Naam: Ikram Nasrallah
Sekse: Vrouwelijk
Geslacht: Vrouwelijk
Geaardheid: Lesbisch
Leeftijd: 19
Woonplaats: District 4
Familie, vrienden e.a.:
Nur Nasrallah: Ikram's moeder.  Ze is een zorgzame vrouw die haar leven heeft gewijd aan het verzorgen van anderen, zelfs al heeft ze zelf een gewone opvoeding gehad. Ze is in aanraking gekomen met het Initiatief toen ze Karim leerde kennen en heeft haar leven omgegooid. Ze heeft het zorgcentrum opgezet en deze tot een daverend succes gemaakt en hoewel ze het nooit toe zou geven, deed ze dat vooral voor zichzelf: Nur houdt totaal niet van levende vis en durft vissen niet aan te raken. Ze ziet het als haar meest egoïstische daad ooit en zal het zichzelf niet vergeven, maar houdt zichzelf voor dat, als ze maar hard werkt, het niet erg is, door alle zorg die ze heeft kunnen bieden aan de hulpbehoevenden.

Karim Nasrallah: De vader van Karim. Hij is geboren in het Initiatief en heeft nooit een ander leven gekend dan dat. Hij heeft ook nooit een ander leven gewild, want Karim is net zoals zijn dochter van nature onbaatzuchtig. Het is echter een hard man, die alleen het beste verwacht van iedereen en ook niet met minder genoegen neemt. Dat is niet voor hem, zoals hij dan altijd zegt, maar voor het grotere geheel. Alleen door alles te doen wat je kan doen, vindt hij, doe je het goede, zolang het maar voor een ander is en niet voor jezelf.

Samah Nasrallah: Samah is de oudere zus van Ikram, die is 'verbannen' uit het Initiatief. Samah was niet van nature onbaatzuchtig en had er de grootste moeite mee een leven te leiden wat tegen haar natuur in ging. Ondanks dat ze haar best deed, was het niet goed genoeg. Ze wilde echter ook niet meer zo leven, waardoor ze het Initiatief verliet. Omdat het Initiatief zo'n zelfzuchtige daad niet goedkeurt, wordt ieder die de groep verlaat verbannen van hun zorg en samenleving en mogen ze geen contact meer hebben met familieleden. Samah verliet het Initiatief toen Ikram slechts negen jaar oud was en ze is in al die jaren niet meer gezien.

Verleden:

Het Initiatief bestond al, nog voor de grote oorlogen vóór de Donkere Dagen, nog vóór Panem. Een klein groepje mensen die hun leven in teken stelden van het dienen van anderen, want zij zagen zelfzuchtigheid als de oorzaak van alle problemen in de wereld. Door de eeuwen heen zijn zij uitgegroeid tot een bekende groep en ze waren verspreid door heel Panem voordat het Panem werd met de gesloten districten. In elk district in Panem is nog wel een deel van het Initiatief te vinden, dat nog altijd hun visie probeert te verspreiden en ondanks de gesloten grenzen en geen mogelijkheden tot communicatie met de andere groepen nog altijd wil groeien.

Ikram groeide op in District 4, aan de rand van de grootste stad in het district. De mensen van het Initiatief konden zich vanuit daar snel door het district heen verplaatsen als andere districtinwoners in de afgelegen gebieden hulp nodig hadden. Dit was echter maar voor een selecte groep weggelegd, en helaas hoorde Ikram en haar familie daar niet bij. Zodoende kwam het dat Ikram opgroeide in het gedeelte van de stad wat door het Initiatief werd bezet. Ze waren hier lang geleden gevestigd en ondanks dat ze geen kwaad in de zin hadden, waren mensen toch niet graag bij hen in de buurt. Veel inwoners konden het maar niet begrijpen dat deze mensen niks hadden en niks wilden en ze onder strenge regels konden leven. Daarbij was er een grote scheidingslijn tussen de helers en de vissers in het district en het overgrote gedeelte van de leden van het Initiatief behoorden tot de helers.

Ikram leidde een rustig maar streng gecontroleerd leven. Er waren weinig vrijheden, want vrijheden waren zelfzuchtige momenten waarin ze productief kon zijn voor de samenleving. Zodoende ging ze naar school, deed ze haar schoolwerk en werkte ze daarna mee in de kliniek of in de havens. Dit waren de enige plekken die ze ooit bezocht, behalve een enkel uitstapje naar het huis van een zeer ziek persoon. Ikram leerde al jong verbanden aanleggen, wonden hechten en zalfjes maken en dit heeft ze altijd als een privilege beschouwd. Ze deed zo veel mogelijk haar best om zo onbaatzuchtig mogelijk te zijn en hier slaagde ze zeer zeker in. Het was echter niet zo dat ze niet nieuwsgierig was naar het leven buiten het Initiatief. Ze droomde als klein meisje al van het spelen met de andere kinderen, het lezen van boeken en het vissen met een groep vrienden na het werk. Het enige wat haar op latere leeftijd werd toegestaan, was het vissen, zodat ze meer kennis op kon doen wat handig kon zijn voor het klaarmaken van vissen. Dit was voor Ikram de enige vorm van vermaak die ze had. Ondanks dat ze het ook erg leuk vond om voor anderen te zorgen, kon ze niets anders dan die paar momenten van rust terwijl ze met een vishengel of een net aan de waterkant zat. Na verloop van tijd leerde ze steeds meer hierover en werd haar aangeleerd hoe ze verschillende vissen kon herkennen, welke azen nodig waren voor welke vis en hoe ze een net moest maken. Alles wat ze leerde, gaf ze weer door aan de mensen in het Initiatief die nog nooit in de buurt van de havens hadden mogen komen en nog nooit een echte vis hadden mogen zien.

