Seasons change but we stay the same

PROFIELAantal berichten : 398 Registratiedatum : 29-07-13

Langzaamaan was de sneeuw weggesmolten, kwam de winter aan zijn einde. En hoewel het meisje dat best jammer vond was het ook wel lekker dat de temperaturen weer iets begonnen te stijgen. Ijs was hartstikke leuk als je geld had om schaatsen te betalen, maar wanneer je moeite moest doen om ontdooid water te verkrijgen besefte je pas echt hoe onhandig kou was.

Maar nu de lente eraan kwam werd de buurt weer wat levendiger. Ook Winter waagde zich buiten, om een hoopje kleren hun broodnodige wasbeurt te geven. Ze was geen echte huisvrouw, waardoor het schrobben er nogal onhandig uitzag, maar ze deed haar best. Toen de rafelige truien en shirts te netjes op een grauw rijtje te drogen hingen bewoog ze zich weer naar binnen toe. Haar witte haren waren slordig vastgebonden in een hoge staart, maar de kortere plukken ontsnapten alsnog aan de greep van haar elastiekje. Het meisje was in een opperbeste bui, ondanks alle tegenslag en moeilijkheden, ondanks de aankomende boete. Ze was vrij, ze was relatief veilig en ze had een eigen plekje. Hun huisje, Lionsgate. Een wrak, vol kieren en spleten, met planken op de ramen getimmerd. Maar wel hun wrak.

Ze schoof de achterdeur met wat moeite open, die kraakte en knelde als wat. Winter liep richting hun stoffige muffe woonkamer. ‘Autumnnn?’ riep ze het huis door. ‘Spring?’ Het was weekend, maar voor de straatschooiers was dat juist een fikse werkdag. Er was een markt, er waren rijkelui die gezellig met hun kroost wandelingen maakten. Kansen genoeg om wat buit te slaan en Winter barstte van de positieve energie. Daarom zocht ze nu ietwat ongedurig naar de rest. Waren ze al naar buiten toe gegaan op deze frisse zaterdagmorgen of had ze het geluk dat er nog iemand thuis was?

[Eerste post gereserveerd voor Autumn~]

PROFIELAantal berichten : 9 Registratiedatum : 12-10-14

Autumn zat tegen de muur aangeleund, genietend van het zachte geknisperd van brandend eikenhout. Het kleine kacheltje die ze zelf ineengeknutseld hadden met een oude vuilnisbak bracht niet heel veel warme in de grote, lege ruimte maar wel goed genoeg om niet onderkoelt te geraken. De winter kwam bijna aan zijn eind wat betekende dat het nieuwe natuurleven begon te groeien. Erg lang was hij er nog niet, slechts een half uurtje. Daarvoor had hij nog enkele zaakjes afgerond waarbij hij een kleine buit aan over hield, blikjes maïs en abrikozen. Niet de perfecte combinatie maar voor hen leek het wel een feestmaal. Autumns blik gleed naar zijn doorweekte schoenen. De afgetrapte zwarte schoenen waren gattig en lieten helaas water binnen tot gevolg dat Autumn nu lekker dicht bij de kachel zat. Met een stok tikte hij tegen het verroeste metaal al zoekend naar een deuntje, iets die hem wat afleiding kon brengen.
Niet het ijzig geluid, maar de bekende stem deed hem opspringen. Winter was eindelijk ‘thuis’, dat was nu 2 van de vier Seasons die hier was. Met trage passen, liep Autumn op zijn gemak de andere kamer binnen waar hij de Witte lokken van Winter zag. “Jaaaaah? Miste je me al?” vroeg hij met een grijnsje terwijl hij even in zijn bruine haren woelde. De houten planken kermden onder zijn gewicht, een geluid die een normaliteit was hier. Een krot, zoals de meesten het noemden. Maar het was wel ons krot.
Zijn armen had hij om het kleine meisje heen geslagen, voornamelijk omdat hij haar stiekem ook wel gemist had en deels omdat hij het nog steeds kou had. “Hmm, raad eens wat ik voor elkaar gekregen heb.” Zijn hese stem klonk wat vermoeid, maar wel vrolijk. Telkens hij zijn handen kon leggen op iets was hij fier. Al was het gestolen of niet. Een glimlach zien op het gezicht van zijn vrienden was een boost van zelfvertrouwen. Iets wat hij wel verslavend vond, zich eens voelen als een held. "Ik hoop dat je honger hebt." haf hij als subtiele hint toen hij haar losliet en vervolgens terug naar de licht verwarmde kamer liep welke zijn buit bevatte.

