Weer nieuwe Spelen, weer nieuwe gevechten en weer doden. Hij werd er wat moedeloos van ook al had hij gelukkig maar één kans meer om in de Spelen te raken. De oude, half werkende TV stond aan en Nino’s vader zat weer gepassioneerd naar de Spelen te kijken. Dag in, dag uit zat hij gekluisterd aan dat toestel om de laatste wijzigingen te volgen. Nino kreeg zelf de tijd niet om de nieuwszender eens te bekijken om de laatste ontwikkelingen in het district te volgen dus was hij genoodzaakt om naar het bloedbad te kijken. Al was het al even geleden dat er nog bloed gevloeid werd trouwens, behalve dan het bloed die de jongen uit district 6 twee minuten geleden uitgespuwd had.
Tijdens de dagen had hij veel sympathie gekregen voor Norah, het meisje uit district 11. Eerst wou hij natuurlijk dat één van zijn district genoten terug naar huis kwam maar al snel bleek dat dat een onhaalbare kaart was. Logan had geen water kunnen bemachtigen, wat natuurlijk moordend was in die hitte en Oliver, de jongen die hij eens ontmoet had was sowieso met zijn ene arm kansloos geweest, al vond hij het enorm jammer dat het voor hem er al zo snel op zat. Daarom dus de concentratie op iemand anders, Norah zat in een sterk groepje, had een wapen die in district 7 kon gemaakt zijn en ze had niet dat moordlustige in haar maar had toch iets speciaals. Ze kon makkelijk die nerd uit district 3 een dodelijke klap met haar bijl gegeven hebben maar iets in haar hield haar tegen waardoor haar tegenstander twee rake klappen kon uitdelen en ze op de grond viel.
Hij kon die marteling niet meer aanzien en vertrok naar buiten richting het bos, hopend op een goede afloop. Na een kwartiertje in het bos gewandeld te hebben, vond hij een mooi plekje om even uit te rusten, maar dat bleek toch een zwak momentje te zijn, eentje vol herinneringen aan vroeger. Hij had echt behoefte aan iemand om mee te praten, Hannelore, waarom ben je er toch niet meer, ik… Ik heb je nodig! De tranen liepen over zijn gezicht bij de gedachte aan het meisje...
