Naam: Ihsan Arash Nazar-Ahari
Geslacht: Mannelijk
Geaardheid: Polyseksueel, polyamorous
Leeftijd: 32
Woonplaats: Capitool
Familie, vrienden e.a.:
Bahar Nazar-Ahari: De moeder van Ihsan mag dan wel altijd in de keuken van haar restaurant te vinden zijn, toch stopt ze geen moment met het denken aan haar gezin. Haar gerimpelde gezicht en gebogen rug zijn een resultaat van het harde werken, wat ze met liefde doet. Haar gezin mocht dan na haar werk komen, ze schoten niets te kort. Bahar is ongelooflijk lief en zorgzaam en spendeert haar overige uren aan vrijwilligerswerk en het zoeken naar jongeren in het Capitool met minder kansen, maar veel ambities. Ze helpt graag mensen op weg om hun dromen na te jagen en door het kapitaal wat ze heeft opgebouwd met haar restaurant en voortreffelijke kookkunsten, is dit ook goed mogelijk voor haar. Daar ze nooit mee heeft gedaan aan het overdadige gedoe in het Capitool - behalve dan het maken van eten - is haar standpunt naar het Capitool en naar de Spelen ook relatief neutraal.
Kir Nazar-Ahari: Ihsans vader heeft nooit echt een ding met koken gehad, want dan ook de reden was dat hij de administratie van het pand besloot te regelen. Daarbij was het hele papierwerk niet iets wat Bahar interesseerde, wat voor een mooie balans zorgde. Kir was degene die voor naamsbekendheid zorgde en interessante marketingcampagnes opzette. Hij is erg zakelijk ingesteld en heeft een goed oog voor alles wat met papierwerk en geld te maken heeft. Hij is daardoor ook een bekende zakenman en belegger in het Capitool. Toch is de rijkdom die deze talenten hebben opgeleverd nooit naar zijn hoofd gestegen, waardoor hij samen met Bahar graag mensen die het wat moeilijker hebben een goede start geeft.
Shapur Nazar-Ahari De oudste zoon van Bahar en Kir - en daarmee de oudste en enige broer van Ihsan - werkt als plastisch chirurg in een ziekenhuis. Uiterlijk is erg belangrijk voor hem en hij is wat dat betreft ook bijna het meest flamboyante en materialistische gezinslid. Hij is gelukkig slimmer dan hij doet overkomen en is zichzelf bewust van zijn succes. Hij houdt van de feesten in het Capitool, maar zal altijd flink wat eten meesmokkelen om dat stiekem uit te delen aan de hongerige straatkinderen die hij in het centrum op weg naar zijn penthouse tegenkomt. Hij houdt zijn humanitaire acties klein en privé, deels omdat hij nou eenmaal een bepaalde reputatie heeft, en deels omdat hij dit niet meer dan normaal vindt en ervan overtuigd is dat mensen helpen niet iets is waarmee te koop hoeft worden gelopen. In principe is mensen helpen zijn baan al.
Parvaneh Jeremiah Moeder van twee kinderen en eigenaresse van haar eigen kleine eettentje. 's Avonds als de kinderen op bed liggen studeert ze en elke woensdagmiddag is ze te vinden bij de voedselbank van het Capitool, waar ze elke dag haar restjes al aflevert maar op die dag ook staat te koken. Ze leeft het soberst van haar hele familie, in een klein huisje met haar man en diens moeder. Meer heeft ze echter niet nodig. Voor haar gevoel staat ze op deze manier het dichtste bij hoe men zou 'horen' te leven, zonder de overdaad en luxe. Voor Parvaneh zit geluk in de kleine dingen.
Roshan Nazar-Ahari Roshan is net zo wild als de krullen op hun hoofd. Roshan is een fashionicoon en een bekend model, vooral populair om hun androgynie. Als er één ding in hun leven te vinden is, is het excentriciteit en overdaad, wat Roshan dan ook het meest Capitool-achtige persoon van de Nazar-Ahari familie maakt. Interviews, feesten, fotoshoots, filmpremières, je kan het zo gek niet bedenken of Roshan is erbij. Veel contact met de familie is er niet meer, al is hun gezicht met de feestdagen altijd in het ouderlijk huis te vinden.

