De twee jongens bleven die nacht op de houten weg slapen. Elk om beurd hielden ze de wacht. Eerst hij dan Tom. Een voordeel aan de arena was dat ze een groot deel van de arena konden overzien, maar dat kon al snel een nadeel worden. Toen de afbeeldingen van de dode tributen aan de hemel verschenen kwam Tom bij hem staan. 3 doden… Hij had niet verwacht dat de jongen uit 1 nu al dood zou zijn en er waren eigenlijk weinig doden gevallen. Een paar uur laten wisselden ze de wacht. Slapen ging niet al te goed. Hij gebruikte zijn vest als kussen, maar het houten pad was hard en hij hield zijn pijnlijke hand tegen zich aangeklemd. Er waren verschillende stukken huid losgekomen nadat hij zich van het web getrokken had. Het geluid van het water was ook niet al te leuk. Hij wou hier weg om nooit meer zo dicht bij water te moeten zijn.

Ze konden beiden niet al te goed slapen dus besloten ze een uur of vier-vijf na middernacht om verder te gaan. Er zouden hopelijk niet al te veel tributen rondlopen. Ze aten ze de appel op. Johnny pakte een speer en sneed met het scherpe ijzeren stuk de appel in twee. Ze pakten hun spullen, klaar om te vertrekken. Ze hadden overlegd wat ze zouden doen en ze waren tot de conclusie gekomen dat het bos er niet al te vrolijk uitzag en dat ze ergens anders misschien meer kansen zouden hebben. Johnny keek naar de spullen die hij vasthad. Er was nog maar een halve fles water over. Ze moesten voedsel zoeken. Of een vriendelijke sponsor vinden.

Het was nog erg donker en daardoor konden ze niet zo ver voor zich uitzien. Hierdoor merkten ze pas op tien meter afstand dat er iemand op het pad zat. Tom pakte de speer die hij vasthad steviger vast en liep naar de persoon toe. Johnny liep een meter achter hem. Hij pakte de speren steviger vast waardoor zijn pijnlijke hand nog meer pijn deed. Moesten ze haar vermoorden? Bondgenoten worden? Hij wou het vragen, maar zag dat Tom met zijn speer, die hij als zwaard leek te gebreuken, naar het hoofd van het meisje uithaalde.

- Ze kijken naar de doden
- Eten appel op, water nog maar halfvol
- Komen Lisbeth Allen [10] tegen
- Tom haalt met zijn speer naar het hoofd van het meisje uit.

Lisbeth weet de speer niet te ontwijken en wordt hard geraakt, maar gelukkig voor haar is de aanval niet dodelijk. Ze heeft niets om terug te vechten, dus probeert ze een andere manier om te overleven: ze begint te smeken om een bondgenootschap.

Het meisje kon het wapen niet op tijd ontwijken en werd hard geraakt. Het bloed liep van haar hoofd. Johnny keek verschrikt naar Tom die geen moeite leek te hebben met het meisje te vermoorden. Hij was deels opgelucht toen het bleek dat ze nog leefde en begon te smeken om een bondgenootschap. Wat moesten ze met haar aanvangen? Nog voor hij een antwoord bedacht had haalde Tom opnieuw uit. Deze keer met de scherpe kant van de speer. ’Wacht’ zei Johnny. Hij dempte zijn stem zodat hij geen aandacht van andere tributen zou trekken, maar er klonk gezag in zijn stem. Tom kon net niet op tijd stoppen en de speer liet een kleine snee in de bovenarm van het meisje achter. Tom leek zijn leiderschap echt te aanvaarden. Ookal had hij er zelf niet voor gekozen om de leider te spelen. Het bleek dat hij er goed in was.

Johnny keek het meisje aan. ’Wie ben je’ hij praatte stil, ervoor zorgend dat alleen Tom en het meisje hem konden horen. Ze was klein en zag er alles behalve stevig uit. Ondanks het donker kon hij haar blauwe ogen en donkerblonde haar duidelijk zijn. ’Lisbeth Allen, district 10’ zei hij meisje snel en stil. Johnny keek haar doordringend aan. Ze drukte haar hand tegen de snee in haar bovenarm en durfde hem niet aan te kijken. Even keek hij ook naar Tom die hem een goedkeurende blik schonk. Hij ging bij Lisbeth zitten en scheurde een stuk van de lange mouw van zijn T-shirt zodat de helft van zijn onderarm nu bloot was. De mouw was toch al te lang geweest. En bond het stuk stof om haar arm. Het was maar een kleine snee en er kwam niet veel bloed uit, maar hij vond het toch beter om hem te verbinden en het kleine gebaar zou haar vertrouwen kunnen winnen. Het meisje stond op en keek hem aan. ’Kom mee’ zei hij haar en gaf haar een speer. Hij ging achteraan lopen zodat hij haar en Tom in de gaten kon houden. Hij zou later vragen wat ze kon. Maar het was nog donker dus daar moesten ze van profiteren.

-Tom haalt nog een keer met de speer naar Lisbeth uit, maar Johnny stopt hem waardoor er maar een kleine snee in haar bovenarm zit.
-Ze hebben de snee verbonden.
-Lisbeth is nu hun bondgenoot.
-Ze lopen verder nu het nog donker is.

