Saying goodbye to the devil

PROFIELAantal berichten : 319 Registratiedatum : 30-09-13

Het duurde lang, veel te lang. Flaire had staan stralen op het podium, ook toen de mannelijke Tribuut was gekozen die samen met haar naar de Arena zou gaan, maar zeker weten vermoord zou worden, maar toen alles voorbij was, gingen ze nog steeds niet weg! Het meisje was het gemeentehuis binnen gebracht en daar in een ruim vertrek achter gelaten om "afscheid te nemen van haar familie en vrienden." Yeah, right, welke familie? Welke vrienden? Flaire was opgegroeid in een serie weeshuizen en zat nu in een gesticht. Iedereen was haar liever kwijt dan rijk, haar ouders waren dood en haar zus haatte haar. Één troost, zij haatte haar ook. Chagrijnig stampte het meisje rond in de veel te nette kamer. Hoe lang moest ze hier nog wachten? Ze wilde naar het Capitool! Nee, wacht, ze wilde naar de Arena! Niet via een parade en andere onzin, ze wilde er meteen heen! Nu! Geïrriteerd schopte ze tegen een kast die langs de wand stond en draaide zich toen met een ruk om. Er was op de deur geklopt en die ging nu langzaam, bijna aarzelend open. Achterdochtig keek Flaire toe terwijl ze een pen van de tafel griste. Wie was er zo dom om afscheid te komen nemen van haar?

OOC: Jolene, Aron, Toby, ik neem aan dat jullie wel even doei willen zeggen tegen Flaire? Vixen, jij ook misschien? :3

PROFIELAantal berichten : 38 Registratiedatum : 27-07-13

Jolene had verbaasd gelachen toen de naam van Flaire over het plein had geklonken. Flaire Blitz, vrouwelijke tribuut van District 3. Ze wist niet eens dat Flaire mee mocht doen aan de loting. Ze had verwacht dat psychisch gestoorde mensen liever niet in de arena werden toegelaten, juist omdat die het wel eens léúk zouden kunnen vinden om te vechten. Het hele doel was toch juist dat mensen het niet leuk vonden om te vechten? Of had ze dat allemaal verkeerd begrepen? In andere woorden: Jolene kon de grote-mensen-hersenkronkels niet helemaal volgen. Ze raakte ervan in de war. Wat ze gelukkig wél begreep, was dat Flaire nu in de Spelen kwam en dat er dus het een en ander ging veranderen aan haar dagelijkse leven.

Na de boete was er tijd om afscheid te nemen van de tributen, zo had ze gehoord, en daarom begaf Jolene zich naar het kamertje waar Flaire zou moeten zitten. Ze vroeg zich af of het nog zin had om te doen alsof ze vrienden waren, omdat Flaire misschien helemaal niet zou terugkeren. Maar áls ze zou terugkeren, dan was het van levensbelang om een vriendschap met Flaire in stand te houden, want áls ze terugkwam... Jolene had een gesprek opgevangen van twee mensen die alvast waren begonnen met bidden dat het duivelskind niet terug zou komen, want ze wisten dat Flaire dan in een villa in de winnaarswijk mocht wonen. Voordat het Capitool door zou hebben dat het verstandiger was om die villa goed te laten bewaken, zou heel District 3 al afgebrand zijn, zo redeneerde het tweetal. Jolene kon zich er maar moeilijk een voorstelling van maken, maar had wel besloten dat het in dat geval beter was dat ze bevriend was met Flaire, want dan zou Flaire haar vást niets aan doen.

Ze was inmiddels bij het kamertje gekomen en voelde zich nu toch wel enigszins zenuwachtig. Langzaam opende ze de deur en stapte ze de kamer binnen. Meteen zag ze Flaire: het krankzinnige kind. Jolene besloot Flaire niet de kans te geven vragen te stellen, maar zei meteen: ‘Hoi Flaire, ik kwam je... eh... feliciteren...’
Als ze Lucifer goed had ingeschat, was “feliciteren” de enige juiste woordkeuze...

PROFIELAantal berichten : 319 Registratiedatum : 30-09-13

Flaire staarde ingespannen naar de deur die langzaam open ging. Welke verachtelijke persoonlijkheid had besloten dat het wel een goed idee was om haar gedag te zeggen? Was het soms Adrienne die dan toch een zacht hart had gekregen en haar vaarwel wilde zeggen? Of was het soms Precilla, die haar angst en haat jegens haar opzij had gezet? Als dat zo was, dan zou Flaire daar meteen weer een einde aan maken door een einde te maken aan het leven van haar "zus". Of zouden het dan toch haar twee broertjes zijn, die ze al jaren niet meer had gezien? Ergens hoopte ze van wel, want Aron en Toby waren de enigen waar ze nog enigszins om kon gaan geven. De persoon die binnen kwam was echter geen van haar familieleden, noch iemand uit het gesticht, al hield ze daar wel verband mee. Nog voor Flaire kon reageren op de binnenkomst van Jolene, begon het meisje al te spreken. Flaire haar ogen werden spleetjes toen het meisje haar feliciteerde, maar grijnsde toen. 'Dank je.. Jolene.' Ze nam het meisje voor haar in zich op. Ze vroeg zich nog altijd af wat de beweegredenen van het meisje waren en waarom ze zo vriendelijk deed tegen haar. Wat was het motief van het meisje? 'Dus.. Je zult wel blij zijn dat ik naar de Spelen ga of niet,' sprak ze langzaam. 'Iedereen lijkt er in ieder geval erg blij mee.' Ze gebaarde naar het raam waardoor zicht wat op het plein en de mensen die daar nog rond dwaalden.

PROFIELAantal berichten : 216 Registratiedatum : 18-08-14

Toby wurmde zich met veel moeite door de wegstromende massa heen. Nu de Boete voorbij was wilde iedereen zo snel mogelijk naar huis, maar hij en Aron niet. Nee, zij wilde juist de andere kant op, naar het gemeentehuis achter het podium, naar de plek waar Flaire naartoe was verdwenen. Familie en vrienden mochten nog even afscheid nemen voordat de Tributen naar het Capitool zouden verdwijnen en mogelijk nooit meer terug zouden komen. Dit zou de enige kans zijn die de tweeling misschien had om hun zus te spreken. 'En waar gaat dat naartoe?' Bij de trap van het gemeentehuis werden ze tegen gehouden door een Vredesbewaker die er duidelijk op toe moest zien dat niet iedereen naar binnen zou gaan. 'We komen voor Flaire,' reageerde Toby terwijl hij zich in zijn volle hoogte oprichtte. 'We willen afscheid nemen van onze zus.' De man bekeek hen beiden en leek even na te denken. Ja, ze mochten dan niet het rode haar van Flaire hebben, maar ze hadden wel hetzelfde gezicht. 'Nou goed dan, de hal door, tweede deur aan de linkerkant.' Toby knikte, waarna hij en Aron de man voorbij gingen en de trap voor het gemeentehuis op stoven. Hoewel hij binnen niet wilde rennen, maakten zijn lange benen het wel mogelijk om heel snel te lopen en binnen zeer korte tijd stond de tweeling voor de deur waarachter Flaire verborgen zat. Alleen was ze blijkbaar niet alleen.