Het enige moment waarop Ikram aan haar leven twijfelde, was toen haar zus wegging uit het Initiatief. Ikram en Samah hadden een hechte band gehad, ondanks dat Samah vele jaren ouder was dan zijzelf. Het jonge meisje had wel gemerkt dat Samah moeite had met de strikte leefregels die haar werden opgelegd en vaak was zij de oorzaak van onrust in het gezin. De kleine Ikram lag nachtenlang wakker toen haar zus was vertrokken, in de hoop dat ze de deur van haar kamertje weer open zou horen gaan en haar zus bij haar op bed kwam zitten en een verhaal ging vertellen over de vrije mensen, zoals ze dat wel eens deed. Dat gebeurde echter niet. Samah kwam nooit meer terug en Ikram was weken, maanden zelfs woedend op de mensen die hadden besloten dat iemand met een bepaalde natuur niet goed genoeg waren om bij hen te mogen zijn. Ze vond het oneerlijk dat haar zus van haar gescheiden was omdat ze niet zo goed was in zich aan de regels te houden en omdat ze graag vrij wilde zijn. Ze kon het echter niet bespreken aan tafel, omdat haar vader het zelfzuchtig vond dat Ikram zo graag haar zus terug wilde. Gelukkig begreep Nur haar beter en beloofde ze haar dochter dat, waar Samah nu was, ze vast veel gelukkiger was omdat ze daar hoorde, net zoals dat zijzelf en Ikram in het Initiatief hoorde. Ikram was daar in eerste instantie niet zo zeker van, want zo was ze nou eenmaal opgevoed, maar ze had zo veel plezier in het verzorgen en helpen van anderen dat het eigenlijk niet anders kon.

Van de Opstand heeft Ikram weinig meegekregen. Natuurlijk was de aanvoer met zieken en gewonden veel groter dan normaal, maar het Initiatief was relatief neutraal -  dat wilde zeggen dat ze voor de inwoners waren, maar dat niet publiekelijk wilde uitoefenen. Daarom bleef hun verzet passief en ontdekten ze vele nieuwe manieren om gewonden sneller en beter te kunnen genezen, zodat ze ook sneller op de been waren om opnieuw de strijd aan te gaan. Ze brachten mensen voedsel en bouwden huizen toen de Opstand over was en hielpen zo mee aan de heropbouw van hun district. Aangezien Ikram niet echt vrienden heeft - sociaal contact is toegestaan maar echte vriendschappen zijn nutteloos - heeft ze ook geen zware verliezen geleden en heeft ze geen trauma's overgehouden aan de Opstand. Wel heeft ze een grote hekel aan het Capitool en de inwoners daarvan, omdat het één grote egoïstische belachelijke poppenkast is. Ikram is ervan overtuigd dat het Capitool binnen drie tellen iedereen in Panem zou kunnen helpen met zo ongeveer alles en ze walgt er dan ook van dat dat niet gebeurt.

De introductie van de Hongerspelen maakte Ikram zeer nerveus. Ze was niet bang dat ze er zelf in kwam, want dat zou egoïstisch zijn. Natuurlijk was ze wel iets bezorgd, maar dat probeerde ze zo veel mogelijk te negeren. Ze was meer nerveus over wat het effect van de Spelen zou hebben op de bevolking van Panem en hoe angstig iedereen wel niet kon zijn, en wat de consequenties waren van deze angst. Ze spendeerde de tijd voor de televisie met het observeren van het gedrag van de Tributen en de kwaaltjes die ze opliepen en probeerde zo veel mogelijk objectief naar het bloedbad te kijken. Op deze manier hoopte ze er zelf nog iets van op te steken en, zodra ze de gevarenzone uit was, wilde ze andere jongeren helpen met het zoeken van een manier om zo vreedzaam mogelijk door de Spelen heen te komen.



