Ietwat afkeurend keek Matt naar het grote scherm dat op het plein in de stad was verschenen. Het gevaarte was opgezet zodra de Boete goed en wel achter de rug was en de beide Tributen met Jennifer waren vertrokken. Het scherm was gigantisch en was moeilijk over het hoofd te zien. De jongeman vond het alleen een beetje overdreven om er zo'n groot spektakel van te maken met een gigantisch scherm en verplicht kijken. Alsof de mensen die thuis een tv hadden daar niet zaten te kijken, omdat het al verplicht was te kijken wanneer er iets op tv was. Natuurlijk waren de meeste mensen overdag aan het werk, wat dan weer niet goed combineerde met het verplicht kijken. Hoe wilde je dat dan gaan doen? Want als je stopte met werken dan werd je ook al gauw neer gemept door zo'n man in een wit pak met veel te veel drang om zichzelf te bewijzen. Even wierp Matt een blik op de Vredesbewakers verderop, aan de rand van het plein, alsof hij er zeker van wilde zijn dat ze zijn gedachten niet hadden kunnen horen. De mannen leken echter druk in gesprek over het aankomende evenement, de vierde Hongerspelen, met als start vandaag de parade.

Met zijn handen in zijn zakken bewandelde Amathist het pad naar het trainingscentrum. Ondanks het feit dat de parade vandaag uitgezonden zou worden, en ze dus verplicht waren te kijken ondanks hun werkzaamheden, was Matt van plan de trainingszaal gewoon open te gooien. Jennifer had al vanaf het begin een tv op haar kantoor staan, omdat dit één van de eisen was geweest voor het bezetten van het gebouw. Deze zou hij in de sportzaal zetten zodat men tijdens het trainen de parade en de Spelen kon volgen (of deze gewoon kon negeren als ze geen zin hadden om te kijken). Ze moesten toch wel een beetje op de hoogte blijven van de vorderingen van hun Tributen, al vermoedde Matt dat vooral Lucca het niet lang vol ging houden. Hij hoopte maar dat Avery zich over haar protesten heen zou kunnen zetten, zodat ze haar woede tegen het Capitool kon keren en haar energie wat beter zou besteden.

Zodra de jongen in de trainingszaal was deed hij de lichten aan, waarna hij het kantoor van Jennifer van het slot haalde en haar tv begon te verplaatsen. Gelukkig woog het toestel niet al te veel, waardoor Matt het in zijn eentje kon tillen. Een paar minuten later stond het toestel in een hoek van de zaal, stekker in het stopcontact en het scherm aan. De jongen sloeg zijn armen over elkaar toen het logo van het Capitool in beeld verscheen en kon het niet laten even te snuiven toen de belachelijk uitziende presentatrice Nike in beeld kwam. Die mensen in de hoofdstad leken echt te veel op clowns. De vrouw op het scherm begon enthousiast te vertellen en Matt besloot al gauw dat hij geen zin had om naar haar te kijken. In plaats daarvan begon hij met een rustige warming up in de zaal waarbij hij zijn been- en armspieren warm begon te draaien. Een paar push ups en wat buikspieroefeningen zouden zo ook voorbij komen. Nike babbelde ondertussen onverstoord verder en Matt schonk pas weer aandacht aan het scherm toen ze verkondigde dat de eerste wagen in beeld kwam.

Matt liep naar het toestel toe en sloeg zijn armen weer over elkaar terwijl Avery en Lucca in beeld kwamen. De twee waren in vreemde pakken gehesen die blijkbaar diamanten voor moesten stellen. Matt vond het er maar belachelijk uit zien. De andere Tributen zagen er overigens ook ontzettend belachelijk uit. Veel zagen er niet echt meer uit als zichzelf, alsof ze nu al waren ondergedompeld in de onzin van het Capitool. De blikken van de Tributen waren allemaal wisselend; de één was er klaar voor, de ander echt niet. Wat de Spelen gingen brengen, dat was nu echt nog niet te raden. Het was ook erg afhankelijk van de arena natuurlijk. Je kon van te voren nooit raden wie er zou gaan winnen. Toch was het verrassend dat de afgelopen drie Spelen allemaal waren gewonnen door een vrouwelijke Tribuut, iets wat Amathist zelf niet zou hebben verwacht. Wie weet zou Avery die traditie dit jaar voortzetten. Hij hoopte het ook voor Jennifer, want als zij dit jaar de derde Russo zou gaan verliezen, dan wist hij niet zeker of de vrouw het zou trekken als de andere Russo's ook nog naar de Spelen zouden gaan.

Na wat een eeuwigheid leek was de parade dan eindelijk voorbij. Het volkslied (dat Matt niet meezong) was gespeeld en ook de president had gesproken (wat niet interessant was). Goed, was de poppenkast klaar? Mooi! Dan kon hij nu eindelijk weer verder met trainen.