Roeibootje

◊Onderwerp: Roeibootje | zo jan 04, 2015 2:15 pm

Nu zowel John als Norma zeeën van tijd hadden, namen ze regelmatig de tijd om eens lekker op stap te gaan. Heel erg ver konden ze niet meer, maar dat weerhield hen er niet van hun grenzen op te zoeken en hun leven nog zo avontuurlijk mogelijk te maken. Vooral John hield er wel van zijn eigen lichaam te testen en zijn kwaaltjes te negeren. Sneller dan zou moeten liep hij naar een afgelegen stuk op de haven, op de voet gevolgd door Norma. ‘John, doe toch rustig aan! We hebben de hele dag nog! Denk toch alsjeblieft om je hart en je knieën! Wie moet je oprapen als je valt? Ik kan dat niet hoor,’ ratelde ze, maar John schonk geen aandacht aan zijn bezorgde vrouw. Hij wist dat ze het goed bedoelde en irriteerde zich ook niet aan haar – sterker nog, hij moest lachen om haar bezorgdheid en hield alleen nog maar meer van haar omdat ze zo deed.

Hij stopte met lopen toen ze aan de rand van de haven waren aangekomen. Er was hier zo op het eerste gezicht niemand, hoewel er veel kleine bootjes lagen. ‘Kijk, hier is ons pareltje,’ zei John. Hij wees naar een roeibootje dat nog op het droge lag, maar er prima in orde uit zag. Norma stopte naast hem. Ze hijgde lichtjes. ‘Je hebt een roeiboot gekocht?’ zei ze ongelovig. John knikte. ‘Voor ons,’ zei hij. ‘Zodat we stukjes kunnen varen. We kunnen de rivier op gaan en als ze het leuk vindt, kunnen we Hayley af en toe ook mee nemen.’ Hij grijnsde trots naar zijn vrouw. ‘Wat zeg je er van?’

‘Oh... John...’ Norma legde haar armen om haar man heen. Dat was voor John genoeg antwoord. Hij wist dat ze blij was met het roeibootje, hoewel ze ook wist dat het een ridicuul idee was. Zij met z’n tweetjes de rivier op? Dat kon nooit goed gaan. ‘Kom,’ zei John. ‘Laten we hem het water in tillen.’ Hij liep al naar het bootje toe en Norma volgde hem. Samen probeerden ze het bootje op te tillen, maar deze bleek zwaarder dan gedacht. Puffend zette John zijn handen in zijn zij. Dit ging niet lukken zo. Hij keek om zich heen en tot zijn grote geluk zag hij iemand lopen. ‘Goedemorgen! Ahoy!’ riep hij. ‘Zou u ons misschien een handje kunnen helpen?’

OOC: Open to anyone
(Dus ook voor mensen die zich niet aangesproken voelen bij "u" XD

◊Onderwerp: Re: Roeibootje | ma jan 05, 2015 10:59 pm

Het was een heerlijke dag in district 4. Nadat Euphemia haar oudere zus Guinevere had geholpen met haar klusjes, besloot ze de rest van de dag alleen te spenderen. Hoe veel ze ook van haar familie hield; ze moest even alleen opladen. In haar dunne versleten trui liep het meisje naar de dijk. Ze plofte neer in het groene gras, dat nog een beetje nat was van de regen. Ze keek neer op de grote machtige rivier, waar ze vanochtend nog haar vader had geholpen met vis vangen. Hij leerde haar steeds vaker iets te vangen met een speer. Waarschijnlijk omdat dit van pas zou komen bij de hongerspelen. Áls ze gekozen zou worden. Ze verwachtte eerder dat Guinevere gekozen zou worden, die was gewond geraakt tijdens de Opstand. Ze kon niet meer praten en ook informatie verwerken ging langzamer. Als Guinevere gekozen zou worden, dan was dat haar dood. Een brok vormde zich in Euphy’s keel. Snel dacht ze aan andere dingen. Misschien kon ze even naar de haven gaan? Die was heel dichtbij en daar was altijd wel iets leuks te doen. Het roze-harige meisje stond op en veegde de grassprieten van haar roze spijkerbroek af.

Na vijf minuten stond Euphemia al aan de rand van de haven. Er was eigenlijk niemand, ondanks dat er veel kleine bootjes lagen. Ze keek op haar horloge. Het was moeilijk te lezen hoe laat het was, aangezien het gebroken glas ook nog eens redelijk vies was. Met veel moeite kon ze lezen dat het een uur in de middag was. Dat betekende dus dat zowat iedereen aan het lunchen was. Geen wonder dus dat de haven uitgestorven was.

