Het was weer ochtend en Dean had zojuist zijn ontbijt naar binnen gewerkt, bestaande uit de sushi die hij gisteren in de koelkast had gelegd om bederving tegen te gaan. Hij had zich opgefrist en zich ervan verzekerd dat hij genoeg water had gedronken om de mensen uit District 4 jaloers te maken en het leek hem onwaarschijnlijk - maar helaas niet onmogelijk - dat hij snel last zou gaan krijgen van uitdrogingsverschijnselen. Daarbij had hij altijd nog zijn tas met water en het gepekelde eten. De andere bak had hij al weg kunnen gooien, want hij had de stank van de verrotte sushi vanuit het restaurant kunnen ruiken in de keukens, waar hij zich had verscholen en de nacht door had gebracht.

Het restaurant was koeler geweest dan elke plek in de Arena, maar dat hield niet in dat het er alsnog niet relatief warm kon zijn. Daarbij was vis nou eenmaal bederfelijk als het niet snel werd opgegeten en ja, Dean had zijn uiterste best gedaan om zo weinig mogelijk te verspillen, maar om de complete voorraad van een restaurant in één dag uit te putten was wel erg veel werk. Het was zonde, dat zeker, maar voor Dean was eten niet het belangrijkste in deze Arena. Dat was als eerste water, en ten tweede geen aanvallen. Hij kon heus wel zonder aanvallen, maar als hij geen water had, ging hij toch dood. En als hij geen water had als hij wèl werd aangevallen, dan waren de kansen alles behalve in zijn voordeel. Hij had vaker geleefd zonder eten, dus dat was nog niet zo'n probleem, maar niks te drinken? Daar was zelfs Dean niet tegen bestand. Hij had echter met mate zijn lichaam gevuld met water zodat hij geen klotsende buik of volle blaas zou hebben die hem tegen zou houden in het vervullen van zijn plicht. Op dit punt was Dean er van overtuigd dat hij voor 99 procent uit water bestond.

Hij had zich gewassen aan de wastafel in het toilet en had zich omgekleed. Zijn longsleeve zat nu in zijn tas, want het zou veel te warm zijn om een shirt met lange mouwen te dragen over zijn hemd, maar zijn jas was nog altijd om zijn middel gebonden, omdat deze diende als wapenriep voor een gedeelte van zijn messen. Daarbij viel zijn jas ook over zijn pistool, een nutteloos voorwerp was hooguit voor een schrikeffect nog zou kunnen zorgen, maar daarom ook het verbergen waard was. Zijn zelfgemaakte tas had hij nog extra weten te verstevigen en uiteindelijk had hij het gepekelde eten verpakt in de longsleeve, in de hoop dat het wat koeler zou blijven. Vanochtend rook het nog redelijk vers, in tegenstelling tot de andere sushigerechten in het restaurant. Of het te eten zou zijn wist hij niet, maar dat was een zorg voor later. De wijnflessen, die gevuld waren met water, waren met veel zorg ingepakt in lappen die hij van de gordijnen had gesneden. Hij had zijn werk altijd vervloekt omdat Dean liever naar school was gegaan, maar zijn vindingrijkheid en zijn kennis met het maken en bewerken van stoffen en textiele producten, kwamen nu wel enorm van pas. Hij herinnerde zich dat Old Rose ooit zoiets had laten vallen, maar Dean had haar niet geloofd toen ze had gezegd dat Dean zo handig was. Nu bleek dat ze gelijk had, had Dean gewild dat hij haar nog kon bedanken voor zijn vertrouwen in hem. En hij zou nu ook best wel wat advies kunnen gebruiken.

Zijn tas was zwaar maar dragelijk, al zou zijn pas wel vertraagd worden door de flessen water die aardig doorwogen. Hij sloot de deur van het restaurant achter zich nadat hij alles achter zich had opgeruimd en had achtergelaten alsof er nooit iemand geweest was. Natuurlijk was er wel het een en ander zichtbaar, maar misschien zou de stinkende sushi de volgende betreders van het pand wel afschrikken om de boel verder te onderzoeken.
Dean had besloten dat hij er niet zou kunnen blijven, voornamelijk omdat hij nog niemand in de buurt had gezien en er nog meerdere plekken waren op dit platform die hij nog niet had onderzocht, iets wat hij nu maar eens zou gaan doen. De hitte overviel hem en het licht leek feller dan eerst, maar gelukkig kon hij er redelijk snel aan wennen. Hij bleef even op de overloop staan, wachtend tot hij weer wat zag, waarna hij de omgeving afspeurde om potentiële vijanden te onderscheiden van de achtergrond. Het zicht was helder en de brandende zon en de korte schaduwen deden Dean concluderen dat het ergens in de middag was. Hij had 's nachts doorgewerkt om helemaal klaar te zijn voor vandaag en was pas na het volkslied gaan slapen, waarbij hij de drie gezichten van de doden voorbij had zien komen in zijn onrustige dromen. Hij was ook laat wakker geworden, iets waar hij van baalde omdat iedereen nu vast alweer op pad was en hij nog niet. En de kans dat hier nu meer mensen waren, was groot, en dat zinde hem niks.

Hij was echter niet echt verbaasd toen hij op een redelijke afstand een menselijk figuur wist te onderscheiden. Hij gokte dat het een meisje was - de persoon had lang haar en hij kon zich geen langharige jongens herinneren - maar wie het was, zou hij niet kunnen zeggen. Ze stond echter in de buurt van het Spiegelhuis en dat was zijn territorium. Het feit dat zij hier überhaupt was, was schending van zijn claim want dit was zijn gebied en hij zou dit gebied letterlijk met zijn leven beschermen. Hij moest wel, want zijn leven hing er vanaf.

Nu was dit meisje geen directe bedreiging, maar de kans dat ze dat zou worden was in Dean's ogen veel te groot om haar te laten lopen. En zodoende probeerde Dean zo onopvallend mogelijk naar haar toe te sluipen, voor zover dat mogelijk was.

Het leek erop alsof ze met haar rug naar hem toestond, wat voor Dean een teken was dat hij dit moest doen. Op ongeveer twintig meter afstand, aan de waterkant, zette hij zijn tas voorzichtig en zachtjes neer. Het was een ontactische plek voor iemand anders om ermee aan de haal te gaan een daarbij was hij veel zwaarder dan hij eruit zag, wat voor iemand die er niet op berekend was wel eens voor balansproblemen en een frisse duik zou kunnen zorgen. Daarna haalde hij twee middelgrote messen uit zijn jassenriem en hield deze allebei stevig vast. En vanuit daar, met zijn rug naar zijn tas zodat het voor het meisje erg lastig zou zijn om langs hem heen te rennen om de tas te pakken, begon hij zo snel als hij kon op het meisje af te sprinten en lanceerde hij zichzelf in haar richting, met de messen uitgestoken, vastberaden om de bedreiging die ze kon zijn af te laten nemen. En nu maar hopen dat hij raakte, of dat ze zo snel mogelijk weg zou rennen en hij geen moord op zijn geweten hoefde te hebben in een aanval die hij zelf was begonnen - wat tegen zijn principes inging, voor zover hij die nog over had in zo'n situatie.



OOC:
- Dean heeft 's nachts zijn tas verstevigd, zo veel mogelijk nog gegeten en gedronken en is daarna gaan slapen.
- Hij is rond een uur of elf wakker geworden en heeft zich opgefrist en 'omgekleed' voor zover dat kan met de kleding die hij aanhad.
- Rond een uur of één in de middag komt hij naar buiten, waar hij Michelle ziet. Ik ben er vanuit gegaan dat Michelle nog steeds op ongeveer dezelfde plek is waar ze als laatste zat, want ze heeft niet gepost. Ik heb also toestemming gehad om hiervan uit te gaan van Tyrell, ik geloof in het OOC Hongerspelentopic.
- Dean probeert Michelle te besluipen en laat op ongeveer twintig meter afstand zijn tas achter, zodat hij beter/sneller kan rennen. Hij zet de tas op de rand van het platform, direct naast het water, wat een onlogische plek is voor tegenstanders om hem te pakken. Daarnaast is de tas ook erg zwaar, dus iemand die dat niet weet zou hun evenwicht kunnen verliezen. Dan loopt Dean ook nog eens in een rechte lijn naar Michelle toe, dus echt erlangs is ook niet mogelijk want Dean loopt daarvoor in de weg.
- Daarna rent hij met twee messen in zijn handen op haar af en bespringt hij haar, met de bedoeling haar meteen neer te steken met de messen zodra hij dichtbij genoeg is.

Er kwam einde van de eerste dag in de arena. Ze zag in de middernacht foto van Lincoln en ze schrok erg van. En ze dacht hij ging winnen, maar nee. Hoopte dat ze ver komt zonder doodt te gaan. De lucht is heel mooi met sterren gevuld. Daarna ging ze slapen om morgen tegenaan te gaan als iemand haar aanvalt.

De volgende dag werd ze wakker. Ze rekte zich uit om te lopen naar het meertje, ze fris zich op bij het meertje,  ze vulde haar drinkfles met water en de water is heel helder blauw . Ze hoorde dat iets naar haar toe komt, maar ze is niet zeker van dat iets achter haar loopt. Ze begon om te draaien en ze schrok ervan dat een jongen die naar haar toe loopt met twee messen in zijn handen. Ze dacht even na wat ze gaat doen.Ze moet zich beschermen tegen die jongen. Ze wil haar familie en vrienden bewijzen dat ze geen echt meisje achting is. Ze hoopt dat Jennifer trost is op haar. Hij sprong op haar, maar probeerde hem van ze af te schudden en ze probeerde zijn messen af te pakken

Occ:
-Michelle probeer Dean af te schudden


Lieve Michelle, ondanks dat je posts steeds beter worden, valt het me wel op dat je nog steeds godmode. Je mag bijvoorbeeld niet zeggen dat Dean zijn messen los heeft gelaten. Beter is het om je post zo te omschrijven: "Ze probeerde Dean van zich af te schudden en probeerde zijn messen af te pakken". Zo zeg je niet of het haar lukt, maar doe je wel een poging. De Adminies zullen vervolgens uitrekenen of het haar lukt om de messen af te pakken of niet.

Laat het even weten als je je post hebt aangepast, dan zal ik er weer naar kijken. Als je nog vragen hebt, laat het dan ook even weten.  

Hoe kon het ook anders: ze had hem gezien. Zijn verrassingsaanval werd afgeweerd door het meisje, wat langer en ouder bleek te zijn dan Dean in eerste instantie had ingeschat. Dat maakte echter niet dat hij de hoop opgaf, want híj had nog steeds zijn wapens en op het eerste zicht leek het meisje niet iets te hebben wat hem snel heel veel pijn zou doen. Ze kon hooguit heel hard slaan. Tenzij ze nog ergens iets verstopt had natuurlijk, want in dat geval zou er wel eens een probleem kunnen ontstaan. Maar, zo sprak hij zichzelf mentaal toe, zo mocht hij niet denken. Hij moest van het positieve uitgaan, en het meest positieve scenario was dat zij dood ging en hij bleef leven. Het was niet iets waar Dean naar uitkeek, maar het was nou eenmaal zo.

Het meisje had hem uiteindelijk van haar af weten te krijgen en door de kracht van de duw was Dean naar achter gestrompeld en uiteindelijk gevallen, lichtelijk gedesoriënteerd door de duw. Dat weerhield hem er echter niet van om door te blijven gaan, daar de jongen zich meteen weer in de richting van het meisje bewoog, op handen en voeten, en nu op haar benen richtte met zijn messen, die hij nog altijd stevig in zijn handen had, in de hoop haar ook op de grond te krijgen en de boel een stuk makkelijker te maken voor zichzelf. Ondertussen probeerde hij op te staan en probeerde hij de messen in elk lichaamsdeel te steken waar hij ook maar eventueel bij kon.

OOC:

- Dean valt naar achter en belandt op de grond.
- Op handen en voeten (of gehurkt, of allebei afwisselend maar ik wist niet goed hoe ik het moest beschrijven) beweegt hij zich naar Michelle toe.
- Hij haalt zo veel mogelijk uit met zijn messen: eerst naar haar benen, en terwijl hij probeert op te staan ook steeds hoger, in de hoop dat hij dichtbij genoeg komt om haar goed te raken.

Michelle wordt meerdere malen geraakt door Dean's messen en raakt daardoor heel zwaar gewond.

