Het was dag twee van de Hongerspelen en het zag er niet mooi uit voor District 4. Sterker nog: het zag er flink bagger uit. Nakoma, één van de grootste kanshebbers als het aan Ikram lag, was bewusteloos geraakt, en George, de mannelijke tribuut, had een pijltje in zijn oog. Ikram, die samen met het grootste deel van het Initiatief naar de uitzending had gekeken om haar districtgenoten in de gaten gehouden, had een vies gezicht getrokken toen ze deze verwonding toegediend had zien worden. Ze was een verpleegster, en walgde van maar weinig dingen, maar dingen in ogen was zeker één van haar zwakke punten. Ze probeerde zo objectief mogelijk naar de Spelen te kijken, maar het was erg moeilijk. Zeker ook omdat er geregeld geroezemoes opstak wanneer er iets heftigs gebeurde, want niet iedereen kon hun mening voor zich houden. Toen op de eerste dag een meisje haar bondgenoot had verraden voor een ander bondgenootschap - met Nakoma en een ander zeer sterk uitziend meisje - hadden er zelfs enkele mensen nare dingen naar de tv geroepen. Het was Ikram geweest die ze op hun plaats had gewezen. Het was niet aan haar om het meisje te veroordelen, maar Ikram kon haar keuze goed begrijpen. En tot nu toe was haar keus slim geweest, want ze was meerdere keren gered door haar bondgenoten.

Het zag er echter niet zo goed uit voor Nakoma, die was neergeslagen door een meisje die nu haar laatste adem had uitgeblazen. Er was vóór het begin van de Spelen al unaniem besloten dat het Initiatief beide Tributen zouden sponsoren, en vanaf nu ook elk jaar dit zouden doen, maar ze hadden ook besloten dat het geen levensreddende middelen mochten zijn die direct invloed hadden op de gezondheid, want het was nu echter ook een wedstrijd, en niet eentje waar iemand makkelijk door hoorde te komen. Dat was dan ook de reden dat er voor Nakoma, nog maar net bewusteloos, maar op het eerste oog niet in levensgevaar tenzij haar bondgenoten haar om zouden brengen, geen asperines of andere medicijnen gesponsord kreeg, maar iets wat haar op de lange termijn zou helpen: een zonnebril, tegen de brandende zon in de Arena, die nare gevolgen kon hebben als Nakoma niet goed zag, en een flesje water.

Voor George werd er een kleinere sponsoring gegeven, voornamelijk omdat er getwijfeld werd of hij het zou overleven. Een pijl in een oog was geen kleine verwonding en er was gediscussieer geweest of hij überhaupt wel wat moest krijgen, en of ze niet beter Nakoma met iets groters konden sponsoren. Ze hadden het geld en de connecties nu eenmaal. Het bestaan van het Initiatief bestond echter uit het vergeten van zichzelf en het dienen van een ander, dus in dit geval waren hun zorgen niet van belang. Wel werd er besloten om George voor nu slechts een appel te sponsoren, en als hij hierna nog kans zou maken, zou er opnieuw een gesprek over worden gevoerd. Dit was echter iets wat de meeste mensen, zelfs Ikram, betwijfelden. Daarbij was Nakoma de guilty favorite van vele Initiatiefleden, en zouden ze meer doen om háár te helpen. En misschien was het niet helemaal eerlijk om haar nu meer te sponsoren dan de jongen, maar zij werd nog altijd omringd door twee zwaar bewapende vrouwen, terwijl George alleen in gevaar zou zijn als hij daadwerkelijk werd aangevallen. Het moest maar even zo. De Spelen waren namelijk pas net begonnen.