[Dag 2]The end is near..?

PROFIELAantal berichten : 1466 Registratiedatum : 29-07-13

Vermoeid zakte Jennifer in een gemakkelijke stoel in de lounge voor de Begeleiders van de tributen. Ze had een zware nacht gehad, iets wat ze zeker niet had verwacht. De beelden van de kinderen die werden afgeslacht hadden meer indruk op haar gemaakt dan ze in eerste instantie had verwacht en haar nachtrust was dan ook flink door elkaar geschud door nachtmerries waarin zijzelf als kind in de Spelen zat, in verschillende rollen. Uiteindelijk had ze de dromen kunnen "bevechten" en was ze als winnaar uit de bus gekomen, maar toch had ze niet lekker geslapen. Vandaag was de tweede dag van de Spelen aangebroken en zowel Hugo als Lana waren nog in leven. Nóg wel, voor zover Jennifer wist. Het was al bijna elf uur toen Jennifer eindelijk in de lounge was verschenen en dat kwam ook grotendeels doordat ze een uur voor de spiegel had gestaan, in een poging tot het wegwerken van de wallen die deze nacht waren ontstaan. Het eerste wat ze wilde weten bij aankomst in de lounge, was of haar tributen nog leefden. Dit vroeg ze echter indirect aan iemand die vlakbij haar zat. 'En, zijn er nog doden gevallen vanmorgen?' vroeg ze nonchalante toon, alsof het heel gewoon was dat ze naar een spel zaten te kijken waarbij kinderen elkaar vermoorden. Ze hoopte dat de persoon naast haar geen tegenstander van de Spelen was, want dan had ze nu meteen een vijand gemaakt. Gelukkig kreeg ze vlot antwoord en bleken zowel Lana als Hugo nog in leven te zijn. Pfoe, dat scheelde weer.

Al wat meer gerustgesteld richtte de vrouw haar aandacht op het beeldscherm, waar al veel bedrijvigheid te zien was. Tributen liepen rond, leken op zoek naar dingen of kwamen obstakels tegen op hun pad. Jennifer ging wat rechter op zitten toen de haven in beeld kwam en er werd ingezoomd op één van de schepen die in de haven lag aangemeerd. Langzaam verscheen Hugo in beeld, welke aan het rondstruinen was op het schip. De jongen liep langzaam, half gebukt en leek vooral op onderzoek uit te zijn op het schip. Aandachtig keek de vrouw toe hoe de jongen in het ruim van het schip verdween, waar niet veel bruikbaars leek te liggen, afgezien van een paar lege, houten vaten. Toch leek de jongen iets gevonden te hebben, namelijk een plank waar een aantal spijkers uit staken. De jongen bekeek het voorwerp en besloot toen blijkbaar dat hij het wel kon gebruiken als wapen. Jennifer knikte goedkeurend. Hugo dacht ten minste na. Dat kon ze van Lana waarschijnlijk niet helemaal zeggen.

De camera besloot dat de speurtocht van Hugo op het schip niet zo interessant meer was, en schakelde over naar een ander deel van de arena. In beeld verscheen een meisje dat heel hard aan het rennen was, waarvoor was nog maar de vraag. Jennifer ging nog wat meer rechtop zitten en tuurde naar het beeldscherm. Was dat nou... Lana? De ogen van de vrouw werden groot toen ze inderdaad haar vrouwelijke tribuut herkende. Wat was die malloot aan het doen? Op het beeldscherm was te zien hoe Lana bleef staan en verwilderd om haar heen keek. In haar hand had ze een grote stok, blijkbaar bedoeld als wapen om zich mee te verdedigen. De camera zoemde in op het gezicht van Lana en toen was goed te zien dat de ogen van het meisje groot en bloed doorlopen waren. Had ze wel geslapen? Jennifer keek bezorgd naar het scherm en kreeg het akelige gevoel dat naast geen slaap, het meisje ook al een tijdje geen water had gehad. Vervloekt! Vluchtig keek de vrouw in het rond. Waar was die telefoon? Ze moest water regelen met Brendan! Ze spotte de telefoon en was al bijna opgestaan om hem te pakken, toen ze zag waar Lana bij in de buurt stond; een apparaat dat verdacht veel leek op een knip-apparaat om de haren van poppen mee af te knippen, alleen dan veel groter. 'Nee, Lana,' fluisterde de vrouw terwijl ze zag hoe Lana niets ziend dichter naar het apparaat dwaalde. 'Nee, de andere kant op, de andere kant op!' Jennifer schreeuwde nu bijna naar de tv, maar dat maakte haar niet zo veel uit. Hoewel ze al haar hoop voor het winnen van de spelen al op Hugo had gevestigd, wilde ze niet dat Lana nu al zou overlijden.

OOC:
* Hugo
- Hugo heeft de nacht doorgebracht in de haven, op één van de schepen die daar ligt aangemeerd
- Hugo in de haven op één van de twee schepen die daar ligt aangemeerd (op de kaart het rechterschip)
- Aan boord van het schip, in het ruim, vindt Hugo een plank met een paar uitstekende spijkers die hij besluit mee te nemen als wapen.
*Lana
- Lana heeft amper tot niet geslapen in de bobytrap-area
- Lana heeft een dikke tak gevonden die ze met zich meesleept als wapen
- Lana is al een paar uur op zoek naar water, maar heeft het nog niet kunnen vinden
- Lana, gek van de dorst, dwaalt niets vermoedend dichter naar de grote knipconstructie van Tyrell

Admini's, graag uw oordeel :3

Lana kwam steeds dichter in de buurt van de harenknip-constructie, totdat... KNAP! daar schoten de twee scharen dicht. Ze slaakte een ijzingwekkende gil en dook weg, want de knipmachine had gewoon datgene gedaan waarvoor hij gemaakt was: haren knippen. Lana's haar was gekortwiekt, maar meer dan een flinke snee in haar nek had ze niet overgehouden aan de gevreesde machine.

(ps, Li, weet Jennifer überhaupt hoe een poppenharenknipmachine eruit ziet? Bestaat zoiets eigenlijk wel? :X\'D:)

OOC: Uhm ja geen idee, maar ik heb het er zo maar in gezet, zodat het duidelijk was naar welke constructie ze toe liep XD

PROFIELAantal berichten : 1466 Registratiedatum : 29-07-13

Geluk, dat was wat Lana had gehad. Geluk en niet zo’n beetje ook. Hoewel Jennifer haar ogen had gesloten op het moment dat ze had gezien dat het grote knipgevaarte zijn messen sloot om Lana te verwonden (of erger), had ze toch tussen de vingers van haar voor haar gezicht geslagen handen door gekeken. De messen sloten zich en, wonder boven wonder, was het alleen Lana haar haar die slachtoffer werd van het gevaarte. Opluchting stroomde door het lijf van de dertig jarige vrouw toen ze zag dat Lana naast een gekortwiekt kapsel en een snee in haar nek, nergens last van had. Nou ja, nergens last van had, ze leed nog altijd aan de gekte die het gebrek aan water met zich mee bracht, een probleem dat Jennifer nog altijd op moest zien te lossen. Het zag er op dit moment namelijk niet uit alsof Lana op eigen houtje water zou gaan vinden.

Op het scherm was te zien hoe de tiener, zwaar geschrokken van de onthoofding waar ze aan was ontsnapt, weg strompelde bij het knipgevaarte. In plaats van echter ver weg te lopen bij het ding, dwaalde Lana verder opzij, langs het nu uitgeschakelde knipgevaarte (ik neem ten minste aan dat hij niet weer opnieuw open gaat..?), verder het gebied in waar ze naartoe was gedwaald. Jennifer balde haar vuisten en wist haarzelf ervan te weerhouden om het glas, dat naast haar op een tafeltje stond, naar de TV te gooien. Waar was Lana mee bezig? Ze hoorde op zoek te zijn naar water, niet naar de dood! Nog even wat te zien hoe Lana door het door Jennifer nu als gevaarlijk bestempelde gebied dwaalde, waarna de camera over sprong op een andere vorm van spanning en sensatie. Ze keken nu naar twee tributen in een ruïne, waarin opeens iets ontplofte. Het meisje dat er aanwezig was, overleefde het niet, de jongen raakte gewond.

Jennifer keek gespannen toe, maar het was niet Hugo, god zij dank. De jongen mocht van geluk spreken dat hij nog leefde, maar helaas duurde dat geluk niet lang. Al gauw verschenen er twee andere tributen, een meisje en een jongen, waarop ze de gewonde jongen aanvielen. Jennifer had respect voor de jongen die met een steen de andere jongen dood sloeg, maar achter in haar hoofd begonnen zich ook steeds meer vraagtekens te vormen. Was dit wel menselijk? Was dit wel goed? De bezorgdheid van de vrouw omwille van het leven van Hugo en Lana werd groter en ze baalde er des te meer van dat ze de twee tieners niet beter had kunnen trainen. Note to self; de toekomstige tributen beter trainen.

Het beeld versprong weer en dit keer was de haven weer in beeld. Hugo kwam tevoorschijn op het dek van het schip waar hij eerder ook al gespot was, dit maak met meer in zijn handen. Naast de plank met spijkers die hij eerder had gevonden, leek hij ook iets te hebben gevonden wat Jennifer niet helemaal kon plaatsen, en een stuk oud touw. Wat de jongen wilde bereiken met een stuk touw dat eruit zag alsof het ’t kleinste beetje gewicht nog niet eens zou dragen, was wederom een raadsel voor de vrouw, maar ze was blij te zien dat de jongen toch enigszins zijn best deed om alles wat hij tegen kwam mee te nemen. Je wist maar nooit wat je er later aan zou hebben. De jongen keek om zich heen en leek na te denken over waar hij hierna naar toe moest gaan, of wat hij moest doen. Voor de camera’s geen interessant beeld en dus kwam er een andere tribuut in beeld.

Voor Jennifer was het uiteraard geen pretje om Lana weer in beeld te zien. Het meisje liep nu al ruim een dag rond zonder water en het was daar niet bepaald frisjes te noemen. Sterker nog, het was daar hartstikke warm. Jennifer staarde hopeloos naar de telefoon naast haar. Waarom had nog niemand uit District 1 een donatie gemaakt? Iedereen in het District had geld zat! Of wilden ze soms niet dat Lana het ging overleven? Met Hugo ging het nu nog goed, maar die kon ook wel wat eten of drinken gebruiken. Lana strompelde inmiddels voor in de booby-trap-area, maar viel toen opeens voorover. Blijkbaar was het meisje in haar verdwaasde bui achter een boomwortel blijven haken met haar voet en lag ze nu voorover, met haar gezicht in een klein modderpoeltje. Jennifer voelde een klein sprankje hoop, want waar modder was, was water, hoe weinig het ook was. Lana tilde haar hoofd op, haar gezicht bedekt met natte modder, maar ze leek ook ietsje scherper uit haar ogen te kijken. Of was dat slechts de hoop die Jennifer voelde? Het meisje werkte zichzelf overeind en kroop op handen en voeten verder door het modderpoeltje, tot ze een heel klein plasje water vond. Zonder er verder bij na te denken, begon het meisje het water uit het poeltje te lepelen. Hoe goor het ook was, het was water.

OOC: Dubbelpost met toestemming van de Admini’s :3
*Hugo:
- Hugo heeft een heel oud stuk touw gevonden van nog geen meter lang
- Hugo heeft een klein pakje scheepsbeschuit gevonden
- Hugo staat nu op het dek van het schip, na te denken over waar hij nu heen moet of wat hij moet doen.
*Lana:
- Lana is geschrokken bij het knipapparaat weg gelopen
- Lana is om het knipapparaat heen, verder de booby-trap area in gelopen
- Lana is gestruikeld over een boomwortel en voorover in een modderpoeltje gevallen
- Lana is op handen en knieën verder gekropen en heeft een klein beetje water in een ander modderpoeltje gevonden, wat ze nu opdrinkt.

