Jennifer Lockheart
District 1
PROFIELAantal berichten : 1466
Registratiedatum : 29-07-13
![[Dag 4] It's better to die fighting, then to wait and be killed Empty](https://2img.net/i/fa/empty.gif) | | ◊Onderwerp: [Dag 4] It's better to die fighting, then to wait and be killed | zo apr 06, 2014 12:00 pm | |
| Ingespannen zat Jennifer naar het beeldscherm te staren. Het was ongeveer een dag na haar gesprek met Brendon en het was nu bijna zover; de Sponsoring was onderweg. Jennifer hoopte van harte dat het Hugo op tijd zou bereiken en dat hij daarna ook zou weten wat hij ermee moest doen. Ze had er wel een berichtje bij gedaan om hem te motiveren. Nu was het enige wat ze kon doen afwachten en toekijken. De TV liet verschillende beelden zien, maar toen er een parachute naar beneden kwam in de buurt van "Hugo's Boot" in de haven, kwam dit volledig in beeld. De Sponsoring daalde neer op het dek, bijna op dezelfde plek als waar een dag daarvoor ook de Sponsoring neer was gekomen van Hugo zijn ouders. Ergens vroeg Jennifer zich af of Tributen ook meer dan één Sponsoring per dag mochten ontvangen, maar toen bedacht ze zich dat dit waarschijnlijk puur aan de Begeleiders was en de strategie die ze hadden uitgedacht. Eigenlijk was dit een heel goede timing. Hugo zat nog vol van zijn emoties over de Sponsoring van zijn familie, dus het schenken van een wapen om te vechten kon heel goed uitpakken.
Op het beeldscherm was te zien hoe Hugo voor een tweede keer het dek op kwam sluipen, dit maal volledig gekleed voor de strijd. Hij naderde de Sponsoring al met wat minder achterdocht dan de vorige keer, maar leek toch op zijn hoede, alsof hij niet kon geloven dat hij op twee dagen achter elkaar twee Sponsoringen kreeg. Jenn kon het hem niet kwalijk nemen, maar hij had het verdient. De jongen naderde de Sponsoring, wat bestond uit een langwerpige doos, en nam deze snel mee naar binnen. Daar, in de schemering van het lagere dek, opende hij de doos en kwam er een klein zwaard tevoorschijn. Het zwaard was kleiner dan een normaal "volwassen" zwaard, maar was precies goed voor Hugo. Op het beeldscherm was te zien hoe hij verwonderd naar het wapen keek en er toen wat mee zwaaide en naar voren stak. Mooi, hij kon ermee overweg. Toen vond hij het briefje in de doos, waar de camera toen mooi op inzoemde. It's better to die fighting, then to wait and be killed.. Een zweem van een glimlach gleed over Hugo zijn lippen en zelfs Jennifer moest even glimlachen.
Het duurde een kwartiertje voordat Hugo langzaam weer naar buiten kwam sluipen. Dit keer was hij gewapend met zijn zwaard; de plank met de spijker had hij even achter gelaten op het schip. Hugo sloop voorwaarts en keek goed om zich heen. Ondertussen liet de camera ook het meisje uit District 12 zien, dat richting Hugo zijn boot sloop. De volgende momenten waren voor Jennifer zenuwslopend. Hugo en het meisje naderden elkaar, al had alleen de eerste door dat er een andere Tribuut in de buurt was. Zodra het meisje dichtbij genoeg was, stortte Hugo zich op haar, zwaaiend met het zwaard. Hij richtte op haar nek, in de hoop haar te kunnen onthoofden (of in ieder geval haar keel door te snijden), maar wilde haar ondertussen ook op andere manieren verwonden. Jennifer kon alleen maar hopen dat het meisje geen wapens bij haar had en dat Hugo het zou overleven.
OOC:Yush, Hugo in actie!
* Hugo heeft een zwaard(je) gesponsord gekregen van Brendon
* Hugo valt het meisje van District 12 aan
* Hugo vecht voor zijn leven
Admini's, uw oordeel graag :3
Hoewel Jessamine wist dat ze elk moment aangevallen kon worden, liet ze zich toch overrompelen door Hugo. Ze had geen schijn van kans en kon slechts minieme verwondingen (in de vorm van tegen zijn schenen schoppen en uithalen met haar nagels) toebrengen, voordat ze dood neerviel. |
|
Jennifer Lockheart
District 1
PROFIELAantal berichten : 1466
Registratiedatum : 29-07-13
| | ◊Onderwerp: Re: [Dag 4] It's better to die fighting, then to wait and be killed | di mei 13, 2014 6:33 pm | |
| Adrenaline joeg door Hugo zijn lijf terwijl hij vocht voor zijn leven. Jessamine was ongewapend, zo bleek, en was niet opgewassen tegen de bewapende jongen uit District 1. Gedreven voor zijn wil om te blijven leven en terug te keren naar huis, naar zijn familie, liet Hugo niets van haar heel. Het meisje schopte hem een paar keer hard tegen zijn schenen en krabte één van zijn armen open, maar daar voelde hij niks van. Binnen een paar tellen was alles voorbij en klonk het geluid van een kanonsschot. Jessamine lag dood aan zijn voeten. Zwaar hijgend en nog altijd vol van adrenaline staarde Hugo een paar tellen naar het levenloze lichaam van het jonge meisje. Hij had iemand van het leven beroofd. Hij. Hugo hield zichzelf voor dat het beter was zo. Beter dat zij was gestorven dan hijzelf. Het was een wrede gedachte, maar wel één die waarheid was. Als hij haar niet had gedood, dan had zij hem wellicht gedood. Nu had hij zelf het heft in handen genomen en zijn eigen leven gered. Hij keek op, naar de lucht die nu vreemd en onnatuurlijk blauw leek. Als hij goed had geteld de afgelopen dagen, dan waren er nu nog zes tributen over; hijzelf en nog vijf anderen. Dit betekende dat er nog vijf mensen tussen hem en zijn terugkeer naar huis stonden. De jongen balde zijn vuisten, wierp nog één laatste blik op het dode lichaam van Jessamine en keerde toen terug naar "zijn" schip. In zijn achterhoofd had hij een besluit genomen; hij zou levend naar huis gaan en iedereen die dat in de weg stond, was een vijand.
Ademloos staarde Jennifer naar het beeldscherm waarop het gevecht tussen Hugo en Jessamine als in slowmotion te zien was. Iedere zwaai van het zwaard deed Jennifer wensen dat het raak was. Het geluk was met Hugo, want zijn slachtoffer was ongewapend en de jongen slaagde erin haar te doden. Jennifer voelde tranen over haar wangen rollen terwijl ze bijna gelukkig naar het beeld staarde. Hugo was erin geslaagd een tribuut te doden en was zo weer een stap dichter bij het overleven van dit alles. Er waren nu, Hugo meegerekend, nog maar zes Tributen over. Nog zes kinderen die alle zes met veel geweld naar huis wilden. Wie zou dit overleven?
OOC: Dussss, Hugo XD |
|
