Ze wilde languit gaan liggen en niets meer doen. Ze wilde onweersbuien oproepen met haar woede jegens het Capitool. Maar veel verder dan een norse blik richting de hoek waar ze vermoedde dat een camera hing kwam ze niet. Wel herinnerde ze zich de buideltas die ze mee hadden genomen. Gestolen van Gloria, zou je het eigenlijk kunnen noemen. En dat kon ze nog wel zo vaak goed proberen te praten met excuusjes, maar misschien was het beter om gewoon te accepteren dat ze in deze woestijn het niet vol kon houden een volkomen heilige te zijn als ze wilde blijven leven. En het idee om afscheid te nemen van de mogelijkheid om ooit haar familie nog te zien, Nirwad achter te laten, de leegte tegemoet te gaan. Nee, het sprak haar bepaald niet aan.

Dus vroeg ze maar aan Ayrton de buit te bekijken, misschien zat daar iets nuttigs in. Een uitvouwbaar zwembad bijvoorbeeld, met het Capitool wist je het maar nooit. Dat werd bevestigd door de inhoud van de tas, helaas niet op de positieve manier waar ze op had gehoopt. Brokken grillig gevormd goud, daarmee was de buideltas volgepropt. Een verspilling van materiaal, als je het haar vroeg. Met één zo'n brokje zou ze kunnen zorgen dat haar zusjes geen bonnen aan hoefden te nemen om te overleven. Ayrton deed zijn beklag, waar Norah het wel mee eens was. Wat hadden ze hier nou aan? ''Misschien als we een katapult hebben,'' opperde ze lusteloos. De parachuutjes die kort achter elkaar naar beneden kwamen gaven haar weer een beetje energie. Norah schoot overeind, wat haar een stekende hoofdpijn opleverde. Maar de flesjes water zouden dat probleem vast spoedig kunnen verhelpen. Het was niet veel, maar het was meer dan de meeste andere tributen hadden, vermoedde ze.

''Ayrton, kap nou eens met die bijnaam,'' wierp ze tegen toen Nirwad weer eens de Romeo vergelijking moest verduren, al kwam het niet helemaal overtuigend over door haar blozende wangen. Verschrikkelijk hoe haar puberende hormonen nog op konden spelen terwijl ze in de Spelen des doods beland was. Ga zo door. Dit was een beloning voor Gabe's dood.. Ze hadden nu vier flesjes totaal. Niet nadenken over de reden erachter. Ze had dorst genoeg om alles meteen voor zichzelf te willen nemen. Het voelde alsof ze liters kon drinken zonder genoeg te hebben, zo droog waren haar lippen. Maar ze kon Hannah niet zomaar laten verpieteren, die had gezorgd dat Ayrton weer bij zinnen kwam voordat hij Nirwad dood gestoken had.

Toen Ayrton om haar bijl vroeg verstijfde ze onmiddellijk. Ze was net wat meer ontspannen, maar zijn vraag maakte dat weer ongedaan. ''Hoez- O..'' Ze wilde net om een uitleg vragen toen ze het probleem al zag. Een slang. Norah had vaak genoeg met de venijnige sissers te maken gehad op de akkers. De beesten waren meestal totaal niet bijtgraag, tenzij je op hun staart ging staan of probeerde er eentje te vangen. Als er dan iemand gebeten werd was dat ook gelijk een onprettig gezicht, gelukkig was dat zeldzaam. Maar deze soort herkende ze niet. Op zijn kop had de slang een soort hoorntje aan de voorkant, waardoor het dier er gelijk ontzettend chagrijnig uit zag. En ze wilde geen risico's nemen. Noch met Ayrton, noch met deze slang. Dus hief ze zwijgend de bijl op en mikte zorgvuldig, waarna ze toesloeg zodra het dier een stukje van Nirwad weg glibberde. Zo nonchalant als ze dat kon doen nadat ze succesvol een slang onthoofd had liet ze haar bijl zakken en grijnsde naar de twee jongens. Ja, ze voelde zich best wel stoer nu. Nirwad keek haar aan met een mix van ontzetting en dankbaarheid. ''Gelukkig zag je het beest voor het in iemand's broekspijp gleed, Arrie,'' meldde ze met een plagerige ondertoon, terwijl ze hem een klopje op zijn schouder gaf. Het meisje zakte door haar knieën en pakte de flesjes op, om ze te ontdoen van het zand. "Ieder één flesje?" stelde ze voor. Een korte blik op de slang die tegen de rots aan lag bracht haar op een tweede gedachte. ''Zou zo'n slang eetbaar zijn?'' Hannah kwam zich er ook mee bemoeien, nu ze niet meer vreesde zonder water te zitten in dit bondgenootschap. ''Het gif zit in de kop.. Maar die heb je eraf gehakt, dus..'' meldde het meisje haar beperkte slangenkennis. Nu ze zo bezig waren leek het bijna een kampeertrip.

TL;DR:
– Droge lippen, dorst, water nodig.
– Wantrouwige Norah staat op en maakt zelf de slang af, waarop ze best trots is.
– Norah stelt voor eerlijk te delen met de 4 flesjes die ze nu samen hebben.
– Norah: Zijn slangen eetbaar? Hannah denkt van wel.