegde. Met iets meer geweld dan eigenlijk nodig was. ‘Mama auw?’ Mompelde het jongetje terwijl hij zijn moeder aan keek. Deze schudde snel haar hoofd. ‘Nee, schatje. Mama geen auw.’ Het jongetje sloeg zijn armpjes om haar nek heen en drukte zijn gezicht weg in haar nek. ‘God, hoe ga ik hem de waarheid vertellen?’ Mompelde Muirín richting de hemel en niet meer kijkend naar de omgeving.
Terug naar boven Ga naar beneden
Matthew Mills
District 4
Matthew Mills

PROFIELAantal berichten : 136
Registratiedatum : 18-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Begeleider district 4
Leeftijd: 35 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | wo nov 30, 2016 8:24 pm




Hij draaide naar links en wandelde zo de straat waar hij moest zijn in. Eindelijk had hij eens twee minuten kunnen wandelen zonder aangesproken te worden. Het was nog erger dan voorheen die drukte om hem heen. Blijkbaar was het gisteren bekend gemaakt aan heel het district dat hij de nieuwe begeleider ging worden en er stonden daarjuist een hele hoop mensen op hem te wachten aan de haven  om hem te feliciteren. Hij kreeg er al een beetje spijt van want Matthew had het soms nodig om eens helemaal alleen te zijn, mede daardoor dat hij ook zo van het vissen hield, want dan was hij even alleen, dan kon hij even ademen. Het ging de komende tijd alleen maar erger worden, in het district kon hij wel nog even uit deze realiteit ontsnappen maar tijdens de zegetocht zullen er steeds mensen aanwezig zijn en zullen er steeds camera’s naar hem lonken. Het zou een fameuze opdracht zijn om er mee te leven.

Iedere stap die hij dichter kwam bij Muirins huis, voelde hij zijn hart sneller en sneller slaan. Hij was zenuwachtiger om zijn gewassen kleren te halen dan om te vertrekken op zegetocht. Het had hem niet verwonderd dat hij zich die avond fysiek aangetrokken voelde tot de dame, zelf na een jaar of drie had Muirin nog altijd die stralende ogen en een aanstekelijke lach. Precies het soort vrouw waarop hij verliefd kon worden, precies zoals hij verliefd geworden was op Yolene. Maar hij had het zich voorgenomen na de dood van Yolene! Hij zou nooit meer zoveel om een vrouw geven, hij zou nooit meer zo’n pijn willen voelen.

Hij was op een tiental meter van het huis verwijderd toen hij haar tegen de deur zag leunen. Ze had hem vast, het veel besproken kind die voortdurend in zijn hoofd zat. Misschien moest hij eens kijken of er gelijkenissen waren tussen het kind en hem? Daardoor wist hij misschien zeker dat hij de vader niet was. Van ver zag hij het hoofdje van het kind, duidelijk was dat de jongen zijn haar een stuk lichter van kleur was dan het zwarte haar van Matthew. Dat betekende waarschijnlijk niets aangezien genetisch gezien de blonde haren van Muirin, de zwarte van Matthew konden maskeren. Maar het zou natuurlijk opvallender geweest zijn moest Finley zwarte haren gehad hebben. Verder kon hij niet veel zien doordat het kind met zijn rug naar hem gedraaid stond maar dat zou hij straks hopelijk wel kunnen ontdekken.

Hij probeerde zijn zenuwen te onderdrukken toen hij op enkele meter van de vrouw stond. Dat was hem waarschijnlijk niet gelukt want de ’Heey’ die uit zijn mond kwam voelde zelf voor hem enorm onwennigaan. Het was pas toen Matthew recht voor haar stond en in haar ogen wou kijken dat hij zag dat er iets was, ze had… geweend? Tuurlijk wist hij dat een kind alleen opvoeden niet zonder emoties verliep en dat een vrouw snel geëmotioneerd kon worden. Dat had hij vroeger wel genoeg gezien aan Yolene haar gemoedswisselingen, zeker tijdens de tijd van de maand. Maar iedere vrouw was natuurlijk anders en hij kon moeilijk weten wat er precies in Muirins hoofd afspeelde. Misschien moest hij daar maar ook niets over zeggen, waarom zou ze met hem daarover praten. Ze kenden elkaar amper…
’Zou mijn was toevallig al klaar zijn?’ probeerde hij verder te gaan, doende alsof hij niets gemerkt had. Hij voelde er zich niet goed bij, maar hij was dan ook maar een gewone klant die zich niet moest moeien met anderen hun privé zaken, of zouden die zaken misschien iets met hem te maken hebben?



