Hij wou Verona en Ralph achterna gaan, dat was waarschijnlijk ook tactisch de slimste zet geweest. Maar… hij kon het niet, hij kon Dana daar niet alleen achterlaten! Ze ging het zeker niet lang overleven en dat wou hij niet op zijn geweten hebben. Door een hele dag samen in de put door te brengen, hadden ze een soort van band opgebouwd ook al was dat niet de enige reden waarom hij hen niet achterna ging. Tijdens een moment waarbij Verona en Nino water gingen halen hadden ze beiden een intiem gesprekje. Er werd gepraat over het rode lintje dat Nino altijd bij had waarbij hij het verhaal over Hannelore vertelde. Het verhaal was best triest dus ze gaf hem een bemoedigende knuffel want de tranen liepen terug over zijn wangen. Het was de warmte van haar lichaam tegen de zijne die hem een fijn gevoel gaven, waarna hij plotseling haar op de lippen kuste. De kus duurde enkele seconden waarna Verona haar lippen terug wegtrok. Dit kon niet gebeuren, dit mocht niet gebeuren! Hij was de reden waarom het groepje uit elkaar viel, het was allemaal zijn schuld! Maar het was per ongeluk, natuurlijk wist hij dat er maar één iemand kon overleven en dat liefde dus niet kon in de Spelen, maar hij was een opvlieging van het moment! Hij zal nu nooit meer weten of ze ook iets had gevoeld en wegliep om alles te verbergen, om het niet toe te willen of moeten geven. Of was ze echt boos op hem? ’s Nachts had hij wel enkele tranen gelaten en had hij geen oog dichtgedaan. Ofja nog minder kunnen slapen dan de vorige nachten. De nachten waren sowieso wel hard doordat er op ieder moment gevaar kon uitbreken want alles en iedereen liep gewoon vrij rond. Binnen voelde het een heel stuk veiliger!

Toen het terug zonlicht werd, voelde Dana haar voet tamelijk goed aan. Ze had de dag ervoor al wat proberen te wandelen, maar dat ging best stroef. Nu voelde ze dat het nog niet mogelijk was om te rennen, maar wandelen met de speer in haar handen ging een stuk beter. Misschien de perfecte timing om eens een wandeling te doen hopend dat ze geen gevaarlijke dieren tegen kwamen. Ze moesten natuurlijk ook wel wat te eten vinden. De tros bananen was op, samen met de ananas die ze nog zitten hadden. Het enige dat ze momenteel nog bij hebben zijn de twee vijgen die Nino deze morgen nog vond net voor ze vertrekken en die hingen helemaal achterin de boom dus de kans is klein dat ze er nog iets zouden vinden. Ze keken eerst naar buiten en zagen niet meteen iets voor zich. Nino wandelde als eerste voorzichtig naar buiten, want dat leek hem tactisch de beste oplossing. Door haar voet kon ze natuurlijk minder snel terug naar binnen lopen moest dat nodig zijn. Rustig zette hij voet per voet vooruit tot hij aan zijn linkerkant een hele troep olifanten zag. Hij verstijfde meteen van de schrik, de olifanten waren groot maar hij wist niet hoe gevaarlijk deze beesten waren. Rustig blijven Nino!



TL;DR
- Nino kon Dana niet alleen achterlaten
- Eigenlijk was het Nino zijn schuld dat de groep splitste
- Voedsel voorraad is op, er worden enkel nog 2 vijgen gevonden achteraan een boom
- Het gaat al iets beter met Dana haar voet waardoor ze kan wandelen
- Ze gaan voorzichtig naar buiten waarbij Nino eerst gaat
- Na een paar passen ziet hij een groep olifanten en probeert hij stokstijf te staan hopend dat olifanten niet gevaarlijk zijn

De olifanten lijken zich niet helemaal op hun gemak te voelen bij het zien van de tributen, maar blijven staan waar ze staan. Dat houdt wel in dat ze de weg naar het noorden blokkeren.
(Ik neem aan dat jullie in hokje I7/J7 zijn?)

