Andrew Wilson
Burgemeester District 7
PROFIELAantal berichten : 146
Registratiedatum : 23-01-14
 | | ◊Onderwerp: They left a mark. | zo aug 24, 2014 10:13 pm | |
| ♦ Andrew Wilson I will stay untill you sleep.
Forever. Het was niet de leukste dag voor district 7. En deze dag werd een marteling voor Andrew. Het feit dat district 7 zo dicht bij het Capitool lag zat deze keer niet in zijn voordeel. De matreling kwam enkel sneller dan al de andere districten. Andrew had zijn hoofd gebogen. Hij moest sterk en trots overkomen. Trots hoe ver de tributen zijn gekomen. Maar als hij eenmaal naar buiten zou gaan, zal alles weg vagen. Hij zal het niet aankunnen… Drew sloot zijn ogen. Over een vijftal minuten was hij echt verplicht om zijn huis te verlaten. Hij woonde meer aan de buitenkant van het plein dus redelijk ver van het station. Drew was gaan zitten op een van zijn banken in de woonkamer. Zijn ellebogen stonden op zijn knieën en zijn hoofd was verborgen in zijn handen. Hij wenste zo hard dat hij de tijd stil kon zetten. Straks zouden ze in het station aankomen met de lichamen van Diana Ladris en Caleb Green… Diana die gestorven was van zo goed alles. Uitdroging, wonden… Maar die niks had. Alles was haar afgepakt in het begin. Dat was al pijnlijk om gewoon te zien. En Caleb… Die met eer in een boom afscheid had genomen van de wereld. Zijn laatste kracht gebruikte hij om afscheid te nemen van zijn geliefden. Janaea, zijn bondgenoot en Bob de ukelele. Ook van iemand met een M. En dat kon staan voor Madelynn maar ook voor iemand totaal anders. Andrew had nooit gevraagd naar de relatie van die twee. Wie weet waren ze gewoon beste vrienden. Drew slikte. Ze zou haar hier waarschijnlijk ook zien en deze keer kon hij niets doen om haar te helpen. Deze keer zou het allemaal anders gaan dan hun eerste ontmoeting. Het zal pijnlijker zijn dan die zweepslagen.
Hij stelde het letterlijk uit tot de laatste minuut. En die minuut was net begonnen. Hij nam de tijd om rustig te ademen en een beetje te zien wat hij daar moest gaan zeggen. Sommige mensen zullen verwachten dat hij gaat praten. Maar andere zouden liever een stoel naar zijn gezicht gooien als hij begon te praten. Hij kon het zich eigenlijk al heel goed voorstellen hoe kwaad iedereen daar op hem zal zijn. Niet dat hij iets kon doen buiten geld sturen… Ze zullen hem nog steeds als een kwaaddoener zien. Andrew zag op de klok het tijdstip. Zijn laatste minuut was voorbij en hij zou op moeten staan en vertrekken. Dus dat is wat hij deed, traag maar hij deed het.
Zijn voeten brachten hem naar de deur en over de wegen. Hij nam de langere weg naar het station omdat hij zo de mensen kon ontlopen. Het was al erg genoeg dat hij straks moest gaan spreken, hij kon het niet aan om nu bijvoorbeeld een klein broertje of zusje van een van de twee tributen tegen te komen. Of gewoon familie van ze… Maar het moeilijkste zal toch echt wel het spreken worden. Hij zou ook tegen zoveel kinderen moeten spreken die het zelfde lot te wachten kon staan. Iedere tiener tussen de 12-18 zou kunnen sterven voor de lol. Je zou dus denken dat armoede de meeste doden zal geven. Dat was wel zo, maar vanaf nu zullen de Spelen die taak op zich nemen. Andrew zijn passen waren een beetje vertraagd. Hij moest er om 8 uur klaar staan voor de treinen. En dan zou hij moeten spreken. Hij had al duizenden zinnen geprobeerd en opgeschreven maar geen enkele leek mee te willen werken. Hij wist niet waar hij moest beginnen. Straks moest hij dan ook nog is normaal overkomen. Zonder haat voor het Capitool en de spelen. Zonder pijn. Als hij ook maar iets verkeerd zei of deed was het gedaan met hem. Er waren camera’s overal…
7u58… Het station was in zicht. Hij kon alles verwachten eenmaal daar. Hij concentreerde zich op zijn passen. Hij wou niet te traag beginnen te lopen maar ook weer niet te snel.
7u59… Drew zou er met een paar stappen zijn. Hij richtte zijn blik op het station waar nu nog geen trein stond maar hij kon hem wel al horen.
8u… De trein kwam tot stilstand voor Andrew zijn ogen. De deuren gingen open en de kisten kwamen als eerste eruit. Die ze rechtstreeks naar de versierde tafel op het podiumpje brachten. Ook de begeleider van 7 kwam eruit. Hij was verplicht om te spreken en dat is dus wat hij deed. Terwijl Dyson naar het podium liep, ging Andrew helemaal vanachter staan in het publiek. Andrew zijn ogen keken niet naar de sprekende man maar naar de families. Deze speech zal niks goed doen… En Andrew kon niks doen om hen te helpen. Hij was te laat geweest… Hij had geld kunnen sturen. En waarom hij dat niet had gedaan weet hij nog steeds niet. Zoveel spijt… Zijn ogen staarde naar de grond en wachtten tot de speech over was. Andrew had niet de kracht of de moed om naar voor te stappen en ook iets te zeggen. Dat was hij ook niet van plan. Sommige verwachten het, maar hij was niet verplicht. Andrew had 6 rozen gekocht om bij de kisten te leggen. En dat was wat hij nu deed. Terwijl hij naar voren liep dachten sommige dat hij iets ging zeggen maar die gedachten vertrok toen ze zagen dat hij enkel 3 rozen bij elke kist legde. Andrew zijn oog viel op de families. Hij liep naar ze toe en zei fluisterend “Het spijt me echt…” verder kon hij niet. Hij wou zoveel zeggen, zoveel geven… Maar dat wat ze nodig hadden niet. Hij kon ze niet de twee terug geven. “Als er iets is…” ging hij verder. Maar alweer een pauze onderbrak zijn zin “iets is wat ik kan doen…” maar dat kon hij niet. Hij kon Diana en Caleb niet terugbrengen. “Alsjeblieft laat het me weten… Ik...” de rest van zijn zin viel weg. Hij wou nog zo vaak zijn excuses zeggen maar hij kon niet verder. Hij boog zijn hoofd. Dit was het enige wat hij aankon. Hij was gewoon een van de mensen met alleen medelijden voor hen. Hij kon niks doen behalve dit. Behalve zijn excuses zeggen. Maar zelfs dat koste hem zoveel moeite… Hij kwam over als een hele slechte burgemeester waarschijnlijk. Okee, hij is wat lang maar laten we het erop houden dat alles wat hij zegt tegen de familie gefluisterd is en hij niks echt zegt op het podium. Also, ik heb er geen tekst van Dyson in gestoken omdat Char inactief is. Maar mocht je ineens terugkomen PM dan, want dan verander ik mijn post even. Ik hoop dat het voor de rest goed is. JE kan altijd gewoon een bloemetje leggen of je respect tonen naar de families. Maar het is niet verplicht om te reageren op Andrew ofzo :3 Tumtumtum :3 |
|
