Tyrell had hem met een bezoekje vereerd. Vlak voordat Nike met een noodgeval was gekomen, had Mark de opdracht gekregen om een vintage, rood, gewoon pak te maken, wat matchte bij de bril die Tyrell eeuwig droeg. Het moest niet te overdreven, en verder was het een verras-me-opdracht.

Mark werkte er al een paar dagen aan, en had nu alleen nog de finishing touch die aan het pak gelegd moest worden. Hij was gegaan voor strak, maar toch iets wat een casual uitstraling had. Het was een 5-delig setje geworden.

Als eerste had hij een tijd gewerkt, met een geblokte stof. De stof was wit met rood geblokt, en had een gouden sierrandje er tussendoor lopen. Hier had hij een overhemd van gemaakt. Casual, maar met de juiste accenten, had hij er iets speciaals van gemaakt. De kraag van de blouse was namelijk een slag groter dan normaal. Net als de blouse zelf, die iets langer was dan een casual overhemd. Zo zou het overhemd duidelijk te zien zijn als deel twee er overheen kwam.

Als tweede had hij namelijk een bordeaux rood gilet, wat over het overhemd getrokken moest worden. Geen poespas, het enige wat er aan bevestigd was, waren drie zwarte, ronde, bolle knopen die netjes iets naar links kaarsrecht naar beneden liepen. De grotere kraag van het overhemd werd er overheen geslagen, en de verlenging van de blouse, liet deze er ook net iets onderuit komen. Op de borst zat klein een zwart zakje, waar Tyrell als nodig zijn bril in kon opbergen. Op het borstzakje was dan weer in het rood 'Tyrell Peak' laten borduren. In het goud stond er klein onder: 'Hoofd Spelmaker'.

Als derde had Mark een diep donker rode, net iets skinny, jeans. De knoop was plat, iets kleiner dan die in het gilet, en net zo diep donker zwart. De rits had hij zwart geschilderd met permanente metaalverf, en de zakken waren diep, maar vielen toch niet op. Op de rechterkant net onder de knie was nog een zak gemonteerd, die extra duidelijk was gestikt met alweer pikzwart draad. Zo werd de zak, die eigenlijk de klein was om te gebruiken, geaccentueerd in stijl. De pijpen liepen netjes af, zoals Tyrell gewild had zonder poespas. Anders had Mark er zeker franjes aan gemaakt, en ze wijd laten uitlopen. Op de kontzakken, die uiteraard ook met zwarte garen waren gestikt, stond in het zwart op de linker in sierletters: 'MOCCACHINO' Dit was een kenmerk van een broek van Mark. Tyrell wou zijn kleren, dan mocht hij er op z'n minst van uitgaan dat het merk er één keer op stond.

Als vierde had Mark 2 zwart gelakte nette schoenen aan de outfit toegevoegd. Ze hadden een kleine, mannelijke, hak. Die als speciaal detail een donkerrode zool hadden.  

Als vijfde had Mark een bijna perfecte replica gemaakt van Tyrell's typische hoedjes. Alleen was deze donkerzwart, met een accent van donkerrode stipjes.

Mark was er twee weken mee bezig geweest, wat ruim binnen het tijdsbestek was aangezien Tyrell hem er drie had gegeven. Nu was het nog een tijdje voor de Boete, dus zou Mark aanpassingen kunnen maken als Tyrell een klacht had. Hij zou tuurlijk niet met alles rekening kunnen houden, maar toch.

Hij stond nu voor de werkkamer van Tyrell, en had voor de gelegenheid een donkerrood jasje, boven een zwart overhemd aangetrokken. Een zwarte broek maakte het geheel af. Het was een kleine hint over de inhoud van het doosje wat hij bij zich had. Het doosje was een cadeau compleet in Capitool style. De doos was ten eerste overdreven groot, knalrood, met een enorm grote, lompe, zwarte strik er omheen. Dus ook in style van het pak.

Mark klopte op de deur, en kondigde zijn komst aan. "Tyrell, Mocca hier, ik heb uw bestelling!"