Nino ziet wat zenuwachtige blikken op de gezichten van de olifanten maar verder gebeurt er voorlopig niets. De weg richting de centrale fontein was alvast versperd dus dan hadden ze maar twee opties meer. Ofwel gingen ze terug richting het westen, waarbij ze naar zijn gevoel terug gingen richting de hoorn. Ofwel gingen ze richting het oosten, waarvan ze nog helemaal niets wisten. Ok, over hetgeen in het westen wisten ze natuurlijk ook nog niets, enkel hetgeen wat Verona en Ralph hen vertelden moesten ze geloven. Maar daar was verder niets speciaals zo te horen. Aangezien ze de olifanten niet wouden afschrikken, gingen ze via het paadje in een boog rondom de olifanten heen richting het oosten. Ze kwamen voorbij aan het gebouw waar Verona en Ralph binnengegaan waren en waar er blijkbaar amper iets te vinden was behalve dan een hele hoop apen en een kluis met cijfercode die niet meteen open ging. Aangezien ze nog de code niet hadden en ze nog niet zeker waren in hoeverre de apen al uit het gebouw verdwenen waren, kozen ze ervoor om niet binnen te gaan in het gebouw. Ze bleven wel eventjes staan bij het gebouw om de omgeving te schetsen, om zeker te zijn of er geen gevaarlijke beesten in hun buurt waren. Want dan waren ze misschien wel genoodzaakt om binnen te gaan…

Ze bleven nog altijd rustig te werken gaan, niet alleen omdat het gevaar van alle kanten kon komen. Maar ook gewoon om zoveel mogelijk Dana haar voet te sparen. Misschien was het een idee geweest om hier eventjes te rusten, Nino had het ook wel gevraagd of ze er geen behoefte aan had. Maar dat wuifde ze zich weg ze wou zich waarschijnlijk niet laten kennen maar ze had ook gelijk gehad toen ze zei dat ze zo snel mogelijk weer ergens binnen moest gaan. Ze waren momenteel veel te kwetswaar, zo open en bloot met een hoop hongerige dieren om hen heen. Dus was het inderdaad slim geweest om meteen terug verder te wandelen waarbij hun hoofden steeds van links naar rechts gingen zodat iedere beweging opgemerkt werd.




TL;DR

- Ze zien dat de olifanten de weg blokkeren richting het noorden
- Omdat ze nog niets weten over het oosten gaan ze die richting uit
- Ze gaan in een boogje rondom de olifanten
- Ze komen voorbij aan gebouw J8
- Ze besluiten om niet binnen te gaan door de verhalen van Verona en Ralph
- Geen rust want te gevaarlijk
- Ze staan nu ongeveer in het midden van vakje K8

Dana wou eerst niet rusten omdat haar voet al goed aanvoelde, maar Nino kon haar wel overtuigen om even bij aan de rand van de bomen te zitten. Hij wou niet dat haar voet meteen overbelast werd, waardoor ze terug last zou krijgen van haar enkel. Om dit te overleven had hij haar nodig in een zo goed mogelijke staat. Eerst werd de omgeving nogmaals gescand voor de zekerheid maar ze zagen niet meteen gevaar, veilig genoeg om hopelijk een uur of twee te rusten onder een boom om de lichte regenval ietwat te vermijden. Daarna konden ze hopelijk weer een stukje verder te wandelen richting een veilige plaats. Als die er dan nog was natuurlijk.

Het moest iets na de middag geweest zijn, toen ze zich  terug klaarmaakten om verder te wandelen. Maar plotseling hoorden ze een vreselijk geluid dat steeds dichter en dichter bij hen kwam. Ze wandelden vanuit het bos terug naar de hoofdweg toen ze plotseling een heel leger zagen afkomen. Het waren… Pinguïns? Hij dacht dat pinguïns schattige beesten waren maar die waren duidelijk een stuk minder schattig dan gehoopt. Nuja misschien liever aangevallen worden door pinguïns dan door leeuwen of die olifanten van deze morgen!? Maar het waren niet gewoon enkele pinguïns, het moesten er een stuk of 20 geweest zijn. Nino keek naar Dana en vroeg wat ze precies moesten doen, zouden ze moeten weglopen of zouden ze de dieren moeten vermoorden? Ze haalde haar schouders op en vertelde hem dat ze nog nooit aangevallen geweest is door pinguïns. Er kwam een lachje op zijn gezicht terwijl hij zijn speer klaar hield om aan te vallen. Ze konden alvast amper ergens schuilen. Ofwel moesten ze terug lopen richting het grote gebouw waar ze enkele dagen bleven of ze moesten in het klein gebouwtje schuilen waar ze enkele meters vandaan waren maar niet van wisten of er nog apen in aanwezig waren. Dus dan vonden ze dat aanvallen de meest logische keuze was.