In alle vroegte van de ochtend komt er een pakketje naar beneden dwarrelen, bedoeld voor Johnny. De gift bevat een tas, een zonnebril en brood.

Ze liepen dichter naar het bos toe zodat ze zonder gestoord te worden konden praten. Lisbeth had niet meer gedronken sinds ze in de arena was dus het eerste wat ze deden was haar wat water geven waardoor er nu nog maar 1/3 van de inhoud in de fles zat. Ze zaten op de houten steiger. Alleen Tom stond overeind kijkend of er niemand aankwam.

Het bleek dat het meisje veel van geneeskunde wist en bekeek de verwondingen die ze al opgelopen hadden. Deze waren gelukkig allemaal niet erg. Alleen de wonde op haar hoofd kon gevaarlijk zijn. Terwijl ze zaten te praten kwam er een pakketje naar beneden. Ze keken er alle drie gebiologeerd naar. Johnny was de eerste die naar het pakketje ging en het oppakte. ’Een tas, een zonnebril en brood’ zei hij hardop. Toen hij het brood noemde zag hij Lisbeth hongerig kijken. Hij gaf haar een stuk brood en stak de rest samen met hun andere spullen in de tas. ’Zullen we vertrekken?’ zei hij. Lisbeth stond op en hij gaf haar één van zijn speren. Nu hadden ze er allemaal één.

Ze liepen een tijd zwijgend door. Weg van het bos. Naar rechts. (naar links als je op de kaart kijkt) Een hele tijd waren ze alleen door water en houten paden omgeven waarna het gebied terug meer op een moeras begon te lijken. Johnny negeerde het geluid van het water zoveel als hij kon. Het was nog steeds redelijk donker al zou dat over een paar uur veranderen.

Uiteindelijk kwamen ze weer iemand tegen. Een meisje dat waarschijnlijk een jaar of twee ouder was dan Lisbeth. Ze had hen nog niet opgemerkt en ze kwamen dichterbij. Ze konden geen bondgenoten worden, als ze alle kleine meisjes mee zouden nemen zouden ze wel een heel groot bondgenootschap vormen. En dat zouden de spelmakers waarschijnlijk niet al te leuk vinden. Tom liep, proberend om geen geluid te maken, met zijn speer klaar naar het meisje toe. Johnny liep vlak achter hem terwijl Lisbeth bleef staan. Tom haalde met de scherpe kant van zijn speer naar het meisje uit en Johnny bleef achter hem staan voor als ze zou ontsnappen of er iets onverwachts zou gebeuren.

- Ze bekijken de sponsoring
- Johnny geeft Lisbeth een speer zodat ze er nu allemaal één hebben.
- Ze lopen naar D2
- Ze vallen Annabelle Firdaus [2] aan.
- Tom haalt met de scherpe kant van zijn speer naar haar uit.
- Johnny blijft achter hem staan voor als ze zou ontsnappen.

Annabelle heeft op tijd door dat ze wordt aangevallen. Ze weet niet alleen te voorkomen dat Tom haar verwond, maar weet tevens de speer vast te pakken en probeert deze uit zijn handen te trekken.

Waarom waren ze naar het meisje toe gegaan? Hij keek toe hij Tom met zijn speer naar het meisje uithaalde. De jongen had al getoond dat hij geen moeite had om anderen te vermoorden. Daarin verschilde hij van Tom. Maar hij moest het opzij zetten. Anders zouden ze nooit overleven. Het meisje wist verwondingen te voorkomen en pakte Toms speer vast. Johnny zette zijn tas naast zich en zag hoe Lisbeth deze oppakte en terug naar achteren liep. Zodat het meisje de tas niet zou kunnen pakken. Johnny liep naar de twee vechtende tributen toe en pakte Tom vast zodat hij zijn evenwicht niet zou verliezen. In zijn vrije hand hield hij zijn speer en daarmee haalde hij naar het hoofd van het meisje uit. Ze moesten overleven. En als hij niet kon winnen gunde hij Tom of Lisbeth de overwinning. Hij bewoog zijn speer nog een keer naar het meisje toe. Nu naar haar borstkas. Hopelijk zou hij raken.

-Johnny pakt Tom met één hand vast aan zijn schouder zodat de jongen zijn evenwicht niet zou verliezen
-Johnny haalt 2 keer met zijn speer naar Annabelle uit. 1x hoofd, 1x borstkas

De eerste uithaal van Johnny laat een flinke wond achter bij Annabelle. Op dat moment wordt Annabelle weer afgeleid door Tom, waardoor ze zijn tweede uithaal niet kan ontwijken: de speer boort zich recht in haar hart en ze sterft vrijwel meteen.