Terug naar boven Ga naar beneden
Muirín Fallon
District 4
Muirín Fallon

PROFIELAantal berichten : 91
Registratiedatum : 22-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Vrouw
Beroep: Wasvrouw/ visser
Leeftijd: 28 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | zo dec 18, 2016 8:16 pm

Ze had hem al zien aankomen voordat hij had gesproken. Muirín voelde hoe haar hart sneller begon te kloppen met elke stap die de man dichterbij zetten. Het jochie in haar armen haalde zijn hoofdje van haar borstkas af. Alsof hij verstoord werd door het snelle kloppen van zijn moeders hart. Hij keek haar aan met een verontruste blik. Even gleed Muiríns blik naar die van Finley. Haar adem stokte. Pas nu besefte ze wat voor overeenkomsten er waren tussen hun beide ogen.
Muiríns blik ging weer naar de man die naar hen toe kwam lopen. Die ogen.
Het was duidelijk dat Finley de ogen van zijn vader had geërfd. Ze waren zo helderblauw geweest bij zijn geboorte. Zoals hij alle kinderen. Zijn haren waren toen zo blond geweest. Nog lichter dan die van haarzelf. Maar Muirín zag de verandering. Met de tijd werd Finley’s haar donkerder. Het zou nooit het zwarte halen van zijn vader, maar donkerblond was mogelijk. Zeer donkerblond.

Zo snel ze kon veegde ze met haar mouw de zwervende tranen van haar wangen. Matthew hoefde haar niet te zien huilen! Wat moest hij dan wel niet van haar denken?
‘Hoi.’ Mompelde ze al net zo onhandig terug. Ze kon het aan hem merken. Hij was zenuwachtig. Hij was makkelijker te lezen dan Muirín had verwacht, maar hoe kon dat dan ook? Zij hadden een nacht met elkaar gedeeld en waren daarbij niet zuinig geweest met woorden. Ze hadden met elkaar gepraat. Terwijl hij zijn armen om haar heen had geslagen en zij voldaan haar hoofd op zijn borst had gelegd. Ze was als een blok voor de man gevallen. Ondanks het leeftijdsverschil. Het viel Muirín nu weer op dat hij er veel jonger uit zag dan zijn leeftijd. Je zou hem niet in de dertig schatten.
Of zijn kleren klaar waren?
‘J ja, ja ik ben daar klaar mee. Kom maar binnen.’ Ze stapte aan de kant om Matthew binnen te laten en ging zelf voor het huisje binnen.

Het huisje was knus ingericht. Groot genoeg voor een klein gezin. Meer dan vier mensen hadden er niet in gemoeten. Als de deur open ging stapte je meteen in de woonkamer. Groot genoeg voor een bank, een tafel en twee stoelen. In een hoekje weggedrukt stond een kleine eettafel met twee paar stoelen aan weerszijde. Alle meubels waren van hout gemaakt. Net als het hutje zelf. Het gaf zo een rustiek uiterlijk. Bij de twee stoelen stond een houtkachel, met daarnaast een stapel hout. Muirín begon altijd vroeg met het inslaan van hout. Ondanks dat het hutje redelijk was geïsoleerd kon het in de winter nog koud worden. Nu Finley er was zorgde ze er beter voor dat dingen warm genoeg waren. Een ziek kind kon ze er niet bij gebruiken.
De keuken werd gescheiden door een houten wand met een boog erin. Het keukentje was klein, maar functioneel. Op het vuur pruttelde de beginselen van een soep die ze vanmiddag of vanavond zou opdienen. Direct naast de keuken was een kleine slaapkamer, die nu nog functioneerde als hang ruimte voor de was. Zodra Finley ouder was en goed en wel zijn eigen kamer kon gebruiken, zou Muirín de ruimte ombouwen tot een propere slaapkamer. Haar eigen slaapkamer lag ernaast. Iets groter. Misschien net voldoende ruimte voor een klerenkast, een tweepersoonsbed en een nachtkastje. Meer hoefde Muirín ook niet.

Ze zette Finley op de grond en deze kroop meteen weg naar zijn speelgoed. ‘Ik ga het even voor je pakken.’ Mompelde de vrouw richting de man. Ze had niet eens gewacht of hij haar wel daadwerkelijk zou volgen. Terwijl Muirín bezig was in de hangruimte en de was netjes begon op te vouwen had Finely een bootje gepakt en liep hij wankelend naar Matthew toe.
Voordat het jochie kon vallen grepen zijn kleine handjes de broekspijp van Matthew beet en keek hij met een glimlach omhoog naar de man. ‘Boot!’ Kraaide hij tevreden. ‘Spelen. Boot.’ Iets wat ongeduldig trok de jongen aan de broekspijp. Die man wist toch wel wat hij bedoelde? Hij wilde spelen en nu wilde Finley ook wel eens met iemand anders spelen dan zijn moeder of zijn tante.
‘Spelen?’  

OCC: het duurde even, sorry! D: Over een week vakantie. Dan probeer ik veel meer te posten!
Terug naar boven Ga naar beneden
Matthew Mills
District 4
Matthew Mills

PROFIELAantal berichten : 136
Registratiedatum : 18-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Begeleider district 4
Leeftijd: 35 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | wo dec 21, 2016 1:53 am



Ze was duidelijk ook zenuwachtig, wat de nadruk op zijn zenuwachtigheid gelukkig wat deed afzwakken. Ze was dus zenuwachtig en had geweend? Het deed hem rillingen krijgen want er waren dus steeds meer en meer rariteiten aan de gang. Moest hij een gewone klant van haar geweest zijn, zou ze toch helemaal niet zenuwachtig geweest zijn bij zijn komst, er was gewoon iets meer aan de hand, hij voelde het aan de rillingen. Maar hij durfde het niet vragen, hij wou het momenteel nog niet weten want hij had een veel te drukke periode voor zich waarbij hij gefocust moest blijven. Al moest hij zeggen dat hij de situatie moeilijk uit zijn hoofd kon krijgen.

