&. Naam: Dean Webster

&. Geslacht: Mannelijk

&. Leeftijd: 14

&. Woonplaats: District 8

&. Familie, vrienden e.a.:

Rosemary Webster: Rosemary is de oma van Dean. Zij heeft hem min of meer opgevoed vanaf het moment dat zijn ouders stierven en zij is de enige persoon in het hele district met wie hij vrijwillig praat. Dean houdt erg veel van zijn oma en zou er kapot van zijn als ze sterft. Ze keurt zijn stelen af, maar weet dat hij dat deels voor haar doet. Ze is een voorbeeld voor Dean en is erg anti-Capitool, waardoor Dean dat ook is.

Jonathan Webster: De opa van Dean. Dean heeft hem nooit gekend, omdat hij vele jaren voor de Opstand stierf.

Jeffrey Webster: De vader van Dean. Hij werkte in de grootste textielfabriek en streed mee in de voorlopers van de Opstand, samen met zijn vrouw. Hij was rechtvaardig en eerlijk en wilde er alles aan doen om vrede te stichten in Panem en het Capitool omver te werpen, maar zijn plannen werden gedwarsboomd en hij werd neergeschoten samen met zijn vrouw. Hij was al een tijd bezig met zijn district achter zich te krijgen om een rel te beginnen. Iemand had het doorverteld aan één van de Vredesbewakers, in ruil voor eten, en elke ‘leider’ werd gestraft. Dean was nog erg jong en herinnert zich niet veel meer van zijn vader, behalve dat hij ooit tegen hem had gezegd dat hij altijd moest blijven vechten voor gerechtigheid. Toen snapte hij nog niet wat dat betekende, maar nu is het zijn levensmotto. Ondanks zijn weinige herinneringen aan hem, is zijn vader zijn held.

Leona Webster: Leona is de moeder van Dean. Ze leerde Jeffrey kennen in de textielfabriek en kwam erachter dat ze dezelfde idealen hadden. Ze wilden het Capitool omver werpen en vrede en gelijkheid naar Panem brengen, jaren voor de Opstand. Ze gaf erg veel om Dean en probeerde hem zo veel mogelijk liefde te geven, maar nog voordat Dean dat kon begrijpen, werd ook zij uit zijn leven gerukt door een nekschot. Dean heeft zijn handigheid van Leona geërfd. Ook zij kon alles maken wat ze maar wilde. Zij bouwde uit schroot speelgoed voor Dean, maar knutselde ook complete stoelen en tafels aan elkaar en verkocht die dan. Dean heeft dit van zijn oma gehoord en heeft dit overgenomen. Het is zijn manier om zijn moeder te eren.

&. Uiterlijk:

Dean is een klein, mager jochie met donkerbruin haar en donkergrijze ogen. Hij heeft een bleke, ongezonde huidskleur en zijn wangen zijn iets ingevallen. Zou hij zijn shirt uitdoen, dan zou je zijn ribben kunnen tellen. Hij is niet de meest knappe jongen die er in District 8 rondloopt, wat mede komt door zijn armoedige verschijning. Misschien, als hij wat ouder was geweest en meer te eten had gehad en niet zo hard had moeten werken op zo’n jonge leeftijd, had hij er nog best aardig uitgezien, maar hij  leek nu nog het meest op een straatkind. Zijn kleding is kapot, gemaakt en weer kapot gegaan, dus ziet er simpelweg niet uit. Vaak is hij vies van het werk en is er geen water om zich te wassen. Qua uiterlijk zit het dit jochie absoluut niet mee.


&. Goede eigenschappen:
-Heeft een stel hersens die weten hoe ze hun taak moeten doen
-Is ontzettend handig in ongeveer alles wat hij met zijn handen kan doen
-Kan waarschijnlijk het hardste rennen van iedereen
-Is snel tevreden

&. Slechte eigenschappen
-Sluw
-Vermijdt contact met alles en iedereen
-Heeft meer gestolen dan wie dan ook in het district
-Bang voor het onbekende

&. Verleden:

Sommige kinderen werden geboren in goede omstandigheden. Ze hadden een liefdevolle familie, met een dak boven het hoofd, hadden elke dag te eten en konden naar school. Je had ook kinderen uit een liefdevolle familie met een dak boven het hoofd, die niet elke dag te eten hadden en vroeg school moesten verlaten om mee te helpen met geld te verdienen. Sommige kinderen hadden geen liefdevolle familie, maar wel te eten. En dan had je Dean. Een jongen zonder familie op zijn oma na, zonder eten, wel met een dak maar al jaren zonder school. Je kan niet kiezen hoe en waar je wordt geboren, maar als hij dat had gekund, had hij zeker voor iets anders gekozen.