Uiterlijk:
Haar: Haar lange, zwarte krullen zijn altijd in een knot of vlecht vastgespeld op haar hoofd en bedekt door een hoofddoek. Het is niet toegestaan haar haren te laten zien aan mensen anders dan aan de mensen bij haar thuis, daar haardracht altijd aandacht opeist en dat juist het tegenovergestelde is van wat men wil bereiken. Vandaar dat de meeste mensen in District 4 niet eens weten welke haarkleur Ikram heeft. Ook thuis is het echter niet de bedoeling dat ze haar haren los draagt: alleen tijdens het wassen mag dit. In het Initiatief is vastgesteld dat het doen van de haren een zelfzuchtige daad is en als het voor iemand zelf is en niet voor een ander, is het niet nuttig en daardoor niet toegestaan.
Ogen: Ikram heeft zeer expressieve goudbruine ogen en lange zwarte wimpers. Haar ogen geven elk miezerig dingetje dat ze voelt weg.
Gezicht: Wanneer Ikram zich door District 4 begeeft, is alles van haar gezicht, behalve haar ogen bedekt door haar hoofddoek. Alleen als ze ergens binnen is, is haar hele gezicht te zien. Ze heeft volle lippen, een rond gezicht en een egale huid. Haar neus lijkt iets te groot te zijn in verhouding met de rest, maar dat deert Ikram niet. Het is haar alleen toegestaan make-up te dragen bij zeer speciale gelegenheden, aangezien ze op zou vallen als ze dat niet zou doen. Stiekem vind Ikram dat heel fijn en ook heel leuk om te doen.
Huid: Ikram heeft - net zoals vrijwel iedereen van het Initiatief - een donkere huid. Ze heeft geen sproeten en slechts enkele moedervlekjes verdeeld over haar lichaam. Ikram heeft geen last van onzuiverheden en door haar werk is haar huid ook een hoop littekens gespaard gebleven.
Postuur: Haar lichaam is smal, maar absoluut niet zwak. Ikram heeft een zeer atletische bouw en ze zou snel haar spieren kunnen ontwikkelen. Dit is echter niet aan de orde op het moment, dus ze is niet buitengewoon fit. Ze is echter gezond en heeft een gemiddelde conditie.
Kleding: Ikram draagt kleding die absoluut niet opvalt, wat inhoudt dat haar kleding tijdloos en simpel is. Haar kleding is bedekkend, maar niet per se saai of oudbollig, omdat je 'verkeerd' kleden de aandacht kan trekken en het is juist niet de bedoeling om de aandacht te trekken. Een enkele keer hebben haar kledingstukken een patroon, maar dit is zeer zelden. Ze moet eruit zien zoals iedereen, en dat doet ze dan ook.



Goede eigenschappen:
- Onbaatzuchtig,
- Zorgzaam.
- Intelligent.
- Erg makkelijk in de omgang.
- Vriendelijk

Slechte eigenschappen:
- Besluiteloos
- Onbaatzuchtig
- Wereldvreemd
- Roekeloos
- Bot.


Sterke punten in de arena:
Ikram heeft een zeer grote medische kennis. Ze weet welke planten en bessen voor welk kwaaltje geschikt zijn en hoe ze een wond op moet lappen. Door deze kennis weet ze ook welke planten ze wel en niet zou kunnen eten. Daarbij kan Ikram vissen met een -eventueel geïmproviseerde- hengel en net, kan ze ze van elkaar onderscheiden, en kan ze ze klaarmaken. Ze kan ook wat vallen zetten, al zullen deze niet de kwaliteit hebben als die van iemand die vallen maakt voor specifieke diersoorten. Ikram is erg goed in observeren. Dit is dan ook haar leermethode: ze kijkt, kijkt, kijkt, en doet het dan na. Ikram is atletisch gebouwd. Ze is van nature iets gespierd en relatief sterk en met wat extra training kan dit nog veel beter worden.  Ze is van nature wel een aardig en sociaal meisje met een fijne uitstraling, waardoor ze aantrekkelijk kan zijn voor sponsoren en eventuele bondgenootschappen.
Vanaf het jaar van de tweede Hongerspelen heeft Esmae Ikram leren jagen met een harpoen en een speer. Dit was voornamelijk op vis, al zou ze in principe op klein wild ook wel moeten kunnen jagen - zolang het niet al te snel is.
Zwakke punten in de arena:
Het feit dat ze haar hele leven voor anderen heeft gezorgd en zichzelf op een tweede plek heeft gezet, zal haar grootste nadeel zijn, tenzij ze op tijd de knop om kan zetten. Ze zal er vanuit gaan dat andere mensen dit ook zouden doen en ze zal dan ook geen moment aarzelen om iemand te hulp te schieten. Daarbij is ze ook erg wereldvreemd en weet ze eigenlijk heel weinig over hoe het er in de rest van het land aan toe gaat, hoe de 'vrije' mensen zijn en wat het is om een overlevingsdrang te hebben. Dit kan natuurlijk allemaal veranderen als het zover is, maar aangezien dit wel iets is wat in haar natuur zit, zal het een enorm conflict voor haar worden om voor zichzelf te kiezen in plaats van voor een ander en er dan ook nog eens mee te moeten leven.
Daarbij weet Ikram relatief van jagen, is ze niet extreem sterk omdat haar levensstijl sporten en andere vrijetijdsdingen afkeurt en heeft ze nog nooit met een wapen gevochten.
Aantal bonnen: Maximaal aantal bonnen.