Hoewel Duncan ook niet echt blij was met het feit dat Xiomara ook in het restaurant was, was dat nog niks vergeleken met Kasa. Opeens was hij heel blij dat ze zijn bondgenoot was en dat ze niet tegenover elkaar stonden (al zou daar misschien nog wel verandering in kunnen komen, mocht het zover komen dat ze nog als enige over waren). Toen Kasa naar Xiomara toe ging, hield Duncan haar ook niet tegen. Eigenlijk was hij wel benieuwd wat ze nu zou doen, zou ze Xiomara aanvallen? Hij hield zijn handen in ieder geval nog stevig om zijn wapen geklemd, mocht het nodig zijn, dan zou hij klaar zijn om aan te vallen. Het bleek echter niet nodig te zijn, want hoewel Kasa nog steeds niet gelukkig was, had ze in ieder geval besloten om het meisje uit district 6 niet aan te vallen. Toch vertrouwde hij het nog niet helemaal, en hij was ook zeker niet van plan om haar compleet te vertrouwen. Xiomara vroeg of zij ook een dak op hun kop hadden gekregen, dus blijkbaar waren ze niet de enige geweest. Zij zag er in ieder geval wel uit alsof ze er een stuk slechter aan toe was. “Jep, maar jij ziet eruit alsof je het erger te verduren hebt gehad dan wij,” antwoordde hij. Mooi, dan was de kans dat ze hen vannacht aan zou vallen des te kleiner.

Ondertussen had Kasa water gehaald, zodat ze een paracetamol konden nemen die ze net gesponsord hadden gekregen. Ook verzorgden ze elkaar wonden. Xiomara’s rug moest nog verzorgd worden, want daar kon ze natuurlijk zelf niet bij. Duncan keek Kasa aan, aangezien zijn bondgenoten allebei van het vrouwelijke geslacht waren, vond hij dat zij het maar moest doen. Zodadelijk zag hij nog… dingen. Kasa was het hier alleen niet mee eens. “Nee. Ik vind het prima dat we elkaar niet vermoorden, maar ik ga haar niet helpen. Ze heeft ons ook achtergelaten,” fluisterde ze. “Maar ik kan het toch niet doen? Ze is een meisje!” antwoordde Duncan, misschien een beetje te paniekerig. Hij had geen zussen, dus hij was überhaupt niet gewend aan meisjes. Maar helaas, Kasa weigerde, en hij wist ondertussen ook wel dat ze dan niet van gedachte zou veranderen. “Okee dan maar, dan doe ik het wel,” zuchtte hij. Omdat het donker was in de ruimte en het op zich wel handig was om licht te hebben als je glas uit iemands rug ging halen, gingen ze bij de deur zitten. Dit betekende ook dat het zo snel mogelijk moest gebeuren - nog meer druk dus. Hij probeerde zich helemaal op Xiomara’s rug en de glassplinters te focussen en niet op andere dingen. Aangezien de verbanddoos leeg was, verzorgde hij de wonden met jodium, maar kon hij ze niet verbinden.

Ze bleven de volgende uren binnen en zo af en toe hadden ze een gesprek, maar Duncan merkte dat hij nog wel een beetje wantrouwen had. Toen ze het volkslied hoorden, ging Kasa naar buiten om te kijken wie er gestorven waren. Als iedereen een dak op hun hoofd had gekregen, zouden er vast wel een aantal zijn die het niet overleefd hadden. Toen Kasa terug kwam, vertelde ze dat Elize, Gwendolyne en Davi gestorven waren. Nu waren ze nog maar met zes man over, waarvan zij nu de helft waren. De andere drie waren diegenen van het eerste gevecht, waar Duncan en Kasa niet heel goed uit waren gekomen. Het was misschien maar goed om Xiomara te vriend te houden voor nu. Duncan stelde wel voor dat hij en Kasa wel de wacht zouden houden, zodat Xiomara uit kon rusten - en dat zij wisten dat ze niet vermoord zouden worden.

De volgende ochtend besloot Duncan om even gauw een frisse neus te gaan halen en even daglicht te zien. Hij had nu namelijk wel even genoeg van de donkere ruimte. Hij zou niet lang buiten blijven, omdat hij niet te lang in de mist wilde blijven. Hoewel ze nu wel paracetamol hadden, leek het hem nog steeds geen goed idee om zich er lang aan bloot te stellen. Echter, toen hij de deur open deed, zag hij voor het eerst in dagen weer iets. De mist was weg! Snel ging hij weer terug naar binnen om het nieuws met de rest te delen. “Jongens, de mist is weg! Zou het nu weer veilig zijn om naar buiten te gaan?”

OOC: Godmoden met toestemming

- Herhaling: Kasa is niet heel happy, maar besluit om Xiomara niet aan te vallen.
- Ze nemen paracetamol en verzorgen hun wonden. Duncan verzorgt (met tegenzin) de rug van Xiomara.
- Kasa gaat om middernacht naar buiten om te kijken wie er dood zijn.
- 's Ochtends gaat Duncan naar buiten en ziet dat de mist weg is. Vraagt aan de rest of het veilig zou zijn.