Dat weerhield hem er echter niet van om door te blijven gaan, daar de jongen zich meteen weer in de richting van het meisje bewoog, op handen en voeten, en nu op haar benen richtte met zijn messen, die hij nog altijd stevig in zijn handen had, in de hoop haar ook op de grond te krijgen en de boel een stuk makkelijker te maken voor zichzelf. Ondertussen probeerde hij op te staan en probeerde hij de messen in elk lichaamsdeel te steken waar hij ook maar eventueel bij kon. Ze kon niet meer wegrennen, want ze is super zwaar gewond. Maar ze hoopt dat ze een sponsor krijgt en ze moet overleven.

Ze probeerde nog met haar benen te schoppen naar Dean. `Dean wil je bondgeschap sluiten met mijn, dan hebben meer kans op de overwinning.´ zei ze tegen hem. ´Ik kan goed met wapens omgaan en dan hebben meer kans om mensen aan te vallen. Ze wacht op hem antwoord

Terwijl Michelle op de grond ligt te vechten en smeekt om een bondgenootschap komt er een kleine parachute met daarop het cijfer van District 1 naar beneden. Hij landt vlakbij Michelle op de grond. Het is een sponsoring voor Michelle van Jennifer! Aan de parachute zit een koker met daarin een dolk en een briefje waarop staat Zet hem op Michelle, je kunt het!

Zijn kruipactie had effect. Hij had haar op meerdere plekken weten te raken en ondanks dat Dean vond dat het meisje zich goed hield, was het voor hem duidelijk wie er hier van de twee de sterkste was. Goed, misschien dat er in een een-op-een gevecht het er voor hem er minder goed uit had gezien, maar dat was gewoon niet aan de orde vandaag, zo bleek maar weer. Tegen de tijd dat Dean op was gestaan, lag het meisje op de grond met wonden over haar hele lichaam uitgespreid. Dean kon haar nu zo laten liggen en ze zou ongetwijfeld alsnog doodbloeden, maar hij was geen sadist en hij had haar niet aangevallen om haar pijn te laten lijden. De enige reden dat zij nu lag en hij nog stond, was omdat hij een territoriumdrift had en vreesde voor zijn leven als hij niet iedereen die hij hier tegenkwam af zou maken.

Hij had een hoop verwacht, maar niet dat het meisje hem zou smeken om een bondgenootschap. Dean was geen fan van bondgenootschappen, zeker niet met mensen die hij niet in de gaten had gehouden tijdens de trainingen. Dat hield in dat die persoon niet op was gevallen, wat óf goed zou kunnen zijn, of juist ontzettend slecht. Hij twijfelde kort, maar schudde toen zijn hoofd en besloot meteen wat hij zou doen toen hij een pakje af zag dalen en neer zag komen in de buurt van het meisje.
"Ik heb niks aan je als je op het punt staat om dood te bloeden, maar belangrijker is dat er maar één iemand gaat zijn die deze Spelen uit gaat komen, en als ik jou laat leven zijn de kansen voor mij aanzienlijk kleiner. Sorry. " En met deze woorden liet hij allebei zijn messen neerdalen naar haar borstkas, want hij was hier klaar mee en hij zou de rest van zijn leven hebben om van zichzelf en deze actie te walgen. Daarna probeerde hij met zijn voet het pakje uit Michelle's bereik te schoppen, in de hoop dat ze er net niet bij zou kunnen mocht ze de kracht nog hebben om het pakje te pakken en open te maken.

OOC:
-Dean besluit om het aanbod voor een bondgenootschap af te slaan.
-Hij laat de twee messen op haar borstkas neerkomen - nouja, dat probeert -ie maar ik weet even niet hoe ik dat moet omschrijven -
-Hij probeert haar sponsoring een eindje uit de richting te schoppen zodat ze er niet bij zou kunnen, als ze überhaupt de kracht nog zou hebben om er iets mee te doen.

