Langzaam opende Spring haar ogen. Het was nog donker in het kamertje dat ze deelde met Summer, hoewel er een klein straaltje licht van buiten naar binnen scheen. De maan, waarschijnlijk. Spring voelde zich onrustig, hoewel het even duurde voordat ze besefte waarom ze zich eigenlijk onrustig voelde. De Boete. Ze kwam overeind en keek naar haar slapende zus. Ze glimlachte. De neiging was groot om naast haar oudere zus te kruipen en verder te slapen, maar ze wilde Summer niet wakker maken. Zo zacht als ze kon stapte ze uit haar bed, hopend dat Summer geen last van haar zou hebben. Op haar tenen sloop ze naar buiten. In de woonkamer zag ze haar vader uitgestrekt op de bank liggen, een geur van alcohol had zich door de hele kamer heen verspreid. Ze slaakte een nauwelijks hoorbare zucht en liep op blote voeten het huis uit. Met haar ogen gericht op de grond voor haar voeten, slenterde ze de straat door. De Boete, galmde het door haar hoofd. Ze was onrustig, maar wist niet precies waar die onrust vandaan kwam. Bang voor de Hongerspelen was ze namelijk niet. De kans dat zij of haar zus in de Spelen terecht zou komen leek haar verwaarloosbaar klein. Bovendien, zo geloofde ze heilig, was hun moeder al gestorven en daarom zouden zij en Summer in leven blijven. Eén dode in de familie was meer dan genoeg, dat zouden die Capitoolmensen vast ook denken.
Na een lange wandeling begaf ze zich terug naar hun kleine huisje. De zon kwam al langzaam over de horizon heen. Ze zouden zo ontbijten met een stuk brood dat ze speciaal voor vandaag bewaard hadden, als een soort feestmaal. Een feestmaal omdat wij niet naar de Spelen hoeven, schoot het door Spring’s hoofd, terwijl ze de voordeur opende en het huis binnenstapte. Daar werd ze opgewacht door een nog slapende vader en een nerveuze Summer, die druk in de weer was zichzelf zo mooi mogelijk te maken. Spring vond dat maar stom. Zij wilde het liefst in haar favoriete broek naar de Boete gaan, maar die discussie had ze gisteren al met Summer gevoerd: dat zou niet gebeuren.
‘Jouw kleren liggen op het bed,’ zei Summer zonder Spring te groeten. De tiener wees naar het bed waar Spring eerder die ochtend uit was gekropen. Zonder iets te zeggen liep Spring naar het bed toe. Ze wilde gaan zeuren over de netheid van de jurk die Summer voor haar had geregeld, maar ze besefte dat dit niet het juiste moment was. Summer was veel te gestrest. Dus kleedde Spring zich zonder morren aan. Het was een groen jurkje, met geel kant aan de korte mouwtjes en de rok. Met tegenzin bekeek Spring zichzelf in de spiegel, terwijl Summer naar haar toesnelde om alles net even wat netter te trekken. Wat zag ze er tuttig uit. Het werd allemaal nog erger toen Summer met haar haren aan de slag ging. Summer had er gisteren op gestaan dat Spring papillotten in haar haren zou doen, zodat ze de volgende dag mooie krullen zou hebben, maar dat had Spring geweigerd. “Je wilt me al in een of andere nette jurk hebben, dan ga ik niet ook nog eens met die rare strikjes slapen!” had ze uitgeroepen en daarmee was de discussie ten einde geweest. Dus ging Summer nu aan de slag met Springs haar en maakte er twee nette vlechten in, die achterop haar hoofd tot een soort platte knot werden gedraaid. ‘Zo,’ zei Summer. ‘En nu niet viesmaken, want dan wordt ik heel boos.’ Spring knikte. Ze wist hoe kwaad Summer kon worden als Spring niet deed wat ze zei. Toen gleden Summers ogen naar Springs voeten. ‘Ben je op blote voeten naar buiten geweest?’ zei ze, lichtelijk geschrokken, en ze vervolgde: ‘Ga ze gauw wassen, straks maak je je jurk nog vies!’
Spring deed maar wat haar gezegd werd. Ze liep naar buiten, waar nog een emmer schoon water stond. Op één voet balancerend, maakte ze haar andere voet schoon en schoof de schone voet vervolgens in een slof, zodat ze niet vies zouden worden als ze terug naar binnen liep. Ze zuchtte geïrriteerd. Summer kon soms zo moeilijk doen. Toen was haar andere voet aan de beurt. Terwijl ze daar stond te balanceren, vloog er echter een vogel over, die zijn behoeften écht even moest doen. Een dikke klodder vogelpoep viel naar beneden en spatte op Springs arm. Ze schrok hiervan en zette abrupt haar voet op de grond. ‘Gatver...’ mompelde ze. Dit was niet haar beste dag. Meteen begon ze haar arm schoon te boenen, maar terwijl ze daarmee bezig was, viel haar blik op haar jurkje en zag ze tot haar grote schrik dat er ook een beetje vogelpoep in haar kleding was gekomen. Dit deed haar pas echt schrikken! Als Summer het zou zien... In paniek gooide ze de doek die ze gebruikt had voor haar voeten in de emmer water, maakte hem schoon en begon hevig over haar jurkje heen te wrijven. Maar de vlek werd alleen maar erger! Spring had haar tong uit haar mond hanger, terwijl ze nog harder begon te boenen. Die vlek moest eruit! Achter zich hoorde ze de deur van hun huis. Haar hart leek even stil te staan, terwijl ze de natte doek in de emmer gooide en zich paniekerig afvroeg hoe ze de vlek moest gaan bewerken. Was dat... Summer?
OOC: A very belated Run-Run-Die-opdracht. D:
