Alexandra Leifsson
Begeleider District 3
PROFIELAantal berichten : 300
Registratiedatum : 13-03-14
![Geen tijd te verliezen [Nacht van dag 3] Empty](https://2img.net/i/fa/empty.gif) | | ◊Onderwerp: Geen tijd te verliezen [Nacht van dag 3] | di maa 18, 2014 6:55 pm | |
| Om haar hoekige schouders was een donkerbruin jurkje gedrapeerd, waarvan de aardetinten prima aansloten bij haar uiterlijk, maar het ontwerp van de jurk toch alsnog de plank flink mis sloeg. Het litteken op haar wang was ietwat weggewerkt met camouflerende make-up, maar nog steeds waren de vaalrode strepen duidelijk te zien. Alex onderdrukte een gaap en verving die door een warme lach. Een lach die slechts de helft van haar gezicht compleet bereikte, maar daardoor niet minder aanlokkelijk werd.
Ze bevond zich op een feestje, zoals er wel meer in de hoofdstad waren, was er gewoon naar binnen gewandeld in haar avondjurkje. Het gebrek aan stevige jeans was wel even wennen, haar gespierde benen voelden bloot aan, ondanks de flinterdunne panty. Het was midden in de nacht, elk moment konden de doden aangekondigd worden en Sage had het tot nu toe allemaal overleefd. Dus tenzij een gestoorde waaghals zich nu op haar tribuut stortte zou ze zeker veilig naar dag vier overgaan, tot Alex's grote opluchting. Ze was pas net in het Capitool aangekomen, na een haastig afscheid en een razendsnelle trip met de trein. Ja, dat was een prachtig staaltje techniek van haar district, de trein was enorm snel en tegelijk stabiel en comfortabel. Maar ook zonder comfort was Alex zonder een spoortje twijfel de trein in gesprongen.
Nu pindahoofd er niet meer was kon ze eindelijk een poging doen de arme kinderen bij te staan. Al was het voor Llew al te laat, de vriendelijke jongen was onverdiend een bloederige dood gestorven. Om dat te voorkomen voor Sage was ze hier. Alex frutselde wat aan de barnsteen die aan haar ketting hing. Deze outfit had ze zelf nooit en te nimmer kunnen betalen, maar in het Capitool kon ze het probleemloos lenen. De jurk was toch 'uit', oud en versleten, na maximaal 3 keer gedragen te zijn.
Alex had gemerkt dat ze zeker niet onpopulair was onder de aanwezigen. Of dat kwam doordat ze onbekend en nieuw was, omdat ze er vriendelijk uitzag of natuurlijk omdat haar naar Capitoolmaatstaven sloeberige uiterlijk de andere dames mooier deed lijken wist ze niet. Een ster leek immers een stuk feller als de schaduw sterker was. Maar Alex had er geen problemen mee deze schaduw te zijn. Ze had, anders dan sommige aanwezigen hier, geen grootheidswaanzin en haar enige doel was sponsorschappen regelen. Ze had al enkele toezeggingen, maar genoeg voor iets substantieels was het nog niet. Opgeteld bij het bedrag dat haar voorganger al verzameld had was ze nu in staat iets kleins te sponsoren, iets als een lege bidon of een drietal lucifers.
Maar vuur maken was riskant, dat trok alleen maar aandacht. En aangezien Sage zelfstandig al toegang tot water had verworven met een slim geknutseld bakje was een bidon ook niet direct Alex's eerste keuze. Als ze meer niet kon betalen zou ze het wel doen, maar de nacht was nog niet om en ze had nog tijd genoeg om wat diplomatieke gesprekken te voeren. Het was vervelend dat ze zich steeds had moeten verantwoorden, aangezien ze niet de oorspronkelijke begeleider van district 3 was, maar het nieuwtje had zich nu wel voldoende verspreid, waardoor een enkeling haar naam zelfs al kende.
Ze zag iemand staan op het balkon, uitkijkend over de wijde sterrenhemel. Alex bewoog zich door de massa mensen, nam een bakje verse borrelhapjes mee en duwde de glazen schuifdeur open.
De koele avondlucht streelde haar blote schouder, probeerde haar kapsel in de war te brengen. Maar dat was een verloren zaak, korte haren en speciale licht verende haarlak versloegen dit briesje moeiteloos. Zo klopte de uitbundige Capitool reclame vol stormachtige taferelen toch. Betekende dat dan ook dat ze met haar haren vol een muur kon slopen, zoals een tweede reclame afbeeldde? Het zou haar niets verbazen.
Ongegeneerd nam Alex wat nootjes, ze had honger en binnen hongerden allemaal jonge meiden zich uit, waardoor eten erg opviel en haast een taboe leek. "Konden de Spelen je niet meer bezig houden? Ze kunnen elk moment het volkslied afspelen,'' meldde ze, zacht pratend om de stilte van de nacht niet te doorbreken. ''Ach, het is ook wel een trage dag geweest..'' Ze liet een korte stilte vallen, een zucht alsof ze nadacht over wat ze verder wilde zeggen. Eigenlijk had ze dat al lang bedacht. Dit was een goed opstapje naar haar ultieme doel: Geld, veel geld. En met een beetje uitleg en geluk zou ze dat nog best voor elkaar kunnen krijgen. Sage had immers een miraculeuze, mysterieuze elf gehaald. De maximale score. Dat zou toch wel wat geld opleveren? ''Ik ben Alex, de begeleider van district 3.''
[In de nacht van dag 3 -> 4 vd Hongerspelen, op het balkon van een feest. Open voor iedereen die op zo'n party met sponsors&begeleiders wat te zoeken heeft of course  ] |
|
