Een RPG-forum gebaseerd op de Hongerspelen. Maak een personage aan voor een van de districten en doe mee aan de Hongerspelen!
 
IndexLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

N

O

S

A

E

S

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

Personage van het seizoen
Milly Butterworth
Winnares 1e Spelen
Sage Malone
Winnares 2e Spelen
Madelynn Bristow
Winnares 3e Spelen
Solar Gbadamosi
Winnares 4e Spelen
Kasa Locklear

F

F

A

T

S

Admini
Cecilia Peak
Admini
Tyrell Peak
Moderator
Nike Foxglove
Moderator
Matthew Mills

S

T

I

D

E

R

C

© 2013 - 2015
De Hongerspelen RPG is ontworpen en gemaakt door de Adminies en is gebaseerd op de Hongerspelen trilogie van Suzanne Collins.

Deze skin is getest op
Google ChromeMozilla Firefox

Deel
 

 [Dag 3] Twee plus twee is vier

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Gabriel Katz
District 7
Gabriel Katz

PROFIELAantal berichten : 88
Registratiedatum : 18-03-18
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Scholier / Uitvaartondernemer
Leeftijd: 14

[Dag 3] Twee plus twee is vier Empty
Onderwerp: [Dag 3] Twee plus twee is vier | ma nov 05, 2018 8:02 pm

In de gele slaapkamer was het rustig. Er had een tijd geleden alweer een kanonsschot geklonken, maar nu was het weer stil. De muizen knaagden aan hun kruimels en de vier tributen hadden ook wel wat te eten gelust, maar hielden zich in om hun karige voedselvoorraad niet meteen uit te putten. Nadat Neo het koord naar het bed had vastgepakt, had de groep even getwijfeld wat te doen. Spring stond niet te springen om erachter te komen wat er zou gebeuren als hij eraan trok, terwijl Gabriel Neo's nieuwsgierigheid juist wel deelde. Uiteindelijk had Opal de knoop doorgehakt. "Het lijkt me geen goed idee", had ze gezegd en Neo had het koord met enige tegenzin losgelaten. Hun plannen leken voor hierna stilgezet, niemand zei nog iets over het zoeken naar een trap. Gabriel hield zich vooral bezig met de muizen, maar zowel hij als Neo wierp af en toe een verlangende blik op het koord en ook Spring leek nieuwsgierig, iemand inspecteerde het plafond om te zien of dat iets kon vertellen over waar het koord heen leidde maar werd er niets wijzer van. "Mijn hemel, stop toch eens steeds naar de ding te kijken, als..." Opal kon niet meteen een goede vergelijking bedenken. Als muizen naar kruimels, dacht Gabriel. Als motten naar een vlam. "Wie zegt dat er iets slechts zal gebeuren?" zei hij. "Misschien komt er wel confetti uit. Of, oké, misschien geen confetti. Maar het kan iets goeds zijn. Het geluk is met de dapperen, toch?" "Ja, en nieuwsgierigheid doodde de kat. Ik ken ook spreekwoorden, Gabriel", wierp Opal tegen. Ze was even stil. "Nou, ga jullie gang maar", zei ze toen. "Dood gaan we toch wel. Misschien versnelt dit het, misschien vertraagt het het. Wat maakt het ook uit." De anderen keken haar afwachtend aan om te zien of ze niet van gedachten zou veranderen, en Neo's hand ging weer naar het koordje.

Er klonk een harde klap en het werd stikdonker in de kamer.

Gespannen zat het viertal in het donker. Zelfs de muizen waren even stil voor ze weer verder scharrelden. Waren dat voetstappen die ze hoorden op de gang? De deur van de kamer ernaast? Als het al iets meer was dan hun verbeelding, kwam het in ieder geval niet dichterbij dan dat. Een tijdlang zei niemand een woord, maar toen er na lange tijd nog steeds niets verschrikkelijks gebeurd was, durfden ze wat te ontspannen. Iemand testte of de deur nog wel open kon, dat bleek gelukkig geen probleem. Sterker nog, op de gang kwam nog zonlicht binnen. "Nu het toch donker is", begon iemand uiteindelijk, "misschien een goed moment voor een dutje?"