Dean z’n ouders stierven toen hij nog erg jong was. Ze hielden heel veel van hem, maar hun haat voor het regime in Panem was minstens net zo groot en ze besteedden allebei veel tijd aan het zoeken van de juiste mensen die hun opstand succesvol zou kunnen laten zijn. Ze zaten in het verzet en tijdens hun werk gaven ze geheime boodschappen door aan iedereen die het maar wilde weten. Het was zo lawaaiig in de fabriek dat de Vredesbewakers hen toch niet konden horen . Als er ergens een kleine rel uitbrak, kwam dat door Jeffrey en Leona. Ze waren best geliefd in hun omgeving. Leona was ontzettend handig en had een klein handeltje in opknapte spullen, die ze maakte en repareerde van schroot uit de fabriek. Ze kon hele kasten in elkaar timmeren en maakte zelfs haar eigen gereedschap. Haar spullen verkocht ze dan en op die manier hadden ze iets extra’s te besteden. Leona probeerde Dean altijd bij het knutselen te betrekken, opdat hij later hetzelfde zou gaan doen. Dit is haar ook gelukt. Toen Dean zes was, werden zijn ouders verraden aan een Vredesbewaker en werden ze in het openbaar geëxecuteerd. Dean was er gelukkig niet bij. Hij werd door zijn oma, die wist wat er ging gebeuren, bezig gehouden. Pas die avond, toen de kust zo goed als veilig was, nam zijn oma hem mee naar huis om te vertellen wat er was gebeurd. Natuurlijk vertelde ze hem niet dat ze koelbloedig waren neergeschoten door een Vredesbewaker, maar ze vertelde hem wel dat mama en papa niet meer terug zouden komen en dat ze op een betere plek waren. Zij nam de voogdij over. Dat had ze lang geleden al aan haar zoon en schoondochter beloofd.

Dean groeide op in armoede. Hij was nog veel te jong om te werken en ging - tot zijn elfde - naar school. Hij had echter het geluk dat hij heel erg slim was en werk kreeg uit de hogere groepen, zodat hij toch nog een redelijke opleiding heeft gehad ondanks dat hij zo vroeg stopte met school. Hij vond het vreselijk, want ondanks dat het voor hem veel te makkelijk was, genoot hij van het leren en het opslokken van informatie. Het liefst wilde hij alles weten en hij hoopte later een hoge functie te krijgen, want hij wist dat hij dat kon. Hij wilde later zijn armoede op jongen leeftijd compenseren en beloofde zichzelf dat hij zijn kinderen nooit hetzelfde aan zou doen.

Dean werd een erg asociaal jongetje. Niet alleen asociaal als in onbeschoft gedraag, maar hij was gewoon niet sociaal. Hij zag constant families uit elkaar gerukt worden en zeker in de Opstand zag hij hoe verdrietig mensen waren als ze iemand waar ze een goede band mee hadden, stierf of werd opgesloten. Om zichzelf en stiekem ook een beetje andere mensen te beschermen, sloot hij zich af van de wereld. De enige met wie hij nog fatsoenlijk contact wilde hebben, was Rosemary. Dean vertelde alles wat hij meemaakte aan haar en hij zag haar als zijn beste vriendin, ondanks dat ze hem opvoedde. Rose gaf Dean geregeld op zijn kop vanwege zijn slechte gedrag, maar dat maakte niks uit. Dean was de meest geniepige dief uit het hele district. Iedereen wist dat ze op moesten letten als hij in de buurt was, omdat hij altijd wat zou stelen, maar niemand wist wáár ze op moesten letten omdat hij zo vaak van tactiek veranderde. Soms zou hij langs de markt lopen en gewoon wat van de karren pakken, soms zou hij mensen beroven, soms zou hij huizen in glippen van hen die aan het werk waren. Maar de enige reden dat hij dat deed, en iedereen wist dat, was omdat hij en Rose ongeveer de armste mensen uit heel District 8 waren. Ze hadden geregeld niks te eten. Rose werkte hard en was al oud, dus Dean was de enige die nog voor eten kon zorgen als ze niks konden betalen. En ondanks dat Dean niet erg geliefd was, hadden veel mensen medelijden met hem vanwege zijn situatie. Heel soms gaven ze hem zelfs eten, zodat ze tenminste zelf konden kiezen wat hij meenam. En ze kwamen altijd achter hem aangerend, maar zelfs áls ze hem in hadden kunnen halen, wat niemand kon, dan zouden ze hem toch gelijk weer hebben laten gaan. Dean wist niet dat zijn ouders veel aanzien hadden gehad, en dat dit stiekem toch een beetje de reden was dat mensen hem zijn gang lieten gaan.

