Naam: Ofelia Mila de la Fuente
Geslacht: Vrouw
Leeftijd: 31 jaar, geboren op 23 september.
Woonplaats: District 11
Familie, vrienden e.a.:
◊ Amrit de la Fuente (82 jaar) – Dit is de opa van Ofelia, aan haar vaders kant. Amrit is al oud en kan niet meer goed voor zichzelf zorgen. Hij is altijd een sterke man geweest, maar sinds de dood van zijn vrouw is het bergafwaards met hem gegaan en wordt kan hij niet meer op eigen kracht uit bed komen. Zijn familie vermoedt dat hij niet meer lang te leven heeft, maar ze weten ook dat zijn hart sterk is, net als zijn wil om te overleven. Amrit is mager en heeft een ingevallen en bleek gezicht. Er is geen dokter voor nodig om vast te stellen dat hij ziek is.
◊ Anna de la Fuente-Kokinos († 83 jaar) – Dit is de oma van Ofelia. Ongeveer een jaar geleden is zij overleden aan ouderdom. Ze was altijd een fragiele vrouw geweest en het was een wonder te noemen dat ze überhaupt nog 83 heeft mogen worden.

◊ Kevin Archer (79 jaar) – Dit is de opa van Ofelia. Is de familie aan haar vaders kant getint, de familie aan haar moeders kant is blank. Kevin bezat jarenlang een grote landbouwboerderij, waar hij het bevel had over veel werknemers. Het was hard werken, maar bracht ook relatief veel geld in het laatje. Op zijn zeventigste droeg hij dit bedrijf over aan zijn zoon, August.
◊ Liliana Archer-Giles (70 jaar) – Dit is de oma van Ofelia. Ook Liliana is een blanke vrouw en is geboren in het Capitool. Voordat er überhaupt nog maar nagedacht werd over een eventuele opstand tegen het Capitool, trouwde Liliana met Kevin en verhuisde ze naar het (bijna) altijd zonnige district 11. Omdat ze vooral te maken heeft met de rijkere kant van het district, heeft ze er nooit spijt van gekregen dat ze het Capitool verlaten heeft.

◊ Corrado de la Fuente (58 jaar) – Deze man is de vader van Ofelia. Corrado is een hardhandige, maar rechtvaardige man. Omdat hij een hoge rang heeft in het leger van vredebewakers, heeft hij een royaal loon waar hij zijn familie goed mee op de been kan houden. Hij woont in een relatief groot huis in district 11, samen met zijn vrouw Shawnda en zijn vader Amrit, die niet meer voor zichzelf kan zorgen. Corrado heeft zijn dochters met harde hand opgevoed en heeft zo bijgedragen aan hun sterke aard. De man heeft altijd liever zonen gewild dan dochters en heeft dat nooit onder stoelen of banken geschoven. Corrado is een stevige, sterke man, die zeker één meter en negentig centimeter groot is.
◊ Shawnda Archer (49 jaar) – Dit is de moeder van Ofelia en een echte huisvrouw. In huis is zij de baas en dat moet zelfs Corrado aanvaarden. Shawnda is lang, slank, licht getint en heeft donkerbruine haren.

◊ Shaw de la Fuente (57 jaar) – Dit is Ofelia’s oom en de broer van haar vader. Shaw is ook werkzaam als vredebewaker, hoewel hij nog altijd onder zijn broer werkt. Erg vind hij dat niet, want hij is lang niet zo bazig als zijn oudere broer. Shaw is inmiddels al weer vijfendertig jaar gelukkig getrouwd met Sherie de la Fuente en samen hebben ze twee kinderen gekregen: Ash (35) en Valentina (33).
◊ Azarel de la Fuente (55 jaar) – Dit is Ofelia’s oom en de broer van haar vader. Azarel is op twintigjarige leeftijd naar het Capitool vertrokken, waar hij inmiddels een belangrijke functie vertolkt bij de bewaking van het trainingscentrum voor de tributen van de Hongerspelen. Azarel is ongetrouwd en is daar heel tevreden mee.
◊ Michaela Rose-De la Fuente (53 jaar) – Dit is Ofelia’s tante en de zus van haar vader. Michaela is voor de Donkere Dagen getrouwd met Primo Foxes, een man uit District 3. Ze zijn nog altijd een koppel en vandaar ook dat Michaela in district 3 leeft. Ze hebben drie kinderen: Ridley (30), Roxie (29) en Albin (26). De familie De la Fuente heeft weinig contact met Michaela, vanwege de strenge wetgeving van het Capitool.
◊ August Archer (51 jaar) – Dit is Ofelia’s oom en de broer van haar moeder. August is de eigenaar van een groot agrarisch bedrijf, waar hij de leiding heeft over tientallen werknemers. Dit is hard werken, maar hij verdient er ook veel geld mee, zodat hij zijn gezin goed kan onderhouden. Hij is getrouwd met Carmen Archer, die hem helpt bij het runnen van de boerderij. Samen hebben ze vijf kinderen, waarvan drie dochters (Kristina (33), Julia (31) en Manuela (31)) en twee zoons (Gamal (29) en Samuïl (28)).
◊ Sienna Graham-Archer (46 jaar) – Dit is Ofelia’s tante en de zus van haar moeder. Sienna is getrouwd met Dimitri Graham en samen wonen ze in het Capitool, waar ze beide meewerken aan het nieuws: Sienna is verslaggeefster en Dimitri is cameraman. Via Sienna lukt het Ofelia regelmatig om wat bij te klussen als correspondent vanuit District 11 of kleine documentaires te maken.

◊ Ellinor de la Fuente (32 jaar) – Dit is Ofelia’s oudere zus. Ellinor is qua uiterlijk het tegenovergestelde van Ofelia: ze is kort en mollig en haar huid is slechts licht getint. Ellinor is verder net zo’n bazig type als dat haar vader is en kan vurig in discussies gaan, of ze de discussie nou echt interessant vindt of niet. Op dit punt is haar relatie met Seán dan ook stukgelopen en het contact met haar ex verloopt heden ten dage, drie jaar na de scheiding, nog steeds niet altijd even lekker. Ellinor heeft twee kinderen, Asma en Toni, en werkt (tegen haar zin) in een bakkerij.
◊ Martina Matos-De la Fuente (29 jaar) – Dit is Ofelia’s jongere zus. Ze is lang en slank en zo donker van huidskleur, dat ze bijna letterlijk zwart is. Haar ogen zijn donkerbruin en groot. Martina is getrouwd met Glenn Matos en samen hebben ze een dochterje: Cher. Ook Martina kan vurig zijn, maar over het algemeen heeft zij haar emoties beter onder controle dan haar oudere zus. Martina is net als Ofelia werkzaam als vredebewaakster.
◊ Sraosha de la Fuente (27 jaar) – Dit is Ofelia’s jongste zus en de minst koppige van de vier. Dat wil overigens niet zeggen dat ze niet koppig is, want ook Sraosha heeft het nodige vuur door haar bloed stromen. Sraosha is kort, slank en heeft een donkere huidskleur en eveneens donkere haren, die net niet helemaal zwart lijken te zijn. Sraosha is docente op de basisschool.

◊ Seán Dale (32 jaar) – De ex zwager van Ofelia en ex-echtgenoot van Ellinor. Seán is in dienst bij August Archer en is opzichter over de graanvelden van het agrarisch bedrijf. Seán is minstens zo koppig als zijn ex-vrouw en kan bij vlagen ook behoorlijk aggresief zijn. Hij is groot en sterk en mede daarom indrukwekkend om te zien. Seán is de broer van Cáel.
◊ Cáel Dale (31 jaar) – Dit is de vriend van Ofelia. Ze hebben inmiddels al weer drie jaar een relatie, hoewel de twee vaak de nodige ruzies hebben. Ook Cáel is namelijk niet op zijn mondje gevallen en bovendien ook groot, sterk en lichtelijk aggressief. Cáel heeft kort, zwart haar en is licht getint. Zijn armen zitten onder de tatoeages, die hij op jongere leeftijd heeft laten zetten omdat hij dat stoer vond. Ooit hebben er ook tatoeages op zijn armen gestaan die tegen het Capitool spraken, maar vlak na de Donkere Dagen heeft hij die er af laten branden. Op de plekken waar die tatoeages hebben gezeten, zitten nog littekens en brandplekken. Cáel is onuitgesproken echter nog altijd een tegenstander van het Capitool, hoewel hij geen felle argumenten tegen heeft. Het is meer een onderbuikgevoel dat hem vertelt dat het Capitool niet op alle vlakken goed is. Cáel is overigens een vredebewaker, want hij gelooft – net als Ofelia – dat dit een eerzame taak is, die van belang is om een land als Panem voort te laten bestaan.
◊ Glenn Matos (31 jaar) – De zwager van Ofelia en man van Martina. Glenn is een zorgzame man, die zijn baan heeft opgegeven om de opvoeding van zijn dochtertje Cher op zich te nemen. Om niet te lui te worden, klust hij af en toe bij als loodgieter.

◊ Asma Dale (8 jaar) – Nichtje van Ofelia en dochter van Ellinor en Seán.
◊ Toni Dale (6 jaar) – Neefje van Ofelia en zoon van Ellinor en Seán.
◊ Cher Matos (2 jaar) – Nichtje van Ofelia en dochter van Martina en Glenn.

Uiterlijk: Ofelia is een lange, slanke vrouw, die altijd een vastberaden blik in haar donkere ogen heeft. Haar precieze lengte is één meter en achtenzeventig centimeter. Ze ziet er erg dun uit, haast alsof ze zo door de wind mee kan worden genomen, maar je moet haar niet onderschatten, want sterk is ze wel! Haar huid is donker van kleur, een donkere bruin die haast naar zwart toe neigt. Haar haren zijn diep zwart, lang en stijl. Meestal draagt ze deze bijeengebonden in een knot of staart, zodat ze haar niet in de weg zitten. Ofelia draagt make up en sieraden, maar in beperkte mate. Onder werktijd is ze gekleed in de witte uniformen van de vredebewakers, maar in haar vrije tijd draagt ze allerlei soorten kleding: broeken, rokken, jurken, blousjes, vesten, als het maar fijn zit en het er maar respectabel uit ziet.
Eigenschappen:
◊ Zelfverzekerd: Ofelia is net als alle andere mensen wel eens onzeker over zichzelf, maar laat dat naar de buitenwereld (normaal gesproken) echt niet zien. Ze is een sterke vrouw en profileert zich ook als zodanig. Ze laat niet met zich sollen en weet hoe ze zichzelf uit benarde situaties moet redden.
◊ Doelgericht: Ofelia weet weliswaar niet wat ze wil bereiken in het leven, maar ze heeft vaak zat een doel voor ogen en als ze dat doel eenmaal voor ogen heeft, weet ze ook prima hoe ze dat doel wil bereiken. “Over lijken gaan” zal ze in letterlijke zin niet zo snel doen, maar in figuurlijke zin wel. Ze is bereid veel tijd en energie op te offeren om haar doelen te bereiken en zoekt ook altijd naar de meest richte weg. Het bereiken van een doel op efficiënte en doelgerichte wijze is ook iets wat ze van haar collega’s of tijdelijke collega’s vraagt, hoewel die daar lang niet altijd toe bereid of toe in staat zijn.
◊ Onvermoeibaar: Ofelia weet van geen ophouden. Ze kan niet stilzitten en als een hobby haar begint te vervelen, heeft ze binnen een uur al weer een nieuwe hobby. Ze wil nieuwe dingen uitproberen en nieuwe avonturen beleven en last eigenlijk nooit een pauze in. Natuurlijk, af en toe moet ze slapen, maar ze probeert die nachten zo kort mogelijk te houden, want er is nog zo veel te beleven.

◊ Koppig: Ofelia zal zich altijd vasthouden aan haar eigen standpunten. Ben je het niet met haar eens, dan zul je er een harde kluif aan hebben om haar haar standpunten bij te laten stellen. Als ze beseft dat ze het bij het verkeerde eind heeft, zal het haar ook de grootste moeite kosten om zich te verontschuldigen en blijft ze vaak nog lange tijd beweren dat zij zelf wél gelijk had.
◊ Ongeduldig: Omdat Ofelia altijd veel wil doen, is geduldig wachten er niet bij voor deze dame. Haar ongeduld leidt wel eens tot onzorgvuldig voltooide taken, omdat ze niet de tijd heeft genomen haar taken geduldig af te ronden. Een avondje op de bank zitten met Ofelia is dan ook totaal niet gezellig, want de vrouw wordt dan rusteloos en weet niet wat ze met de rust aan moet.
◊ Springt te snel naar conclusies: Ofelia heeft altijd een sterke mening en heeft deze meningen ook in een mum van tijd gevormd. Ze is snel bevooroordeeld en heeft vervolgens moeite dat vooroordeel weer los te laten. Ook zal ze niet snel bereid zijn naar de meningen te luisteren van mensen die ze niet mag of dom vindt, ze is er bij voorbaat al van overtuigd dat hun mening of argument toch onzin is.
Verleden:
◊ 0 – 11 jaar
Op 23 september, inmiddels 31 jaar geleden, kwam Ofelia ter wereld, als tweede dochter van het gezin De la Fuente. Dat het een teleurstelling was voor vader Corrado, zou ze later nog vaak te horen krijgen, hoewel het niet zo was dat hij niet van haar hield – sterker nog, van al zijn dochters was Ofelia misschien wel zijn lievelingetje, omdat zij zich altijd leek te kunnen vinden in zijn standpunten. Ofelia begreep dit ook en ze begreep ook de teleurstelling van haar vader. Misschien was het wel vanwege dit begrip, dat ze al op vijfjarige leeftijd verkondigde dat ze later een vredebewaker wilde worden en haar vader wilde helpen met zijn werk.

Toen Ofelia twee was, kreeg ze er een zusje bij: Martina. Twee jaar later volgde er nog eentje: Sraosha. Nu was Ofelia oud genoeg om te begrijpen wat er om haar heen gebeurde en dus ook oud genoeg om blij te zijn met de geboorte van een zusje, waar ze net zo moederlijk over waakte, als dat haar oudere zus over haar deed. Ofelia ging vanaf haar vierde naar de basisschool, waar ze leerde schrijven, lezen en rekenen. Ze had het er erg naar haar zin, maar maakte weinig vrienden, omdat ze altijd over iedereen de baas wilde spelen. Ook thuis ging het niet altijd even goed, omdat alle vier de meisjes De la Fuente nogal wat pit hadden en elkaar rustig de hersenen insloegen als de één met het speelgoed van de ander speelde. Het liep echter altijd goed af en van echte haat was nooit sprake.

◊ 12 – 16 jaar
Ofelia ging naar vanaf haar twaalfde naar de middelbare school, waar ze beter leerde haar temperament in bedwang te houden. Ze zou waarschijnlijk altijd een type zijn dat snel en fel met meningen kon strooien, maar ze wist nu in ieder geval dat je iemand niet de haren uit het hoofd mocht trekken als diegene het niet met je eens was. Ofelia leerde nog meer en leerde ook haar meningen goed formulieren. Nog altijd had ze de wens vredebewaker te worden, maar ze besefte dat ze ook erg geïnteresseerd was in politieke kwesties en journalistiek. Omdat één van haar tantes werkzaam was in deze sector, maar dan in het Capitool, nam ze contact op met die tante. Destijds waren de regels van Panem minder strikt dan heden ten dage en daarom lukte het Ofelia om het voor elkaar te krijgen dat ze voor twee weken naar het Capitool mocht komen. Ze was toen vijftien jaar en nieuwsgierig naar het leven buiten het huis in district 11.

Tijdens haar korte verblijf in het Capitool leerde Ofelia veel over journalistiek, maar ook over het Capitool zelf en ze begon hun gedachtengangen te begrijpen. Ze had het erg naar haar zin in het hoofddistrict, maar voelde zich ook een beetje misplaatst, omdat zij niet zo rijkelijk uitgedost was als de Capitoolbewoners en haar tante. Ook merkte ze dat ze er moeite mee had dat er dieren als huisdier werden gehouden die niet als huisdier hoorden te zijn en dat er wel heel gemakkelijk gepraat werd over het doden van het dier alleen maar voor het bond, terwijl het vlees van dat dier vervolgens niet geconsumeerd werd. Ofelia besefte dat ze dit graag zou willen zien veranderen en nam zichzelf voor dat ze daar later mee bezig zou gaan, als ze iets ouder was en serieus genomen zou worden. Dieren mochten van haar best gedood worden, maar dan moest je de “restjes” niet als afval weggooien, want zo werkte dat ook niet in de natuur, had ze geleerd tijdens de lessen geschiedenis en biologie.

◊ 17 – 21 jaar
Op haar zeventiende vertrok Ofelia naar District 2, om daar een opleiding tot vredebewaker te volgen. Er volgde een zware periode, want de opleiding tot vredebewaker was niet gemakkelijk en je moest niet denken dat je als meisje een lichter programma voorgeschoteld zou krijgen, dan als mannelijke student. Maar Ofelia hield vol en haar volharding werd beloond. Na vier jaar op de opleiding te hebben gezeten, mocht ze zich een heuse vredebewaker noemen.

In haar tijd in District 2 leerde Ofelia veel mensen kennen en leerde ze niet alleen hoe ze moest vechten, verdedigen en optreden tegen criminelen, maar ook hoe ze om moet gaan met mensen in het algemeen. Toen haar opleiding dan eindelijk voltooid was en de docenten erg tevreden over haar waren, kreeg ze zelf de keuze voorgelegd naar welk district ze wilde om op te treden voor de wet. Het was aanlokkelijk om een district te kiezen waar ze nog nooit geweest was, of misschien het Capitool, maar na lang wikken en wegen, besefte ze dat ze het liefst terug ging naar huis. Terug naar District 11.

◊ 22 – 31 jaar
Zo kwam het dat op 22 jarige leeftijd Ofelia de la Fuente een volwaardig vredebewaker van District 11 werd. Ze kwam onder het bevel van haar vader te staan en ondanks dat dat soms behoorlijk lastig was, beviel het haar toch. Twee jaar later voegde haar zus Martina zich bij hen, want ook zij had altijd de droom gehad een vredebewaker te worden. De eerste jaren waren relatief rustig en Ofelia kreeg ruimschoots de kans om zich vertrouwd te maken met het beroep. Daarnaast was er ook tijd genoeg om zich bezig te houden met haar vele hobbies. Ze had via via een goedkope filmcamera weten te kopen, waarmee ze beelden schoot die ze vervolgens opstuurde naar haar tante in het Capitool en ook schreef ze regelmatig columns voor de gratis krant van District 11. Dat die krant nauwelijks gelezen werd omdat er veel analfabeten in het district woonden, kon haar eigenlijk niet eens zo veel schelen. Het was gewoon heerlijk dat ze op deze manier al haar gedachten van zich af kon schrijven.

Nog voor de Donkere Dagen leerde ze Cáel kennen, via de (inmiddels ex) man van haar oudere zus. Ze gingen graag samen op pad en konden het goed met elkaar vinden, ondanks dat Ofelia moeite had met Cáels scherpe opmerkingen over het Capitool. De tatoeages op zijn armen en borst zeiden overigens ook al genoeg. Toen de opstanden dan eindelijk uitbraken, zag ze hem ook voor een langere tijd niet en ze dacht dat hij dood was. Ergens was die gedachte geruststellend, want ze was bang geweest dat zij als vredebewaker tegenover hem terecht zou komen, maar dat was dus niet het geval. De Donkere Dagen vielen haar overigens zwaar, want ze moest mensen vermoorden die ze aardig had gevonden, maar het kon niet anders. Begrepen deze mensen dan niet dat opstanden slecht waren voor Panem?

Een jaar voordat de opstanden ten einde zouden komen door de bombardementen op District 13, zag Ofelia Cáel weer. Ze kwam hem zwaargewond tegen en besloot hem te verzorgen. Hij vroeg haar de tatoeages, die lieten zien dat hij tegen het Capitool was, van zijn huid af te branden, maar dat wilde ze niet. Hij bleef aandringen, maar het duurde lang voor het tot haar door drong dat die tatoeages zijn dood konden worden. Ze zocht een dokter op, die haar hielp de huid op een relatief veilige manier te verbranden, zodat de rebelse tatoeages niet meer herkenbaar waren. Cáel bedankte haar niet zozeer met woorden, maar drukte zijn lippen op de hare – eindelijk, zouden vele bekenden zeggen, want het was al lange tijd duidelijk geweest dat de twee veel voor elkaar voelden.

Ofelia had verwacht dat de beëindiging van de opstanden een opluchting zou zijn, maar nog een aantal zware maanden – of beter: jaren – volgden. Ontelbare lichamen moesten geborgen worden en werkelijk iedereen had wel een geliefde verloren. Cáel en Séan waren hun beide ouders kwijtgeraakt in de opstanden, terwijl die geen kant hadden gekozen, en dat speet Ofelia heel erg, maar ze konden er niets aan doen. De opstanden waren over. Het Capitool had gewonnen. En daar was Ofelia eigenlijk heel erg tevreden mee.

Vandaag de dag woont Ofelia in een klein, vrijstaand huisje, waar ze eigenlijk maar weinig tijd doorbrengt. Zoals gezegd: ze kan slecht tegen stil zitten en als ze binnen zit, voelt ze zich ook al snel opgesloten. Ze vult haar dagen met haar baan als vredebewaker, maar ook met het houden van interviews, zonder dat ze daar een specifiek doel voor heeft. Ze schrijft op wekelijkse basis columns, maar meer dan negentig procent van deze columns wordt door niemand gelezen, omdat ze niet verder komen dan het schriftje van Ofelia. Af en toe mag ze optreden als correspondent voor het nieuws van Panem, iets wat ze misschien nog wel liever doet dan het bewaken van de vrede. Een fulltime job heeft ze daar echter niet aan, omdat het Capitool weinig interesse heeft in wat er gebeurt in het district.

Overig: Ofelia is oprecht een voorstander van het Capitool. Ze gelooft dat wat zij doen goed is en dat de districtbewoners dankbaarder zouden mogen zijn voor wat het Capitool voor hen doet. Ook met de Hongerspelen heeft ze weinig problemen, omdat ze gelooft dat de Spelen een perfecte reflexie is op de natuurlijke aard van de mens. Ze gelooft er dan ook stellig in dat mens en dier weinig van elkaar verschillen en hoopt dat Panem ooit weer terug zal vallen op de levenswijze van de oermens. Ze is ook een enorme tegenstander van het gebruik van dieren voor kleding, kleden en experimenten voor cosmetica, hoewel ze verder geen problemen heeft met de fashion van het Capitool en er zelfs de schoonheid wel van in kan zien.

NaNoWriMo Wordcount: 36.841/50.000