Een korte gil van Lisbeth bevestigde dat hij het meisje geraakt had. Zijn tweede uithaal naar haar borstkas ging recht door haar heen. Zijn adem stokte. Het was veel makkelijker geweest om iemand te vermoorden dan hij had gedacht. De speer was zonder enige moeite in het meisje verdwenen. Hij liet de speer los waardoor het meisje op de grond viel. De speer stak nog steeds uit haar borstkas. Tom kwam voor hem staan en zette zijn ene voet op het meisje om zo de speer uit haar lijf te trekken. Het houten pad zag rood van het bloed en hij keek er ontzet naar. Hij had nooit gedacht dat hij echt iemand zou vermoorden en het schokte hem dat hij het gedaan had. Ondertussen had Tom de speer uit het meisje getrokken en gaf deze terug aan hem. Hij nam hem aan en keek er even naar. Ook de speer zat onder het bloed. Hij liep naar het meisje en trok een mouw van haar T-shirt los. Daarmee veegde hij het bloed van de speer. Toen hij klaar was draaide hij zich om en zag Lisbeth met tranen in haar ogen naar het lijk staren. Hij liep naar haar toe en draaide haar de andere kant op. Hij ging op zijn hurken voor haar zitten. Hij was zelf nog in schok, maar slaagde erin om zijn stem normaal te laten klinken. ’Lisbeth’ ze keek hem aan. ’We moeten overleven, oké’ Ze knikte en gaf hem zijn tas. Hij stond terug op en keek naar Tom. ’Waar gaan we naartoe’

Na kort overleg besloten ze om daar even te blijven. Om uit te rusten. Tom en Johnny hielden, na Lisbeth overgehaald te hebben om te blijven liggen, elk om beurt de wacht. Slapen deden ze alle drie niet veel meer en paar uur later gingen ze verder. Johnny schatte dat het nu een uur of elf-twaalf zou zijn. Hier was niets dus liepen ze in stilte verder en Johnny dacht na een tijd iemand in de verte te zien. Toen ze dichterbij kwamen kon hij de persoon herkennen als zijn districtgenoot. Hij maakte een wijde boog om haar heen. Hij wou niet nog iemands dood op zijn geweten hebben en zeker niet Kira’s dood. Zijn district zou het hem nooit vergeven en hij zou het zichzelf ook nooit vergeven. Zijn bondgenoten stelden er geen vragen over.

Na een hele tijd lopen kwam er een reusachtig platform in zicht. Veel groter dan dat waar hij en Tom de speren vandaan gehaald hadden. Ze bleven even stilstaan en kijken naar ernaar. Toen ze dichterbij kwamen konden ze twee personen op het platform onderscheiden. Ze leken te…. vechten. Ze liepen nog dichterbij, maar stonden nog steeds niet op het platform. Vanaf hier konden ze zien wie het gevecht won en ze zouden snel genoeg daar kunnen zijn om het gevecht te beeindigen, maar ze waren ook ver genoeg om op tijd weg te kunnen rennen. Wie dit gevecht ook won. Als de winnaar gewond zou raken zouden ze hem/haar makkelijk kunnen verslaan. En dan konden ze zijn spullen goed gebruiken. Als ze wouden overleven moesten ze anderen doden. Zelfs al wouden ze het niet, ze zouden toch moeten. Ze konden niet kiezen, maar je had toch altijd een keus?

-Ze blijven een aantal uur in D2 rusten. Wel ver genoeg van het lijk vandaan.
-Ze maken een omweg om Kira te vermijden.
-Ze zien Dean en Michelle op het platform vechten.
-Ze bevinden zich nu linksboven E9

Één van de twee leek te winnen. Zelfs toen de ander een sponsoring ontving. De ene persoon stierf. Tom wou dichterbij gaan en dat deden ze. Toen ze op het platform was de winnaar van het gevecht al weg. Johnny keek om toen hij nog een kanonschot hoorde. Waar hij daarnet Kira dacht te herkennen stond nu een groep van een stuk of drie, misschien vier mensen. Hij bleef een tijd in de verte staren. Hij hoopte dat Kira niet dood was. Ook al wist hij dat als hij wou winnen ze toch dood zou moeten.

Op het platform zagen ze een aantal huizen staan. Het eerste huis waar ze binnen gingen stond vol met spiegels. Hun spiegelbeelden keken hen verbaast aan. Deze spelen waren echt zo erg als maar kon. Amper wapens en dan ook nog idiote spelletjes die niemand leuk vond. Johnny zuchtte en ging naar binnen. Nadat ze met z’n drieën het hele huis doorzocht hadden gingen ze naar buiten en sloot Tom de deur.

Het volgende huis waar ze binnen gingen was één of ander restaurant. Tom bleef bij de deur de wacht houden en Johnny en Lisbeth gingen naar binnen. Gaan kijken of ze iets nuttigs konden vinden.

-Ze gaan naar het platform
-Ze doorzoeken het spiegelhuis
-Ze zitten nu in het restaurant.
OOC: Ik zou graag willen weten of er nog messen of niet rot voedsel of iets anders in het restaurant te vinden is.

De vriezer is gevuld met rauwe vis en in de koelkast ligt nog een pakje boter. De rest is vergaan. Er liggen nog wel messen.

Ik wil je er wel even op wijzen dat we nu in dag 3 zitten, zou je je volgende post in een nieuw topic willen maken, met dag 3 in de titel?