Met haar blik strak naar het beeldscherm kijkt Logan naar de interview van de winnares. Het bruinharig meisje kwam uit haar district en daar is ze behoorlijk trots op. Hoe kon uit die vierentwintig tributen, juist haar district genoot het overleven? Logan kijkt nog eens naar het meisje met de roze jurk op tv. Madelyn glimlacht wat onzeker en beantwoord de vraag van de intervieuwer: ‘Onderschat niet hoe zwaar het is.’ De winnares draait zich naar de camera en even voelt Logan een rilling door haar lijf lopen. ‘Alle Tributen zijn mensen, net zoals jij – mensen met een toekomst. Als je iemand vermoordt, dan ontneem je die toekomst. En dat is iets waar je mee zult moeten leven.’ De woorden van Madelyn galmen nog in Logans hoofd.
Wat zal er met haar gebeuren als ze in de spelen terecht kwam? Zal ze winnen en in staat zijn om mensen te vermoorden? Het begint zachtjes te regenen op het plein en haar blik ontsnapt naar boven toe; naar de zware wolken die in de lucht hangen. Veel mensen negeren de eerste druppeltjes, de mensen uit district zeven zijn wel wat gewend. Het zijn bouwvakkers. De gedachtes van Logan brengen haar op een hele andere plek dan de interview: naar de boete. Misschien zal ze wel getrokken worden. En wie word de volgende winnaar? Misschien zijzelf….
‘Lootje!’ Dax trekt aan Logans arm en kijkt haar vrolijk aan. Logan draait zich om: ‘Waarom trek je aan mijn arm?’ Zegt ze geërgerd, waarop Dax nog harder trekt: ‘Kom ik heb een verassing,’ zegt het broertje vrolijk en hij laat de arm van Logan los en rent onhandig weg. Eigenlijk wilt Logan zich helemaal niet met Dax bezighouden en met tegen zin loop ze achter Dax aan en haalt ze hem in. Het broertje kijkt niet begrijpend naar haar zus en probeert nog harder te rennen. ‘En waar is die verassing?’ Zegt Logan nieuwsgierig en ze glimlacht lief naar Dax. ‘Die heb ik niet,’ zegt het broertje lachend. Hij heeft zijn zus weer in de maling genomen.
Logan kijkt zuchtend naar de menigte mensen die druk aan het praten; de interview is zeker afgelopen. Rustig wandelt ze naar de menigte mensen en kijkt ze naar een paar tieners die iets te hard praten zodat iedereen het kan horen.
