x. Naam: Emmelin Grace Carter

x. Geslacht: Vrouwelijk

x. Leeftijd: 17

x. Woonplaats: District 4

[ Emmett Lee Carter | Olivia Carter | Paigie Femm Carter ]

[ [E]mmett Lee Carter ✟ ] Haar vader nam Emmelin vaak mee op vistripjes en leerde haar zwemmen. Deze vrije zondagen vormden het sentiment in haar jeugd, en ze probeert dan ook zo aan haar vader terug te denken in plaats van hoe hij eruitzag in zijn laatste momenten.
[ [O]livia Carter ] Met haar moeder heeft Emmelin nooit een goede band kunnen ontwikkelen. Wat ze aan gezonde moeder-dochterrelatie ooit met haar heeft gehad, is aan diggelen gevallen naar haar vaders dood.
[ [P]aigie Femm Carter ] Hoewel haar zusje twee jaar jonger is, beide meisjes elkaar vaak in de haren vlogen en ze erg in karakter verschillen, hebben de twee veel meer aan elkaar dan ze ooit zullen denken.

Emmelin heeft een slanke bouw en heeft een gemiddelde lengte voor haar leeftijd. Haar rondingen zitten op de juiste plaats en lichaamsvet is nergens te bekennen vanwege haar vele sporten. Haar dikke, blonde lokken zijn moeilijk in het gareel te houden en krullen zo nu en dan wanneer ze daar de behoefte toe voelen. Haar oorspronkelijke haarkleur is rossiger, maar door al het chloor waarin ze zich bevindt wanneer het kouder is, is het vele tinten lichter geworden. Ze heeft een adembenemend gelaat dat veel van haar vriendinnen jaloers maakt, waarin een paar donkere ogen, volle lippen, hoge jukbeenderen en een rechte neus te vinden zijn.

Emmelin houdt er een gecompliceerd innerlijk op na. Het ene moment kan ze er open en opgewekt zijn, het andere kan het compleet omslaan en is ze erg onvoorspelbaar in karakter. Wanneer ze onder haar vrienden is, is ze altijd het middelpunt van de belangstelling. Ze is dan erg enthousiast, openhartig en zelfverzekerd. Toch blijft ze alles om zich heen analyseren en is ze erg achterdochtig. Wanneer iets haar humeur echter weet om te slaan, kan ze ofwel erg agressief ofwel heel afwezig.
Emmelin kan erg slecht tegen haar verlies, en gaat dan ook erg fanatiek een situatie in. Soms is ze echter niet in staat iets waar ze aan begint af te maken. Ze heeft een goed oog voor detail, en op veel vlakken slim, maar heeft zware dyslexie. Ze heeft grote angsten voor hoogtes, kleine ruimtes, alleen gelaten worden en sinds de dood van haar vader heeft ze erge last van nachtmerries.

Natuurlijk is haar eerste sterke punt, evenals velen van District 4, dat ze zich goed uit de voeten zou kunnen maken als de Arena uit veel water zou bestaan. Ook heeft ze geleerd altijd water te vinden, dus aan hydratatie zal het niet liggen. Emmelin heeft een goede conditie en lange benen, waarmee ze erg snel kan rennen. Dit maakt haar weerbaar en een moeilijkere prooi. Nog een van haar sterke punten is dat ze weet hoe ze wonden moet verzorgen en over luttele kennis voor de plantenkunde bezit.

Hoewel ze erg goed is in verdediging, liggen haar zwaktes in het aanvallen. Ze zal eerder vluchten dan de met persoon waarmee ze te maken heeft oog in oog komen te staan, wat misschien vreemd is voor een Beroeps. Daarbij zou het niet erg doordacht zijn om iemand aan te vallen, want hoewel ze erg sterk is in haar armen, zijn er weinig wapens waarmee ze overweg kan en voor mikken moet je al helemaal niet bij haar zijn.
Het is dus maar de vraag of ze de Spelen zal overleven met alleen maar vluchten.

Gezien Emmelin zich net in haar achttiende levensjaar bevindt, en ze het begrip honger of armoede nooit heeft gekend, zitten er voor haar naam zes bonnen in de bol en moet ze nog twee keer deelnemen aan een Boetedag.

De jeugd van Emmelin was perfect. Het was een jeugd die veel kinderen voor zichzelf gewest zouden hebben. Haar vader en moeder waren gelukkig getrouwd en troste ouders van Emmelin en Paigie, die ruzie maakte zoals alleen echt zussen dat konden. Ze waren een liefdevol gezinnetje. Toen Emmelin oud genoeg was, dat wil zeggen, toen ze een jaar of vijf was, nam haar vader haar voor het eerst mee om te gaan vissen. Het was een warme lentedag, en hij nam haar mee op het kleine bootje dat ze bezaten. Op een geduldige manier leerde hij haar hoe ze haar hengel uit moest gooien en hoe ze op de beste manier moeilijk kon verdrinken. Na minder dan een half jaar was ze een gevondene zwemster en had ze twaalf soorten vissen gevangen. De band tussen haar en haar vader groeide sterker met iedere zondag, en Emmelin dacht dat het iets speciaals was om oud te worden. Hoewel ze op school middelmatige cijfers haalde, toch genoot ze ervan om een dagroutine te hebben en bovenal vrienden te maken. Plotseling sloeg alles om. Ze kan zich alles nog erg levendig herinneren; de dag dat de Opstand toeslag in haar District. Misschien kwam het omdat ze een kind was, en zich niet bewust kon zijn van het feit dat mensen al lange tijd dingen op muren schreven, hun ideeën aan anderen doorfluisterden, maar voor haar was er een bepaalde dag waarop het allemaal begon. Van de ene op de andere dag werd het overvol van de witpakken, alles werd strenger. Ze moest binnen bepaalde tijden thuis zijn, en de vistripjes met haar vader werden gereduceerd tot eens per maand. Ze kon mensen 's middags horen schreeuwen als ze op school zat en er op het plein lijfstraffen werden uitgedeeld, en langzaam maar zeker begon ze zich tegen het Capitool te ontwikkelen. Thuis ontstonden spanningen; haar vader was tegen het Capitool, haar moeder voor. Paigie sloot zich aan bij haar moeder, en hoewel Emmelin het nooit heeft uitgesproken, zij zich bij haar vader.
Haar moeder wilde het Capitool als een mak lammetje volgen, ze wilde alles doen; zo lang het maar veiligheid voor haar gezin creëerde. Haar vader wilde rebels zijn, hij wilde vechten voor zijn vrijheid. Iedere avond lag Emmelin met haar oor tegen de deur gedrukt te luisteren naar hun ruzies. Hoewel ze vaak de woorden niet snapte, was het begrijpelijk genoeg om zichzelf daarna zachtjes in slaap te snikken.
Op een dag keek ze toe hoe haar vader voor de teleurgestelde ogen van zijn gezin werd meegenomen door de bewakers. Hij werd naar het plein gebracht, en daar, voor vele omstanders, met harde lijfstraffen toegetakeld. Ondanks alle goede zorg van zijn dochter, duurde het daarna nog maar drie dagen voordat haar vader aan zijn verwondingen stierf.
Ze weet nog steeds niet wat hij gedaan heeft, maar wat ze wel weet is dat de dood van haar vader een diepe haat jegens het Capitool bij haar heeft ontwikkelt. Het heeft haar perfecte leven verwoest; en het liefste zou ze het Capitool hetzelfde lot laten ondergaan.