Terwijl hij met zichzelf aan het worstelen was, besefte hij dat de vrouw naar binnen gewandeld had. Moest hij nou achter komen naar binnen? Of zou dat onbeleefd zijn en blijf hij beter buiten staan? Hij ging voorzichtig met kleine passen vooruit en loerde even snel binnen. Het was eigenlijk een typisch district 4 huisje, niet groot maar wel praktisch ingericht en had alles wat nodig was, zonder meer. Het zag er gezellig, uitnodigend uit dus besloot hij maar om voorzichtig naar binnen te gaan, hopend dat het niet onbeleefd over kwam. Er kwam alvast geen reactie van de vrouw waarna hij het veilig genoeg vond om nog enkele stappen dieper het huis in te wandelen. De geur van vers gemaakte soep werd nu wel heel duidelijk want een gevoel van honger bij Matthew naar boven bracht. Hij had helemaal nog geen tijd gehad op überhaupt iets te eten na zijn terugkomst van het vissen waardoor zijn buik begon te grommen bij de geur van de pruttelende soep. Hij bloosde er lichtjes van en hoopte alvast dat het gegrom niet gehoord werd tot de plaats waar Muirin zich bevond.

Hij was zodanig afgeleid door de geur van de soep dat hij niet beseft had wat er rondom zich allemaal afgespeeld had en werd uit zijn roes ontwaakt door een kleine gedaante die zijn aan zijn broekspijp trok. Hij keek verwonderd naar beneden en zag Finley met een lachend gezichtje naar boven kijken. De situatie was heel bizar, maar toch… hij was een echte kindervriend. Dus toen de peuter vroeg om te spelen haalde zijn intuïtie de bovenhand van zijn verstand en zakte Matthew door de knieën. Hij nam het bootje dankbaar aan van de peuter en deed alsof de boot zich op het water bevond door zijn arm van boven naar beneden te bewegen terwijl hij het geluid van een stoomboot nadeed. Finley was blijkbaar best geamuseerd waarna Matthew nog een stapje verder ging. ”Weet je wat er gebeurd als er storm is op zee?” vraag hij aan de kleine gedaante. Verbaast keek Finley naar Matthew en schudde zachtjes met zijn hoofdje. ”Dan gaat de boot heel hard op en neer! ging Matthew verder terwijl hij de peuter vastnam en hij hem van boven naar beneden bewoog tot groot jolijt van het kind. Na een dertig tal seconden was het misschien wel genoeg geweest en nam hij hem in een gewone houding om zijn armen waarna hij het zag. Die ogen, die leken twee druppels water op zijn ogen…




OCC: Geen probleem hoor, ik moet ook veel posten i.v.m. de Spelen dus het is helemaal in orde ^^


Terug naar boven Ga naar beneden
Muirín Fallon
District 4
Muirín Fallon

PROFIELAantal berichten : 91
Registratiedatum : 22-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Vrouw
Beroep: Wasvrouw/ visser
Leeftijd: 28 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | zo jan 01, 2017 11:50 pm

Muirín merkte dat haar handen minder begonnen te beven. Het vertrouwelijke werk zette haar in een rustige staat. Haar handen vouwde het overhemd in een vertrouwd automatisch piloot achtige ritme. Even spitste ze haar oren om te horen of er voetstappen dichterbij kwamen. Toen ze niets hoorde snoof ze even licht de geur van het pas gewassen kledingstuk op. De geur die Matthew droeg was er nog niet helemaal uit verdwenen en Muirín voelde hoe haar wangen lichtjes warm begonnen te worden. Ze bloosde. Snel haalde ze het overhemd weer bij haar gezicht weg.
Wat een belachelijke actie ook. Alsof ze een fan was die net een kledingstuk had gekregen van haar grote idool. Ze schudde zacht haar hoofd. Nee, nee ze moest haar gedachten en emoties onder controle houden, maar zijn geur bracht haar terug naar die avond. Naar die nacht.

Het vuur was aangenaam en Muirín voelde zich meer op haar gemak dan ze zich de hele avond had gevoeld. Ze leunde tegen de man naast haar aan terwijl ze luisterde naar zijn stem. Naar zijn verhaal en ze sloot even kort haar ogen. De plek in zijn zij een beetje vochtig geworden van haar natte kleding. Kleding die eindelijk aan het opdrogen was dankzij het behaaglijke vuur naast hen. Op de achtergrond klonk gelach, gepraat en muziek. Ze had haar rode kleedje om zich heen geslagen om geen koud te vatten en het rillen was ook gestopt. Zijn lichaamswarmte had daar deels voor gezorgd. Toen Matthew’s stem langzaam stil viel gingen Muirín’s ogen weer open.
‘Dans met me.’ Fluisterde ze terwijl ze opstond en de man bij zijn handen vastpakte. De muziek was langzaam en zacht in vergelijking met de herrie die het eerder op de avond had voortgebracht. De meeste dronken mensen lagen al bewusteloos op de tafels. Anderen hadden zich al teruggetrokken voor de avond. De herrie van mensen werd steeds minder terwijl het geluid van de muziek steeds luider klonk. Muirín keek even in de ogen van de man voor haar. Ze kon er wel in verdrinken. Ze sloeg haar handen om zijn nek heen en drukte haar lichaam tegen die van hem aan. Zachtjes wiegde ze haar heupen heen en weer in de hoop dat hij met haar mee deed.
‘Dans met me Matthew.’ Mompelde ze nog een keer voordat ze haar hoofd op zijn borstkas legde. Een klein stukje rust en plezier in de harde tijden. De hongerspelen waren verschrikkelijk geweest en ze wilde er niet aan denken als ze jonger was geweest. Als haar zus jonger was geweest.
‘Laten we de rest vergeten.’ Mompelde ze nu weer tegen de man. Ze voelde zijn hart kloppen en een kleine glimlach verscheen op haar lippen. Het was de alcohol die het haar deed doen. Het kon niet anders, maar haar hoofd eiste dat ze de vraag zou stellen. ‘Wil je met mij mee vanavond?’


Het was de alcohol geweest. Muirín was zich daar bewust van, want anders had ze nooit de moed gehad om hem mee naar haar huis te vragen. Mee naar haar bed om een onvergetelijke nacht te beleven. Een nacht waarin ze de rest vergat. Een klein glimlachje speelde op haar lippen. Sinds die avond en nacht was er nooit meer één geweest zoals die. Met de laatste vouw kwam ook haar moed weer terug. Ze moest zich normaal kunnen gedragen rond Matthew. Dat kon ze daarvoor ook. Muirín voelde een connectie met de man die ze niet kwijt wilde. Ze zou de leugen … of het gebrek aan de waarheid … nog dragen. Tot de tijd rijp was. Ze weigerde haar prille ‘’vriendschap’’, dacht ze twijfelend, op het spel te zetten.

‘Hier heb ik je kleding …’ Op het einde viel Muirín stil. Daar stond Matthew met haar zoon in zijn armen. Met zijn zoon in zijn armen en bij god wat zag dat er natuurlijk uit. Hoe de twee elkaar aan keken en de glimlach van het jongetje deden haar adem stokken. De kleding in haar handen bijna vergeten. Ze drukte het dicht tegen haar lichaam aan. Alle vouwen weer terug, maar het kon de jonge vrouw niets schelen. Het kon haar niets schelen, want ze zag de blik van herkenning in de ogen van Matthew terwijl hij in de ogen van zijn zoon keek. In diezelfde kleur ogen. Dezelfde vorm. Bijna wilde ze door haar benen zakken, want deze wilde haar gewicht nog amper dragen. Matthew was de puzzel aan het oplossen en Muirín wist het. De blik in haar ogen werd schuldig en ze keek snel weg van het tweetal. Tranen dreigde zich weer te vormen en de jonge vrouw haalde diep adem.
‘Die avond op de kermis, die nacht …’ Begon ze, ‘kan ik me nog heel goed herinneren.’ Ze keek nu weer op. ‘We hebben gedanst, ik heb je mee naar huis gevraagd, we hebben gevreeën, we hebben... God,’ begon ze nu lachend, ‘hoe kan ik die avond ooit vergeten?’
Haar blik ging van Matthew naar Finley. Daar bleef haar blik even rusten en ze liet een klein, liefkozend glimlachje zien. ‘Ik word er elke dag aan herinnert.’ Verklaarde ze mompelend op het einde waarna haar ogen weer die van Matthew zochten. Ze knipperde die dreigende tranen weg. Ze had genoeg gehuild. ‘Hij is van jou.’ Ze was zelf verbaasd over hoe vast haar stem klonk. ‘Maar dat had je al uitgevogeld denk ik.’

OCC: dum dum dum ….. *dramatische muziek* De aap is uit de mouw!
Hier luisterde ik trouwens naar tijdens het schrijven.
Terug naar boven Ga naar beneden
Matthew Mills
District 4
Matthew Mills

PROFIELAantal berichten : 136
Registratiedatum : 18-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Begeleider district 4
Leeftijd: 35 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | zo jan 15, 2017 1:37 am

Hij had zichzelf beloofd om er een rustige avond van te maken, tot dat zij… zij vlak voor zijn ogen het water intuimelde. Dat was het begin van een lange nacht, eentje waarvan hij enerzijds spijt had, een beetje over gegeneerd was tegenover Yolene. Muirin huiverde van de koude, waardoor hij haar niet aan haar lot kon overlaten. Toen ze haar rood kleedje uittrok durfde hij in eerste instantie niet kijken naar dat magere maar mooi gevormde lijf van haar. Maar haar mooie doordringende ogen deden hem smelten waardoor hij zich openstelde om het onderkoelde lijf van haar te verwarmen. Ondanks haar koude lichaam, was er een warme gloed teweeggebracht door haar aanrakingen waarbij er al snel een gevoel van comfort was. Dit comfort werd enkel maar versterkt door het dansen, waarbij er van gezellig dansen werd overgegaan naar een iets passionelere vorm waarbij de lichamen weer vaak tegen elkaar gedrukt werden. Bekken tegen bekken, borst tegen borst… Lippen tegen lippen. Ondertussen bleven beiden maar genieten van het verraderlijke goedje die alcohol genoemd werd waardoor alles losser werd en er dingen gedaan werd die anders misschien niet gingen gebeurd zijn. Hij had voorzichtig ‘Ja’ in haar oren gefluisterd toen ze hem uitnodigde waarna er hand in hand een eind gewandeld werd. Ze konden niet snel genoeg binnen zijn, de kans werd niet gegeven om iets te drinken aan te bieden, het formele gedeelte werd meteen achterwege gelaten…

Hij had niet meteen gehoord dat ze naast hem stond met zijn kledij. Geschrokken door wat hij zag, bleef maar in Finley zijn ogen kijken, ieder puntje van gelijkenis probeerde hij eruit te halen. Hij voelde dat het kind het gestaar wat raar begon te vinden waardoor hij wat tegen aan het spartelen was. Gelukkig had hij Finley terug op de grond geplaatst ondertussen, want toen Muirin begon te vertellen over de bewuste avond had hij hem misschien per ongeluk laten vallen uit verbazing.  Ieder woord kwam hem bekend voor, hij had de laatste dagen aan niets anders gedacht dan op die avond. En hoe meer hij erover nadacht hoe meer nieuwe dingen naar boven kwamen, zelfs dingen tot in de kleinste details. Het kwam hem bekend voor en er kwam een klein lachje op zijn gezicht omdat hij blij was dat ze het ook nog zo goed herinnerde maar er was iets in de toon van haar stem, iets heel serieus. Dit was niet gewoon een herinnering ophalen, er zat meer achter, er moest meer achter zitten. Daarom gingen de mondhoeken bij Matthew geleidelijk weer naar beneden tot er een verbaasde blik tevoorschijn kwam bij haar laatste woorden. Hij wist even helemaal niet wat zeggen, tuurlijk had hij eraan gedacht dat het kind van hem kon zijn, tuurlijk hadden ze onzedelijke dingen gedaan en tuurlijk had hij helemaal dezelfde ogen als Matthew maar dat wou niet per se zeggen dat hij de vader was?

Ze had de verbaasde en verwarde blik op zijn gezicht gezien en stelde voor om eens een goed gesprek te hebben. Natuurlijk had hij dat nodig, een heleboel vragen kwamen bij hem naar boven of moesten nog naar boven komen want het drong nog niet helemaal tot hem door dat hij… vader was. Het was dus ook slim geweest toen de zus van Muirin langs kwam om Finley op te halen. Muirin schepte een tas van de heerlijke ruikende soep op en plaatste hem voor zijn neus samen met een stuk brood. Hetzelfde tafereel herhaalde zich voor zichzelf waarna ze zich recht tegenover hem plaats nam. Ondanks dat zijn buik daarnet rammelde van de honger, kreeg hij jammer genoeg amper iets door zijn keel. Het moest enkele seconden stil geweest zijn terwijl hij denkend met zijn lepel door de soep roerde, waarna Matthew begon aan zijn vragenvuur.

’Waarom heb je het mij nooit verteld? Ik kon proberen mijn verantwoordelijkheid op te nemen als… vader.’ Hij kreeg het woord vader moeilijk over zijn lippen, want hij voelde zich geen vader. Hij kende het kind niet, het kind kende hem niet dus er was geen band. De band die andere kinderen met hun vader had was er niet tijdens de belangrijkste periode uit het kind zijn leven.




OOC: Sorry dat het zo laat is, dit was echt enorm moeilijk... Ondanks de hulp Smile
Terug naar boven Ga naar beneden
Muirín Fallon
District 4
Muirín Fallon

PROFIELAantal berichten : 91
Registratiedatum : 22-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Vrouw
Beroep: Wasvrouw/ visser
Leeftijd: 28 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | za feb 04, 2017 10:38 pm

Muirín had net een hap naar haar mond willen brengen toen Matthew haar vroeg waarom ze het hem nooit verteld had. Even staarde ze naar de soep op haar lepel voordat ze deze naar haar mond bracht en het op at.
Wat moest ze daarop zeggen? Eigenlijk wilde ze er hard om lachen van de zenuwen. Waarom had ze hem nooit iets verteld?
‘Wat had ik moeten zeggen, Matthew?’ Vroeg ze zacht. Muirín had haar ogen van hem afgewend sinds dat het gesprek begon. Ze durfde zijn blik nog niet te beantwoorden. Ze wist niet of ze dan nog de moed kon oprapen om hem antwoord te geven.
‘Had ik bij je moeten aankloppen? Had ik moeten zeggen: Zeg, kun jij je die avond van de kermis nog herinneren? Ja, ik ben van die avond ja. We hebben het één en ander gedaan en verrassing! Ik ben zwanger en het is van jou!’
De jonge vrouw bracht de lepel nogmaals naar haar lippen om een hap te nemen. De soep was eigenlijk nog te heet, maar toch slikte ze het zo door. De pijn in haar keel was een welkome afleiding van de gevoelens die door haar heen gingen.
‘En hoe had ik zoiets van je kunnen vragen?’ Vroeg ze nu zachtjes. ‘Als je, je misschien schuldig had gevoeld tegenover je overleden vrouw.’
Het was misschien een opmerking die ze beter niet had kunnen maken, maar het hele dorp wist van Yolene en Matthew. Iedereen had gezien hoe kapot hij van haar dood was geweest. Daarbij hij had zijn antwoord al gegeven. Die woorden hadden haar meer pijn gedaan dan ze had willen toegeven. Dit was precies waartegen ze zich had geprobeerd te wapenen.
‘Je zou het proberen en dan?’ De woorden kwamen er harder uit dan de bedoeling was. ‘Proberen, maar er niet zijn. Iedereen weet dat jij je niet aan een vrouw bindt na de dood van Yolene.’
Dat klonk nog harder. Ze moest zich goed indenken dat Matthew hier het slachtoffer was. Niet zijzelf.
‘Je had het geprobeerd, maar wat had het uitgemaakt? Finley had evengoed een jeugd gehad zonder zijn vader.’ Mompelde Muirín toen enigszins verslagen.

Haar ogen zochten die van Matthew en ze kon het niet helpen om te zuchten. ‘Hoe kon ik van jou verlangen om je verantwoordelijkheid te nemen als je daar duidelijk niet klaar voor was.’ Het had meer als een vraag moeten klinken, maar het klonk meer als een feit. Maar jij was er net zo min klaar voor als hij. Dacht ze bij zichzelf.
‘Ik heb voor je deur gestaan. Slechts enkele seconden, maar dat was nadat ik al een paar maanden zwanger was.’ Bekende Muirín terwijl ze Matthew nu aanstaarde. Haar lepel lag vergeten in haar kom met soep. ‘Maar ik kon het je niet aan doen.’
Haar stem klonk nog zachter dan eerst. Tranen dreigde te vallen toen ze terugdacht aan die tijd. Ze was slechts een paar maanden zwanger, maar het gefluister was al begonnen. Haar werk als wasvrouw was enorm teruggedrongen. Als visser kon ze niet meer werken, want haar buik begon haar al vroeg in haar zwangerschap in de weg zitten.
Het gefluister, het gevloek, het negeren … ‘Hoe kon ik je ooit mee laten maken wat ik mee heb gemaakt?’ Vroeg ze terwijl de tranen nu begonnen te vloeien.
‘Ik ben geschoffeerd, ik ben genegeerd en alleen omdat ik zwanger was en niet getrouwd.’ Zo snel ze kon veegde Muirín de tranen weg.
‘En was had je kunnen doen?’ Ze had zijn vragen voornamelijk beantwoord met haar eigen vragen. ‘Je zou er toch niet zijn geweest. Je had wel andere prioriteiten.’
Terug naar boven Ga naar beneden
Matthew Mills
District 4
Matthew Mills

PROFIELAantal berichten : 136
Registratiedatum : 18-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Begeleider district 4
Leeftijd: 35 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | di feb 14, 2017 2:34 am



Toen hij wachtte op een antwoord, nam hij dan toch een hap van de soep en dopte hij even met stukje brood in de soep omdat die eerste lepel echt smaakte naar meer. Het knabbelen op het stukje was wel even gestopt toen ze begon te praten. Ja Matthew, wat moest ze zeggen? Hij had er ook nog niet zo heel goed over nagedacht, of hij had het alvast nog geen plaats kunnen geven. ’Is het nu dan veel makkelijker geweest om te vertellen? Of moest ik nooit hier naartoe gekomen zijn, zou je het hem… zou je het ons dan nooit verteld hebben?’ Hij merkte dat hij zich een beetje aan het opjagen was terwijl hij dat normaal heel weinig deed. Het was vooral omdat hij zich in een hoekje geduwd voelde door de woorden van Muirin waardoor hij zich probeerde te verzetten. ’Finley zou toch ook ooit vragen gesteld hebben over zijn vader op een zekere leeftijd. Ging je dan ook alles blijven verzwijgen? Of zou je het me verteld hebben als hij gekozen werd voor de Hongerspelen? Sorry ik moet je vertellen dat het eigenlijk je zoon is die je zal moeten redden uit de Spelen!’

Ze had een gevoelige snaar geraakt toen ze begon over Yolene. Hij had inderdaad geen vaste relatie meer gehad sinds haar dood, hij had er ook geen behoefte aan. Hij wou niet nogmaals hetzelfde meemaken als 4 jaar geleden. Maar dit, dit was een hele andere situatie, het was zijn eigen vlees en bloed. Hij zag dat ze probeerde oogcontact te zoeken, maar van zodra ze zijn kant uitkeek probeerde hij zijn blik zoveel mogelijk af te wenden. Want hij wou natuurlijk geen traan laten en moest hij in haar waterige ogen gekeken hebben, ging hij het niet kunnen inhouden hebben.  ’Jij wist dus dat ik niet klaar was voor een kind? En jij wist dat ik het kind aan zijn lot ging overgelaten hebben en dat ik er niet zou geweest zijn als vader? Ja ik had een moeilijke periode maar…’ Hij had geen maar, misschien had ze wel gelijk? Misschien had hij Muirin en Finley echt in de steek gelaten?
Matthew veerde recht terwijl hij twee stappen richting de deur zette maar daarna zich bedacht. Hij draaide terug richting Muirin en plaatste zich opnieuw op de stoel. Hij was even veel te ver gegaan, zeker met zijn opmerking over de Hongerspelen. ’Sorry, maar dit is een emotionele rollercoaster voor me. Ik bedoelde het niet zo slecht, maar ik weet even niet meer wie, wat of waar.