Ook hij had hier liever niet gestaan, hij had zelfs voor de spiegel geoefend hoe hij er het proffesioneelst bij kon staan. En dan dat taaltje, Mark was alweer een tijd geleden naar het Capitool verhuisd, maar nog steeds kon hij het accent niet in zijn taalvermogen krijgen, laat staan het formele gedoe waar de belangrijke pieten zich mee bezig hielden!

Hij hoorde iemand traag naar de deur verplaatsen, alsof hij eerst nog dingen moest doen. Toen de deur open ging was het Mark ook meteen duidelijk wat de man moest doen. Tyrell had een poging gedaan om zich te fatsoeneren, alhoewel het enige wat duidelijk was, waren de veegstriemen in het vuil op zijn hand. Hij had geprobeerd om zijn handen af te vegen aan een doek, maar gelukt was het niet. Toen Mark over de schouder van Tyrell diens kamer binnen keek had hij ook door waarom, een smerige doek hing in zijn kamer, de doek was vaker gebruikt en Mark probeerde al niet eens meer te gokken wanneer hij voor het laatst gebruikt was. Ook het haar van de Spelmaker zat door de war, en Mark vond het wel lijken alsof de nieuwste uitvinding van de Spelmaker een eekhoorn was, en die zijn onderkomen in het haar van de Spelmaker zelf had gebouwd.

Tyrell keek naar het pakket in zijn handen, en gebaarde hem binnen te komen. Screw. Mark had verwacht dat Tyrell het cadeau aan de deur had aangepakt, de Presidente het bedrag zou overmaken, en hij niets meer met de Spelmaker te maken zou hebben. Jammer genoeg liep niet alles van een leien dakje in het leven. En aangezien Mark de publiciteit wel kon gebruiken, moest dit zaakje afgehandeld worden.

"Dankuwel meneer de Spelmaker." Mark liep voorzichtig naar binnen. Binnen keek hij even in het rond, en legde het veel te grote pakket op de grond. "Uw pak meneer, ik heb zoveel mogelijk aan uw eisen voldaan, het is vintage met rood, en niet te overdreven."

Mark had gewacht op de HoofdSpelMaker, niet dat hij verwachtte dat de man het zelf ging openmaken, maar Tyrell mocht wel zien hoeveel tijd hij ook in de presentatie had gestoken. Tyrell was niet de enige die niet stilstond om dingen uit te vinden, dus had Mark één of ander nerdje oorspronkelijk uit District 3, maar nu een Avox aan het werk gezet, en die had hem dit idee geopperd. Het was een formidabel idee, maar Mark zou natuurlijk geen credit geven aan de idioot, het was natuurlijk een Avox, een rebel. Die verdienden eigenlijk een pijnlijke dood, dat ze aan het werk werden gezet mochten ze zien als een voorrecht, niet als een hulpeloze roep.

De doos was er precies groot genoeg voor, maar leek voor alleen een pak natuurlijk veel te groot. Waarschijnlijk keek Tyrell daarom tweifelachtig naar de doos, om dat het overdreven groot was. Hij zat zich nu vast voor te stellen wat voor een enorme toeters en bellen Mark aan het pak had bevestigd, en ergens, vond hij het hilarisch. Stiekem moest hij grinniken achter zijn hand, maar toen de Spelmaker hem zei de doos te openen, stopte hij er mee. Het werd hem gecommandeerd, pardon? "Ik ben gen Avox, bevelen doen me niks, schat." Wat dacht die vent nou?! Maar Mark liet zijn humeur niet verpesten, en trok toch maar aan het grote zwarte lint.

Tyrell had niets gezegd over de presentatie van het pak, dus Mark had dat wel weer heerlijk overdreven. Eerst schoten er confetti-slierten dwars door de kamer, allemaal in de kleuren zwart en rood. Op de zwarte stond in het rood het Capitool-embleem, en op de rode idem maar dan andersom. Het pakket stond nu open, als een rode, simpele, open doos. Maar toen kwam er uit de doos rustig een paspop. Het was een inklapbaar model, en die paste precies in het pak samen met de confetti-kanonnen, die nog steeds slierten uitspuwden.