PROFIELAantal berichten : 1466 Registratiedatum : 29-07-13

Het kleine beetje modderige water leek te helpen en Jennifer voelde weer hoop dat Lana dit dan misschien toch nog zou gaan overleven. Er leken geen andere Tributen bij haar in de buurt te zijn, dus die konden haar niet van het leven beroven, maar het grote knipapparaat had al laten zien dat dit gebied niet het beste gebied was om te zijn. Lana moest maken dat ze daar weg kwam. Helaas kon Jennifer dit niet naar haar schreeuwen, of het haar op een andere manier duidelijk maken en dus zou het meisje het op eigen houtje moeten bedenken. Jennifer kon alleen maar hopen dat het meisje de juiste kant op zou dwalen en het zou overleven.

Nadat het meisje voldoende had gedronken (nou ja, genoeg, meer zat er gewoon niet in het poeltje), krabbelde het meisje overeind. Ze zwalkte wat heen en weer, maar leek toch wat scherper te zijn dan eerst. Helaas was die scherpte maar van korte duur. Slechts een meter bij het modderpoeltje vandaan leek het lot toch besloten te hebben dat hier het leven van Lana Garcia op ging houden. Jennifer had slechts één seconde haar ogen van het beeldscherm afgewend, maar in die ene seconde, verdween Lana uit beeld.

Het was alsof de grond opeens onder haar voeten vandaan was gezakt en ze in een kilometersdiep gat leek te vallen. In werkelijkheid viel ze slechts enkele meters naar beneden en hoewel de val een eeuwigheid leek te duren, was de landing niet zoals ze zich die had gewenst. Pijn schoot door haar lichaam toen haar benen en delen van haar onder- en bovenlichaam op brute wijze werden doorboord. Een kreet van pijn verliet haar keel, maar dit werd al gauw een luide snik. De pijn was ondragelijk en was niks wat ze ooit had meegemaakt. De plekken rondom de spaken die haar lichaam doorboord hadden werden langzaam gevoelloos en het meisje voelde dat het leven uit haar lichaam stroomde, alsof de spaken deuren hadden geopend die eerst nog gesloten waren en het leven in haar hadden gehouden. Lana had nooit verwacht dat dit de manier zou zijn waarop zij aan haar einde zou komen; doorboord door meerdere spaken, lijdend aan uitdroging, alleen en verlaten in een arena, gebouwd door een gestoorde regering. Ze had oud moeten sterven, na het leiden van een heerlijk leven, getrouwd en met kinderen om trots op te zijn. Niets van dat alles was uitgekomen, daar Lana nog maar zeventien jaar oud was. De brunette staarde naar de blauwe hemel boven haar, het laatste wat ze zou zien. Één laatste traan verliet haar ooghoek en rolde over haar wang naar beneden, waarna alles zwart werd.

Verslagenheid maakte zich van haar meester terwijl Jennifer met haar handen voor haar mond geslagen naar de TV staarde. De dood van Lana was uitgebreid in beeld gebracht, iets wat Jennifer liever niet had willen zien. Het meisje was in een heel oude val getrapt; een valkuil met vlijmscherpe spaken op de bodem. Een paar tranen rolden geluidloos over Jennifer haar wangen terwijl het beeld van de dode Lana te zien bleef. Een kanonschot klonk, ten teken dat Lana was overleden. Jennifer kwam overeind uit haar geschokte houding en balde haar vuisten. Hugo was op dit moment nog haar enige Tribuut en ze zou er voor zorgen dat hij zou blijven leven. Kostte wat het kost.

OOC: Wederom dubbelpost met toestemming :3
- Lana is in een valkuil met spaken gevallen en overleden
- R.I.P Lana Garcia, vrouwelijke tribuut van District 1

PROFIEL KARAKTER

N

O

S

A

E

S

S

K

N

I

L

K

C

I

U

Q

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

F

F

A

T

S

S

T

I

D

E

R

C

[Dag 2]The end is near..?

[Dag 2]The end is near..?