"Je bent laat" Robin duwde zich af van de boom waar hij tegenaan geleund had en keek naar de schaduw die naar hem toe kwam sjokken. "Wees blij dat ik überhaupt gekomen ben" Zei de stem die Robin maar al te goed kende. Nu pas was zijn broertje voor hem en viel het zonlicht weer op hem zodat hij goed zichtbaar was. "Archer, de trainingen zijn voor je eigen bestwil, hoe vaak..." "De Boete is nog maar een week geleden en in plaats van te vieren dat ik nog een jaar langer veilig ben zit je nu alweer te zeiken!" snauwde zijn broertje. Robin zuchtte en wist dat hij geen verklaring zou krijgen waarom zijn broertje zo laat was. Hij had er ook geen nodig om te weten dat hij waarschijnlijk weer eens illegaal geld heeft verzameld, op wat voor wijze dan ook. Hij pakte de twee bogen die tegen een boom aan stonden en gooide er een naar zijn broertje. Maar Archer kreeg te laat door wat er op hem af kwam en liet de boog onhandig vallen. "Concentreer je!" Snauwde Robin terug. "Tuurlijk, je geeft me niet eens de tijd om op adem te komen nadat ik dat roteind heb moeten lopen. Alleen maar voor een paar bomen die je amper een bos kan noemen."

Robin negeerde zijn uitspraak, deze discussie was al veel vaker gevoerd. Robin wou oefenen in het dichtstbijzijnde 'bos' omdat het veiliger was dan de open velden. Archer vond het te ver weg en onzin. Na vele malen de discussie te houden had Archer hem al over weten te halen om een groot deel van de training thuis te houden maar pijl-en-boog schieten kon toch echt alleen hier. Robin vond het nooit erg om te lopen, hij genoot juist van de rust die het gaf. En ook het trainen met zijn boog voelde als ontspanning. Archer kon echter nooit stoppen met zeuren en klagen.

Robin stopte een boomblad aan de punt van zijn boog, spande aan en mikte op een boom die zo'n 30 meter verderop stond. Hij liet los en zoals hij al verwachtte raakte hij de boom mooi in het midden. Nu viel het blad erg op, hangend tegen de bast. Hij knikte naar Archer, die vervolgens ook schoot, zijn pijl belandde echter vlak naast de boom. "Nog eens en concentreer je beter." Weer schoot Archer, dit keer iets meer tijd nemend om te richten. Dit keer raakte hij het blad wel, zijn pijl boorde zich vlak langs die van Robin in de boom. Zo gingen ze door, het doel steeds verder legend, tot het begon te schemeren. "We moeten maar eens terug." Hij klopte Archer op zijn schouder en nam toen zijn pijl en boog. "Je deed het goed vandaag. Ik dacht dat je morgen wel een vrij dagje kon gebruiken." Hij liet de spanning van de boog vallen en borg hem op tussen de wortels van de grootste boom. Hun vaste plekje waar voor noodgevallen en training altijd wat voedsel, drinken en wapens voor training lagen. Het waren niet de beste spullen maar je wist nooit wanneer zo'n plek handig kon zijn. "Echt?" antwoordde zijn broertje verbaasd en een tikkeltje achterdochtig. Robin kon zijn gezicht niet zien maar wist hoe verbaasd hij moest kijken. "Ja, je had gelijk. We hebben een heel jaar extra om te trainen en je word snel beter. Een dagje minder kan geen kwaad." Hij draaide zich om en begon vooruit de vlakte op te lopen, Archer kwam al snel naast hem lopen. "Dankje, blijkbaar ben je soms nog redelijk." Zei hij, deels spottend. "Zolang je geen rotzooi uithaalt waar ik je uit moet redden vind ik het goed. Maar zodra ik merk dat je jezelf in de problemen hebt gewerkt is het klaar en zal ik niet meer zo aardig zijn." Nu keek Archer een stuk minder blij, "Daar is de bekende Robin weer.." klaagde hij. Robin gaf hem een vriendschappelijk duwtje als antwoord en al snel renden ze elkaar plagend en stoeiend achterna, terug naar de benauwde stad.