Toen de confetti eindelijk op de grond rustte, stond daar een mannenpaspop, die het pak aan had. Het was precies in demaat geworden van Tyrell, aangezien Mark dat inschattingsvermogen had, en de maten van Tyrell had geschat uit foto's en filmpjes. Op de presentatie zou Tyrell heerlijk kunnen foeteren, eigenlijk had Mark het extra gedaan, zo kon er minder commentaar komen op het pak. Want het pak was stiekem precies wat Tyrell wou, niet waar?

Toen alle slierten in een perfecte cirkel lagen, en de paspop compleet uit het pakket was gestegen, zag je dat de kleren nog perfect waren gestreken. En met een luide "TADAAA!!" opende hij zich op het commentaar wat onvermijdelijk zou komen, was het niet op het pak, dan wel op de presentatie.

OOC: I gave Tyrell a reason to get angryyy  

Ooei, de slierten hadden dus niet het gewenste effect. Tyrell stond te schreeuwen alsof hij een breedbekkikker was geworden. Maar Mark had er geen spijt van, Tyrell had namelijk niets gezegd over de presentatie, en die had Mark dus zelf in elkaar gezet. "Het spijt me heethoofdje, maar ik geloof dat het pak normaal moest zijn, naja in jouw maatstaven dan, er is niets normaal aan, ik vind het zelf een beetje saai geworden, maarja niet mijn keuze." En het ging zo maar door. Serieus? Commentaar op het aangebrachte label met de rang en de naam? Mark begreep eerlijk niet wat het probleem as, de man was vrijwel trots op zijn baan in het Capitool, dus waarom zou hij er niet mee rond mogen lopen. Zo bekend was hij ook weer niet, het waren de eerste spelen, dus wie zou weten dat de vent de aankomende Arena had gemaakt? "Vooral omdat je niet de kleren van een gewone spelmaker draagt, aangezien die allemaal gedesigned zijn om in het paars te gaan, leek het me wel handig om aan te geven dat je ook nog een functie hebt hier, schat." Het was de waarheid, Tyrell was de enige die het pak bij hem had laten maken, de rest van de spelmakers moesten in één of ander paars pakje.

En ja hoor, alsof het nog niet goed was mocht er ook geen merk op de broek staan. "Moet je nou eens goed luisteren, de presidente wou dat je een pak van mij droeg. Een pak van mij, betekend een label op je broekzak, wees blij, ik had je gehele pak kunnen laten bedrukken met een design waar wel 300x 'MOCCACHINO' op stond, en dan nog zou het halve Capitool een moord doen voor het pak." Wat een zeurder was die HoofdSpelMaker, had hij niet iets beters te doen dan commentaar leveren? Een arena maken bijvoorbeeld? "Commentaar op het pak kun je bij je zusje kwijt. She hired me, en She's the one who can make comments about it." Mensen die daar betaald voor werden zei hij ook nog. Pardon?! Mensen legden een kapitaal neer om zijn merk te mogen dragen, en Tyrell kreeg het voor een schrijntje van de prijs. Wat was er mis met die vent? Hij leek tegen alle gewoontes in te gaan van het Capitool, als je niet beter wist zou je denken dat híj van een District oorspronkelijk kwam, in plaats van Mark. Hij kon gaan, prima. Maar het pak bleef hier, in originele staat. Tot Mark orders had van bovenaf, en dan bedoelde hij de presidente, om het pak aan te passen. "I'll go, maar dat pak pas ik niet aan. De Spelen zijn binnenkort, en ik ga me pas druk maken om je kritiekpuntjes als je zus er net zo over denkt. Die Avox krijg je op mijn rekening, aangezien je zelf ergens de lol niet van inziet." En zonder er nog woorden aan vuil te maken, liep hij langs de paspop naar de deur. "Bedankt voor de samenwerking, en tot de volgende keer, darrrling!"

Eenmaal buiten zette hij alle feiten nog even op een rijtje. Hoe kon het dat zo'n prachtige Capitolische vrouw, naaste familie was van deze zak? Hoe kon zo'n mooie en creatieve geest gekoppeld werden aan familie als deze stommeling? Het was Mark een raadsel, hij spoorde een Avox aan om naar de kamer te gaan van Tyrell. En Mark liep richting zijn eigen appartement, nu eerst wijn. Dat gestress om commentaar te krijgen, bah.