PROFIELAantal berichten : 398 Registratiedatum : 29-07-13

De gang was gevuld met een schemering, waarin je net de rondzwevende stofdeeltjes kon zien dwarrelen. Buiten scheen een waterig zonnetje, dus haar ogen moesten even aan de lichtafname wennen. Toch vond Winter de duisternis niet storend, ze had juist meer last van fel zonlicht. Met haar bleke lichaam en gevoelige ogen was ze een kind van de schaduwen, een liefhebber van de nacht.
Daar kwam al een reactie op haar lokroep. Ze zag het silhouet van de jongen en gelijk trokken haar mondhoeken omhoog. Zijn vrolijke woorden, de schattige manier waarop hij zijn kapsel fatsoeneerde, al werd het er enkel rommeliger van. Het was allemaal bekend, veilig en o zo dierbaar.

Ze reageerde op zijn omhelzing door eveneens haar armen om zijn lichaam te slaan. ‘Tuurlijk miste ik je, Autumn, ik ben speciaal hierheen gekomen om je te zoeken,’ antwoordde ze plagerig, doch teder. Ze drukte haar oor zachtjes op zijn borstkas, luisterend naar zowel zijn gebabbel als zijn hartslag.

Winter volgde hem naar hun gezellige woonkamer, met een nieuwsgierige lach op haar gezicht. ‘Je hebt een cake ge-uh-vonden, nee wacht, een geroosterd zwijn, met een appeltje in de mond.’ Met speelse blik keek ze hem aan, een paar passen richting de zacht brandende kachelconstructie dansend.

PROFIELAantal berichten : 9 Registratiedatum : 12-10-14

Winter had naar hem toegelopen en eveneens haar armen om Autumn heengeslagen. Ze had plagerig geantwoord dat ze speciaal hierheen was gekomen om hem te zoeken. "Nah, dat hoef je toch niet speciaal voor mij te doen." Autumn lachte zacht maar meende het wel, hij zou altijd terugkeren naar de Lionsgate. Hij genoot ervan toen Winter haar hoofd op zijn borstkas rustte. Het was een lief en rustgevend gebaar geweest. Hij zou er niet aan willen denken om deze kleinigheidjes te missen, het zijn net deze minieme dingetjes die hem gelukkig maakten. Nadat ze elkaar hadden losgelaten en Autumn liet raden, volgde ze hem richting de verwarmde woonkamer. Autumn merkte haar nieuwsgierige gezichtje op en wachtte geamuseerd op een antwoord. Haar antwoorden waren echter wat te ver af van zijn maaltijd, maar voor hem een even groot feestfestijn. "Ah met een beetje fantasie wel ja." grinnikte hij waarna hij de blikken uit zijn zak nam die dicht bij het kacheltje stond. Daarna gooide ik een blik in haar richting, wetend dat ze het zou vangen.

OCC: Sorry flutstukje :c

PROFIELAantal berichten : 398 Registratiedatum : 29-07-13

Hij was warm, rook een beetje muf, maar vertrouwd. Haar knuffelbeer, haar houvast. Ze waren een team. Dat was altijd al zo geweest. Nouja, natuurlijk was er een tijd geweest voordat ze hem had leren kennen, maar daaraan dacht ze liever niet terug. Het weeshuis was een duistere plek geweest tot zijn vriendschap haar had verwarmd. Vlug stak ze haar handen op op een blikje op te vangen. Meteen draaide ze het etiket naar zich toe, nieuwsgierig. ''Abrikozen!'' Winter hield van fruit, maar behalve wanneer ze het van de markt jatte hadden ze het nauwelijks tot hun beschikking. ''Dat smaakt vast heerlijk met fantasie,'' merkte ze grappend op. ''Maarreh, hoe gaan we ze open maken?'' Hun bestek-arsenaal was niet al te groot, al zou het met een schroevendraaier wellicht ook wel lukken.

PROFIEL KARAKTER

» Keep the change
» Would he change?

N

O

S

A

E

S

S

K

N

I

L

K

C

I

U

Q

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

F

F

A

T

S

S

T

I

D

E

R

C

Seasons change but we stay the same

Seasons change but we stay the same

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen