Afwezig wreef Leilah over haar arm. Ondanks het feit dat het getintel was opgehouden en haar arm weer functioneel leek te zijn, bleef het haar aandacht trekken. De twee kleine gaatjes, die nu een korstje hadden, zouden haar voor altijd aan die bizarre nacht herinneren. Gelukkig hadden ze opnieuw in een boom geslapen en waren de meeste beesten gewoon langs hun gevallen. Terwijl Newt haar had geholpen met haar wond was Lonnie in alle voorzichtigheid slangen gaan dood meppen met Newts knuppel. Het resultaat hiervan lag in Leilah's pannetje. Ze moest toegeven dat de slangen voedzaam waren en ze smaakten helemaal niet zo slecht.

Haar blik ging omhoog. Het was nacht, bijna middernacht. Ze waren gedurende dag naar het noorden getrokken en aan de moeras rand overnacht. Wonder boven wonder waren ze niemand tegen gekomen. Zo veel kinderen waren er niet meer over, toch? Beide tributen van district 3 en 4 leefden nog, wist ze. Ook beide uit 7, één uit 6 en één uit 8.  Ze meende ook beide uit 9 nog niet in de lucht te hebben gezien. Dat waren 10 tributen, plus hun drieën was 13. Oké, dat was nog best veel. De helft minder dan waar ze mee begonnen waren, maar nog steeds best veel.

Het volkslied haalde haar uit haar gedachten. Haar blik ging omhoog, waar de sterrenhemel plaats had gemaakt voor het gezien van Johnny Algera, district 7. Twaalf. Ze waren nu nog met twaalf. Plots verscheen er een nummer. 6. Zes wat? Mensen? Dagen? Uren? Lonnies stem deed haar opschrikken. "Twaalf uur. Ik neem de volgende wacht." Leilah knikte en probeerde het zich iets gemakkelijker te maken op haar vochtige boomstam. Nog twaalf mensen.. Haar ogen bleven op de grote zes hangen. Tot haar stomme, stomme verbazing voelde ze een klein vlammetje branden in haar borst.
Een vlammetje van hoop.

OOC: Wauw, Carla heeft gepost
Owja, ze bevinden zich in een boom aan de rand van het moeras op I1

- Leilah zit in een boom
- Kijkt naar de lucht, ziet Johnny en de 6
- Lonnie neemt de wacht over, Leilah gaat 'slapen'

Het volkslied klonk en Newt duwde zich op zijn ellebogen overeind. Het gezicht wat hij in de lucht zag herkende hij. Het was Johnny, waarmee hij nog had gepraat tijdens de trainingen. Dood.
Daarna verscheen er een 6 in de lucht. Newt keek er verbaast naar, maar het cijfer verdween niet. Wat was het?
"Twaalf uur, ik neem de volgende wacht," hoorde hij Lonnie tegen Leilah zeggen.
Newt zuchtte. "Wat zou die zes betekenen?" vroeg hij aan niemand van hen in het bijzonder. Lonnie richtte zijn ogen op de lucht. "Geen idee. Dagen? Uren. We zullen zien wanneer het veranderd."
Newt knikte instemmend. "En als het niet veranderd?" vroeg hij toen. Daar leek Lonnie geen antwoordt op te hebben. Newt beet op zijn lip en keek naar de lucht. Ze waren nog met twaalf mensen. Ergens maakte Newt zich zorgen. Hoelang zouden hij en Leilah nog met Lonnie kunnen blijven? Over Leilah verlaten dacht Newt niet. Hij zou haar thuis brengen als hij kon. Al verwachtte hij dat niet.

OOC: bwuhh korte post, sorrehhh.

-Newt kijkt naar de lucht, ziet Johnny en de 6.
-Vraagt kort aan Lonnie wat het zou betekenen.
-Newt bedenkt hoelang deze samenwerking nog kan.

In de duisternis sloop een gestalte dichterbij. Zachtjes, langzaam... tot er een tak onder zijn voeten kraakte. De gedaante schrok van het geluid dat hij zelf produceerde en sprintte meteen naar de dichtstbijzijnde persoon toe en probeerde diegene te steken met zijn samurai-zwaard.

Timo komt dus wat leven in het groepje porren. Wie hij als eerste aanvalt, mogen jullie zelf weten.

"Wat zou die zes betekenen?" klonk er onder haar. Blijkbaar was Newt ook nog wakker. Lonnie verwoordde haar gedachten, dus hield Leilah zich stil. De laatste paar dagen hadden ze al het conflict weten te vermijden.. Haar blik dwaalde naar het Zuiden, waar waarschijnlijk de meerderheid van de Tributen zich zouden bevinden. Hoe lang zou de rust duren? "Jongens.." Leilah's ogen schoten naar Lonnie. De toon van zijn stem was.. anders geweest. Zijn blik was op het duister rondom hun gericht. Leilah trok haar benen in en maakte zich klaar om te klimmen of rennen. Lonnie ontspande weer een beetje, maar toen kwam er een jongen uit het duister gerend. Leilah slaakte een gil toen de jongen naar Lonnie uithaalde met een lang, dun zwaard.

Leilah reageerde instinctief, greep haar spullen en begon de boom verder in te klimmen. Helaas werden de takken al snel te dun om haar te dragen. Verwilderd keek ze naar beneden en zag ze Newt uithalen met zijn knuppel. Newt! Nee, ze moest helpen! Wat moest ze doen? Wat, wat?! HOE?! Verwilderd zocht ze in haar zakken en vond de katapult met drie stenen. Juist, dat kon ze wel! Ze keek opnieuw naar beneden en vloekte zachtjes. Te ver, te ver.. Snel klom ze weer terug naar haar originele plek, ongeveer drie meter van de grond, en laadde haar katapult. De drie jongen waren in gevecht, dus mikken was lastig.. Leilah mikte op buik hoogte en wachtte tot de drie een beetje uit elkaar stapten. Ze schoot. Snel pakte ze nog een steentje en schoot opnieuw in het moment van verwarring dat een vallende steen zou hebben.

- Leilah schrikt en klimt verder de boom in.
- Vind haar katapult en klimt weer naar haar originele plek (3 meter boven de grond)
- Schiet 2x


Lonnie weet Timo's aanval af te weren met behulp van zijn boomerang. In de tijd dat Timo daarop probeert te anticiperen, geeft Newt hem een mep met zijn knuppel, wat Timo een behoorlijk pijnlijke schouder oplevert.
Timo slaakt een kreet en haalt wanhopig uit naar het tweetal. Zijn wijde slag laat eerst een venijnige snee achter in de borst van Lonnie en als hij doorzwenkt hakt hij de hand van Newt af. Dan treft het eerste steentje van Leilah doel: het vliegt pijnlijk in zijn oog. Het zwaard klettert op de grond en Timo schreeuwt het uit. Het tweede steentje, dat tegen zijn been tikt, voelt hij niet eens.

Ze hoorde de jongen brullen, zijn zwaard gaf een schittering in het licht van de 6 die nog altijd aan de hemel stond. Het zwaard sneed Lonnie in de borst en hakte toen door Newts pols. Zijn hand, wat meteen een wereldvreemd object leek nu het niet meer vast zat aan een functionerende arm, lange met een lamme plof op de grond. Leilah slaakte een ijselijke kreet. "NEWT!" Ze schoot. Ze raakte! Het tweede steentje was niet eens nodig geweest. Even vlamde er wat trots op bij Leilah, wat onmiddellijk werd vervangen door schaamte. Waarom was ze trots dat ze iemand pijn had gedaan? Maar die jongen, die tribuut had net Newts hand eraf gehakt. Lonnie dook ondertussen naar het zwaard, maar zijn aanval eindigde in een worsteling. Het zwaard was weer in de handen van de vijand. Leilah was ondertussen in een tweestrijd. Misschien konden ze hem met z'n drieën overmeesteren, maar ze durfde niet uit de boom te komen. Maar wat als Lonnie en Newt stierven door haar lafheid? Leilah was radeloos. Ze keek wanhopig om zich heen en zag haar pannetje liggen. Een besluit was snel gemaakt. Het meisje greep de dode slangen uit het pannetje, hief het ijzeren geval met twee handen boven haar hoofd en smeet het zo gericht mogelijk naar het hoofd van de vijandelijke tribuut.

- Leilah is in panic and useless
- Leilah gooit het nu lege pannetje naar Timo's hoofd

Helaas bleef Leilah's geluk niet aanhouden en miste het pannetje zijn doel.

Het gevecht sleepte voort. Leilah had geen steentjes meer om te schieten, had de dode slangen ook al naar beneden geslingerd en zat nu aan haar boom gekluisterd. Onder haar klonk het geschreeuw van de jongens en de aanvallende tribuut, die Leilah onderhand als Timo had herkend. Timo werd uiteindelijk door de jongens op de grond gewerkt. Ze kon niet zien wie er een einde aan had gemaakt, maar Newt en Lonnie kwamen hijgend overeind. Het was gebeurd. Schuldbewust klom Leilah uit de boom, haar ogen gevuld met tranen. "Newt.." zei ze schril, terwijl ze naar de jongen rende. Hij had een stuk stof van zijn shirt om zijn arm gewikkeld, maar de jongen trilde en had duidelijk pijn. "Ga zitten." Het was geen verzoek wat ze deed. Leilah duwde hem naar de grond en scheurde een lange reep van haar eigen shirt af. Het meisje ging op haar knieën bij haar District genoot zitten. Ze bond de reep stof zo strak mogelijk om zijn arm, een stukje hoger dan de pols (maar niet volledig halverwege) in de hoop het bloeden iets te stoppen. Hierna wikkelde ze de stof stevig om zijn arm heen. Het meisje knoopte het geheel zo goed mogelijk vast.

"Als we jou toch niet hadden," glimlachte Lonnie. Leilah keek niet op. "Ik was volledig nutteloos,"snauwde ze, meer boos op zichzelf dan op hem. Ze keek op, terwijl de tranen over haar wangen rolde. "Jullie hadden kunnen sterven! Ik had moeten helpen.. Ik had meer moeten doen. Ik.. Ik.." Het jonge meisje kon het niet meer inhouden. Ze vouwde zich dubbel, haar armen om haar middel geslapen. De tranen stroomden over haar wangen. "Ik wil dit niet! Ik wil niet dat mensen sterven! Ik wil geen mensen doden! Ik.. Ik.. Wil naar hui-uis." Haar stem brak bij het laatste woord, terwijl ze zichzelf langzaam heen en weer wiegde. Ze haatte deze arena. Ze haatte de mensen die haar erin hadden gestopt. En bovenal haatte ze de mensen die vonden dat dit een uitstekende vorm van vermaak was.

OOC: Ik had eigenlijk een time skip willen doen in deze post, maar Leilah leidde me ergens anders heen xD Dus denk ik dat Julya hier wel even op wil reageren.

OOC: Bij gebrek aan reactie van Julya's kant en het feit dat vandaag de deadline is, maak ik opnieuw een dubbelpost.

IC:
Leilah voelde een hand over haar rug aaien. Ze wiegde alsnog een tijdje heen en weer, totdat haar ademhaling een beetje kalmeerde en haar tranen op leken te raken. Het meisje keek om naar de jongen die haar over haar rug had geaaid en keek in heet behoorlijk bleke gezicht van Newt. "Laten we gaan," sprak hij zacht. De jongen kwam wat onstabiel overeind. Hij stak zijn linkerhand naar haar uit, bij gebrek aan een rechter. Leilah slikte even en nam zijn hand aan. Ze kwam overeind en liet Newts hand een paar seconden langer vast dan strik gezien nodig zou zijn geweest. Ze wilde Newt niet zien sterven. Noch Lonnie. Noch zichzelf. Ze wilde helemaal niemand meer dood zien. Ze wilde hier weg.

Een grote, warme hand op haar schouder deed haar op kijken. "Gaat het weer een beetje?" vroeg Lonnie. Leilah werkte een klein glimlachje omhoog. "Ja, het gaat weer," zei ze zacht. Lonnie. De jongen kende hun nog maar een paar dagen, maar toch was hij constant bezorgd om haar. Zonder de jongens was ze allang dood geweest. Waarom zorgden ze voor haar? Zij wisten toch ook dat er maar één kon overleven? Wat als ze uiteindelijk met z'n drieën over waren? Een rilling liep langs haar rug. "Hé, de zes is veranderd," zei Lonnie plotseling. Newt en Leilah keken omhoog en zagen nu inderdaad een grote 5. Leilah fronste. Hoeveel tijd was er verstreken? "Volgens mij is er een uur voorbij," sprak Newt, alsof hij haar gedachten had gelezen. "Wat gebeurt er bij 0?" vroeg Leilah aan niemand in het bijzonder. Newt schudde zijn hoofd. "Ik denk dat we dat niet willen weten."

Het drietal kwam in beweging. Ze waren hier duidelijk niet veilig. Ze verzamelden hun spullen, Lonnie pakte samoerai zwaard op en twijfelde even. Toen stopte hij het in de schede en gaf het aan Leilah. "Hier, jij hebt nog geen wapen." Leilah keek verbijsterd naar het wapen in haar handen. "Ik, ik kan hier niet mee omgaan. Jij kan hem beter houden." Lonnie glimlachte een beetje triest. "Ik red me wel. Neem jij hem." Hij klopte Newt op zijn schouder. "Sorry jongen, het is een tweehandig wapen." De drie kinderen begonnen te lopen. Het pad leidde niet veel verder meer naar het noorden, dus bogen ze af naar het westen. Het pad leidde hun een stukje over open water en Leilah keek naar het zuiden. In de verte leek er iets op te lichten. Alsof er iets in brand stond.. Maar het was ver, ver weg. Het pad leidde hun weg van het bos en recht het moeras in. Platformen kwamen ze niet tegen, dus besloten ze maar op een breed pad te stoppen (D1). Leilah had haar pannetje en de dode slangen weer bij elkaar gesprokkeld voordat ze gingen, dus maakte Lonnie de beesten schoon en eetbaar, terwijl Leilah Newts wonden inspecteerde. Ze beet op haar lip, terwijl ze de sneeën schoon depte. Ze waren medicatie nodig, anders zou Newt het niet redden. Maar wie zou hun nou willen sponsoren? Twee boeren uit district elf en een veehouder uit district 10? Nee, favoriet waren ze niet..

De tijd verstreek en elk uur werd het cijfer lager. Tot het de 0 bereikte. In de verte, ver in het oosten, klonk gerinkel. Het klonk als een eierwekker.. Leilah keek in de verte en zag tot haar grote verbazing dat het water in de verte steeds wilder werd. Het begon te bobbelen en te borrelen.. Stoom steeg of in grote wolken. "Het water kookt," zei Leilah stomverbaasd, toen het kwartje viel. Ze keek naar het zompige terrein om zich heen. Ze bevonden zich diep in het moeras, dus ze wist niet hoe lang het zou duren voordat het hun zou bereiken.. Ze keek de jongen aan. "En nu?" Lonnie haalde zijn schouders op. "Waar kunnen we heen? Er zijn geen bomen, geen platformen, geen torens. Ik denk dat we het beste kunnen wachten." Leilah keek hem twijfelachtig aan en keerde zich tot Newt. Die knikte vermoeit. "Als het te gevaarlijk word verplaatsen we." Leilah keek weer naar het kokende water in de verte. "Laten we hopen dat het niet hoeft," sprak ze zacht.

OOC:
- Leilah bekomt van haar breakdown.
- Ze verzamelen hun spullen (Leilah heeft het samoeraizwaard en wat er over is van Timo's sponseringen).
- Ze lopen naar het westen.
- Ze stoppen op D1 en gaan eten.
- Het water begint te koken in de verte.
- Ze zitten diep in het moeras, dus wachten af of het water echt gevaarlijk voor hun gaat worden.