’Weet je, ik wou je de dag, de week erna komen opzoeken. Ik was ook vertrokken, ik was zelfs al een heel stuk onderweg. Maar toen schaamde ik me tegenover Yolene…’ Wat zou zij ervan gevonden hebben moest hij na zes maanden al gelukkig proberen te zijn met een ander? Straks dacht ze dat hij haar als vergeten was? Dat was het moment dat hij beslist had om van niemand meer te houden. Al begon hij terug een zwak te krijgen voor de vrouw, net zoals op de bewuste avond. Tot vandaag dan, alles wat hij voelde, voelde als een grote leugen. Ook al had ze op sommige punten wel gelijk. Hij maakte de fout om toch in haar ogen te kijken waardoor hij als een blok ineen viel. Hij kon zich niet langer inhouden en voelde een traan langs beide wangen naar beneden rollen, de ene traan rollend tot in de kom soep…



Je zal het niet geloven, ik kan het niet geloven

Al die onzekerheid en vragen doen me echt veel pijn

Ik doe mijn best, maar kan je niets beloven

Finley, kan ik ooit een papa voor je zijn?




OOC: Ik hoop dat je hier iets mee bent, al vrees ik er misschien voor. Ik vind het heel moeilijk om zo emotioneel te moeten schrijven. Als ik nog best iets kan veranderen, let me know!
[/i]


Terug naar boven Ga naar beneden
Muirín Fallon
District 4
Muirín Fallon

PROFIELAantal berichten : 91
Registratiedatum : 22-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Vrouw
Beroep: Wasvrouw/ visser
Leeftijd: 28 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | ma feb 20, 2017 10:24 pm

’Nee, gemakkelijker is het nu zeker niet.’ Mompelde Muirín terwijl ze afwezig met haar broodje door haar soep heen roerde. Haar keel voelde dik aan van het huilen en ze betwijfelde of de soep nog zou smaken. ‘Maar nu … Nu had je het zelf gezien. Finley’s ogen zijn die van jou. Het geeft nu meer een verklaring dan wanneer ik het gewoon zo zou vertellen.’
Even schrok ze op van zijn plotselinge vertrek van tafel. De moed zakte haar verder in de schoenen en ze liet een verdrietige zucht horen. Ze haalde daarbij trillend adem en moest haar best doen niet nog meer tranen te laten gaan. Hier was ze precies bang voor geweest!
Maar hij ging weer zitten. Tot Muirín’s grote verbazing, en misschien ook die van hemzelf, ging hij weer zitten. Ze had willen reageren op zijn vragen. Op zijn verwijten.

Toen Matthew over de Spelen begon gingen de waterwerken weer open. Oh, dat was haar grootste angst. Haar handen grepen de voorkant van haar blouse beet en ze beet haar kaken op elkaar om geen gesmoorde kreet te laten. Haar ogen dicht geknepen om het beeld te verdringen. ‘Hij is mijn wereld!’ Hikte ze huilend. ‘Hoe durf je te beginnen over de Spelen. Hoe zou jij het gevonden hebben als je had geweten dat Finley jouw zoon was en hij werd de Spelen ingestuurd? Zou je er dan alles aan doen om hem te redden? Zelfs als dat ten kostte gaat van een ander kind? Moet een andere moeder dan met lede ogen toe zien hoe haar kind sterft?!’
Dat laatste had ze geschreeuwd. Woede en verdriet overheerste haar en ze miste bijna de verontschuldiging van de man voor haar. Haar hand ontspande iets waardoor ze haar blouse losliet. Beschamend liet ze haar hand zakken. Hij had gelijk. Dit was niet alleen voor haar zwaar, maar ook voor hem.

Die schaamte werd groter toen Matthew begon over zijn bezoek aan haar. Of de poging ertoe. Yolene had hem tegengehouden. En hoe kon Muirín het hem kwalijk nemen? Ook al wilde ze nu het liefst schreeuwen dat hij had moeten komen. Dat hij langs had moeten komen en dat alles dan anders zou zijn geweest. Haar ogen zochten de zijne weer en haar mond ging open, maar sloot snel weer bij het zien van de tranen. ‘Oh Matthew.’
Met een schrapend geluid ging haar stoel achteruit en ze hoefde maar twee passen te zetten om bij Matthew te zijn. Haar handen vonden zijn wangen en met haar duim veegde ze de eenzame tranen weg. ‘Het spijt me zo.’ Fluisterde ze, haar stem weer dik dankzij de naderende tranen.
‘Het spijt me zo erg.’ En in een opwelling trok ze hem tegen zich aan. Niet nadenkend over de gevolgen of over hoe hij zou reageren.
Muirín was geen grote vrouw en zelfs staand naast de stoel kwam Mattehw’s gezicht niet lager dan haar borst. Haar vingers gleden nu door zijn donkere haren. Strelend om enige verlichting te geven. Zoals ze ook wel bij Finley deed wanneer hij van streek was. Als Matthew wilde kon hij zijn gezicht verstoppen in de blouse. ‘Het spijt me zo erg. Ik had beter moeten weten.’ Mompelde ze voordat ze een kus op zijn kruin drukte. Zijn haar zou nog nat worden van haar tranen.
Ze zakte nu door haar knieën zodat ze op ooghoogte zat bij de man tegenover haar. De man waar ze een zwak voor had, ook al zou het niet moeten. Niet mogen.
‘Ik had het je veel eerder moeten vertellen. Ik had dit nooit verborgen voor je moeten houden … Maar …’ Ze probeerde haar ademhaling weer onder controle te krijgen. ‘Maar ik schaamde me ook. Tegenover jou, tegenover Yolene … Hoe kon ik dat een vrouw aandoen? En hoe kon ik van jou verlangen om zo’n beslissing te maken? Om voor mij te kiezen terwijl Yolene nog jouw hart heeft?’

