Het was dit jaar verbazingwekkend makkelijk geweest om weer terug te glijden in het normale patroon van het leven in district 3. Natuurlijk was het verschrikkelijk geweest toen ze terugkwam met enkel de doodskisten van Eugine en Gracie. En ook de gesprekken met hun ouders waren niet gemakkelijk geweest. Dat Gracie het langer uit had gehouden dan Eugine was verbazingwekkend, maar Gracie had uiteindelijk maar weinig invloed gehad in het verdere loop van de Hongerspelen. Het meisje had zich, niet geheel onlogisch, vooral met Alder verstopt tussen het gesteente aan de rand van de Arena. Alexandra had haar uiterste best gedaan sponsoringen te verzamelen, maar er was geen interesse in het meisje, niet genoeg drama of spanning en zeker geen grote kansen op de overwinning. Gracie had zo weinig kans had gemaakt dat ze door sommige bookmakers niet eens in de underdog-categorie gerekend werd, had Alexandra op het laatst gemerkt.

Maar dat lag nu achter haar en hoewel Alexandra de dappere strijd van haar tributen niet zomaar zou vergeten had ze geen tijd om er nog lang bij stil te staan. Haar werk was druk, haar jongste zoon Marcus begon te puberen en ook Donja had hevige drama buien. Kortom, er was genoeg te doen in het gewone dagelijkse leven van de Leifssons. Alexandra werkte harder dan ooit, omdat ze dit jaar pertinent weigerde een van haar kinderen of neefjes en nichtjes bonnen aan te laten nemen. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, maar ze hield vol. De ruime toelage die Alexandra als begeleidster kreeg hielp er gelukkig zeker wel bij mee te zorgen dat haar familie voorzien was van alles wat ze nodig hadden. Mark vond het lastig om haar hulp te accepteren, maar Alexandra had hem haarfijn uitgelegd waarom ze de kans dat een van zijn kinderen haar tribuut zou worden geen milliprocent groter wilde maken. Zij had de verschrikkingen nu al tweemaal van dichtbij gezien en het idee alleen al dat ze een neefje moest begeleiden bezorgde haar af en toe levendige nachtmerries.

Na een week vol mislukte product testen was Alexandra vermoeid naar huis gegaan. Maar op zaterdagochtend was gebleken dat al Donja's schoenen vol gaten zaten. Damian had slechts met moeite kunnen voorkomen dat Alexandra tegen hun dochter uitviel. In plaats daarvan werd besloten de korte straat met enkele kledingzaken te bezoeken, zeker toen Markus aangaf dat hij uit de meeste van zijn broeken gegroeid was. Het werd een soort familie expeditie. Het was echter vrij druk op straat, waardoor ze besloten wat meer op te splitsen.

Met Markus begaf Alexandra zich naar een winkel waar een uitverkoop aan de gang was. Goedkope kleding was essentieel voor een jongen in de groei, zoals hij. Misschien vonden mensen het gek om haar bij de kortingsartikelen te zien. Sommige mensen, vooral de ex-rebellen, hadden echt het idee dat ze bakken met geld kreeg van het Capitool voor haar hoogverraad, maar in werkelijkheid viel dat alles mee. En Alexandra was door haar sobere opvoeding sowieso niet het type om peperdure kleding aan te schaffen, had ze de middelen daartoe al gehad. Alexandra probeerde de blikken van voorbijgangers te negeren, terwijl ze door een bak met t-shirts ging. ''Wat vind je hiervan, Markus?'' vroeg ze, terwijl ze zich omdraaide naar waar Markus zojuist nog had gestaan. Het donkerblauwe t-shirt had ze met twee handen uitgespreid om het aan hem te laten zien, maar dat was dus ook voor niets. Alexandra zuchtte vermoeid. Wat was er nu weer zo interessant geweest dat hij van haar weg was gelopen?