My beloved princess
Eyes of water
Girl of the moon
Geboortenaam: Esmerald
Alias waaronder instanties haar kennen: Esmerald Snow
Bijnamen: Winter, Snowflake, Snowwhite, Whisper. Albino. Straatrat. Dief. Duivelskind.
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: Officieel geregistreerd als 19-jarige
Woonplaats: District 1
Familie: Callie [mother];; Op zeer jonge leeftijd heeft deze vrouw afstand gedaan van haar dochtertje. Omdat ze anders was qua uiterlijk? Omdat er niet genoeg geld was? We zullen het nooit weten. Het enige wat er van Callie is achtergebleven is een kaartje waarop ze haar dochter de naam Esmerald meegaf, ondertekend met de naam Callie. Verder weet Winter niets van haar moeder.
Brendan Mirakovic[father];; Over de vader van Winter was al helemaal niets bekend. Winter wist niets van hem en had de hoop om hem ooit te vinden allang opgegeven, vermoedend dat ook hij ergens lag te rotten. Ze heeft echter recent ontdekt dat de burgemeester van district 1 haar vader is, wat een nogal ingewikkelde verstandhouding gestart heeft.Winter wil namelijk onder geen beding ook maar iets van affectie laten zien aan de man, maar is stiekem wel nieuwsgierig en vol verlangens naar haar nieuwe en enige bekende familielid.
Vrienden:Autumn [close friend & member of The Seasons];; Winters enige echte vriend. Ze vertrouwt de jongen als een van de weinigen. Samen zijn ze een gevaarlijk duo, perfect op elkaar ingespeeld. Soms lijkt het wel alsof ze eenzelfde geest delen. Autumn kan nogal naïef zijn of dromerig, dus Winter let zeer goed op hem zodat hij veilig zal blijven.
Summer [frenemy & member of The Seasons];; De relatie tussen Summer en Winter is lastig. Deze twee zijn werkelijk tegenpolen. Dat zou je uit hun namen al kunnen raden. Summer aast op Autumn, is overduidelijk verliefd op de jongeman. Autumn zelf heeft nooit blijk gegeven van wederzijdse interesse, maar Winter blijft hier wel nauwlettend op letten.
Spring [friend & member of The Seasons];; Spring is de jongere zus van Summer. Daarom wantrouwt Winter haar nogal, maar over het algemeen gaan de twee prima met elkaar om. Toch blijft het witharige meisje altijd achterdochtig voor een complot van de zussen.
Uiterlijk:
Winter is een opvallende verschijning, zou je wel kunnen zeggen. Het betreft een albinomeisje, met een slanke redelijke jongensachtige bouw. Met een lengte van ongeveer 1'75 is ze zeker geen mini popje en van de standaard met zandloperfiguur wijkt ze zeker af. Eigenlijk is haar bouw pezig, rank, elfachtig, maar met toch zichtbare spieren. Ze is mooi, op een onconventionele manier.
Enkel vuil en modder strepen kunnen dit porseleinen poppenhuidje nog wel eens verpesten, aangezien ze niet zo op haar uiterlijk let. Haar huid is dus lijkbleek, haar haren zo mogelijk nog meer. De roomwitte lokken zijn meestal zo geknipt dat ze een simpele pony heeft. Wanneer er echter een professionele stylist aan te pas zou komen zou die in no time de werkelijke schoonheid uit haar haren kunnen halen.
Met haar haren en huid zo wit als sneeuw springen de blauwe ogen en haar zachtroze lippen er onmiddellijk uit. Zonder er veel moeite voor te doen is haar gezicht al redelijk mooi om te zien.
Eigenschappen:Fel, genadeloos, venijnig: Een waarschuwing is op zijn plaats. Winter is niet iemand die je als vijand wil hebben. Door haar leven heeft ze geleerd om genadeloos toe te slaan als ze een kans ziet. Ze is niet lief, al helemaal niet vergevingsgezind. Maak haar boos en ze zal zodra je even niet oplet wraak nemen, dubbel zo hard.
Op straat zijn er namelijk geen regels, op straat mag je aan haren trekken, nagels gebruiken en bijten. Alles mag, slechts één ding moet: Overleven.
Asociaal: Met dit overleven hangt ook haar asociale gedrag samen. Er is geen tijd voor vriendjes en vriendinnetjes vertrouwen als je zelf elke dag net genoeg eten bijeen weet te sprokkelen.
Misleidend, manipulerend: Toch kan Winter heel goed het lieve meisje spelen als dat nodig is. Hiermee heeft ze al vaker haar leven weten te redden als zachtaardige vredebewakers haar trillende lipje zo overtuigend vonden dat ze haar spontaan uit de problemen hielpen.
Wantrouwig: Winter is op een bepaalde manier gek. Ze is zeer wantrouwig. Ziet overal bedreigingen. Iedereen is een vijand.
Onzeker: Stiekem schuilt er in dit felle blazende katje ook een deel dat smacht naar wat liefde en warmte. Ze heeft nooit ouders gekend. Volwassenen keken altijd op haar neer, rijkere kinderen werden van haar weggehouden omdat ze anders was.
Toen ze ouder werd vertelden mensen haar wel dat ze mooi was, ze lokten haar met lieve praatjes en gefakete liefde. Daardoor heeft ze een laag zelfbeeld, iets wat eigenlijk neer komt op: Ik verdien geen liefde.
Verleden: Op een koude winteravond is dit meisje geboren. De eerste sneeuwvlokjes vielen uit de hemel, terwijl de tranen langs de wangen van deze pasgeborene liepen. Ze huilde nauwelijks, slechts zacht genoeg om zuurstof binnen te halen. In de eerste maanden was ze een zeer rustige baby, het gaf nauwelijks problemen. Toen het jonge meisje nog voor haar eerste verjaardag ernstig ziek werd -een verkoudheid heeft bij baby's al grote impact- kon haar moeder het hoogstwaarschijnlijk niet handelen. Kon Callie geen medicijnen kopen? Of wellicht maakten de rode koortswangetjes haar gewoon bang.
Hoe dan ook: Zo eindigde het albino meisje op de stoep van de kerk in district 1. In haar dekentje zat een kort briefje. ''Dit is Esmerald. Ze is ziek. Ik smeek U, bij God, genees haar. Mijn edelsteen, voor altijd in mijn hart. Grow up, grow strong. Callie.'' Dit alles in bibberig, haastig handschrift. Gelukkig kwam er op de late avond nog iemand langs die haar vond en binnen bracht. Met een hoop vasthoudendheid van de misdienaar en een flinke portie geluk genas de kleine meid. Een genezing die uiteraard als 'wonder des Gods' werd beschreven. Het babytje met haar witte donshaar betoverde algauw het hart van de oude man die hier zondags de mis begeleidde. Hij adopteerde Esmerald niet officieel, maar gaf haar wel een achternaam en een huis. De eerste vijf jaar van haar leven waren karig, maar aangenaam. Het ging voorbij in een waas van warmte en klokgelui. Dat geluid maakte op haar vijfde echter de grootste indruk: De klokken werden geluid vanwege de dood van de misdienaar. De oude man die Esmerald een slaapplaats had geboden was overleden. Ze heeft toen anderhalve dag in de kerktoren verstopt gezeten, intens verdrietig, zonder dat ze precies snapte wat er aan de hand was. De sfeer in de kerk was al erg genoeg geweest voor dit kwetsbare kind. Kwetsbaar ja, want in die tijd was ze vrolijk, open en ongelofelijk goedgelovig. In God, in mensen, in hun goede bedoelingen. Dat ze geen mama had, daar dacht ze nooit over na. Alles was gelukkig. Maar dat sloeg allemaal vlug om na de hartaanval die haar voormalige beschermer had gehad. De volgende leider van de kerk dacht heel anders over het meisje, wilde zo gauw mogelijk van haar af. Dat gebeurde meteen na de begrafenis.
Sindsdien heeft Esmerald nog ongeveer 3 jaar in een weeshuis gewoont, iets waarover ze niet graag spreekt. In die jaren heeft ze het vrij zwaar gehad, tussen de oudere weeskinderen hield dit meisje zich in eerste instantie lastig staande. Maar algauw veranderde ze mentaal en fysiek. Esmerald werd sterker, killer en afstandelijker. Ze had geen vrienden. Tot er een jongen uit het niets verscheen. Zijn prachtige amandelkleurige ogen vonden de hare en ze voelde gelijk een connectie. De jongen, genaamd Arthus, nam haar mee naar een verlaten gebouw, waar ze samen de hele nacht naar de lampjes van de stad keken.
