Drukte. Het dagelijks leven van een hooggeplaatste stylist bestond uit niets anders dan dit. Maar op dit ene speciale moment in het jaar was het nog nooit zwaarder geweest dan nu. De voorbereidingen voor de spelen waren in volle gang, en Mark was door zichzelf de straat op gestuurd. Hij moest zijn gehele aandacht niet alleen maar richten op het sponsoren van de Spelen, nee hij moest nu ook op straat gaan kijken of zijn merk nog hot was onder de Capitolisten. Dus had hij zichzelf vandaag een ochtendwandeling ingeplant. Gewoon een onschuldig stukje lopen tussen alle torenhoge gebouwen door.

Vandaag had hij zichzelf bijna veranderd in een reclamebord, het merk MOCCACHINO schreeuwde overal van zijn lijf. Op het zwarte mutsje wat hij op had, stond het merk in het spierwit. Op zijn witte v-halsshirt stond het schuingedrukt in het zwart. De zwarte broek had het merk in diamantjes over zijn kont verspreid, en tot slot had hij sneakers aan met zo'n grote flap aan de voorkant, in de volksmond ook wel tong genoemd, waar het merk omcirkeld op stond.

Mark keek eens rond, en verbaasde zich er weer eens van hoe weinig mensen er 's ochtend op straat liepen in het Capitool, waarschijnlijk was iedereen de roes van gister aan het uitslapen. Gister was de Parade, wat nog te zien was aan de straat, aangezien er hier en daar confetti of slierten lagen. Mark schopte er een paar, die gevormd als bal voor hem lagen, weg. De ochtendlucht deed hem goed, hij zou vaker zo'n ochtendwandeling moeten maken, het gaf hem nieuwe inspiratie.

De nieuwe inspiratie had hij wel nodig, op de hoek van de straat zag hij het bill-board van vorige week nog staan. In Capitool termen was dat oud, en als Mark niet snel met iets nieuws kwam, zou de reclame verhuurder hem vast verhuren aan een ander voor de komende weken. Dus al snel begon hij op straat te kijken, en focuste zich nogmaals op de confettislierten. Er lagen er precies zeven bij elkaar, rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo en violet. En plots wist hij het, zijn nieuwe lijn zou zich focussen op regenbogen, of prisma's!

Diep in gedachten verzonken, liep hij nogmaals de hoek om. Een plotselinge felle pijn haalde hem uit zijn dagdroom. Hij had tijdens het om de hoek lopen voor zich uit gekeken, en had daar een pijnlijk geval gezien. Voor hem stond een meid met rood haar, maar dat was niet het pijnlijke. Op haar kleding had hij ergens iets zien staan, en het pijnlijke er aan was, was dat het geen MOCCACHINO was. Deze meid voor zijn neus durfde hem tegen het lijf te lopen met één of ander schreeuwerig merk op d'r lijf. Wie dacht ze wel niet dat ze was.

Meteen na het stilstaan siste hij al "Goedkoop", het kon namelijk niet anders dan dat het merk goedkoper was dan de zijne. Hij was het duurst in geheel het Capitool, maar dat mocht dan ook wel voor de kwaliteit die hij produceerde. "What the fuck, wat denk je wel niet wat je draagt? Serious, trek het uit, of ik ben genoodzaakt je in brand te zetten. Oh wacht, al kijkende naar je haar is het al gebeurd, op een goedkope manier." Ja Mark was pissig. Zijn goede humeur was meteen verpest, hoe durfde het wicht dat te dragen? Mark droeg nog liever niets dan dat hij dat merk zou moeten aantrekken, waarschijnlijk zou hij gillend doen alsof het brandde en als hij er langer mee moest rondlopen, zou hij zichzelf van kant maken. Waarom zou deze trut het dan vrijwillig aantrekken?

GodMode met toestemming

(Eerstvolgende post gereserveerd voor Elle Rosefield, de rest is ook welkom na haar post)