Deze hel had twee voordelen tegenover die van vorig jaar (hoewel, eerlijk gezegd, die hel nooit afgelopen was). Allereest was Solar niet meer alleen. Zhaar district was de eerste die een tweede winnaar binnen had gesleept. Solar kon zich niet gelukkig wanen met deze eer. Het hield alleen maar in dat zhaar district wéér een massamoordenaar erbij had. Hoewel Solar iedereen gunde te blijven leven, was het misschien beter om de Spelen als eindpunt te hebben. Zhe wist waar Kasa doorheen ging, en zeker zhaar mede-districtgenoten wilde zhe dit besparen. Nee, Solar had liever de enige winnaar geweest – maar zhe was blij dat zhe Kasa nu in de gaten kon houden. En eigenlijk was het ook wel fijn om met iemand te kunnen praten die niet alleen hetzelfde had meegemaakt, maar ook dezelfde achtergrond had.
Het tweede voordeel, wat was dat ook alweer? Solar liep peinzend de kamer in waar, naar alle waarschijnlijkheid, de meeste begeleiders zich zouden opsluiten voor de duur van de Spelen. Zhaar emoties hadden haar vorig jaar van zhaar slaap gehouden, dus daar had zhe dit jaar rekening mee gehouden. Zhe had slaapmedicatie geregeld en hoewel zhaar nacht nog steeds was gevuld met terreur, was zhe in ieder geval iets minder zombiemodus dan vorig jaar. Opzich waren zhaar nachtmerries niets nieuws, het enige was dat de pillen haar wel een beetje wazig maakten. Wat was dat andere voordeel toch ook alweer?

Solar deed de deur achter zich dicht en zhaar blik viel op het lichtblauwe pak met gouden stiksels wat vandaag voor zhaar klaar had gelegen. Dát was het andere voordeel! Hoewel ze in het district in haar normale kleding liep en daar enorm comfortabel in was, waren de dingen waar het Capitool mee op de proppen kwam toch wel heel erg speciaal. Mode was sowieso zhaar ding geweest, en zhe had de tip gekregen dat het oppikken van een bepaalde hobby toch wel gunstig was voor de kijkers. Solar droeg zhaar outfits slechts één keer; daarna werden ze verkocht aan fans en verzamelaars. Van sommige outfits, zoals deze, vond Solar dat jammer. Het was echter met een reden; het geld gebruikte ze om subtiel de economie in District 4 te spekken, of het nou was door zelf kleding te maken met zelfgekocht textiel en dat vervolgens weg te geven, of door een extra muntstuk in de handen te proppen van de bakker. Solar wist dat zhaar geld nooit op zou raken, tenzij zhe all-out zou gaan in het Capitool. Maar voor nu was dat niet het plan. Solar had problemen, maar zhe had ook waardigheid. Ergens.

Het scherm stond al aan, waarop momenteel de commentatoren nog druk in gesprek waren terwijl er een tikkende klok in de hoek van het scherm aftelde totdat de Spelen zouden beginnen. Solar plofte op één van de comfortabele banken en trok zhaar benen op totdat zhe als een half balletje met zhaar hoofd op zhaar knieën rustte. Zonder te zien wat er gebeurde keek zhe naar het scherm, pas zhaar ogen van het beeld losscheurend toen zhe een plof naast haar voelde. Solar bewoog haar hoofd een stukje opzij en zag vanuit zhaar ooghoek iemand die waarschíjnlijk Madelynn was. Solar kon geen energie vinden om zhaar hoofd helemaal op te tillen.
“Hoi.” De enige persoon die nog doodser kon klinken dan Solar zelf, was, inderdaad, Madelynn.
“Hoi. Zin in?”
“Ontzettend.” Solar grinnikte. Zhe was blij met Lynn, waarmee zhe vaak op één golflengte leek te zitten. Het was jammer dat ze elkaar alleen in dit soort barre tijden konden zien. Aan de andere kant waren dit ook de tijden waarbij ze elkaar het hardste nodig hadden.

“Oh, kijk! De Arena!” Klonk een stem met zo een zwaar Capitool-accent dat Solar er spontaan misselijk van werd. Zhe ging verder overeind zitten, geconcentreerd en alert. Hoewel zhe niks échts voor zhaar vriendinnen kon doen, wilde zhe zo veel mogelijk te weten komen over de Arena in de hoop dat zhe Ikram en Mickayla zou kunnen helpen. De andere schermen floepten aan en lieten vanuit meer hoeken de Arena zien. Het betrof een prachtig paleis, voor wat Solar kon zien. Zhe floot zachtjes. In tegenstelling met die waardeloze woestijn waren alle andere Arena’s tot nu toe goud geweest. Solar durfde te zweren dat ze af en toe nog steeds zand tegenkwam.

“Wat-“ De Tributen stonden in de paleistuin, om de Hoorn heen zoals altijd. Ze leken echter niet alleen te zijn. Vier gigantische beelden keken naar de Tributen, en het was niet moeilijk om ze te herkennen. Solars wenkbrauwen schoten omhoog toen zháár beeld voorbij kwam. Zhe zag de wapens die zhe had gehad om de laatste klappen uit te delen, en haar adem stokte. Alsof zhaar nachtmerries nog niet erg genoeg waren, moest zhe dus ook nog even tijdens zhaar wakkere momenten hier doorheen? Fijn.
“Waarom kijkt die van jou een andere kant uit?” Vroeg een stem achter zhaar. Solar keek nog eens goed en zag toen wat de stem bedoelde. Drie beelden – Sage, Madelynn, en Kasa – keken naar de Tributen voor hen. Solars beeld was echter gedraaid, en keek naar iets wat verder weg was. Solar volgde de kijkrichting op de verschillende schermen, compleet vergetend dat de Spelen elk moment écht van start ging. De camera verschoot en had nu de verdieping boven de paleistuin in beeld. Er stond een flinke rij beelden, die Solar eerst niet kon plaatsen. Toen zag zhe echter een bekend gezicht. Kye. Zhaar districtgenoot die zhe niet had kunnen redden. En zhe zag Natalia, haar bondgenoot, die ze ook niet had kunnen redden. En ze zag – Solar vloekte. “Valeria.”
De naam was niet meer dan een fluistering, gesmoord bij het geluid van het startschot en van Solar die van de bank afsprong, bleker dan ze ooit had gezien. Zhaar hart bonkte in haar keel en het zweet brak zhaar aan alle kanten uit. Zhaar eerste instinct was het halen van een glas water, want als ze zichzelf niet snel in de hand kreeg, zou zhe gek worden. En dat was ook wat zhe in eerste instantie deed. Het tweede wat zhe pakte, was een klein dienblad, waarop zhe meerdere glazen zette die zhe vulde met drank. Zhe liep terug naar de bank en zette het dienblad voor zich op de tafel, waarna zhe zich hielp aan een glas.

“Ik hoef geen commentaar,” zei Solar vast, voordat er commentaar zou komen. “Bonuspunten voor iedereen die meedoet. Drinken als je iemand ziet die je persoonlijk kent, hetzij levend of van steen.” En atten als je ze hebt vermoord, dacht Solar er grimmig achteraan.




tl;dr
- Solar zit op een bank waar Madelynn naast komt zitten (godmode toestemming)
- Zhe flipt hem lichtelijk als zhe de beelden ziet.
- Zhe vindt het een mooie tijd voor alcohol Madelynn 2.0