Ze hadden weinig bewogen tijdens de achtste dag. Newt was constant duizelig en onwel. Het was nog altijd benauwend warm in de arena, hun waterzuiveringstabletten liepen tegen hun eind en hun dieet van kleine reptielen begon zijn tol te eisen. Niet dat er uitzicht was op sponsoringen. Leilah was realistisch genoeg om te weten dat ze geen favoriet zouden zijn. Nakoma, Eloise, Madelyn.. Stuk voor stuk sterke, stoere meiden die veel meer kans maakten om te winnen. En ze hielpen elkaar ook nog eens. Leilah zuchtte en wreef over haar benen die ze tegen zich opgetrokken had en legde haar kin op haar knieën. Lonnie en zij hadden ze wacht verdeeld, om Newt wat te ontzien. Ondanks dat de jongen had geprotesteerd, lag hij nu in een onrustige slaap op het houten pad.
Leilah's donkere ogen waren op de lucht gericht, die steeds bewolkter aan het worden was. Hoe laat zou het zijn? Na twaalven in elk geval. Het meisje slaakte een lichte zucht en staarde in de verte. Het was een tijd stil om haar heen, voor zover het stil was in het moeras. Gekwaak, gesjirp en geritsel omringde haar, maar na zoveel dagen in het moeras waren het nu bekende geluiden. Het stelde haar gerust. Tot er een heel ander geluid door de arena klonk. Leilah keek met een ruk op. Het had van ver weg geklonken, maar water droeg geluid ver. Een schreeuw. Van.. een meisje? Was het bondgenootschap uit elkaar gevallen? Leilahs ogen gleden naar de twee jongens en voelde een groeiende drang om hun te beschermen. Ze hadden haar beschermd. Leilah had het nooit zo lang uitgehouden zonder hun. Haar blik ging weer naar de lucht, terwijl er een zachte miezer uit de lucht begon te vallen. Ja, ze zou hun beschermen. The tables should and would turn. She would make them.
OOC: Not much happening. Leilah zit op wacht en hoort heel in de verte Eloise schreeuw. Still at the same spot, omdat Newt niet kan reizen.
Tegen Leilah's verwachtingen in, komt er toch een parachute uit de lucht. Het pakketje bevat: 1 flesje water, 2 peren en 2 ananassen.