OOC: ik kan wel emotioneel schrijven hoor Wink I love drama … Schreef dat heel veel met een vriendin. Dus kom maar op Razz
Ik hoop dat jij hier iets mee kan xD
Terug naar boven Ga naar beneden
Matthew Mills
District 4
Matthew Mills

PROFIELAantal berichten : 136
Registratiedatum : 18-05-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Begeleider district 4
Leeftijd: 35 jaar

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash | zo maa 12, 2017 7:46 pm



Dat was een goeie vraag, zou hij meer moeite doen voor zijn eigen zoon dan voor om het even wie anders in de Spelen? Dat was eigenlijk een vraag waar hij op dit moment nog niet kon op antwoorden. Hij wist namelijk nog niet hoe ver hij zou gaan om… om het even wie te helpen. Maar in principe kon hij zich wel inbeelden dat hij misschien inderdaad liever had dat zijn eigen vlees en bloed het overleefde dan iemand willekeurig anders, al zou dat waarschijnlijk wel afhangen van de band die hij ondertussen had met zijn zoon. Al zou hij dat nooit mogen laten blijken tegenover de mensen in zijn district en hij had natuurlijk niet zoveel invloed op de situaties die zich voor zouden doen tijdens de Spelen zelf.

Het ging er alvast een stuk heviger aan toe tussen Muirin en Matthew, gelukkig was de jongen niet meer aanwezig in het huis want anders ging hij best bang geweest zijn over de situatie die zich momenteel afspeelde. Matthew was best kwaad geweest op zichzelf geweest toen hij zijn tranen niet kon onderdrukken. Hij had liever veel sterker geweest in deze situatie. Enerzijds omdat hij een man was natuurlijk, in de Hongerspelen zou hij ook niet zo emotioneel mogen reageren en zou hij ook geen tranen mogen laten. Hij zou sterk moeten zijn tegenover zijn tributen. Anderzijds moest hij ook sterk zijn tegenover Muirin want zij heeft het minstens even moeilijk als hem natuurlijk. Wat moest ze dus wel niet denken van hem nu hij gewoon even helemaal kapot is, er iets bij hem geknapt is? Maar haar reactie was heel anders dan verwacht, ze stond recht en wandelde naar hem toe. De aanraking, haar handen, het voelde zo warm aan. Hij genoot van het moment, dit had hij even nodig! De excuses die er kwamen van haar kant uit, waren momenteel zonder problemen aanvaard. ’We zijn hier beide schuldig aan.’ kwam er voorzichtig uit zijn mond. Hij voelde zijn hoofd tegen haar lichaam aangedrukt te worden. Het voelde wat raar, zeker omdat zijn hoofd tegen haar borststreek aangeduwd werd. Maar… hij klaagde natuurlijk niet. Al genoot hij meer van het knuffel-moment zelf dan van het aanraken van haar borsten momenteel.

Ze zakte door haar knieën zodat ze met haar hoofd op dezelfde hoogte was als Matthew’s hoofd. Haar ogen recht in zijn ogen kijkend. Ondanks de tranen in haar ogen zag hij terug waarom hij die ene avond verdronk in haar ogen toen ze naar hem keek. Hij wist niet hoe hij 2,5 jaar geleden ging gereageerd hebben op de situatie, heel waarschijnlijk ging de reactie helemaal niet positief geweest zijn. Alvast in het begin niet… Nu is hij terug iets ouder, een stuk volwassener maar weet hij nog altijd niet wat hij wil of hoe hij zich moet gedragen in deze situatie. Matthew legde zijn vinger op haar mond, shhhht, ik weet het momenteel even niet meer. Ik moet over alles eens nadenken, even alles op een rijtje plaatsen. Hij keek nogmaals recht in haar ogen, haar gezicht was op zo’n korte afstand waardoor hij haar ademhaling kon horen, kon voelen. Het was eerder een ingeving van het moment, een gevoel van warmte die door zijn lijf liep toen hij nog dichter naar haar toe kwam en zijn lippen richting haar lippen bracht…


Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



PROFIEL
KARAKTER

Too lazy, to wash Empty
Onderwerp: Re: Too lazy, to wash |

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Too lazy, to wash

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 2Ga naar pagina : 1, 2  Volgende

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
De Hongerspelen :: Districten :: District 4 :: De Stad-