En zo brachten ze de rest van de dag door in de donkere kamer. Gabriel zette nog even een muziekje op voor het slapengaan met zijn muziekdoosje, maar zei niets over Mineko, om niet weer een discussie met Opal uit te lokken. Ze hielden in tweetallen de wacht, eerst Opal en Spring, daarna Gabriel en Neo, en er werden weinig woorden gewisseld, om het andere tweetal niet te storen in hun slaap.

Het volkslied klonk. "Even kijken", fluisterde Gabriel gauw en zonder af te wachten of een van zijn kamergenoten hem volgde, glipte hij de gang op. Nu ben ik een schim achter een raam op de eerste verdieping, dacht hij. Was er nu ook iemand op de binnenplaats die verbaasd opkeek? Hij keek snel naar beneden - ook om te zien of de bloemen nog op de fontein lagen - maar richtte zijn aandacht toen op de hemel. Twee kanonsschoten hadden er geklonken, die dag, en dat maakte vier doden. Wie waren het geweest, vandaag, wie waren er dood? Alle gezichten schoten door zijn hoofd, alle mensen met wie hij had gepraat, gelachen zelfs. Twee portretten verschenen in de lucht. Maggy Swan, het kleine meisje dat die ene keer te laat bij de training was geweest. Een van de zwakkeren, echoden Springs woorden onwillekeurig door zijn hoofd. En Ella Stone uit district 11. Hij had haar nauwelijks gesproken, ze was erg op zichzelf geweest. Hij zuchtte en legde zijn handen op de vensterbank. Zijn bloemenkroon lag nog in de kamer, op het nachtkastje naast het bed. Zouden de anderen het goed vinden als hij twee bloemen opofferde aan de nagedachtenis van de twee overledenen?

Samenvatting:
- Het viertal is in de gele slaapkamer (39). Neo, wilde aan het koord trekken, Opal was het er niet mee eens.
- Na een tijdje stemt ze toch toe, maar op dat moment klappen de luiken dicht.
- Ze doen een tijdje niets en besluiten dan maar een dutje te gaan doen. Gabriel laat het muziekdoosje even wat spelen voor het slapengaan.
- Ze slapen om de beurt terwijl steeds twee mensen de wacht houden.
- Het volkslied klinkt, Gabriel (misschien gevolgd door een of meer van zijn kamergenoten?) gaat de gang op en kijkt door een raam naar de binnenplaats en naar de portretten in de lucht.
- 00:00

Het bed kraakt en piept. Ervan uitgaand dat ze in het bed slapen: het stort op een gegeven moment in, waarbij Opal een buil op haar hoofd oploopt en Crystal wat blauwe plekken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Crystal Forrest
District 1
Crystal Forrest

PROFIELAantal berichten : 48
Registratiedatum : 16-08-13
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Vrouw
Beroep: Bedelaar
Leeftijd: 12 Jaar

[Dag 3] Twee plus twee is vier Empty
Onderwerp: Re: [Dag 3] Twee plus twee is vier | vr nov 16, 2018 4:23 pm

Omdat ze samen de eerste wacht op zich namen, had Spring de tijd om Opal een beetje beter te leren kennen. In eerste instantie wist ze niet goed of ze dat wel wilde, want Opal leek niet de meest gezellige persoon op aarde, maar ze had weinig beters te doen. Het was donker en er leek nergens gevaar te loeren. Op fluisterende toon probeerde Spring dus een gesprek aan te gaan en ontdekte ze dat Opal weliswaar saai was, maar daardoor niet per se onaardig. Vooral een beetje té praktisch eigenlijk, ze praatte niet graag over dingen die er nu niet toe deden.

Het doodde de tijd en Spring was opgelucht toen ze de wacht konden wisselen met Gabriel en Neo. Opal en Spring kropen in het bed. Het bed was zachter, fijner, dan het bed thuis, moest Spring toegeven. Toch vond ze het moeilijk om de slaap te vatten. Het voelde gewoon verkeerd om rustig te gaan slapen in dit vreemde huis. Uiteindelijk doezelde ze toch in en sliep ze totdat ze ruw wakker werd gemaakt door een instorten bed. Spring slaakte een gil, synchroon met Opal, die zich ook niet stil had kunnen houden.

