“Maak jij je geen zorgen?”, vroeg een jong meisje zachtjes aan Esmae. Het was haar jongste schoonzusje dat vermoeid wat te drinken inschonk. Ze had overduidelijk een zware nacht achter de rug gehad, misschien wel zonder ook maar een oog dicht te doen. Esmae glimlachte verdrietig, terwijl ze het meisje een knuffel gaf. “Natuurlijk maak ik me zorgen,” mompelde ze. “Niets is meer beangstigend dan de gedachte dat ik Cherise achter zou moeten laten.” Mickayla knikte begrijpend, terwijl ze een blik wierp op het slapende meisje in de kamer. Esmae zag de vijftienjarige een gaap onderdrukken, wat een frons tussen haar wenkbrauwen deed verschijnen. Eigenlijk zou Mickayla ook de komende uren nog op Cherise passen, maar Esmae schudde haar hoofd. “Mick, probeer nog wat te slapen. Ik neem Cherise wel mee vanmiddag.” Dat leek Mickayla te verbazen, maar ze kon onmogelijk ontkennen dat ze verschrikkelijk moe was en het duurde niet lang voordat het meisje de kamer verliet om haar bed in te duiken.

Het kwam niet vaak voor dat Esmae voorstelde haar dochter mee te nemen, terwijl ze moest werken. Nu was het belangrijkste – schelpen zoeken en vissen – al gebeurd, maar ook naar de markt gaan viel bij Esmae onder de noemer werk. Ze bracht altijd een deel van het teveel aan  vis mee en onderhandelde vaak om zo korting  te kunnen krijgen op producten of om te kunnen ruilen. Nu ze Cherise mee zou nemen, moest ze haar aandacht echter verdelen, want ze wilde niet riskeren dat ze het meisje uit haar oog zou verliezen, en dat zou haar wellicht vertragen. Niet dat dit Esmae uitmaakte. Stiekem vond ze het heerlijk om een keer een middagje met haar dochter door te brengen, zeker met de Boete in het vooruitzicht. Nog maar een paar dagen en dan was het al zover.

Ongeveer een halfuur later stapte Esmae de deur uit met haar dochtertje van wie ze het handje vasthield. Cherise was ondertussen net twee geworden en ze vond het heerlijk om te lopen en buiten te spelen. Ze was een schatje met een overduidelijke voorliefde voor water. Esmae, maar ook haar moeder en Mickayla, namen haar vaak mee naar de zee en er was echt niets dat het meisje blijer leek te maken dan dat. “Zee?” zei ze ook nu op een lieve, kinderlijke manier.
Esmae antwoordde dat ze eerst naar de markt moesten om eten te kopen, maar dat ze daarna wel naar de zee konden gaan. Het was niet ver lopen naar de markt en Cherise leek te genieten van deze wandeling. Ze zwaaide vrolijk naar iedereen die ze tegenkwamen, wat Esmae elke keer deed glimlachen.

Het duurde maar een paar minuutjes voordat de eerste kraampjes in zicht kwamen. Er was natuurlijk veel zeevoedsel, maar Esmae ging meteen op zoek naar een kraam met vlees. Iets van een vogel of een eekhoorn misschien? Het was altijd afwachten wat het aanbod was.
Esmae en Cherise waren op weg naar de dichtstbijzijnde kraam, maar nog voordat ze daar aankwamen werden ze gedwongen te stoppen. Iets of iemand veroorzaakte een opstopping in de straat. Esmae nam haar dochter op de arm, om niet het risico te lopen dat ze in deze drukte onder de voet zou worden gelopen. “Wat een drukte, hè?”, glimlachte ze naar het kleine meisje, om zich vervolgens op de omgeving te richten: “Waarom staan we stil? Is er iets aan de hand?”


OOC: Als je zin hebt, kom vooral langs! ^^