Het 14jarige meisje liep over de steigers heen en genoot van het geluid dat haar schoenen maakte op het natte hout. Het liefste was ze gaan zitten op de steigers, maar ze had geen zin in een natte broek. Die had ze al deels gekregen door op het natte gras te gaan zitten. Ze keek omhoog, waar kraaien rondjes vlogen. ‘Wat hebben de vogels toch veel vrijheid,’ verzuchtte ze. In haar ooghoek zag ze ineens twee mensen lopen naar een roeibootje. Ze leken niet zo jong meer, maar dat was moeilijk te zien. Het leek er in ieder geval wel op dat ze het bootje wilde gebruiken. En omdat Euphemia ook nog eens graag naar mensen keek en hen hielp, liep ze er naartoe. Naarmate ze dichtbij kwam, hoe ouder de twee personen leken. Ze probeerde het bootje op te tillen, maar het bleek te zwaar. Ze hoorde de man roepen naar haar. ‘Goedemorgen! Ahoy! Zou u ons misschien een handje kunnen helpen?’ Vrolijk als ze was rende Euphemia naar het echtpaar. ‘Natuurlijk wil ik u helpen! Wat een mooi bootje zeg! ’ zei de tiener met de grootste glimlach van het heelal. ‘Zou u dan daar willen tillen? Anders lukt het niet,’ zei ze terwijl ze wees naar de andere kant van het bootje.

◊Onderwerp: Re: Roeibootje | zo feb 01, 2015 6:29 pm

Het was een jong meisje wiens hulp hij had ingeroepen, zag John, toen het meisje naar hen toe kwam huppelen. Het bleek een spontaan meidje, dat meteen de regie in handen nam. ‘Zou u dan daar willen tillen?’ vroeg ze, terwijl ze haar positie innam. ‘Anders lukt het niet.’

‘Natuurlijk!’ zei John, en hij stapte naar het andere eind van het bootje toe. ‘Wat bijzonder vriendelijk dat je ons wilt helpen.’ Norma, behulpzaam als ze was, liep achter John aan en ging ook bij de andere kant van het bootje staan. Zoals gezegd, ze wilde graag helpen en bovendien wilde ze John’s rug graag sparen.

John boog zich en voelde zijn rug al protesteren, maar negeerde het gevoel. Hij was van mening dat de pijn wel weg zou trekken als hij er maar geen aandacht aan schonk. Een beetje als een schooiende hond: die bleven om je heen hangen tot ze doorhadden dat je ze toch geen aandacht zou geven.

‘Eén, twee,’ telde John af en vervolgens zetten hij en Norma zich schrap om de boot op te tillen en naar het water te brengen.

OOC: Sorry voor deze schandalig late reactie, ik had niet gezien dat hier gepost was! D:
Also, voel je vrij om een beetje te godmoden door te zeggen dat de boot bijv. in het water belandt of dat ze de boot per ongeluk laten vallen ofzo, of idk. Iets. XD

◊Onderwerp: Re: Roeibootje | wo feb 18, 2015 10:14 pm

Het oudere paar hielp het meisje gelukkig wel mee, anders kwam de boot ook niet ver. De man, die een lange baard had, bedankte Euphemia meteen. Ze was blij dat iemand haar hulp waardeerde. Natuurlijk waardeerde Guinevere en haar ouders haar hulp wel; ze zeiden het alleen nooit. Euphemia zuchtte onder het gewicht van de boot. Het was echt maar goed dat ze nog hulp kreeg van de mensen, anders was het echt nooit gelukt.

Haar vingers begonnen nu behoorlijk pijn te doen door het gewicht, maar de boot lag gelukkig al bijna in het water. Euphemia moest helaas wel het water inlopen om de boot van de grond te krijgen. Haar schoenen waren niet van de beste kwaliteit, waardoor ze langzaam volliepen met koud water. Ze rilde, maar vond het ergens ook wel verkoelend. Het enige waar ze zich echt druk over maakte was of ze haar schoenen nog fatsoenlijk kon drogen. Het was haar enige paar en er was nou niet bepaald veel geld voor een nieuw paar. Ze zuchtte. Schoenen waren niet haar grootste probleem. Ze had er toch niets meer aan als ze ooit zou worden uitgekozen…

Inmiddels lag het bootje in het water en liep Euphy terug naar de kant. Ze trok haar schoenen uit en zag een grote hoeveelheid water eruit sijpelen. Haar sokken waren ook niet bepaald droog. ‘Kan ik u nog ergens anders mee helpen?’ vroeg ze beleefd aan de man. Het kon geen kwaad om het nog eens te vragen. Ze had toch niets beters te doen.

OOC: Helemaal oké hoor! Ik post nu ook pas, omdat ik ook geen melding had gekregen.

PROFIEL KARAKTER

N

O

S

A

E

S

S

K

N

I

L

K

C

I

U

Q

S

T

H

G

I

L

T

O

P

S

F

F

A

T

S

S

T

I

D

E

R

C

Roeibootje

Roeibootje