Vermoeid, zo voelde Precilla zich. Vermoeid, maar vooral ook verdrietig en chagrijning. Het was dag vier van de Spelen en hoewel ze erg had best had gedaan, ze sliep slecht. Ze had de Spelen (tegen al haar principes in) zo veel mogelijk gevolgd om Gracie haar verloop in de Spelen te kunnen volgen. Tot haar grote vreugde had haar vriendin het al tot dag vier weten te overleven, iets wat haar goed deed, want ze had iedere dag zoveel mogelijk voor het leven van haar vriendin gebeden. God had overduidelijk haar gebeden verhoord, want tot op heden had Gracie nog aardig wat geluk gehad. Nu was het maar te hopen dat haar vriendin ook deze vierde dag van de Spelen zou overleven. Het zag er hoe dan ook naar uit dat het een spannende en drukke dag ging worden, want er waren veel mensen in de arena op de been. Al gauw hadden de camera's door gehad dat zich bij de sfinx het één en ander aan het afspelen was en dit was dan ook uitgebreid in beeld gebracht. Precilla had vol zenuwen staan kijken naar de ontmoeting van twee grote bondgenootschappen in de arena. Zouden de twee groepen zich samen gaan voegen? Of zouden ze de strijd met elkaar aan gaan? Het klonk hard, maar Precilla hoopte het laatste. Hoe minder Tributen er over waren, hoe groter de kans dat Gracie terug zou komen
Pris zat thuis voor de tv op het moment dat de twee groepen elkaar te lijf gingen. Er werd veel over en weer gemept, gevochten en met woorden geschreeuwd, maar al met al was het een aardige chaos. De camera's deden hun best het acht man tellende gevecht goed te volgen, maar voor Pris was het niet te doen. Het enige wat zij zag was een gevecht met zeven onbekenden en slechts één bekende; Eugine. Ze was de jongen uit haar District bijna helemaal vergeten, omdat haar zorgen allemaal naar haar vriendin uit waren gegaan. Eugine was echter ook een Districtgenoot, een leeftijdsgenoot en ze vreesde ook voor zijn leven. Zachtjes bad ze in haarzelf terwijl ze het gevecht volgde, hopend dat ook de mannelijke Tribuut uit haar District het nog even wat langer vol zou houden en een kans zou maken om terug te keren naar huis.
OOC: Yeah, niet echt denderend, maar ik wilde posten ook al ben ik zwaar moe...
