Vanochtend had Mark een telefoontje gehad, of hij al ideeën had voor een nieuwe reclamestunt. Shit hij was het al geheel vergeten, en met een standaard idee kon hij niet komen, 'MOCCACHINO' moest een origineel bedrijf blijven, en niet gaan teren op eerder geluk. Dus was hij al vroeg in de trein gestapt en op geluk uitgestapt op de eerste halte die er was.
Meteen had hij het bordje met District 1 gelezen. Fijn, hij wou eens compleet wat anders, en dan was dit wat hem gebracht werd. Gelukkig had het district ook buitenwijken waar toch nog wat arme sloebers rondzwalkten, misschien kon hij daar wat compleet anders tegenkomen. Dus zette hij de kraag van zijn paarse blouse rechtop, en liep richting de buitenwijken.
In de buitenwijken aangekomen, zette hij richting naar nog verder aan de rand van het bevolkte deel. En net toen hij de inspiratie voelde komen, kreeg hij een duw in zijn rug. Het was een kleine dunne jongen, met donker grijs haar, nou niet iets waar hij zijn campagne-stunt op ging draaien. Maar he, verdomd dat rotkind had zijn portefeuille in zijn hand, en trok een sprintje door de steegjes!
Op een snelle draf ging Mark achter zijn geld aan. Warempel, hij zou nog stoffen in gaan kopen, dus de portefeuille bulkte van het geld. HELP! Een dief, kan iemand me helpen?! Al schreeuwend rende Mark achter het ventje aan. Rondkijkend naar de mensen, maar die keken met een soort spot naar hem. Die zagen niet dagelijks een Capitool inwoner achter zijn zuurverdiende geld aan rennen. Net toen Mark de moed wou opgeven, zag hij het kleine ventje weer, en trok nog een sprintje. Hijgend en rennend achter het snotkind aan, onthield hij een aantal gezichten. Als hij ooit achter de namen zou komen, zouden de omstanders met hun schaapachtige gezichten een aantal extra bonnen op hun naam kunnen tellen, de idioten. Is er dan niemand hier die iemand kan helpen?! Hij wou bijna de moed al opgeven.
(Only Winterrrr)
