Cecilia Peak
President
PROFIELAantal berichten : 1543
Registratiedatum : 20-07-13
 | | ◊Onderwerp: Watching the Reaping | zo sep 15, 2013 3:43 pm | |
| ‘Ga zitten, ga zitten,’ zei Cecilia tegen de eerste gasten die binnenkwamen. Vandaag zou de Boete worden uitgezonden en om dat te vieren had ze een aantal goede vriendinnen uitgenodigd. En Tyrell. Het was meer dat Tyrell zelf geen vrienden had (Althans, voor zover Cecilia wist) en dat ze hem daarom maar had uitgenodigd. Daarnaast had ze dus wat vriendinnen uitgenodigd. Vijf, om precies te zijn. Genesis, Lauma, Nike, Rosalinde en Vinh. De rest van de genodigden had verkozen om de Boete bij hun familie te kijken. Dat kreeg je als je ouder werd: dan gingen vriendinnen trouwen en kregen ze kinderen. Cecilia zelf moest er niet aan denken. In de eerste plaats niet omdat mannen haar altijd alleen maar interessant leken te vinden vanwege haar positie en in de tweede plaats omdat het krijgen van kinderen je uiterlijk niet goed deed. Althans, dat had ze gezien bij Severina, die minstens drie kilo aan was gekomen na de geboorte van haar dochter.
Enfin, Genesis, Rosalinde en Vinh waren er nu dus al. Ze namen plaats op de heerlijke, leren bank, terwijl Cecilia’s avox hen wijn inschonk. Cecilia zelf ging op een rijk versierde fauteuille zitten en sloeg haar benen over elkaar. Ze had laarzen aan die tot aan haar knieën kwamen en hoge, smalle hakken hadden. Ritmisch tikte ze met haar ene hak op de grond, terwijl ze in gesprek raakte met Vinh, die haar complimenteerde over haar nieuwe aanwinst: een lage, glazen tafel, die voor menig mens een rib uit het lijf zou kosten, maar voor Cecilia een schijntje had gekost. De avox plaatste een schaal met kleine hapjes op de tafel. Ze waren rijkelijk versierd en kwamen van de beste banketbakker uit het Capitool.
De televisie, een flinterdun scherm dat groter was dan het oppervlak van de tafel, stond al aan. Als een voorbeschouwing op de Spelen werden er filmpjes getoond die de achterliggende gedachte van de Hongerspelen liet zien (de opstanden) en natuurlijk werd de goedheid van Cecilia benadrukt. Cecilia had niet eens zelf hoeven eisen dat er zoiets gedaan zou worden. De programmamakers hadden zelf besloten dat ze in het zonnetje mocht staan. Niet zo vreemd misschien, want het hoofd van de zender had een oogje op Cecilia, hoewel de vrouw niet kon zeggen of dat was vanwege haar positie of omdat hij haar echt aardig vond. Dat eerste leek een beetje onwaarschijnlijk, aangezien hij haar al rozen had gestuurd toen ze nog bezig was aan haar opleiding tot presentator.
Cecilia had juist haar zin afgemaakt in haar gesprek met Vinh, toen er voetstappen klonken. Ah, een nieuwe genodigde! Dat mocht ook wel, want de eerste namen zouden al gauw bekend worden gemaakt.
|
|
Tyrell Peak
Hoofd Spelmaker
PROFIELAantal berichten : 2155
Registratiedatum : 20-07-13
| | ◊Onderwerp: Re: Watching the Reaping | za sep 28, 2013 5:17 pm | |
| Tyrell had lang getwijfeld of hij wel op Celia’s uitnodiging in zou gaan. Hij wilde de Boete natuurlijk sowieso wel zien, maar had hij wel zin om te gaan zitten kijken met een stel kwebbelende vriendinnen van zijn zus? Het probleem was dat hij zelf geen tijd had om contacten met andere mensen te onderhouden, zodat hij ook geen vrienden kon maken, wat er weer toe leidde dat hij nu maar een beperkt aantal keuzes had: óf samen met Celia en haar vriendinnen naar de Boete kijken, óf naar een plein in de stad gaan en daar met een hoop opgewonden Capitoolbewoners naar het mega-scherm staren, óf alleen voor de tv gaan zitten.
Dus. Toch maar naar zijn lieve grote zus toe. Tyrell kwam de woonkamer binnen toen de Boete net begon. Hij keek snel rond om te zien wie er waren, maar kwam tot de conclusie dat hij al die vriendinnen van Cecilia toch door elkaar haalde. Die daar, bijvoorbeeld, was dat nou Nike of Genesis? Of Rosalinde. Ja, waarschijnlijk was het Rosalinde. Nike had de laatste keer kort haar gehad. Maar ja, dat kon nu natuurlijk al weer veranderd zijn – uiterlijk was in het Capitool net zoiets vluchtigs als het leven van een eendagsvlieg.
‘Goedemorgen, allemaal,’ groette Tyrell, waarna hij op een comfortabele stoel ging zitten die duidelijk net buiten de groep viel. Zijn blik ging naar de TV, waar de filmpjes over de opstanden waar over enkele minuten de eerste tributen bekendgemaakt zouden worden. Hij vroeg zich af of er ook maar één tribuut bij zou zitten die de aandacht waard was. Hij was een geleerd man, hij wist wel ongeveer wat hij per district kon verwachten. District 4 leverde een gespierde jongen, ongeacht de leeftijd. Het waren daar bijna allemaal body-builder-figuren. District 11 daarentegen zou skeletten naar het Capitool sturen en District 1...
‘Lana Garcia!’ klonk de stem van Jennifer Lockheart op dat moment op TV. Tyrell keek toe hoe een meisje naar voren liep. Hij onderdrukte een zucht. Dat dus. District 1 zou hen saaie tributen sturen. Het moet dan ook gezegd worden: 99% van de tributen zou saai zijn, tot ze van top tot teen opengereten in de arena lagen. Hij glimlachte. Gerechtigheid zou altijd geschieden.
|
|