Dean had geen broertjes of zusjes en daar was hij blij om. Hij wist dat ze het nooit hadden kunnen overleven met nog iemand erbij. Dean z’n ouders wilden wel meer kinderen, maar wilden dat pas als ze het konden betalen. Tegen de tijd dat dat kon, werden ze vermoord, waardoor Dean dus in zijn eentje overbleef.

Dean begon op zijn elfde met werken in de textielfabriek. Eén van de opzichters kende zijn ouders en was deel geweest van de eerste rebellen en had ook meegedaan met de Opstand en deze overleefd. Dean kreeg onbewust een voorkeurspositie omdat hij onder die opzichter zijn toezicht stond. Hij kreeg toegang tot de schroothoop en werd aangemoedigd om te gaan knutselen, net zoals zijn moeder. Daar was hij al wel een tijdje mee bezig, maar hij had nooit echt goede materialen gehad. Hij haalde alles uit de vuilnisbakken en daar zat nou niet veel soeps in. Nu had hij toegang tot gereedschappen, textiel, onderdelen van machines, hout, staal, alles wat hij nodig kon hebben, lag voor zijn neus. Elke dag nam hij wat spullen terug naar huis en begon van alles ervan te bouwen. Hij werkte in afschuwelijke omstandigheden en veel te lang, maar vond het niet meer erg omdat er een beloning op hem wachtte als hij thuiskwam.  Hij kon zijn spullen verkopen zodat hij net iets meer verdiende en dus ook net iets vaker te eten had. Ondanks dat hij een vreselijk ongezond jochie was, te dun, altijd vuil, een jochie dat nog nooit frisse lucht had ingeademd en op zijn leeftijd al veel te zwaar werk moest verrichten, kon hij wel doen wat hij leuk vond en dat waardeerde hij ook.

Tijdens de Opstand had Dean het zwaar. Voedsel was extreem schaars en vreselijk duur, waardoor hij meerdere keren bijna omkwam van de honger. Hij was niet eens meer bang om dood te gaan, soms hoopte hij het zelfs zodat hij geen honger kon voelen. Hij wilde echter niet écht dood. Hij gaf te veel om Rose en het knutselen en ergens kreeg hij door de Opstand energie. Hij werd er dagelijks aan herinnerd waarom zijn ouders waren gestorven. Zij waren bezig met de voorganger hiervan en misschien was de opstand in District 8 wel een gevolg van hun strijden. Misschien hadden de inwoners het anders wel helemaal niet gedurfd. De oma van Dean had hem op jonge leeftijd al uitgelegd wat er mis was met het Capitool en de rest van Panem. Dat er veel armoede was, dat de regering corrupt was, er was een dictatuur, ga zo maar door. Dean was een slimme jongen en begon deze dingen zelf ook te zien in zijn district, maar dan in het klein. Hij wilde haar niet klakkeloos geloven, maar hij zag zelf corrupte Vredebewakers, hij leefde zelf in armoede en het was gewoon een waardeloze situatie waarin hij zich bevond. Hij vond het feit dat er in zo’n klein gebied al zo veel ongelijkheid was genoeg bewijs om aan te nemen dat het overal zo was. En zeg nou zelf, waarom waren zijn ouders anders activisten geweest?

