Het voertuig vloog met razende snelheid het spoor af, Chad achter zich latend. Odin zuchtte en nam plaats op een donkergroene leunstoel. Hij zakte haast weg in de zachte vulling, schrok van hoe verend de bekleding was. Zichzelf weer overeind trekkend probeerde hij nonchalant over te komen, omdat hij voetstappen hoorde. Er kwam een meisje binnen met een doods gezicht. Hij knikte haar toe. ''Hey.'' zei hij met schorre stem. Wie was dit? Hij werd echter genegeerd en stoïcijns plaatste ze een grote schaal met hapjes. Na weer even de ruimte te verlaten stond er ook een kan waaruit damp opsteeg en een porseleinen kopje. Odin had geconcludeerd dat zij slechts een bediende moest zijn, niet met toestemming tegen hem te spreken. Jammer. Hij kon wel een gesprekspartner gebruiken. De etenswaren negerend trok hij zich terug in zijn emoties.
De treinreis begon zich met een mengeling van emoties terwijl hij nadacht. Mensen die zeiden dat enkel vrouwen zulke moodswings hadden moesten dit eens meemaken. Alles wisselde elkaar af, maar langzaamaan werd Odin steeds vastberadener. Zijn tranen waren opgehuild, zijn wangen waren gedroogd. Tijd om te beginnen met zijn lange weg naar overwinning. De overwinning waarvoor hij over lijken zou moeten gaan. Dat was zijn doel. Hij had zich even afgevraagd of het niet makkelijker zou zijn om zich gewoon voor een trein te werpen, maar dat plan was snel afgekeurd. Vanwege meerdere redenen: Ten eerste, dan had hij helemaal geen kans. Ten tweede, dan zou het Capitool misschien een andere onschuldige ziel uit district 6 weg slepen. Ten derde, hij werd veel te goed bewaakt om ook maar in de buurt van een rijdende trein te komen. Dat was het wel ongeveer. Tijd voor wat te eten en een strategie. Hoe ging hij dit winnen? Hoe zou hij sponsors krijgen? En vaardigheden, nodig voor de overleving in de arena? Hmpf.
Odin stond op en greep een bordje. Hij stapelde wat eten op, de dingen die er uit zagen alsof ze koolhydraten en wellicht zelfs mineralen en vitaminen bevatten. De vloeistof in de kan bleek een soort dikke chocolademelk te zijn, inmiddels al lauwwarm. Hij dronk en at, tot hij redelijk vol zat. Dan verplaatste Odin zich door een tweede deur, om daar een bed -ruim, groot en zacht- en twee kasten met verschillende dingen te vinden. Hij besloot een uurtje te gaan liggen, na even vluchtig alles bekeken te hebben. Maar toen hij wakker werd was de omgeving allang veranderd, alles hier was onbekend. Was dit het Capitool? Algauw kwam de trein langzaam tot stilstand en door twee mannen in het wit werd Odin naar buiten gevoerd. Daar stond hij even verdwaasd op het perron stil. Het was groot. En druk. Lawaai overal. Capitool. Kon hij nog terug? Het beviel hem hier voor geen meter, in de eerste tien seconden al.
