Stilletjes bewogen twee schaduwen zich zo onopvallend mogelijk door de verlaten straten van District 3. De schaduwen gleden door steegjes en gingen op in het donker, om zo onopgemerkt mogelijk te blijven. Afgezien van hier en daar een verdwaalde zwerfkat leek er niemand op straat te zijn. Toch wisten de jongens die nu in de schaduw van een grote vuilniscontainer verborgen zaten, dat er wel degelijk mensen op straat waren. Als het goed is werd er door Vredesbewakers dag en nacht in de straten gepatrouilleerd om de “orde” te houden. De jongens wisten inmiddels wel beter. De Vredesbewakers waren er om te voorkomen dat de bewoners van het District weer in opstand zouden komen zoals tijdens de Donkere Dagen was gebeurd. Toegegeven, de meeste bewoners die de opstanden hadden overleefd wilden niet nog een keer zoiets meemaken, maar er waren ook genoeg mensen die niet verder wilden leven in deze huidige situatie. De introductie van de Hongerspelen had genoeg haat aangewakkerd bij de bewoners van de Districten om ervoor te zorgen dat lang niet iedereen zich netjes binnen de lijnen begaf en dit gold zeer zeker ook voor de tweeling in de schaduwen.
Toby gluurde voorzichtig om de rand van de vuilnisbak heen, waarna hij om het gevaarte heen sloop en zich weer een paar meter door de straat begaf. Wederom controleerde hij of de omgeving veilig was, waarna hij zijn broertje wenkte. Zo slopen ze van steeg naar steeg door de straten van de Stad die in District 3 lag, op weg naar hun doelwit. Al ruim anderhalf jaar, sinds de dood van Flaire, had de tweeling gezind op wraak en sinds de zegetocht van deze Spelen was het voor de tweeling eindelijk zover; ze gingen wraak nemen. Wraak op het District in naam van Flaire. Langzaam kwam hun doel in zicht; het gesticht waar Flaire de laatste jaren van haar leven was opgesloten voordat ze naar de Spelen was gestuurd en daar was overleden. De twee jongens hadden besloten dat het gesticht een “waardige” behandeling verdiende en had daarom maanden geoefend met het maken van vuur. Hoewel ze er niet zo goed in waren als hun zus was geweest, lukte het de jongens al aardig om vuurtjes vlot aan te krijgen. Een heel gebouw in brand zetten was uiteraard een heel ander verhaal, maar ze hadden het zorgvuldig uitgedacht. Ze hadden de benodigde materialen meegenomen en wisten waar ze zijn moesten.
Het gebouw binnen dringen bleek iets ingewikkelder te zijn dan gedacht, maar uiteindelijk was het de jongens gelukt om op hun gekozen locaties brandjes aan te wakkeren. Langzaam begon het vuur te smeulen, waarna ze naar het volgende punt gingen. Al gauw brandde op verschillende plekken in en om het gebouw kleine brandjes, die al gauw om zich heen grepen toen de tweeling benzine in de strijd gooiden. Beide jongens gooide een jerrycan met benzine leeg, waarna ze zich snel uit de voeten maakten toen de eerste alarmbellen begonnen te rinkelen. Vanuit verschillende hoeken van het gebouw begonnen mensen te schreeuwen dat er brand was en de paniek die ontstond was enorm. De tweeling verdween snel in schaduwen en maakte zich schaars. Toch wilden ze van hun eerbetoon aan Flaire kunnen genieten en dus kozen ze een verdekt opgestelde locatie op een dak vanaf waar ze hun werk konden aanschouwen. De brandweer arriveerde helaas sneller dan gedacht en dus lukte het hen niet om het hele gebouw te doen branden, maar de schade was aanzienlijk. De tweeling zou het hier maar mee moeten doen. Of toch niet? ‘Kom,’ sprak Toby bij het zien van de brandweer die hun werk nu al te niet deed. ‘Laten we ze wat bezig houden vanavond.’ En zo gebeurde het dat er die avond op meerdere plekken in de stad vuilniscontainers in brand vlogen als kleine vreugdevuurtjes in het pikkedonker van District 3. Het District zou nooit vergeten hoe het was om te branden.
OOC: Godmode met toestemming :3
Post 13# 10.671 / 50.000