Omdat hij nog heel erg jong was, ging niemand er vanuit dat hij ook maar iets van het Capitool snapte, maar niks was minder waar. Dean hielp met het fabriceren van schilden en uitrustingen voor de rebellen. Hij werkte in het holst van de nacht en verstopte zijn spullen voor het geval er een huiszoeking zou zijn. Hij leerde nog beter stelen, mensen afluisteren, ongemerkt mensen tegen elkaar op te zetten door bijvoorbeeld het eten van de één bij de andere persoon in de rugzak de doen met een hap eruit genomen, zodat ze elkaar niet meer vertrouwden. Hij leerde een hoop zelf en kreeg ook tips en trucs aangeleerd van mederebellen. Met niemand bouwde hij een vertrouwensrelatie op en geen van de anderen wilde dit ook, uit angst voor verraad. Als ze elkaars naam niet wisten (Dean werd altijd en overal dief of rat genoemd. Niemand noemde hem meer bij zijn gewone naam en áls hij zich al een keer voor moest stellen, dan noemde hij zichzelf ‘de Rat.’ Veel mensen zijn zijn echte naam al vergeten. Ze weten alleen nog van wie hij de zoon is.) konden ze elkaar ook niet verlinken. Het was veiliger zo. Dean voelde zich eindelijk nuttig. Hij kon wat betekenen voor de mensheid en ondanks dat de Opstand de kop in werd gedrukt, wist hij dat het nog niet over was en was hij gelukkig met de resultaten die waren geboekt.

Een tijd nadat de Opstand voorbij was, werden de Hongerspelen aangekondigd. Hij wist niet wat hij er van moest denken, maar hij wist dat hij wel een redelijke kans had om de pineut te zijn. Hij vermeed daardoor al het contact met mensen, uit angst dat hij zich zou hechten aan iemand die de Arena in zou moeten, of dat hij de Arena in moest en iedereen teleur zou stellen. Hij had geen kans, tenzij hij dingen kon vinden die hij zodanig in elkaar kon knutselen dat niemand bij hem in de buurt kon komen. Hij had nog nooit een wapen vastgehad, was niet sterk, had nog nooit een boom gezien. Het enige wat hij kende, was mos, smog en hitte in de fabriek. Zware lichamelijk arbeid. En honger. Hij moest zich extra laten inschrijven voor voedsel, omdat ze anders om zouden komen. Hij wist dat Rose het zonder hem niet zou redden en hij wilde alles behalve dat. En ondanks dat zijn kansen veel groter waren dan hij dacht, omdat hij niet wist dat kracht ook niet alles was in de Arena, was hij nog nooit in zijn leven zo bang geweest en had hij nog nooit zo veel behoefte gehad aan liefde. Het liefst zou hij zijn naam zuiveren voor het geval hij in de Arena moest, dat ze hem zouden herinneren als een waardige zoon van zijn ouders en niet als een kleine rat. Hij kon alleen hopen en bidden dat hij niet degene was die moest vechten voor zijn leven..

&. Sterke punten

Dean is ongelooflijk snel en behendig. Hij rent in District 8 iedereen eruit, zelfs volwassenen die altijd te eten hebben gekregen. Hij moet ook wel, want anders pakken ze hem en heeft hij geen eten die dag, of zelfs de hele week. Hij zou ook zonder enig probleem rotsen en bomen kunnen beklimmen, zelfs al heeft hij dat nog nooit gedaan. Daarbij is Dean heel erg handig. Hij krijgt op zijn werk in de textielfabriek extra klusjes en moet dan de machines opknappen of repareren. Wanneer hij één keer heeft gezien hoe iets moet, kan hij het gelijk. Hij heeft niet door dat dit heel bijzonder is en dit tijdens de training wel eens ervoor kan zorgen dat hij uiteindelijk in de Arena blijft leven. Daarbij is zijn combinatie van slimheid en sluwheid in de Arena ook een gift. Hij zal nooit de directe confrontatie zoeken, maar zal via een omweg zijn tegenstanders in de gaten houden en ze stiekem om zeep proberen te helpen.

&. Zwakke punten

Zijn lichaam zal absoluut niet meehelpen. Dean is ontzettend mager en heel erg klein, dus hij zal zonder enig probleem kunnen worden overmeesterd en zal zich niet kunnen verdedigen tegen iets of iemand die groter en sterker is. Het feit dat hij geen contact wil leggen met mensen, maakt dat hij nooit of te nimmer een bondgenootschap zou sluiten. Hier is hij te achterdochtig voor. Dat kan in zijn voordeel werken als het een val is, maar kan er ook voor zorgen dat hij in een vroeg stadium van de Spelen al omkomt. Hij kan niet jagen, kent geen survivalmethoden, heeft nog nooit een wapen vastgehad en is al met al redelijk hulpeloos. Hij kan wel een hoop in korte tijd leren, maar heeft fysiek een heel grote achterstand.

&. Bonnen
Drie bonnen voor zijn jaar en drie bonnen voor voedsel, dus in totaal zes bonnen.

&. Overig:

 Zonder meer goedgekeurd!