Was het dag? Was het nacht? Vixen had geen flauw idee. Na de Boete, waar het krioelde van de Vredebewakers, was ze twee dagen en nachten opgebleven om ervoor te zorgen dat iedereen die in haar buurt kwam, uitgeschakeld werd. Gelukkig was dat maar één Vredebewaker geweest en dat was ook nog eens zo'n figuur dat in het Capitool rondzweefde. Niemand die hem zou missen. Misschien dat ze hem ooit zouden vinden in een ander district, aangezien Vixen hem in het water had gedumpt. Hij was te snel te dichtbij geweest en had geen moeite gedaan om te vragen wat ze daar deed - wat inhield dat hij niet wist wie ze was, wat inhield dat hij slecht was, wat inhield dat hij haar gevangen ging nemen, wat dan dus weer inhield dat Vixen van hem afmoest, wat inhield.. je snapt het - en binnen enkele seconden, was er een snee in zijn keel waar donkerrode vloeistof uit kwam druppen en een minuutje later werd hij weggevoerd door het snelstromende water aan het einde van het riool, waar het riool snel een waterval zou worden die naar andere districten dan District 3 werd geleid. Daarbij, wie gaf er nou iets om een Vredebewaker? Ze had er wel eens eentje een tijdje vastgehouden tijdens de Opstand, gevraagd hoe dat werkte. Het leek haar wel wat. Je mocht legaal mensen pijn doen en soms zelfs vermoorden. Het nadeel was dat dat wel de 'gewone' districtsmensen waren en ze zou dan een schoothondje zijn van het Capitool. Ze had verrassend weinig last van het Capitool, maar hield toch net iets te veel van haar vrijheid om voor hen te gaan werken.
Het scheen dus zo te zijn, dat Vredebewakers geen familie en relatie hadden of mochten hebben. Ze hadden een behoorlijk langlopend contract en dat hield dus in dat niemand ze zou missen. En zelfs al zouden ze hem missen: er werden constant nieuwe Vredebewakers aangevlogen in de districten, dus het was niet alsof ze er om gaven wat er met de mannen en vrouwen gebeurden. Het kon Vixen ook niks schelen, zolang ze maar uit haar buurt bleven.
Deze nacht was ze echter maar eens gaan slapen. Ze had stiekem bij iemand naar binnen gekeken naar de scores van de tributen die ze hadden gekregen. Ze wist niet waarom, maar vond het logisch dat hoge scores goed waren en lage scores slecht. De scores uit haar district waren bagger, erg bagger.. Totdat bleek dat er een fout was gemaakt en het meisje uit haar district een hoge score had gehad. Ze kende haar niet, maar het gaf Vixen een beetje hoop dat er iemand uit haar district, misschien wel degene was die terugkeerde. Aan de andere kant: hoe meer mensen in het district, hoe groter de kans dat Vixen werd ontdekt en in de problemen kwam.. Misschien was het maar beter dat ze dood ging.. Maar goed, ze was dus gaan slapen en had geen idee welke dag het was en hoe laat het was. Het was tijd om haar rondje te lopen en op die manier zou het meisje er vast wel achter komen. Zo kon ze ook zien of ze in haar razernij iets van bloedsporen had achtergelaten van de Vredebewaker die ze had omgelegd.
Dus nadat Vixen 'schone' kleren aan had gedaan en haar belachelijk lange haren had geborsteld, begaf ze zich naar buiten. Ze had misschien vijf minuten van haar normaal drie uur durende tripje gelopen, voor ze voetstappen hoorde. Ugh, had Vixen gedacht, wanneer begrijpen ze nou eens dat ze hier niet moeten komen? Zo gebeuren er alleen maar vaker vervelende dingen! terwijl ze zich schuil hield achter een meterkast die uitstak. Iemand klom de ladder af. Het kwam echt ontzettend níet uit dat dit zo dichtbij haar schuilplaats was. Echt absoluut niet. Wat dachten die mensen wel niet? Waarom bleven ze niet weg? Wilden ze dat Vixen het hele district uit zou gaan moorden? Als ze zo door bleven gaan, ging dat wel gebeuren namelijk! Dit was de tweede in drie, vier dagen al! Op z'n minst!
Boos griste Vixen twee vlijmscherpe mesjes uit haar vuile spijkerbroek. Normaal nam ze wat zwaarder geschut mee, zoals hakbijlen of zelf gefabriceerde speren, maar ze was vandaag van plan geweest om ratten en misschien wat konijnen te vermoorden in plaats van mensen. Ze had er ook maar een paar, dus als het meer dan één iemand was, kon Vixen wel eens flink in de problemen geraken. Ze kende hier dan wel goed de weg, ze wist niet hoe lang ze meerdere mensen van zich af kon schudden. Ze zou zich dagenlang schuil moeten houden als ze iets had gevonden en het was maar de vraag of ze ooit nog terug zou kunnen naar haar eigen plekje. Nee, zo ver ging ze het niet laten komen. Er was een indringer op háár territorium en indringers waren absoluut niet welkom!
De persoon die naar beneden was gekomen, liep haar richting uit. Dat was mooi, want dan kon ze een verrassingsaanval doen! Maar daar had ze eigenlijk helemaal geen zin in. Ze wilde weten waarom mensen steeds naar beneden kwamen. Ze wilde weten wat ze dachten hier te zoeken te hebben. Het was van háár. Zíj woonde hier. Zíj was hier de baas. Zíj besliste hier over leven en dood. Vixen had haar land jaren geleden al gemarkeerd en als mensen dat niet respecteerde, dan moesten ze boeten, maar ze wilde ook wel eens weten waaróm mensen het niet respecteerde. Waren alle moorden niet genoeg? Ze had zich een tijd rustig gehouden, maar in de Opstand waren er toch een hoop slachtoffers gevallen onder de idioten die dachten dat het ondergronds veilig was. Dat was het ook, als je wist hoe je daar moest overleven en er niet toevallig iemand als Vixen rondliep, maar helaas helaas, dat was wel zo. Daarbij wist Vixen niks van gemeentegrond en dat soort dingen, dus voor haar waren mensen op háár terrein en dat was de reden dat ze, zodra de persoon vlakbij de meterkast was en haar kon zien, te voorschijn kwam, haar mes vastgreep en zo schor en schril als maar kan sprak:
'Wie ben je en wat moet je hier?' De gestoorde uitdrukking die ze kreeg als er mensen in de buurt waren, verscheen in haar ogen en haar gezicht vertrok. Ze zette zichzelf alvast schrap om de persoon te bespringen en sprak nog eens: 'Jij hoort hier niet. Dit is mijn plek. Wat moet je?' Altijd die mensen. Wat moesten ze toch van haar?
((Off: Don't worry, ik ga Vixen geen karakters laten vermoorden^^ Feel free to post!))
