Bezweet kwam Fiona de garage uit slenteren. Het was een heerlijke dag en zij had de hele ochtend binnen tussen de ronkende machines gestaan. Maar ondanks haar vieze handen vol smeerolie en de scheur die ze in haar broek gemaakt had was het meisje in een goed humeur. Het lawaai van binnen had haar moeder's gezeur overstemd toen die kwam vragen of zij misschien wist waar haar broer was, waardoor ze een heel gesprek had kunnen ontwijken. En de motor die ze aan het opknappen was zag er steeds beter uit, een nieuw laagje verf zou wonderen doen en de prijs weer flink opkrikken. Dan konden ze de Vredebewakers weer wat poen afhandig maken, aangezien die mannen te arrogant waren om op een fiets te springen en liever een gemotoriseerd voertuig, hoe krakkemikkig ook, hadden.

Ze veegde haar handen af aan een lap die ooit wit was geweest maar nu onder de vlekken zat. Tevreden hummend liep ze richting het eetcafé dat direct naast de grote werkplaats gesitueerd was. Daar zou ze haar moeder toch wel onder ogen moeten komen, maar die zou te druk zijn met het uitserveren van de lunch om echt aandacht te hebben voor haar lieve dochtertje. Fiona stouwde zich binnen een kwartier vol met een warme stamppot en wat stukken brood, hard werken maakte immers hongerig. Net toen ze de deur uit wilde stappen om de rest van haar pauze door te brengen kwam haar moeder met een verwilderde blik de keuken binnen. ''FI!'' De glimlach verscheen als sneeuw voor de zon van Fiona's gezicht en demonstratief sloeg ze haar armen over elkaar. ''Wát?'' Haar moeder vertelde hoe ontzettend druk het restaurant was en dat ze het echt niet meer vol hield. Jammer dan was haar eerste reactie en Fiona wilde al de deur uit lopen. Ze had pas vanavond officieel dienst in de bediening, dus haar moeder kon de pot op. Ze had al vaak genoeg toegegeven aan de chanterende zeikverhalen van Abigail.

FIona pakte de werksleutel die ze bijna vergeten was van de tafel en draaide zich om. ''Ik moet gaan, zie je vanavond wel.'' Het verraste haar dat haar moeder haar niet aan het uitkafferen was, maar de reden daarvoor werd algauw duidelijk toen een lege spuitnaald op de grond kletterde. ''Verdomme, Ma.'' Scheldend liep Fiona naar Abigail toe en raapte de naald op. Die werd gauw weggegooid, voordat een of ander kind zich eraan prikte. Natuurlijk kon haar dag niet gewoon een keertje onverstoord voorbij gaan. Abigail merkte nu op hoe boos Fiona was. ''Oh, Fi, ik ben zo zwak.'' Tranen begonnen over de wangen van haar drugsverslaafde moeder te stromen. Zei ze eindelijk eens iets nuttigs bedacht Fiona zich met een verbeten blik. Ze bond zichzelf haar moeder's schort voor en escorteerde haar zelf naar een hoekje van de keuken, waar ze haar high uit kon slapen.

Met haar krullerige haren slordig vastgebonden kwam Fiona het restaurant binnen. Ze bracht enkele bestellingen langs bij de vaste klanten. Die herkenden haar meteen en elk van de oude mannetjes voelde zich zo ontzettend slim wanneer hij een opmerking maakte over hoe Abigail er opeens zo veel jonger uit zag. Dat kon ze nog wel verdragen, met een hoop irritatie, maar de hand die naar haar kont greep werd kon maar net de moersleutel ontwijken waarmee ze naar hem mepte. ''Niet vandaag, jongens,'' gromde ze boos. Haar moeder had  wel gelijk gehad dat het ontzettend druk was. Het meisje vond het maar niets dat er aan alle kanten lichamen tegen het hare gedrukt werden. Het deed haar te veel denken aan de volle pleinen tijdens de Opstanden. Gehaast manoeuvreerde Fiona zich tussen de tafels door naar het voorste deel van het restaurant. Ze zag iemand staan en plakte een glimlach op haar gezicht. ''Welkom, kan ik U helpen?''