Uiterlijk: Ihsan is een zeer aantrekkelijke man. Zijn huid is getint en hij heeft een Arabisch uiterlijk. Zijn zwarte haar is kort en zit meestal een beetje speels. Over het algemeen heeft hij een stoppelbaardje, wat hij soms laat groeien tot een gewone baard en soms er compleet afhaalt. Zijn gezicht is symmetrisch en vertoont nauwelijks rimpeltjes, op een paar kraaienpootjes bij zijn ogen na als hij lacht. Zijn ogen zijn bruin en staan er om bekend hoe erg ze voor hem spreken. Elke emotie valt in zijn ogen af te lezen, al is Ihsan niet iemand die zijn gevoelens probeert te verbergen.
Ihsan is iets kleiner dan de gemiddelde man, al is hij nog steeds een degelijke lengte. Hij heeft een getraind lichaam waar hij trots op is. Op zijn bovenlichaam heeft hij een paar tatoeages, al zijn deze vrijwel altijd bedekt. Hij spendeert veel tijd aan zijn uiterlijk omdat hij het fijn vindt om er goed uit te zien. Toch heeft hij nog geen plastische chirurgie ondergaan, al heeft hij wel 'al dat walgelijke haar op plekken waar het niet hoort' weg laten laseren.
Qua kleding loopt Ihsan er altijd op en top bij. Het zijn meestal zijn eigen creaties, die simpel zijn maar modieus. Overhemden, colberts en pantalons in allerlei kleuren, prints en stoffen zijn zijn dagelijkse kloffie, gecombineerd met bijpassende accessoires. Hij heeft echter ook totaal geen problemen met een wat meer casual look, maar daar heeft hij gewoon minder vaak zin in.
Goede eigenschappen:
- 'Jack of all trades, master of none, but better than a master of one' ofwel manusje-van-alles
- Is erg sterk in oplossingsgericht en/of creatief denken
- Hij is erg sociaal en daardoor vaak een fijn gezelschap
Slechte eigenschappen
- Heeft de neiging zich snel te vervelen of afgeleid te zijn
- Ihsan is een enorme workaholic en kan niet altijd onderscheid maken tussen werk en privé
- Hij is van zichzelf extreem chaotisch, wat hij lang niet altijd in de hand heeft.

Verleden:
In het Capitool was het vaak zo dat, hoe bekender je naam was, hoe groter je huis ook was. En hoe groter de schandalen waren die over je naar buiten kwamen als je iets stoms had gedaan. Er waren echter ook mensen bij wie dit niet echt het geval was. De familie Nazar-Ahari behoorde hierbij. Ondanks dat ze mensen waren met een fortuin op hun bankrekening en een aardige naamsbekendheid, waren ze relatief bescheiden. En misschien was dat ook wel waar hun succes vandaan kwam.

Ihsan groeide op in een 'gewoon' huis waar zijn vriendjes en vriendinnetjes in villa's woonden. Hij stond er om bekend en werd er soms raar door aangekeken, maar eigenlijk boeide het niemand al te veel. Ze wisten dat hij niet arm was en dat was goed genoeg toch? Zijn jeugd spendeerde hij vooral gelukkig - klimmend in bomen, tikkertje spelen, helpen in de keuken en kijken wat zijn ouders nou eigenlijk hele dagen deden. Dat laatste vormde hem het meest van alles, en maakte hem tot de succesvolle man die hij nu is.

Hij was snel verveeld en werd om die reden iemand die veel dingen kon en veel over vanalles wist. Na school had hij verschillende bezigheden - de ene week verkocht hij zelfgemaakte limonade, de volgende week organiseerde hij een speurtocht voor dertig kinderen. Ihsan was erg zelfstandig maar toch sociaal en vooral erg charmant. Hij had een vlotte babbel en een creatieve geest. De verveling die hij constant leek te ervaring zorgde ervoor dat hij wilde dat een ander zich niet zo zou vervelen, waardoor hij al die dingen deed. Daarbij vond hij het ook leuk, die afwisseling. Het zorgde voor interesse van andere mensen en vooral een makkelijk gespreksonderwerp. En het zorgde bij hem ook al voor naamsbekendheid, hoe jong hij ook mocht zijn.

Rond zijn zestiende vond Ihsan zijn eerste echte liefde en dat was koken. Hij had het altijd fijn gevonden om te helpen in de keuken, maar nu bedacht hij zich dat het veel meer was dan slechts fijn vinden. Zodoende kwam hij buiten schooltijd - en de uren die hij spijbelde, want school was saai en Ihsan was slim - helpen in het restaurant van zijn moeder. Het was kleinschalig en sfeervol en Ihsan registreerde dat hun gasten dat leken te appreciëren.
Nadat Ihsan zijn diploma had behaald, kwam hij in de leer bij zijn vader. Vroeger leek het werk van zijn vader hem erg droog en saai, maar Ihsan probeerde wat meer open te zijn naar dingen die hem niet interessant leken, maar wel belangrijk. Het was erg lastig in het begin, maar zodra hij doorkreeg waarom de economie wat deed, en wat investeren nou inhield, was hij verkocht. Het leek Ihsan een ontzettend belangrijk iets, zeker met alle projecten die hij deed.

Naast het harde werken probeerde Ihsan veel terug te geven aan de mensen die het minder hadden in het Capitool. Van het inzamelen van weggegooide jassen die uit de mode waren geraakt, tot het opzetten van tenten en het aansteken van kampvuurtjes, tot benefietconcerten organiseren. Hij werd hier bekend door, al was lang niet iedereen het met hem eens. De flamboyante, uitbundige kant van het Capitool keek op hem neer, maar dat deerde Ihsan niet. Zijn projecten deed hij in de eerste plaats voor zichzelf en in de tweede plaats voor hen die het nodig hadden. Hij voelde zich goed bij wat hij deed en het zorgde ervoor dat hij continu lekker bezig bleef. Zijn creativiteit en motivatie leken eindeloos en hij wilde daar ook gebruik van maken.

De mensen die op hem neerkeken draaiden bij toen hij zijn eigen kledinglijn startte. In eerste instantie zorgde hij voor betaalbare, modieuze kleding zodat de mensen die het iets minder hadden niet compleet uit de boot vielen. Later startte hij ook een dure lijn met nette kleding - tijdloos, elegant en vooral erg chique. Het sloeg in als een bom en Ihsan moest alle zeilen bijzetten om aan de vraag te kunnen voldoen. Zijn kleding had niet al te veel poespas en misschien was dat wel de reden dat het zo aansloeg, want zijn klanten konden ofwel zelf er nog van alles aan toevoegen of het door Ihsan's team laten maken.

Het succes van zijn kledinglijn, de projecten die hij nog altijd organiseert en zijn goede inzicht in de economie hebben ervoor gezorgd dat Ihsan in weelde kan leven. Hij houdt het echter relatief rustig, daar hij niet al te veel behoefte heeft aan de excentriciteit van het Capitool. Liever houdt hij zich bezig met het verzinnen van nieuwe gerechten en recepten en het uitzoeken van welke bedrijven rendabel zijn om in te investeren. Bijna elk contact wat Ihsan heeft, hoe hecht de vriendschap ook is, is ooit begonnen als zakelijk iets. Ihsan's kring van échte vrienden is niet groot, maar hij zorgt altijd dat hij tijd voor hen heeft net zoals hij dat doet met zijn familie. De enige contacten die niet per se iets betekenen zijn de mensen die hij meeneemt voor de nacht, tenzij dat mensen waren die hij leerde kennen vanwege zaken.

De Donkere Dagen waren shockerend voor Ihsan, maar hij had de geruchten gehoord over hoe het in de Districten er aan toeging en als dat zo was - als het erger was dan voor de armste mensen in het Capitool - dan vond hij het niet eens zo gek. De straf van de Hongerspelen vond hij erg zwaar, al was dat meer omdat het om onschuldige kinderen ging, en niet om oorlogsmisdadigers. Toch had hij gefascineerd gekeken, onderzoek gedaan en had hij na de tweede Spelen besloten dat hij hier een grotere rol in wilde spelen. De sponsoringen waren iets wat hem erg interesseerde, omdat dat het spelverloop compleet kon veranderen en omdat er ook zo veel diversiteit in zat. Met het kapitaal wat hij had opgebouwd zou dat nauwelijks een probleem zijn. Hij had al redelijk wat geld gestoken in het onderzoeken van de Spelen en had ervoor gezorgd dat er vanuit zijn naam een directe financiële bijdrage zou komen vanuit zijn naam. Het was erg dubbel, want eigenlijk was het enige wat hij wilde doen de kinderen die in de Arena zaten een handje helpen en hen ietwat gelijke kansen geven, maar daarvoor moest hij eigenlijk helpen met hen de dood injagen. Ihsan was zich er echter ook wel van bewust dat dit zijn enige optie was - en zijn nieuwsgierigheid was gewoon te groot.

Overig:
Ihsan heeft ADD maar slikt hier geen medicatie voor. Hij heeft duidelijke regels, planningen en to do-lijstjes voor zichzelf om de boel onder controle te houden, en weet op magische wijze altijd op tijd ergens te zijn. Het is echter ongelooflijk makkelijk voor hem om compleet de draad kwijt te raken en hij pakt 'm niet altijd even snel op. Door zijn korte aandachtsspanne is hij altijd met wat anders bezig, want hij verveelt zich snel. Niet alles kan hij ook afmaken, of anders niet meteen.