Terwijl Gracie en Eugine door de Capitoolse wasstraat gehaald werden had Alexandra wat vrije tijd. Ze zou zich door Calypso en Eutropia mee kunnen laten voeren, langs boetiekjes en zeker ook een nagelsalon, want meid, je ziet er niet uit, en kom op, je bent het waard. Ze was een zeldzaamheid in de begeleiders groep, geen Capitool gezant en dan ook nog eens zo onopgemaakt. Alex hield er niet van als mensen aan haar gezicht zaten, dus verder dan wat oogschaduw en een beetje haar styling kwam ze niet. Daarbij deed Eutropia altijd veel te lief en plakkerig, zo erg dat ze letterlijk vlekken van bezwete bodypaint op haar kleding terug vond na een ontmoeting met de vrouw.
Nee, vandaag had ze wel wat beters te doen. De hoofdspelmaker bezoeken. Ze had iets heel belangrijks te bespreken.
Speciaal voor de gelegenheid had Alexandra zich in een gloednieuw pikzwart broekpak gestoken, wat haar een harde uitstraling gaf. Haar felle groene ogen zette ze met wat provisorische groene en zwarte oogschaduw aan. Ready for war. De lift die ze instapte was gevuld met mensen die haar succes wensten en probeerden te achterhalen welke pakjes haar tributen vanavond zouden showen. Dat bleef nog even geheim. Het was allemaal goed bedoeld, maar het zorgde dat ze Eugine en Gracie geen moment kon vergeten, zelfs niet terwijl ze verdieping na verdieping omhoog raasde in een metalen doos. Het maakte haar des te vastbeslotener om de toekomstige tributen meer kans op legale voorbereiding in een gereguleerde omgeving te geven. Dan zouden tieners niet meer onbewaakt oefenen met messenwerpen en zo elkaar in gevaar brengen. Dan had haar District 3 de kansen die het verdiende.
Even later stond ze in de lobby te wachten tot de rij aan de balie opschoot. De magere blonde receptioniste klungelde wat aan, maar was duidelijk helemaal in de wolken was met haar suffe kantoor baantje. Alleen maar omdat ze hier meneer Peak langs zag lopen als hij even naar de wc moest. Alex staarde geërgerd uit het grote raam. Het bood een uitzicht over vele futuristische gebouwen en zelfs de heldere lucht was te zien vanaf hier. Bijna alles in het Capitool was hoog en groot; het was een duidelijk statussymbool, hoe hoger je appartement lag, hoe duurder. Materiële rijkdom, daar ging het hier allemaal om. Ze vond het na 2 bezoeken nog steeds onwennig. Eindelijk was ze aan de beurt, gelukkig had ze vooraf aangegeven dat ze iets wilde bespreken. De blonde huppeltrut wees haar de weg. Eindelijk. Alexandra bedankte haar, kortaf. En beende dan op hoog tempo in de aangewezen richting. De vrouw klopte, twee keer, iets te hard. Ze opende de deur en stapte naar binnen met een smalle glimlach op haar gezicht. ''Tyrell, goedemiddag,'' begroette ze hem. Het was een tactiek. Door hem aan te spreken met zijn voornaam bracht ze hen op gelijk niveau. In theorie dan. Ze liep verder de ruimte in, eigende zich een deel van de kamer toe, maar probeerde niet dreigend over te komen. Zelfverzekerd, dat wel. ''Ik heb een voorstel voor je.''
OOC: Businessmeeting. Eerste post gereserveerd voor Tyrell Peak.