De eerste pinguïns doodsteken was alvast geen probleem maar toen kwamen ze steeds sneller en sneller en met meer en meer zodat ze plotseling bijna helemaal omsingeld waren. Tot Nino in zijn been gebeten werd door een schepsel. Hij riep het uit en schopte de pinguïn weg waarna hij ‘Terugtrekken’ riep richting Dana. Ze vluchtten weg waarna Dana vroeg wat ze nu moesten doen. Ze waren ondertussen terug een tiental meter van de pinguïns verwijderd toen Nino dacht dat ze misschien best opnieuw konden aanvallen? Ze draaiden zich terug om en probeerden terug enkele pinguïns te vermoorden…



TL;DR
- Danino rust uit tot ’s middags
- Ze willen vertrekken maar horen een vreselijk lawaai
- Ze worden aangevallen door 18 pinguïns
- Ze beslissen om zich tegen hen te verdedigen en maken zich klaar om aan te vallen
- Ze steken pinguïns neer tot Nino wordt gebeten door een mormel
- Daarna vluchten ze weg tot ze zich op enkele meters van hen verwijderd zijn en beslissen om terug aan te vallen
- Ze herhalen dit tot ze hopelijk niet meer aangevallen worden of tot alle pinguïns dood zijn



OOC: Ik heb totaal geen idee of dit 100% mogelijk is? Ik wist wel dat we dus sneller kunnen lopen dan Pinguïns maar dan stopt mijn kennis er wel over. In mijn hoofd klonk het alvast logisch ^^ maar laat het anders zeker weten want dan pas ik het aan!


Nadat Nino en Dana nog 1 pinguïn neersteken, maken de overige pinguïns zich uit de voeten: 8 pinguïns blijven liggen, waarvan er 2 dood zijn en 6 zwaargewond. Nino en Dana komen er dus redelijk ongeschonden vanaf.

Ze draaiden zich om en zagen dat er nog altijd veel pinguïns waren en die zagen er nog altijd even agressief uit, sommigen waarschijnlijk nog agressiever… Ze hielden hun speer terug in de aanslag en van zodra de eerste pinguïn terug in de buurt was begon het tweetal terug te steken. Dat scenario hadden de pinguïns niet meer verwacht? Want van zodra ze elk eentje neerstaken, draaiden de overige pinguïns zich om en probeerden ze zich zo snel mogelijk uit te voeten te maken. Als ze wouden konden ze nog enkele pinguïns in de rug steken, maar ze vonden beiden dat het genoeg was geweest. Het bloed lag overal rond en enkele pinguïns maakten nog een vreselijk lawaai omdat ze gewond waren. Ze konden het niet aanzien en aanhoren en staken de gewonde pinguïns nogmaals rond de hartstreek zodat het afzien voorbij was. 8 dode pinguïns, dat was het verdict geweest. Nu zagen ze alvast dat een pinguïn 4 tenen heeft, maar hij vond het best triest! Nino keek even naar zijn been op de plaats waar hij gebeten was geweest door een pinguïn, gelukkig beet deze niet rechtstreeks in zijn been maar zat er nog een stukje broek bij, waardoor de schade redelijk beperkt bleef. Al zag het er toch niet honderd procent in orde uit, hopelijk gaat die wond niet ontsteken.

Ze konden maar beter zo snel mogelijk doorgaan. Als wildere dieren het bloed zouden ruiken,  dan gingen ze snel deze kant opkomen dus het was geen slim plan geweest om op die plaats te blijven. Ze wandelden door op het paadje richting het grote gebouw dat ze al eventjes zagen, maar waarvan ze de ingang nog altijd niet gevonden hadden. Op een bepaald moment gaf Dana hem een por en wees ze in noordelijke richting. Er lagen twee wolven in de verte, die duidelijk ook kennis hadden gemaakt met de pinguïns want op dit moment waren ze elk gretig aan het peuzelen op een zwart-wit wezentje. Ze moesten vooral hopen dat ze zelf niet ontdekt werden door de wolven of dat de wolven geen honger meer hadden na het eten van hun prooi. Ze probeerde alvast zo stil mogelijk voorbij te wandelen…



TL;DR
- Ze vermoorden de zwaar gewonde pinguïns zodat deze niet meer afzagen
- Nino heeft een lelijke beetwond
- Ze wandelen door en merken 2 wolven op die elke een pinguïn aan het opeten zijn.
- Ze proberen zo voorzichtig mogelijk door te wandelen
- Ze hopen dat de wolven hen niet opmerken of geen honger meer hebben
- Als de wolven hen niet aanvallen zijn ze momenteel bij M6
- Als de wolven hen wel aanvallen dan zijn ze rond L6


De wolven vallen niet aan.