Het was heel waarschijnlijk de laatste dag van deze vierde Spelen. Ofja alles deed dit toch vermoeden. Het verbaasde hem dat er weer niemand van zijn district was die het ver schopte in de Spelen. Zeker omdat er best veel kinderen waren die trainden, speciaal voor deze gebeurtenis. Maar misschien lag dat ook wel aan de loting, want ze hebben eigenlijk slechts 1 tribuut gehad die een sterke fysieke training achter de rug had en dat was Lincoln. In het verleden was wel duidelijk geworden dat andere tributen vaak geïntimideerd waren door mensen die getraind hebben dus dat was niet zo heel positief moest Neo eventueel ooit nog moeten deelnemen. Maar toch lag het voor hem iets anders, hij wou eigenlijk niet deelnemen aan de Spelen in tegenstelling tot bepaalde ‘bodybuilders’ in dit district die enkel roem voor ogen hadden.

Nu dat zijn tweelingbroer nog steeds in een relatie zit, is de band tussen de twee een heel stuk zwakker geworden. Vroeger deden ze alles samen en nu zit hij altijd maar samen met zijn vriendinnetje. Tuurlijk wordt hij vaak uitgenodigd om mee te gaan, maar dat is natuurlijk niet helemaal hetzelfde want dan is hij het vijfde wiel aan de wagen of in deze situatie het derde wiel aan hun tandem… Enkel als Hannah mee was, had hij tenminste nog iemand waarmee hij kon praten maar hij had de indruk dat deze situatie ook voor haar enorm vreemd aanvoelde waardoor ze beiden niet honderd procent blij waren met het geluk tussen Marlie en Nate.

Doordat hij nu veel langer alleen was, had hij zich wel voorgenomen om te blijven trainen. Ok hij moest nu meestal alleen richting het trainingsgebouw gaan, maar zo had hij tenminste nog wat afleiding. Ook vandaag was weer zo’n dag waarop hij besloot om alleen te gaan trainen omdat Nate weer nergens te bespeuren was. Hij deed zijn zweet absorberend tenuetje aan en vertrok richting de trainingszaal. De weg richting het gebouw was best lang, maar doordat hij de weg meestal rennend aflegde was het meer wat opwarming voordat straks de echte training begon.

Als zijn broer erbij is dan deden ze vaak 1vs1 gevechten maar doordat hij niet meteen iemand anders vond om close combat oefeningen mee te doen, ging hij maar naar de sectie waar er gewerkt werd met lange afstandswapens. Het voordeel was wel dat hij hierdoor veel meer oefende met deze wapens wat vroeger zeker en vast niet het geval was. Hij pakte een boog bij de hand en legde een pijl klaar om aan te leggen. Even concentreerde hij zich, ademde in en liet daarna tijdens het uitademen zijn pijl los. Net zoals hij het geleerd had. De pijl zoefde richting de dummy maar raakte helemaal niets, een zoveelste ontgoocheling…



OOC: Ben er niet tevreden over, maar wou hem toch posten, gewoon omdat het kan

De elfde dag van de Spelen was begonnen en iedereen wist dat dit ook de laatste dag van de Spelen ging zijn. Er waren nog slechts vijf Tributen over, vreemd genoeg nog altijd verdeeld over twee bondgenootschappen. Een gevecht waarin ze alle vijf betrokken waren was hoe dan ook niet te vermijden, maar Jennifer vroeg zich af waarom ze niet allemaal al uit elkaar waren gegaan. Was de kans op overleven niet veel groter als ze allemaal één voor één elkaar tegen zouden komen? Toegegeven, de kansen van drie tegen twee leken groter, maar dan was het nog maar de vraag wie het gevecht zou overleven en of je dan alsnog tegenover je eigen bondgenoot zou komen te staan. Al met al was Jennifer niet helemaal geïnteresseerd in wie er zou winnen. Haar twee Tributen waren een week geleden al overleden en de persoon die verantwoordelijk was voor de dood van Avery was ook al gestorven. Wie er nu zou winnen maakte haar niet zoveel uit; hij of zij zou vanzelf in het District verschijnen voor de zegetour. Ze kon alleen maar hopen dat die persoon beter met de druk van winnaar zijn om kon gaan dan Madelynn en Solar...

Enfin, Jennifer was gewoon lekker in het trainingscentrum waar ze haar taken als hoofdtrainer gewoon weer op zich had genomen ondanks haar zwangerschap. Als het aan haar lag zou ze tot aan de bevalling door blijven werken. Thuis zitten en de rol van brave huismoeder op zich nemen was niet haar ding; ze zou doorlopen tot het niet meer kon en weer gaan lopen zodra het kon. Het kind zou gewoon meegaan naar de trainingen; slapen in het kantoor en meedoen met trainen zodra het kon. Hoewel het in eerste instantie niet haar bedoeling was geweest om het kind op te gaan voeden als een soort "moordmachine" had Matt haar een paar dagen geleden er heel terecht op gewezen dat, hoe vroeger ze begonnen, hoe meer tijd ze hadden om alles te leren en dus ook hoe meer kans op overleving. Jennifer haar dochter zou hoe dan ook mee moeten doen aan de Boete en als ze dan toch gekozen werd, kon ze beter goed voorbereid zijn. De vraag was natuurlijk hoe het kind er uiteindelijk zelf tegenaan zou kijken, maar Jennifer was streng genoeg als moeder om het kind gewoon te dwingen te trainen.

Jennifer liet vanaf de verhoging voor het pand haar ogen over het terrein glijden. Hoewel binnen de Spelen te volgen waren op tv waren er toch nog mensen buiten aan het trainen. Sommigen waren op de hindernisbaan bezig, anderen waagden zich aan wapens zoals speren en pijl en boog. Jennifer bleef een tijdje kijken naar een jongen met bruin haar kijken. Ze had hem hier al vaker gezien, maar het viel haar wel op dat hij de laatste tijd zijn tweelingbroer niet meer mee had. Misschien tijd om daar eens naar te vragen. Kon ze hem meteen tips geven voor het schieten, want dat ging niet zo denderend. 'Je denkt te veel na Neo,' sprak Jennifer terwijl ze bij de jongen ging staan. Je voorbereiding is goed, maar je houding mist overtuiging. Niet nadenken, gewoon doen. Probeer het nog een eens.' Ze knikte hem bemoedigend toe en wachtte rustig tot hij nogmaals had geschoten. 'Waar is Nate trouwens? Ik heb hem al een tijdje niet meer gezien,' vroeg ze nadat de jongen had geschoten. 'Heeft hij soms iets beters gevonden om te doen dan zich voorbereiden op de Spelen?' Ze keek hem vragend aan en glimlachte toen. 'Kan ik me wel voorstellen hoor. Er zijn vast veel leukere dingen in het leven van een tiener dan leren hoe je anderen pijn moet doen.'

OOC: Hoi Def, wat leuk dat je komt trainen Hier is een Jenn om je lastig te vallen
Post-NaNo: 5.977 / 50.000