En met deze woorden liet hij allebei zijn messen neerdalen naar haar borstkas, want hij was hier klaar mee en hij zou de rest van zijn leven hebben om van zichzelf en deze actie te walgen. Daarna probeerde hij met zijn voet het pakje uit Michelle's bereik te schoppen, in de hoop dat ze er net niet bij zou kunnen mocht ze de kracht nog hebben om het pakje te pakken en open te maken. Ze rolde naar het pakje en ze kon het net pakken. Ze keek erin zat een briefje in waar opstond Zet hem op Michelle en en er zat ook een dolk erin. Ze rolde terug naar Dean, om hem te raken in zijn benen en dat hij op de grond komt zal ze ook in zijn borst raken. Ze hoopt dat hij gewond raakt en dat ze kan ontspannen bij hem. Ze hoopt ook dat andere sponsers een parachot komt met zalf waar ze haar wonden verzorgen

OCC:
- Michelle rolde naar haar pakje toe
- Ze pakt hem uit waar een dolk in zat
- Ze probeerde Dean te verwonden

Dean raakt een belangrijke ader van Michelle. Ze kan Dean niet meer verwonden en overlijdt vrijwel meteen.

Het bloed spoot als het ware uit de ader die hij had geraakt en Dean's maag maakte vervaarlijke bewegingen bij het aanschouwen van dit beeld. Hij had haar handen nog naar het pakketje zien gaan, klaar om deze open te maken, klaar om hetgeen wat erin zat te gebruiken, maar het mocht niet zo zijn. Het was rood op de grond van het bloed van het meisje en het duurde maar enkele seconde voordat het kanonsschot klonk, ten teken dat ze was gestorven. Door zijn toedoen. Letterlijk. Hij had iemand vermoord.

Dean's handen trilden, net zoals zijn hele lichaam, en hij had het koud en voelde zich ziek en het werd zwart voor zijn ogen toen hij de messen uit de borstkas van het meisje uit District 1 trok. Hij wankelde, maar wist net te blijven staan, en graaide het nu rood bevlekte pakketje uit Michelle's handen. Hij had al eerder een net zien liggen, dus daar liep hij nu logischerwijs heen en ook deze voegde hij bij de lijst aan dingen die hij had. Het zwart voor zijn ogen was wat weggegaan, maar hij voelde zich nog altijd erg slap en koud, ondanks de hoge temperaturen en de adrenaline die net door zijn aderen had gepompt toen hij met Michelle in gevecht was gegaan. Hij voelde een enkele blauwe plek opkomen. Gelukkig had hij - voor zover hij wist, geen andere verwondingen, en al helemaal niet zo naar als die van haar. Hij voelde zich echter te wankel om te rennen, dus snelwandelde hij in de richting van zijn tas, waar hij snel ook het net instopte, en het pakketje om deze later open te maken.

Zijn oog viel op een groepje mensen die aan de rand van het platform stonden. Dean, ondertussen ietwat bekomen van wat hij zojuist had gedaan, al voelde hij zich alles behalve fit, sprong overeind en zwaaide zijn tas weer op zijn rug. Meteen draafde hij er vandoor. Hij had absoluut geen behoefte om nog een keer zo'n fontein aan bloed te moeten zien en als er drie mensen deze kant opkwamen, dan zou hij dat waarschijnlijk met zijn eigen leven bekopen. Zeker aangezien het erop leek alsof deze drie personen bij elkaar hoorden en ze hadden hem net iemand in koele bloede af zien slachten. Het leek hem geen al te strak plan om nog één seconde langer op dit platform te blijven, en hij vervloekte zichzelf dat hij zo laat pas was wakker geworden. Zo snel als hij kon draafde hij richting het prieel waar hij eerder langs was gekomen, in de hoop dat er daar iets lag waarmee hij hier weg zou kunnen komen. En zo niet, dan hoopte hij dat hij snel genoeg kon rennen.


OOC:
Ik gooide voor de verandering weer verschillende plaatsen op de kaart door elkaar >.> Maar ik weet niet precies waar de groep mensen is die Dean kunnen zien en ik heb ook de helft van m'n post weg moeten doen omdat het niet klopte, dus ik hoop dat het nu nog wel klopt.
- Dean trekt de messen uit Michelle's borstkas, pakt het pakketje en haar net.
- Dean gaat er vandoor op het moment dat hij de mensen ziet en is nu bij het prieel. Ik open er na een eventuele edit een nieuw topic voor om het overzichtelijk te houden.

In het prieel ligt niets.