Even dacht Spring dat ze aangevallen werd, maar toen besefte ze dat het bed ingestort was. Een soort van aanval, maar geen dodelijke. Gabriel en Neo waren in een mum van tijd bij het bed en haalden op de tast (het was nog steeds pikkedonker) wat hout weg. ‘Alles oké?’ vroeg Neo. Spring inspecteerde haar eigen lichaam, maar voelde weinig pijn. ‘Alleen wat blauwe plekken denk ik,’ zei ze, terwijl ze haar benen en armen testte op beweeglijkheid. Haar hart ging als een razende tekeer, zo hard was ze geschrokken. Ook Opal gaf aan dat ze in orde was. ‘Ik kreeg een flinke klap op mijn hoofd,’ zei het meisje zacht. ‘Maar het gaat wel.’

Ze bleven nog even in het ingestortte bed zitten, totdat hun hartslagen weer op een normaal tempo waren. ‘Ik schrok me echt rot!’ fluisterde Spring. ‘Ik ga nooit meer op een bed liggen.’ Gabriel was inmiddels op zoek gegaan naar zijn bloemenkroon. ‘Vinden jullie het goed als ik twee bloemen offer voor de twee overleden tributen?’
‘Wie waren het?’ vroeg Opal.
‘Maggy en Ella,’ antwoordde Neo, die met Gabriel mee gekeken had toen de portretten in de lucht waren verschenen.

‘Oh, doe dan maar,’ zei Opal. Spring vroeg zich af of haar antwoord anders was geweest als Jean-Marie één van de doden was geweest. Ze had die nacht geleerd dat Opal een hekel aan hem had en iedereen de overwinning gunde, behalve hem. Gabriel ging in het donker de kamer weer uit, met de bloemenkroon in zijn hand. Spring voelde niet de behoefte om met hem mee te gaan. Bloemen offeren was niet iets wat bij haar zou zijn opgekomen, ze voelde maar weinig medelijden met de mensen die al gestorven waren.

Toen Gabriel weer terug was, bleven ze nog even in de gele kamer. Ze spraken wat ideeën door. Of ze nog aan een koord wilden trekken, of dat ze nu een weg naar boven zouden gaan zoeken, of een andere kamer zouden openen, of moesten ze hier nog even blijven? Uiteindelijk besloten ze terug te gaan naar de grijze kamer. Blijven bleek in ieder geval géén optie, want zowel Opal als Spring was erg geschrokken van het instortende bed. Op hun hoede stapten ze de gang weer op, terug naar de grijze kamer.

Tl;DR:

- Spring en Opal leren elkaar wat beter kennen
- Spring en Opal lopen lichte schade op door het instortende bed
- Gabriel gaat bloemen offeren aan de doden
- Ze besluiten met z’n vieren terug te gaan naar de grijze kamer
- Het is inmiddels 1:30

Op de gang is in ieder geval geen NPC te bekennen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gabriel Katz
District 7
Gabriel Katz

PROFIELAantal berichten : 88
Registratiedatum : 18-03-18
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Scholier / Uitvaartondernemer
Leeftijd: 14

[Dag 3] Twee plus twee is vier Empty
Onderwerp: Re: [Dag 3] Twee plus twee is vier | zo nov 25, 2018 7:41 pm

Even later stond Gabriel weer voor het raam, dit keer met de bloemenkroon in zijn handen en een hart dat nog niet helemaal tot rust was gekomen van de schrik. Om middernacht was Neo bij hem komen staan om te kijken, maar nu was hij met de anderen in de gele kamer gebleven om Gabriel in alle rust zijn ritueel uit te laten voeren. Gabriel plukte twee bloemen van de kroon en legde ze in de vensterbank. Even stond hij daar stil. Woorden voor een toespraak kwamen niet in hem op. Hij had Maggy en Ella dan ook nauwelijks gekend. Hij vroeg zich onwillekeurig af hoe ze gestorven waren, ook al wilde hij daar liever niet te lang bij stilstaan. Het deed er toch ook niet toe? Het is het leven dat telt, niet de dood. Hoe het ook is gebeurd, het is nu voorbij. "Rust zacht", fluisterde hij uiteindelijk, waarna hij zich omdraaide om zich bij de rest te voegen, de bloemen achterlatend in het maanlicht.