Ze is dus de witte schaduw in het donker geworden, 's nachts vaak op een dak te vinden om daar van de stilte te genieten. Samen met Arthur. Hij leerde haar allerlei dingen. Het meisje kon eerst enkel de basis, zoals lezen, schrijven en rekenen. Hij leerde haar feiten, vertelde haar verhalen, leerde haar de beginselen van natuurkunde. Zo hebben ze twee jaar doorgebracht, waarin ze heel close werden. De begeleidsters die nieuw werden aangesteld zagen het albinisme van Esmerald als een tekendat Saten in het kind zat. Toen Esmerald nauwelijks elf was verlieten Arthur en zij samen het weeshuis, nadat de begeleider Esmerald een duivelskind genoemd had en haar voor de tweede dag aaneen geen eten had gegeven. Ze was in een hok opgesloten om gedwongen te bidden en de bijbel te lezen, zonder eten, met enkel vies water en een kaarsje. Dit brak haar laatste beetje geloof in geloven, in medemensen, in het goede in de wereld. Arthur heeft voor hen schuilnamen bedacht. Voortaan gingen de twee door het leven als Winter en Autumn. Ze begonnen zichzelf the Seasons te noemen.
Ze overleefden de eerste maanden met moeite. Met bedelen, zakkenrollen, verkopen van gevlochten graskunstwerkjes, stelen van de groenteboer. Alles wat nodig was om eten te krijgen. Winter en Autumn groeiden op tot geweldige straatartiesten en perfecte leugenaars. De vredebewakers kregen lieve verhalen over hun ouders te horen. Ze waren als broer en zus. Ze waren vrienden. Vaak werden ze zelfs aangezien voor een koppel. Dat Autumn dit altijd onmiddelijk ontkende alsof het een idioot en onmogelik idee was, deed stiekem pijn. Winters idee dat ze geen liefde mocht kennen werd pijnlijk bevestigd. Om te overleven nam Winter per jaar twee extra bonnen voor porties eten, ze vertelde dit nooit aan Autumn. In de jaren daarna is ze vaak in de problemen gekomen, heeft veel geleerd en veel van de slechte kant van mensen ontdekt. En hoe je mensen die je verachten toch zo ver kan krijgen dat je geld van ze los krijgt, met smeekbedes en guilt tripping.
Twee andere meisjes hebben zich bij de bende The Seasons aangesloten. Winter vertrouwt Spring en Summer [hun echte namen kent ze niet] absoluut niet, maar Autumn zegt dat ze te vertrouwen zijn, dus ze laat het toe. De vier hebben een aantal bondgenoten tussen de andere weeskinderen en armere stadskinderen, maar uiteindelijk zijn ze toch op zichzelf aangewezen. Met harde hand beschermen ze hun krot, genaamd Lionsgate. Ze zijn geen crimineel zooitje, stelen enkel bij gebrek aan geld en knagende honger wel eens een appeltje voor de dorst. Toch komen de vredebewakers af en toe wel heel dichtbij. Zo dichtbij dat Autumn voor drie hele weken opgesloten heeft gezeten, vanwege een vermeende actie in de opstanden tegen het Capitool. Toen pas realiseerde Winter zich hoe erg ze hem miste als hij écht weg was. Maar hij kwam terug en hun leven ging verder. Over de dagen die hij in de gevangenis door heeft gebracht spreken ze nooit. Maar dat het een vreselijke ervaring geweest is staat vast.
Met zo min mogelijk rebellie tegen de hoofdstad om maar geen aandacht te trekken. Want al worden de straatschooiers nu nog in dat achterwijkje geduld, dat kan elk moment omslaan en de groep beseft dat dondersgoed. Autumn haat het systeem en de Hongerspelen, maar is slim genoeg om dat aan niemand te laten merken. Winter wil er zo min mogelijk over nadenken, want de aanblik van een meisje dat naar het podium gesleept wordt lijkt haar nu al vreselijk. Tot die vreselijke dag van de Boete komen zal sleept Winter zich door de dagen heen, alles wat haar eraan doet herinneren negeert ze zo veel mogelijk. Maar dat betekent niet dat ze kansloos zou zijn in het geval dat het ondenkbare toch gebeuren zal en zij ó zo eervol hun district verdedigen mag. Onderschat haar niet, zeker niet nu ze aan het trainen is geweest.
Het meisje is achttien geworden, een heuglijke dag die samenvalt met het krijgen van nóg een extra bon en nog een extra kans op de levende hel van de Hongerspelen. Ze komt redelijk vaak langs bij Jennifer en heeft soms contact met haar vader Brendan. Al met al is ze beter voorbereid op de Spelen dan de meesten, maar dat betekent niet dat ze zin heeft in haar allerlaatste Boete.
Overig: Door haar bleke huid kan Winter niet goed tegen de zon.
Waar liggen de sterke punten van je karakter en waar de zwakke?Sterke punten: Winter is een felle dame, die bereid is álles te doen om te overleven. Niet alleen qua vechten, maar ook qua manipulatie en dealtjes. Ze heeft nog nooit iemand afgemaakt, maar in straatgevechten al wel lelijke verwondingen uitgedeeld. En om eerlijk te zijn boeit het haar niet zo veel wat er met mensen gebeurt, haar vrienden uitgezonderd. Als ze dit jaar in de Spelen terecht komt zal ze bloedlink zijn, boos dat ze net niet veilig is.
Zoals al gezegd is ze nogal sluw, waardoor ze plannen kan maken en sponsors kan winnen, indien ze haar haat jegens het Capitool niet in de weg laat komen. Hoewel ze wantrouwig is zal ze nog best een bondgenootschap kunnen sluiten, mits de ander niet al te afschuwelijk is (daar is ze kieskeurig in). En ja, dat bondgenootschap zal niet al te heilig voor haar zijn als haar bondgenoot haar overwinning belemmert.
Verder is Winter erg gehard, ze kan goed tegen honger en dorst en weet zich altijd wel te redden.
Ze klimt redelijk goed en kan een vuurtje aankrijgen. Snel rennen is geen probleem door de vele achtervolgingen die ze heeft moeten uitrennen om voor achtervolgers te vluchten.
Winter is erg handig, vingervlug en geniepig. Iemands zakken rollen gaat met het grootste gemak. Maar ook kan ze zich onschuldiger voordoen dan ze eigenlijk is om mensen voor de gek te houden.
Qua wapens is Winter na jaren van het straatleven ontzettend vaardig met een klein mes en kan ze redelijk goed mikken.
Wapens als speren en bijlen kent ze sinds ze met de beroepstrainingen is gestart, ze heeft ook genoeg fysieke kracht in haar pezige lijfje om die redelijk te kunnen hanteren indien nodig. Zwaarden vind ze maar lastig in balans te houden. Winter is het sterkste in een gevecht kleine wapens of enkel vuisten, nagels en tanden.
Ze heeft geleerd af te wachten en is redelijk geduldig. Winter kan haar tegenstanders goed inschatten. Ze zal zich dus meestal niet zomaar in een onhaalbaar gevecht mengen, maar eerder snel vluchten.
Zwakke punten: Winter laat zich snel opjutten, kan er niet tegen wanneer mensen haar kleineren. Ze is bang in kleine ruimtes, wanneer ze een verstikt gevoel krijgt, een lichte claustrofobie.
Ook kan ze er niet goed tegen om bij mensen in het krijt te staan, al zal ze zich er wel vrij makkelijk overheen zetten als het een zaak van leven of dood is.
Winter's albinisme heeft enkele nadelen: Het is niet bepaald onopvallend, ook in weinig licht zie je haar witte haren nog soms al te duidelijk. Verder is ze kwetsbaar voor zonlicht, dus in een woestijn zou ze zonder dat enige andere tribuut ook maar moeite hoeft te doen al flink in de problemen raken, al is ze wel gewend zichzelf tegen zonlicht te beschermen. Als laatste is haar zicht niet optimaal en kan ze in de verte niet perfect zien, ongeveer gelijk aan -1 qua brilsterkte. Als ze lang in de verte staart krijgt ze last van haar ogen, vooral als ze naar fel licht kijkt.
Hoeveel kans heeft jouw karakter om tribuut te worden?Winter staat als Esmerald Snow ingeschreven en met haar achttien jaar heeft ze de zeven verplichte bonnen.
Ook heeft ze zodra er die kans bestond driemaal 1 extra bon aangenomen om eten voor te krijgen toen de Hongerspelen werden ingevoerd.
Dat geeft dus een totaal van
tien bonnen precies en dat zijn er naar haar mening precies tien te veel.
Ze zijn dus wel degelijk in het voordeel. District 4 (officieel ook beroeps) zal waarschijnlijk pas later hun voorbeeld volgen.