Toby drukte zijn oor tegen de deur toen hij aan de andere kant stemmen hoorde. Flaire sprak tegen iemand, maar wie? Hij kon zich niet voorstellen dat- 'Precilla?' vroeg de jongen ongelovig, terwijl hij een blik wierp op Aron. 'Dus.. Je zult wel blij zijn dat ik naar de Spelen ga of niet,' hoorde hij Flaire zeggen, waarna er nog iets gemompeld werd, maar dat kon hij niet verstaan. Gedreven door zijn nieuwsgierigheid en het besef dat de tijd voor een gesprek aan hen voorbij tikte als ze hier nog langer bleven staan, gooide Toby de deur open en stapte naar binnen. Tegenover hem stond Flaire, welke gebaarde naar het raam en wat daarachter lag, een pen in haar hand, waarom was hem niet duidelijk. De persoon waartegen hun zus had staan praten was overduidelijk niet hun oudere zus Precilla, maar ondanks dat zeker geen onbekende. 'Jij!' riep Toby verontwaardigd toen hij het kleine meisje herkende dat hem en Aron weken terug had gezegd dat ze wist waar Flaire was, maar niet had willen vertellen waar. 'Wat doe jij nou weer hier!'

OOC: Meesleeptoestemming van Aron :3

PROFIELAantal berichten : 38 Registratiedatum : 27-07-13

Nadat Jolene Flaire had gefeliciteerd, zei de laatstgenoemde met een grijns: 'Dank je... Jolene.' Was dat een primeur? Zou Flaire ooit eerder iemand hebben bedankt? Jolene glimlachte naar Flaire. Meer om haar zenuwen te verbergen, dan dat er echt iets te glimlachen viel. Flaire sprak na een korte stilte verder: 'Dus... je zult wel blij zijn dat ik naar de Spelen ga, of niet?' Waarna ze heel scherp opmerkte dat de meeste mensen er in ieder geval wel blij mee waren. Voordat ze antwoord gaf, dacht Jolene aan de jongen die samen met Flaire naar de Spelen moest. Ze was zijn naam vergeten, maar zijn gezicht niet. Zou hij blij zijn dat hij samen met Flaire de Spelen in ging? Dat gaf hem wel de kans om haar legaal te vermoorden, maar tegelijkertijd werd het spel er wel erg gevaarlijk van.
'Och... tja...' begon Jolene vaagjes. Ze wist niet zo goed of ze blij was of niet. Ze wist dat ze blij hoorde te zijn dat het niet een ander meisje was dat de dood tegemoet ging, maar ze vond het anderzijds ook wel jammer dat Flaire wegging. Ze was bang voor het duivelskind, dat wel, maar tegelijkertijd gaf die angst een soort... verslavend gevoel. Zelf bracht ze dat natuurlijk niet zo onder woorden. Ze merkte eigenlijk niet eens dat ze telkens weer aangetrokken werd door gevaar.

Net toen Jolene haar zin verder wilde formuleren, ging de deur opnieuw open. Ze had nauwelijks de tijd om zich om te draaien, of er werd geroepen: 'Jij!' Op een verontwaardigde toon, alsof ze iemand iets ergs had gedaan. Jolene herkende meteen de twee jongens die graag hadden willen weten waar Flaire opgesloten had gezeten. Het was best leuk geweest dat zij dat wel wist en de twee jongens niet, maar ze had er achteraf nog altijd spijt van dat ze die kennis niet wat beter had benut.
'Ik ben hier op bezoek,' zei Jolene op een toon die duidelijk maakte dat ze vond dat ze alle recht had hier te zijn. 'Ik mag toch best afscheid nemen van een vriendin? Wie weet wanneer ze weer terug is!' Ze keek de twee jongens uitdagend aan. De neiging was groot te vragen wat zíj hier eigenlijk deden, maar het antwoord op die vraag wist ze eigenlijk al lang...

OOC: Ik hoop dat het niet de bedoeling was dat Aron eerst zou posten? :f:

Nee hoor Anja, helemaal prima *aait*

PROFIEL KARAKTER

» Last Goodbye
» Goodbye...
» One last goodbye
» Don't say goodbye
» Saying Goodbye

N

O

S

A

E

S

S

K

N

I

L

K

C

I

U

Q

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

F

F

A

T

S

S

T

I

D

E

R

C

Saying goodbye to the devil

Saying goodbye to the devil

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen