Jolene Griffith
District 3
PROFIELAantal berichten : 38
Registratiedatum : 27-07-13
 | | ◊Onderwerp: Gokje wagen? | ma sep 09, 2013 3:35 pm | |
| 'Psst... gokje wagen?' Jolene tikte tegen de arm van een lange man. Ze liep al de hele ochtend over het grootste plein in de stad, waarbij ze wel zoveel mogelijk in de schaduw van de slecht onderhouden gebouwen bleef, want de zon brandde fel aan de hemel. De man draaide zich om en keek haar met opgetrokken wenkbrauwen, maar een klein glimlachje aan.
'Gokje?' vroeg hij verbaasd. 'Ben jij niet te jong om te gokken?'
'Zeker, meneer,' antwoordde Jolene meteen. Ze had die vraag al vaker gehoord vandaag. 'Maar u niet. Kunt u raden welke tributen uit ons district naar de Hongerspelen gaan? U mag zelf weten wat u inzet, maar als u meer inz-' Voordat Jolene verder kon praten, begon de man hard te lachen. Jolene wachtte geduldig tot hij uitgelachen was en lachte zelf beleefd een klein beetje mee. 'En wie houdt bij wat ik heb ingezet en hoeveel ik win?' vroeg de man uiteindelijk. Jolene haalde meteen een verfrommeld papiertje uit een vakje in haar jurkje. 'Ik, meneer,' antwoordde ze. 'Kijk, zoveel mensen hebben al wat ingezet.' Ze liet de lijst zien en het waren warempel al bijna tien mensen. Dat hun inzet voornamelijk uit muntjes van tien cent bestond, hoefde die meneer natuurlijk niet te weten. 'Als u op iemand gokt die nog door niemand anders is gekozen, kunt u wel vijf keer u inzet winnen! En als u beide tributen goed hebt, wint u álles wat iedereen tot nu toe heeft ingezet.' Dat ze zelf sowieso minstens de helft van de inzet zou houden, ongeacht de uitslag, vertelde ze niet. Ze moest dan ook nog precies gaan uitdenken hoe ze dat voor elkaar kon krijgen zonder knallende ruzie te krijgen.
'Nou, vooruit dan maar. Omdat je zo lief glimlacht.' De man knipoogde en opende de tas die hij om zijn schouder had hangen. 'Eens even kijken....' Hij haalde er een paar grote glanzende munten uit. Jolene's ogen werden groot. Dat was meer dan al die andere mensen samen hadden ingezet. Ze stopte de inzet gretig in een andere zak van haar jurkje en haalde een potlood tevoorschijn, waarmee ze de naam, inzet en gok van de meneer noteerde. 'Veel geluk!' zei ze met een brede glimlach. Oh, wat had ze opeens veel geld! De man lachte kort, alsof hij zelf niet geloofde dat hij zijn geld ooit weer terug zou zien en liep toen weer verder.
Ook Jolene liep verder, nog altijd glunderend van haar kleine succes. Ze snapte niet waarom iemand zoveel zou inzetten als hij toch niet geloofde dat hij zou winnen, maar misschien had dat toch iets te maken met de gunfactor waar haar moeder het zo vaak over had.
Jolene maakte een klein huppelpasje en tikte toen een andere willekeurige voorbijganger aan. 'Gokje wagen?'
|
|
