Zo snel mogelijk rende Nesrine over de houten stijger heen, ze wilde gewoon zo snel mogelijk weg zijn van de Hoorn des Overvloed, dan maar zonder spullen. Ze had nog eventjes achterom gekeken waar er inmiddels al een gevecht was ontstaan om de wapens die ze voorbij was gerend. Daar wilde ze zich liever niet bij betrekken, ze hield zichzelf dan liever bezig met overleven gezien ze niet de beste vechter was. Het enige wapen waar ze echt heel goed mee om kon gaan had er niet gelegen.

Op het platform waar ze op terecht kwam draaide ze zichzelf naar links en rende ze verder over de houten planken waar ze vervolgens een scherpe bocht naar rechts maakte. Haar ogen gingen over de omgeving heen terwijl ze over dit lange stuk rende en ze besloot al snel bij de eerste uitweg naar links te nemen om niet naar het grote platform uit te komen. Daar wilde ze liever niet heen gezien daar misschien geen dieren zaten en het misschien wel wat drukker zou worden. Ze probeerde gewoon een rustiger plekje op te zoeken waar ze zichzelf nog een beetje makkelijk kon verstoppen, in de natuur. Nog een keer draaide ze zichzelf naar links en daarnaar naar rechts om verder te rennen over het lange stuk met nog een draai erin met een brug.

Bij de rij grote platformen rende ze ook gewoon door tot ze bij het moeras aan zou komen. Hier was nog steeds wel veel water maar niet zo diep en je had hogere begroeiing, het liefst rende ze nog verder door naar het noorden gezien daar een bos was maar tot nu toe kon ze het hier ook wel vinden. Er leek nog niemand anders echt deze kant op zijn gegaan. Op de laatste grote platform bleef ze staan en keek ze eventjes in het rond. Je kon ver uitkijken over de arena, iets dat ze ergens best wel beangstigend vond, ze had liever rond gerend in een bos waar je jezelf nog makkelijk kon verstoppen. Uitgeput legde ze eventjes haar handen op haar knieën neer en liet ze haar blik even kort naar de grond gaan. Ze haalde diep adem en probeerde zichzelf te kalmeren sinds ze enorm aan het trillen was. Ze voelde haar hart snel kloppen van de adrenaline, de spanning en de angst. Al snel keek ze ook weer op en liet ze haar groene ogen nog een keer over de omgeving heen gaan. Ze moest eerst een veilige plek zien te vinden, dat was voor haar het meest noodzakelijk. Daarnaar zou ze kijken of ze misschien iets kon vinden qua eten, hoewel ze nog geen honger had kon ze daar gewoon maar beter snel mee beginnen te zoeken. Rustig draafde ze nog verder over de houtensteiger langs het moeras en zocht ze naar een goede plek om van de steiger af te springen, het moeras in. Wanneer ze een klein stukje vond dat iets minder sompig was en waar ze niet in een laagje water zou staan sprong ze van de steiger af. De ondergrond was zacht en vochtig maar het voelde ergens veel beter onder haar voeten dan het hout. Het was misschien raar maar ze vond het een heel stuk veiliger voelen.

Voorzichtigjes vond ze haar weg door de stukken moeras en de hoge begroeiing, waardoor ze wel vaak moest uitkijken dat ze niet uitgleed in een diepe plas water. Af en toe sprong er een kikker voor haar uit of zag ze ergens snel een salamander weg zwemmen, dus in ieder geval was er wel iets van leven hier dat ze kon vangen om op te eten. Ze besloot dan ook om meteen maar haar best te gaan doen om een kikker te vangen, er was nu toch ook niemand in de buurt. Ze bleef gewoon doorlopen en ondertussen gewoon alert op kikkers. Wanneer ze eigenlijk eentje zag zitten waar ze bij zou kunnen komen stopte ze. Ze bleef de kikker goed in de gaten houden terwijl ze langzaam dichterbij kwam.

Wanneer ze al erg dichtbij was zag ze dat de kikker haar al door had en elk moment weg kon springen. Voorzichtigjes probeerde ze nog dichterbij te komen en wanneer de kikker weg sprong, sprong ze er meteen achteraan. Gezien de kikker in een stuk water sprong viel Nesrine natuurlijk ook voorover het water in en greep ze met haar handen onder water naar de kikker, met gelukt want ze kreeg hem te pakken. Hij begon meteen hevig te verzetten en hij probeerde zichzelf met al zijn kracht uit haar handen te krijgen maar dat lukte niet. Nesrine maakte kreunde even moeilijk en probeerde haar hoofd boven water te houden, de kikker vast te blijven houden en overeind te komen. Ze draaide zichzelf een beetje op haar zij en zette zichzelf overeind in het water en stond al snel weer op twee benen in het ondiepe water. Ze was meteen ook al lekker vies door de bodem van en in haar nek was ook lichtjes verkleurd door het bruinige water. De kikker verzette zichzelf nog steeds hevig maar Nesrine hield hem goed vast met twee handen. Haar ogen gingen weer in het rond om uit te kijken voor andere tributen waarnaar ze weer naar de kikker keek. Hoe ging ze dit diertje dood maken? Het was veel makkelijker om een dier dood te schieten met een pijl en boog dan door er bijvoorbeeld eentje dood te maken met je eigen handen. Moeilijk keek ze naar de kikker waarnaar ze uiteindelijk toch met haar hand het diertje bij zijn kop vastpakte en hier een beetje druk op te zetten. Ze sloot eventjes haar ogen wanneer ze door drukte en richtte haar gezicht naar de grond. Wanneer ze het diertje gedood had deed ze haar ogen open en keek ze er met wazige ogen naar en voelde ze haar handen opnieuw weer trillen...

OOC: -Nesrine is meteen zonder wapens weggerend van de Hoorn naar het oosten toe
- Ze zit in het vakje Q5
- Ze heeft een kikker gevangen en vermoord, met veel moeite