Terug in de kamer hield hij zich stil terwijl de groep overlegde. Het maakte hem niet heel veel uit wat ze nu zouden doen. Uiteindelijk besloot de groep om terug te gaan naar de grijze kamer, waar ze oppasten dat ze niet op de rails of de miniatuurboompjes eromheen trapten. Ondanks het feit dat Opal de vorige middag zonder problemen een hele tijd op het bed had gezeten, lieten ze het nu liever links liggen en namen ze plaats op de vloer. Gabriel vroeg zich af waar de muizen waren gebleven. Het waren snelle beestjes, ze waren vast ongedeerd weggekomen. Hij liet de bloemenkroon afwezig door zijn handen gaan en herinnerde zich plotseling dat de camera's ook 's nachts goede beelden konden maken. Zouden ze op tv kunnen zien dat zijn handen trilden? Zijn glimlach was er nog, toch? Er was immers niets aan de hand. De meisjes hadden aangegeven dat ze zich wat beurs voelden, maar ze hadden geen ernstige verwondingen, geen hersenschudding, ze waren in orde. In orde. In hoeverre kon je eigenlijk spreken van 'in orde zijn' als je binnen een paar dagen dood was? Hij wreef in zijn ogen. Kom op, Gabriel, zo denk jij niet. Ze leefden nu nog, en dat was alles wat er toe deed. Ze waren even geschrokken, ja, maar nu moesten ze de moed erin houden. "Iemand zin in een muziekje?" stelde hij voor.

Sommigen van hen wisten nog even wat slaap te pakken. Verder praatten ze wat. Net als in de gele kamer was het hier aardedonker en zonder licht hadden ze weinig gevoel voor tijd. Op een gegeven moment besefte Gabriel plots dat hij buiten vogels hoorde. Zou het dan al dag zijn? Hij rekte zich uit, stijf van het zitten op de vloer, en stelde voor een ontbijtje te nuttigen. Gabriel vlocht de bloemenkroon los en deelde oost-indische kers uit, waarmee ze hun honger tot op zekere hoogte wisten te stillen. "Straks ook weer even langs de badkamer voor we verder gaan?" stelde hij voor.

En plotseling: geritsel, gechirp. Het geluid zwol aan en vulde de kamer. Kleine pootjes tikten over zijn handen en ondanks zijn gebruikelijke kalmte voelde hij paniek opkomen. Hij veegde kleine dingen van zijn armen, uit zijn haar. "What the..." mompelde Neo. Ze waren allevier overeind gesprongen en haastten zich naar de deur, bijna struikelend over de rails. Opal was er als eerst en deed de deur open. Licht stroomde de kamer binnen terwijl de vier tributen de kamer uit stroomden. Maar daar was het net zo erg. Ademloos keken ze op zich heen. "Sprinkhanen", bracht Gabriel verbouwereerd uit, deels opgelucht omdat het tenminste geen wespen of nog erger, bloedzoekers waren, maar nog steeds behoorlijk verontrust door de aanblik van een gang vol insecten. Na een paar tellen kwam Opal met een ander belangrijk punt: "Als we nog meer oost-indische kers willen, moeten we dat nú gaan halen." Even keken de vier elkaar afwachtend aan. Moesten ze het erop wagen?

Samenvatting:
- Gabriel legt twee bloemen in het raamkozijn.
- Het groepje verplaatst zich naar de grijze kamer, waar ze de rest van de nacht slapen/praten.
- Ze realiseren zich pas laat dat het al dag is, en eten de resterende oost-indische kers op.
- Sprinkhanen
- Ze vluchten de kamer uit, zien dat het daar ook vol zit, en Opal realiseert zich dat straks waarschijnlijk alle planten op de binnenplaats opgegeten zullen zijn.
- 12:00
Terug naar boven Ga naar beneden
Neo Norose
District 1
Neo Norose

PROFIELAantal berichten : 21
Registratiedatum : 09-01-16
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Student
Leeftijd: 16

[Dag 3] Twee plus twee is vier Empty
Onderwerp: Re: [Dag 3] Twee plus twee is vier | wo dec 05, 2018 11:19 am

Hij had geen al te hoge scoren gekregen tijdens de trainingssessie. Enerzijds wel wat frustrerend, anderzijds een heel goed teken. Als getrainde tribuut kon hij het zich niet veroorloven om net zoals vorige jaren meteen vermoord te worden. Daar hadden ze de afgelopen blijkbaar een sport van gemaakt, gewoon eerste de sterkste uit het pact vermoorden. Daarom dat hij ervoor koos om zeker geen bloedbad aan te richten en het hazenpad te nemen bij de start van dit ‘spel’.

De laatste dagen had hij veel aan het gezelschap van Crystal gehad. Het was misschien niet tactisch de slimste zet geweest om enkel met zijn districtgenoot een bondgenootschap te vormen maar hij kende haar tenminste al een beetje en wist enerzijds wel wat hij aan haar had en je wist natuurlijk nooit welke aap er nog uit de mouw kwam. En uiteindelijk kwam die aap er in de vorm van twee nieuwe bondgenoten. Hij had er helemaal geen problemen mee, hij zou het zelf niet erg vinden om nog een hele hoop mensen aan zijn zijde erbij te hebben. Maar hij beseft ook wel dat dat niet meteen tot de orde was.
Na een tijdje zat hij er wel mee verveeld dat ze niet veel bewogen en een eind in dezelfde kamer bleven. Het was natuurlijk wel een heel goede kamer maar toch, stil staan is achteruitgaan! Daarom dat de inbreng van de twee nieuwe mensen een nieuwe schwung  in het bondgenootschap bracht. Eerst was het wat onwennig, maar daar had Neo snel komaf mee weten maken door het misschien wel te grote vertrouwen dat hij heeft in de medemens. Hij kon letterlijk en figuurlijk een mes in de rug gekregen hebben maar dat was tot nog toe niet gebeurd dus bleef hij zijn eigen, naïeve zelve op dat vlak.

----

Oost-Indische Kers gaan halen?? Ze bleven even naar elkaar kijken tot Neo plotseling instemde en het een goed idee vond. Het was risicovol, misschien wel te risicovol. Maar ze moesten natuurlijk iets doen, één van de weinige voedselbronnen kon zomaar binnenkort vernietigd zijn. Al zou het wel dwaas zijn moesten ze moeten vechten voor wat Oost-Indische Kers. Ook de andere twee tributen knikten uiteindelijk instemmend en ze beslisten  om terug naar de binnenplaats te gaan. Net voor ze bij de trap kwamen sprong er plotseling een sprinkhaan op Opal haar been, er kwam een korte schreeuw uit haar mond maar Gabriël wist haar snel te sussen. De beesten deden helemaal niets, ze waren zelfs eetbaar begon hij te vertellen. Dan moet je ze wel even op het vuur zetten en ontdoen van kop en vleugels, maar uiteindelijk zijn ze wel een bron van proteïnen en eiwitten. Crystal lachte even, ze hadden misschien nooit veel te eten gehad thuis maar ze moest toch even wennen aan het feit dat ze misschien insecten ging moeten eten. Maar dat waren vooral zorgen voor later en was een worst case scenario.

Toen ze bij de trap kwamen, hielden ze even halt en begon Crystal te vertellen over wat ze helemaal in het begin meegemaakt had. De trappen waren niet meteen heel stevig gemaakt dus ze konden beter stapje voor stapje naar beneden gaan en niet meteen allemaal tegelijk de trap af lopen. Neo stelde voor om eerst naar beneden te gaan, moesten ze gevaar tegenkomen, had hij misschien nog de grootste kans om zich te verweren. Voorzichtig, net zoals zijn districtgenoot hem verteld had, ging hij de trap af waarna Opal, Crystal en Gabriël in die volgorde hetzelfde deden. Hij zag niet meteen andere tributen op dit uur kort in de namiddag. Dus gingen ze voorzichtig verder richting het standbeeld van Solar zodat ze nog wat voorraad konden plukken voor alles weggevreten werd door het ongedierte. Het was toch wat spannend dus probeerden ze alle hoeken en kantjes in de gaten te houden want zo heel klein was deze open plek niet…


TL;DR

- Wat onzin over hoe Neo zijn dagen doorgebracht heeft
- Ze besluiten om terug naar de binnenplaats te gaan om wat Oost-Indische Kers te plukken voor alles opgegeten wordt door de sprinkhanen.
- Als alles in orde is komen ze aan bij het standbeeld van Solar om te plukken.

OOC: #VeelTeLangGeleden

Leuk om weer eens wat van je te lezen!

De NPCs komen in ieder geval niet het plein op of naar buiten, ook al zijn er een aantal NPCs die het viertal zien lopen. Het is echter een te groot bondgenootschap om zomaar aan te vallen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gabriel Katz
District 7
Gabriel Katz

PROFIELAantal berichten : 88
Registratiedatum : 18-03-18
KARAKTER
Karakter Informatie
Geslacht: Man
Beroep: Scholier / Uitvaartondernemer
Leeftijd: 14

[Dag 3] Twee plus twee is vier Empty
Onderwerp: Re: [Dag 3] Twee plus twee is vier | wo dec 12, 2018 11:08 am

Het leek er niet op dat andere mensen hetzelfde idee hadden gehad als zij. Op talloze sprinkhanen na was de binnenplaats uitgestorven. Ze liepen met haastige passen naar het juiste bloemperk en troffen daar tot hun opluchting nog volop Oost-Indische kers aan. Opal, die eerder nog wat geschrokken was van en sprinkhaan, leek er inmiddels wel aan gewend en veegde met haar hand insecten opzij om bij de planten te komen. De rest van de groep deed hetzelfde, al hield afwisselend steeds iemand de omgeving in de gaten. Ze stopten zo veel mogelijk planten onder hun leren jacks zodat de sprinkhanen er niet bij konden en klopten daarna tevreden in hun handen. Zo hadden ze in ieder geval weer een klein voedselvoorraadje bij elkaar. Gabriel keek rond, zijn blik bleef even hangen op de rand van de fontein maar zwierf verder voordat het al te veel herinneringen aan de moord op kon rakelen, langs de ramen, langs de beelden op het dak. "Zullen we nu dan toch eens kijken hoe ver we omhoog kunnen?" vroeg hij aan de rest van het gezelschap. Niemand had bezwaren en dus gingen ze op pad. Automatisch kozen ze voor de richting waar ze vandaan gekomen waren. Voor bekend terrein. Ze namen dezelfde deur naar binnen, dezelfde trap omhoog - zich goed vasthoudend aan de leuning, voor het geval dat - dezelfde gang.

Samenvatting:
- Ze verzamelen zo veel mogelijk Oost-Indische kers en gaan daarna weer door dezelfde deur naar binnen.
- Ze nemen (voorzichtig) dezelfde trap terug omhoog.
- Als er niets bijzonders gebeurt, zullen ze door de gang naar het zuiden lopen, voorbij de kamers waar ze de nacht hebben doorgebracht.
- 12:10

Hoe voorzichtig ze ook zijn: een trede zakt weg onder Neo. Door de plotselinge beweging verdraaid hij zijn enkel, maar gelukkig voor hen is dat alles wat er gebeurd.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud



PROFIEL
KARAKTER

[Dag 3] Twee plus twee is vier Empty
Onderwerp: Re: [Dag 3] Twee plus twee is vier |

Terug naar boven Ga naar beneden
 

[Dag 3] Twee plus twee is vier

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
De Hongerspelen :: De Spelen :: 5de Hongerspelen :: De Arena-