Met een zucht keek Mark naar de aanmeldingen die hij had gehad voor zijn gesprekken. Blijkbaar vond de helft van de begeleiders sponsoringen van de hoofdsponsor niet belangrijk, of hadden ze iets beters te doen. Mark was van plan geweest om van onder naar boven te werken, en dus van District 12 naar District 1 te gaan in volgorde. Dat plan was mislukt, hij ging nog wel van onder naar boven, maar dat betekende nu van District 8 tot District 1, waarbij er ook nog gaten vielen. Maar 5 gesprekken zou hij hebben, wat Mark het idee gaf dat bijna niemand ook daadwerkelijk iets gaf om zijn of haar tributen. Maar dat betekende gewoon dat de wel opdagende begeleiders geluk hadden. Nu waren er minder tributen om sponsoringen over te verdelen. Aan de hand van de gesprekken waren een aantal plekken te verdelen. Eerst zou Mark met 12 plekken werken, maar dat werden nu dus alleen de vijf eerste plekken. Plek nummer vijf en vier kregen geen sponsoring. De derde en tweede plek waren verzekerd van één sponsoring, en de tributen van de begeleider met het beste babbeltje kreeg alvast verzekerd twee sponsoringen.
Achteroverleunend zat Mark te wachten op het tweede gesprek. Zojuist had hij een gesprek gehad met Eutropia, begeleidster van District 8. De volgende kandidaat was Dyson Green. Hij vertegenwoordigd District 7. Een man waar Mark al een hoge dunk voor had. Dit was geen Capitool fan, maar gewoon een Districtbewoner. Nu hoefde Mark dus geen pimpelpaars of kanariegeel geverfd persoon te verwachten. Toen zijn gast door middel van geschreven tekst door een Avox werd aangekondigd, riep Mark al ‘BINNEN’. Hij pakte het pakje sigaretten van zijn bureau. De sigaretten waren verschrikkelijk verslavend, en een slechte gewoonte. AL had hij sigaretten gekocht die niet schadelijk waren voor hem en zijn omgeving. Het pakje was knalgeel, en de sigaretten waren bedrukt met een tijgerprintje. Ze smaakten naar chocolade, en de rook had ook een chocoladegeur. Verder was de rook niet schadelijk voor zijn omgeving. “Welkom Dyson! Kom zitten! Sigaretje? Hoe was de reis naar het Capitool? Voorspoedig hoop ik!” Mark interesseerde zich helemaal niet in de reis naar het Captiool, maar het wat een beleefde vraag. Hij drukte op een knop op zijn bureau waardoor er een steekvlam naast hem tevoorschijn werd getoverd waar hij zijn sigaret mee aanstak. Mark zat aan de overzijde van het bureau in een grote directeursstoel. Dyson had hij de wat simpelere, maar comfortabele bureaustoel gewezen aan de andere kant van het bureau. “Vertel eens Dyson, waarom zou ik jouw tributen sponsoren?” En Mark blies een chocoladerook walm richting het plafond.
