John Cropper
District 4
PROFIELAantal berichten : 18
Registratiedatum : 18-08-14
 | | ◊Onderwerp: Kampvuur! | do nov 05, 2015 5:54 pm | |
| John was zo blij als een klein kind. De hele dag had hij al lopen neuriën en fluiten en zingen, omdat hij zo uitkeek naar die avond. Misschien was hij zelfs wel een beetje zenuwachtig te noemen, zoals een kind zenuwachtig kon zijn voor een uitje en een tiener zenuwachtig kon zijn voor een date. Hij liep haast te dansen van blijdschap. Norma keek hem hoofdschuddend na, terwijl hij de spullen voor die avond al vroeg tevoorschijn haalde. ‘Het lijkt wel of je een kilo suiker binnen hebt gekregen,’ merkte ze op. ‘Of heb je vanochtend soms ontbeten met cognac in plaats van met melk?’ John lachtte hierop. ‘Ik heb het overwogen,’ zei hij. ‘Maar lief, ik ben gewoon blij dat we vanavond de deur uit gaan!’ Die avond begaven ze zich met tassen vol hout, eten en een goed verpakte fles veel te dure whisky naar het strand in de buurt. De reden dat John zo blij was vandaag, was omdat hij en Norma af hadden gesproken weer eens ouderwets gezellig op het strand te gaan dineren, zoals ze als jongelui zo vaak hadden gedaan. Toen het vanochtend stralend bleek te zijn, hadden ze de afspraak definitief gemaakt en sinds dat moment liep John dus fluitend en zingend en neuriënd door District 4. Eenmaal op het strand was Johns humeur al helemaal niet meer te vernielen. Hij zette de twee tassen met hout neer. Zijn rug had de hele weg hevig geprotesteerd, maar dat kon hem niet zoveel schelen. Het leven was te kort om je druk te maken om dat soort pijntjes. Binnen een mum van tijd zaten John en Norma op hun knieën te kibbelen over hoe je het beste een kampvuur kon maken, tot ze uiteindelijk tot een gezamelijk besluit kwamen. Na nog even prutsen kreeg John het vuur aan. Mooi op tijd, want het begon al af te koelen. Het was ook nog maar net winter geweest, dus sommige mensen zouden het misschien wat optimistisch vinden dat John en Norma hier zaten, maar het vuur zou hen warm houden en ze hadden warme kleding aangetrokken. Norma haalde het voorgegaarde vlees tevoorschijn en haar zelfgemaakte groentesalade. De maaltijd was duurder dan wat ze normaal gesproken aten, maar dat maakte deze avond alleen maar specialer. Norma en John zouden er in ieder geval niet wakker van liggen. John had inmiddels zijn favoriete deel van het diner tevoorschijn gehaald – de whisky – en schonk twee glaasjes in. De whisky was ooit een keer een cadeau geweest van Kurt, die heel wat meer geld te besteden had dan zijn schoonouders, en John en Norma vonden dit een mooi moment om dat cadeau eens op te gebruiken. Ze proostten hun glazen tegen elkaar aan. ‘Op ons eeuwige leven,’ zei Norma. John straalde gelukkig en wreef liefdevol over de rug van zijn vrouw. ‘Op ons eeuwige leven,’ zei hij. OOC: Open to anyone! 
Post-Nano: 4082/25000 |
|
